ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Μεταξύ:

East Med Continent Line SA,

Εφεσείουσας-Ενάγου σας

και

Εφεσιβλήτων-Εναγομ ένων.

____________________

Για τους εφεσείοντες: Α. Χαβιαράς.

Για τους εφεσίβλητους: Α. Γιωρκάτζης.

______________________

_______________________

ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Με αγωγή κατά προσώπου (in personam) η εφεσείουσα-ενάγουσα (η εφεσείουσα) αξίωσε από τις εφεσίβλητες-εναγόμενες (οι εφεσίβλητες) «Δολ. Η.Π.Α. 40.000 ή το ισάξιο σε κυπριακό νόμισμα υπόλοιπο συμπεφωνημένης αποζημίωσης για παράβαση σύμβασης ναύλωσης και/ή μίσθωσης του πλοίου Daisy I».

Τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων έχει θεμελιωθεί η αξίωση, όπως αυτά έχουν εκτεθεί στην Αναφορά της εφεσείουσας έχουν ως εξής:

Η εφεσίβλητη 1 ήταν η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια και φερόταν σαν τέτοια του πλοίου «DAISY I» σημαίας Παναμά. Η εφεσίβλητη 2 ήταν η φερόταν ως η διαχειρίστρια του εν λόγω πλοίου. Με ανταλλαγή τηλετύπων και προφορικά οι εφεσίβλητες και/ή η εφεσίβλητη αρ. 1 ναύλωσε στην εφεσείουσα το πλοίο DAISY I σύμφωνα με τους όρους και συμφωνίες οι οποίες κατεγράφησαν σε τηλέτυπο ναυλομεσίτη ημ. 25.9.98.

Κατά παράβαση της ναύλωσης οι εφεσίβλητες παρέλειψαν να διαθέσουν το πλοίο DAISY I στη διάθεση της εφεσείουσας. Για το λόγο αυτό η εφεσείουσα κατά ή περί τις 8 Οκτωβρίου 1998 εκίνησε αγωγή στο «Ανώτατο Δικαστήριο της Δικαιοσύνης του Ηνωμένου Βασιλείου, Τμήμα 'Εδρας της Βασιλίσσης, Ναυτοδικείο» με την οποία απαιτούσε αποζημιώσεις για παράβαση γραπτής και/ή προφορικής σύμβασης ημ. 24 ή διαζευκτικά 25 Σεπτεμβρίου 1998 μεταξύ της ενάγουσας και εναγομένης στην εν λόγω αγωγή για την ναύλωση και χρήση του πλοίου «DAISY I» πλέον τόκους. Ταυτόχρονα με τη εν λόγω αγωγή η εφεσείουσα αιτήθηκε και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης του Πλοίου που βρισκόταν τότε στο Ipswich της Αγγλίας.

Μετά από ανταλλαγή αλληλογραφίας μεταξύ των δικηγόρων της εφεσείουσας στο Λονδίνο και των δικηγόρων της εφεσίβλητης αρ. 1 στην Αγγλία επήλθε εξώδικος συμβιβασμός μεταξύ των διαδίκων με τον οποίο συμφωνήθηκε όπως το Πλοίο DAISY I ελευθερωθεί από τη σύλληψη του και οι εναγόμενοι σε αντάλλαγμα πληρώσουν στην εφεσείουσα Δολ. ΗΠΑ 70.000 σε τρεις δόσεις ως ακολούθως:

(α) Αμέσως Δολ. ΗΠΑ 30.000 με έμβασμα μέσω τραπέζης.

Οι εφεσίβλητες και/ή η εφεσίβλητη αρ. 1 πλήρωσε την πρώτη δόση των Δολ . ΗΠΑ 30.000 αλλά παρέλειψε και συνεχίζει να παραλείπει να πληρώνει το υπόλοιπο των Δολ. ΗΠΑ 40.000 παρά τις προς τούτο οχλήσεις υπό ή εκ μέρους της εφεσείουσας.

Ο δικηγόρος της εφεσείουσας υποστήριξε ότι το αγώγιμο δικαίωμα για την εξόφληση του απαιτούμενου ποσού των $40.000 ΗΠΑ πηγάζει και είναι αναπόσπαστο από το ναυλοσύμφωνο. Επομένως, κατά την εισήγηση του, η αγωγή έχει ως βάση «συμφωνία αναγόμενη στη ... χρήση ή ενοικίαση πλοίου», δηλαδή το ναυλοσύμφωνο, και, άρα, εμπίπτει στη διάταξη του άρθρου 1(1) (h) του Administration of Justice Act 1956, που προσδιορίζει τη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως Ναυτοδικείου, όπως προβλέπεται στο άρθρο 19(α) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν 14/60).

Από την άλλη ο δικηγόρος της εφεσίβλητης 1 (για την εφεσίβλητη 2 δεν εμφανίστηκε δικηγόρος σε κανένα στάδιο) υποστήριξε ότι η βάση της αγωγής είναι ο εξώδικος συμβιβασμός, η δε απαίτηση είναι για είσπραξη χρέους που, σαν τέτοιο, μόνο με αγωγή ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου μπορεί να διεκδικηθεί.

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αγωγή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνδέεται με παράβαση «συμφωνίας αναγομένης στη ... χρήση ή ενοικίαση πλοίου» δηλαδή με παράβαση ναυλοσυμφώνου. Κατέληξε, επίσης, στο συμπέρασμα ότι η απαίτηση που προβάλλεται είναι απαίτηση για «συμφωνημένη» αποζημίωση. 'Εθεσε το θέμα ως εξής:

Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή «για έλλειψη δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου να της επιληφθεί ως Ναυτοδικείο».

Στην παρούσα υπόθεση - συνέχισε ο κ. Χαβιαράς - η βάση της αγωγής δεν είναι διαιτητική απόφαση αλλά συμπεφωνημένη αποζημίωση για παράβαση ναύλωσης πλοίου.

Αναφερόμενος στο συμπέρασμα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο η αγωγή δεν είναι παρά αγωγή για είσπραξη χρέους, ο κ. Χαβιαράς υποστήριξε ότι «εδώ το χρέος έχει ως αντάλλαγμα την αποζημίωση για την παράβαση της ναύλωσης και όχι την απόσυρση της αγωγής και της απελευθέρωσης του πλοίου. Αν δεν υπήρχε η ναύλωση και παράβαση της η ενάγουσα δεν θα εδικαιούτο σε καμία αποζημίωση». Η απαίτηση της εφεσείουσας δεν είναι για απλό χρέος αλλά για «συμπεφωνημένη αποζημίωση για παράβαση σύμβασης ναύλωσης και/ή μίσθωσης του πλοίου DAISY I». Η διατύπωση της απαίτησης θέτει σε επιδικία την ύπαρξη και παράβαση ναύλωσης και/ή την μίσθωση του πλοίου.

Στην προκείμενη περίπτωση - κατέληξε ο κ. Χαβιαράς - «το αίτιο της αποζημίωσης ήτο η ναύλωση και η επακόλουθη υπέρβαση της και αποκλειστική δικαιοδοσία έχει μόνο το Ανώτατο Δικαστήριο ως Ναυτοδικείο και όχι το Επαρχιακό Δικαστήριο».

Ο κ. Χαβιαράς υπέβαλε, επίσης, ότι ήταν «ανεπίτρεπτο για το Πρωτόδικο Δικαστήριο σε ενδιάμεση αίτηση για ενδιάμεσο προσωρινό διάταγμα να αποφασίσει το σοβαρότατο ζήτημα της δικαιοδοσίας».

Η τελευταία εισήγηση του κ. Χαβιαρά δεν καλύπτεται από τους λόγους έφεσης. Επομένως δεν θα μπορούσε να εξεταστεί.

Στη συνέχεια θα ασχοληθούμε με τους λόγους της έφεσης.

Δεν έχουμε διακρίνει τέτοια σύνδεση ή σχέση. Η απαίτηση δεν συνδέεται άμεσα με την συμφωνία για μίσθωση του πλοίου. Συνδέεται άμεσα με τον εξώδικο συμβιβασμό που επιτεύχθηκε στην Αγγλία. Συνιστά αξίωση για είσπραξη χρέους που αναλήφθηκε με τον εξώδικο συμβιβασμό. 'Επεται πως δεν εμπίπτει εντός της δικαιοδοσίας του Ναυτοδικείου. Η επί του προκειμένου πρωτόδικη κατάληξη επικυρώνεται.

Οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο θα μπορούσε να προχωρήσει και να αποφασίσει ότι δεν έχει δικαιοδοσία να ακούσει και/ή αποφασίσει την ενώπιόν του αγωγή για τον λόγο ότι σύμφωνα με ρητό όρο της συμφωνίας επί της οποίας η εφεσείουσα στηρίχθηκε για να εγείρει την Αγωγή αποκλειστική δικαιοδοσία έχουν τα Αγγλικά Δικαστήρια και το εφαρμοστέον δίκαιο είναι το Αγγλικό.

Δ.

Δ.

Δ.

Δ.