ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΡ. ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Γ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.Δ.

Σάββας Χρ. Παπαγεωργίου

- και -

Ιωάννης Πατσαλίδης

__________

Για τον εφεσείοντα : κ. Ν. Παναγιώτου.

Για τον εφεσίβλητο : κ. Α. Δ. Κυριάκου.

_________

AΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ. : Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα απαγγελθεί από το Δικαστή Νικολαΐδη

__________

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας ο ενάγων 1 αποσύρθηκε, ενώ ο ενάγων 2 απέσυρε την αγωγή εναντίον του εναγομένου 2, με αποτέλεσμα η διαδικασία να συνεχιστεί με τους εναπομείναντες διάδικους, στους οποίους θα αναφερόμαστε ως εφεσείοντα και εφεσίβλητο αντίστοιχα.

Τα γεγονότα της υπόθεσης δεν έχουν αμφισβητηθεί. Τα πιο πάνω τεμάχια έκτασης 502 τ.μ. το καθένα, είναι σήμερα εγγεγραμμένα σε πέντε συνιδιοκτήτες. Ο εφεσείων είναι ιδιοκτήτης κατά 1820/54600 μερίδια, ενώ ο εφεσίβλητος κατά 47320/54600 μερίδια. Τα υπόλοιπα μερίδια είναι εγγεγραμμένα σε άλλους τρεις συνιδιοκτήτες.

Στις 5.12.1995 ο εφεσίβλητος αποτάθηκε στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Αμμοχώστου και ζήτησε, βάσει του άρθρου 28 του Κεφ. 224 την έκδοση πιστοποιητικών ότι ο διαχωρισμός των πιο πάνω τεμαχίων ήταν αδύνατος, χωρίς παράβαση των διατάξεων του άρθρου 27. Τα πιστοποιητικά εκδόθηκαν στις 22.1.1996. Ο εφεσίβλητος απέστειλε σε όλους τους συνιδιοκτήτες αντίγραφο των πιο πάνω πιστοποιητικών μαζί με σχετική ειδοποίηση σύμφωνα με το άρθρο 28(1), μετά δε την πάροδο των προνοουμένων 30 ημερών, αποτάθηκε στις 18.4.1996 στο Κτηματολόγιο ζητώντας την πώληση διά δημοπρασίας των πιο πάνω κτημάτων.

Το Επαρχιακό Κτηματολόγιο Αμμοχώστου τηρώντας τις πρόνοιες του άρθρου 28 (1) του Κεφ. 224, καθόρισε ημερομηνία και τόπο πώλησης. Ο εφεσείων αντέδρασε και εξασφάλισε διάταγμα αναστολής της προγραμματισθείσας πώλησης.

Ας δούμε όμως την προϊστορία των ρηθέντων ακινήτων. Η Ελένη Γιαννή Παπαλουκά είχε αποκτήσει διά ανταλλαγής με άλλο τεμάχιο που της ανήκε εξ ολοκλήρου τα 9100/54600 μερίδια των Σάββα Μιχαήλ Κκαλή και Γιάννη Μιχαήλ Κκαλή, στα τεμάχια 131 και 138. Στη συνέχεια και συγκεκριμένα στις 12.5.1978, έξι ιδιοκτήτες των τεμαχίων αυτών, οι Σάββας Κωνσταντή Πένταυκας, Σάββας Αντώνη Σάββα, Γιάννης Αντώνη Σάββα, Ζουβάνης Κωνσταντή Πένταυκας, Μαρία Κωνσταντή Πένταυκα και Φανού Κωνσταντή Πένταυκα, μεταβίβασαν διά πωλήσεως στην Ελένη Γιαννή Παπαλούκα 1820/54600 μερίδια ο καθένας. Είχε προηγηθεί σχετική δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο, χωρίς οποιοσδήποτε συνιδιοκτήτης να ασκήσει το δικαίωμα επιλογής. ΄Ετσι η Ελένη Γιαννή Παπαλουκά έγινε ιδιοκτήτρια και άλλων 10920/54600 μεριδίων. Μεταγενέστερα αγόρασε με χωριστές πράξεις και τηρουμένων των προνοιών του άρθρου 25 του Νόμου, Κεφ.224, διάφορα μερίδια.

Τελικά, το 1979, μεταβίβασε όλα τα 39136/54600 μερίδιά της, διά δωρεάς στο γιο της εφεσίβλητο, ο οποίος καταχωρήθηκε στα μητρώα του Κτηματολογίου ως συνιδιοκτήτης και για τα δύο τεμάχια.

Ο εφεσίβλητος στη συνέχεια απέκτησε δι΄ αγοράς και αφού τηρήθηκαν οι πρόνοιες του άρθρου 25 του Κεφ. 224, μερίδια, από διάφορους άλλους συνιδιοκτήτες.

Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι η πρώτη μεταβίβαση που έγινε στην Ελένη Γιαννή Παπαλουκά που δεν ήταν τότε συγκύριος συγκεκριμένων τεμαχίων, ήταν παράνομη, αφού δεν εφαρμόστηκαν οι σχετικές πρόνοιες του Νόμου. Ισχυρίζεται ότι η ανταλλαγή κτημάτων εμπίπτει μέσα στην έννοια του όρου «πώληση» του άρθρου 25 και ως εκ τούτου ο Διευθυντής του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας όφειλε να εφαρμόσει τις επιτακτικές πρόνοιες του άρθρου και να παράσχει έτσι την ευκαιρία στον εφεσείοντα, αλλά και στους λοιπούς τότε εγγεγραμμένους συγκυρίους να ασκήσουν, αν ήθελαν, το δικαίωμα επιλογής τους για απόκτηση των πωλουμένων μεριδίων. ΄Ετσι και ο εφεσίβλητος, σύμφωνα πάντα με τον εφεσείοντα, ο οποίος απέκτησε τα μερίδια της Παπαλουκά δυνάμει δωρεάς, κατέστη με τη σειρά του παράνομα συγκύριος.

Ο εφεσείων αξιώνει με την αγωγή του δήλωση ότι ο εφεσίβλητος ουδέποτε έχει καταστεί νόμιμα και έγκυρα συγκύριος και συνεπώς όλες οι μεταβιβάσεις μεριδίων προς αυτόν, είναι άκυρες. Αξιώνει επίσης διάταγμα που να ακυρώνει την εγγραφή επ΄ ονόματί του εφεσίβλητου όλων ανεξαιρέτως των μεταβιβασθέντων μεριδίων. Αξιώνει τέλος δήλωση ότι η Ελένη Γιαννή Παπαλουκά δεν κατέστη ποτέ νομικά ή έγκυρα συνιδιοκτήτρια οποιουδήποτε ποσοστού ή μεριδίου στην πιο πάνω ακίνητη περιουσία.

Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο έλεγχος της ορθότητας και της νομιμότητας της απόφασης του Διευθυντή να εγγράψει μερίδια ιδιοκτησίας σε προκάτοχο του εφεσίβλητου και η κατ΄ ακολουθία μεταβίβασή τους σ΄ αυτόν, θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο έφεσης βάσει του άρθρου 80 του Κεφ. 224 και όχι αντικείμενο αγωγής. Ως αποτέλεσμα απέρριψε την αγωγή με έξοδα.

Ο εφεσείων είναι της άποψης ότι η αντιμετώπιση του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι λανθασμένη. Ισχυρίζεται ότι έγινε παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης, γιατί άνκαι το Δικαστήριο είχε δικαίωμα να επιληφθεί αυτεπαγγέλτως θέματος δικαιοδοσίας, όφειλε να δώσει την ευκαιρία στους διάδικους να αγορεύσουν και εκθέσουν τις απόψεις τους.

΄Οπως επίσης κρίθηκε στην υπόθεση Κραμβιά κ.α. ν. Θεοδοσίου, Πολ. Εφ. 10356, ημερ. 28.2.2000, διαφορά που ανάγεται στην αμφισβήτηση της ορθότητας ή του παραδεκτού της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας να προβεί στην εγγραφή του κτήματος δεν μπορεί να συνιστά επίδικο θέμα αγωγής, ούτε και θα μπορούσε τέτοια αμφισβήτηση να εγερθεί δι΄ αγωγής. Η απόφαση του Διευθυντή, υπόκειται σε έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, και μόνο.

΄Οπως ορθά αναφέρθηκε (Σολομώντος ν. Παπανεοκλή, ανωτέρω), το άρθρο 80 του Κεφ. 224 προσφέρει το μηχανισμό για τον έλεγχο της ορθότητας των αποφάσεων, διαταγών και γνωστοποιήσεων του Διευθυντή που εμπίπτουν στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου.

Εν όψει των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

Γ. Νικολάου, Δ.

/ΜΔ