CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1999) 1 ΑΑΔ 1005

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΑΡΤΕΜΗ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ,

ΠΙΚΗΣ, Π.: Στη Φιλίππου (1993) 1 Α.Α.Δ. 857, η Ολομέλεια αποφάσισε ότι σε έφεση κατά απόφασης, απορριπτικής αιτήματος για την παροχή άδειας για την υποβολή αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος, το πρόσωπο, εναντίον του οποίου θα στραφεί το αίτημα, αν αυτό γίνει δεκτό, δεν αποτελεί επηρεαζόμενο μέρος για τους σκοπούς της Δ.35, θ. 5, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ώστε να επιβάλλεται η επίδοση της έφεσης σ' αυτό. Το μέρος εναντίον του οποίου η αίτηση δυνητικά θα στραφεί, αν το αίτημα εγκριθεί, δεν αποτελεί μέρος στη διαδικασία. Υποδεικνύεται ότι αποδοχή της έφεσης δε θα είχε οποιεσδήποτε συνέπειες στα δικαιώματα του μελλοντικού διαδίκου^. τα οποία, αναμφιβόλως, θα έχει την ευχέρεια να υπερασπισθεί στο πλαίσιο της διαδικασίας που θα εγερθεί.

Η Δ.35, θ. 5, προβλέπει ότι ειδοποίηση έφεσης επιδίδεται "... upon all parties directly affected by the appeal, ...". Σκοπός της επίδοσης είναι η παροχή ευκαιρίας στον επηρεαζόμενο να ακουστεί στη δίκη.

Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο Δικαστήριο αρνήθηκε μερικώς το αίτημα του εφεσείοντα. Συγκεκριμένα, απέρριψε το μέρος του αιτήματος του, που αφορούσε τη χορήγηση άδειας για την υποβολή αίτησης για certiorari για την ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος ως εξ υπαρχής άκυρου. Αυτό το μέρος της απόφασης του Δικαστηρίου προσβάλλεται με την παρούσα έφεση, η οποία ορίστηκε ενώπιόν μας για προδικασία. Σε σχέση με τους λόγους, για τους οποίους εγκρίθηκε το αίτημα, υποβλήθηκε αίτηση για την παροχή της αιτουμένης θεραπείας. Στο πλαίσιο εκείνης της διαδικασίας, περιήλθε σε γνώση των καθ' ων η αίτηση η παρούσα έφεση, οπόταν εμφανίστηκαν κατά την ορισθείσα ημερομηνία μέσω του δικηγόρου τους του κ. Παπαευσταθίου και ζήτησαν να ακουστούν στην έφεση. Διεκδικούν δικαίωμα ακρόασης, ως πρόσωπα άμεσα επηρεαζόμενα από την έφεση, βάσει της Δ.35, θ.5. Οι ακόλουθες αυθεντίες, τις οποίες επικαλέστηκαν, υποστηρίζουν, όπως εισηγήθηκαν, τη θέση τους: Johnson v. Pole (1987) 1 C.L.R. 311^. Isorropimene Zootrofe v. Kaloudes (1988) 1 C.L.R. 45^. Cyprus Sulphur κ.α. ν. Παραρλάμα κ.α. (1990) 1 Α.Α.Δ. 1040. Αναφέρθηκαν, επίσης, στην Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, στην οποία εξηγείται ότι θεωρείται παραδεκτό για το πρωτόδικο δικαστήριο ν' ακούσει στο στάδιο υποβολής του αιτήματος για την παροχή άδειας και τα δύο μέρη. Σε τέτοια περίπτωση, πρέπει να διευκρινιστεί, το δικαστήριο επιλαμβάνεται της ουσίας της αίτησης. Προς αυτή την ανάγκη συσχετίζεται πιθανή απόφαση του δικαστηρίου ν' ακούσει και τα δύο μέρη στο προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας - (R. v. Newcastle-Under-Lyme Justices Ex parte Whitehouse (1952) 2 All E.R. 531^. In re HjiCostas (1984) 1 C.L.R. 513).

Το αντικείμενο της διαδικασίας, για την παροχή άδειας για την υποβολή αιτήματος για την έκδοση προνομιακού εντάλματος, διακρίνεται από εκείνο της παροχής ενδιάμεσης θεραπείας (απαγορευτικού ή άλλου διατάγματος) σε πολιτική δίκη. Η διαδικασία για την παροχή άδειας έχει χαρακτήρα αναγνωριστικό των δικαιωμάτων του αιτητή να επικαλεσθεί τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Αποδοχή του αιτήματος δεν ενέχει οποιοδήποτε επηρεασμό των δικαιωμάτων του προσώπου ή της αρχής, που θα καταστούν διάδικοι στη διαδικασία η οποία θα ακολουθήσει. Στο προκαταρκτικό στάδιο της άδειας, το θέμα σχετίζεται αποκλειστικά με το δικαίωμα του αιτητή. Αντίθετα, στην περίπτωση αιτήματος για την παροχή ενδιάμεσης θεραπείας (εξαιρετικό μέτρο, όπως αναγνωρίζει η νομολογία), το επίδικο θέμα έχει άμεση σχέση με τα δικαιώματα του εναγομένου, των οποίων επιδιώκεται ο περιορισμός μέσω του ζητουμένου διατάγματος. Αίτημα για προσωρινό διάταγμα εξετάζεται στην απουσία του εναγομένου, εφόσον το ζήτημα είναι κατεπείγον, που αποτελεί και το δικαιοδοτικό όρο για την παροχή θεραπείας στην απουσία του αντιδίκου - (βλ. ΄Αρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 6 και τις αποφάσεις Vuitton v. Δέρμοσακ Λτδ και άλλης (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453^. RESOLA (CYPRUS) LTD. ν. Χρίστου, Π.Ε. 9610, 31/3/98^. THE TIMBERLAND CO. OF U.S.A. v. EVANS & SONS LIMITED κ.ά., Π.Ε. 9776, 29/5/98^. In Re Stavros Hotel Appartments Ltd., Αίτηση Αρ. 76/94, 29/12/94^. και In Re B.P. CYPRUS LTD. Αίτηση Αρ. 143/96, 1/8/96). Η ίδια εξαίρεση δεν ισχύει στην έφεση. Η Δ.35, θ.5, επιβάλλει επίδοση σε κάθε πρόσωπο που επηρεάζεται άμεσα από την έφεση. Η παροχή της ενδιάμεσης θεραπείας, που επιζητείται, θα επηρεάσει άμεσα τα δικαιώματα του αντιδίκου. Το ίδιο δεν ισχύει σε έφεση για την παροχή άδειας υποβολής αιτήματος για προνομιακό ένταλμα. Ο λόγος της Φιλίππου είναι από κάθε άποψη ισχυρός^. οριοθετεί την έκβαση του θέματος που επιλαμβανόμεθα. Οι πελάτες του κ. Παπαευσταθίου δεν έχουν λόγο στην έφεση.