|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεοδώρου Μιχάλης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 44
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΡΥΩΝΗ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 474/2009, 20 Απριλίου 2012
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2016:D455
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1098/2012)
29 Σεπτεμβρίου, 2016
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΒΡΥΩΝΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Ή/ΚΑΙ
ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΙΣΕΩΝ ΄Η/ΚΑΙ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
_________________________
Παύλος Χρ. Παπαγεωργίου, για τον Αιτητή.
Ανδρέας Χριστοφόρου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, με την παρούσα προσφυγή, επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση για τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του, από τις 14.4.2006, η οποία του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 7.6.2012. Η εν λόγω απόφαση εκδόθηκε κατόπιν επανεξέτασης, αφού, στις 20.4.2012, προηγήθηκε η ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή η προσφυγή του αρ. 474/2009.
Σύμφωνα με τα κοινώς παραδεκτά γεγονότα, ο αιτητής ήταν μόνιμος Αξιωματικός του Στρατού της Δημοκρατίας. Είχε διοριστεί, με απευθείας διορισμό, την 1.3.1976, αρχικά, με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού, και αποσπάστηκε για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά. Στη συνέχεια, ανελίχθηκε σε διάφορους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας και, από την 1.4.2004, κατείχε το βαθμό του Ταξίαρχου. Το 2005, ενώ συνέχιζε να υπηρετεί, ως ανωτέρω, εξετάστηκε από το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων, (το «Συμβούλιο»), ο ευδόκιμος τερματισμός της υπηρεσίας του, δεδομένου ότι η περίπτωσή του ενέπιπτε στις διατάξεις του Κ. 51(1) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990, (Κ.Δ.Π. 90/1990), όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί, (οι «Κανονισμοί»). Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο, κατά τη συνεδρία του ημερομηνίας 1.11.2005, αποφάσισε τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του και, ως αποτέλεσμα, αυτός αφυπηρέτησε από τις τάξεις του Στρατού από τις 14.4.2006, αμφισβήτησε, όμως, την πιο πάνω απόφαση με την προσφυγή αρ. 231/2006.
Πριν αποφασιστεί η πιο πάνω προσφυγή, η Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας, υπό το φως της απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Θεοδώρου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 44, με επιστολή ημερομηνίας 5.2.2009, γνωμάτευσε προς το αρμόδιο όργανο ότι αυτό θα έπρεπε να ανακαλέσει τις αποφάσεις του, που λήφθηκαν κατά τα έτη 2005 και 2006, για τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας, μεταξύ άλλων, και εκείνην που αφορούσε τον αιτητή, και να επανεξετάσει τις περιπτώσεις τους. Ακολούθως, το Συμβούλιο συνήλθε σε συνεδρία στις 20.2.2009 και ανακάλεσε την προσβληθείσα με την προσφυγή 231/2006 απόφασή του. Στη συνέχεια, αφού επανεξέτασε την περίπτωση του αιτητή, αποφάσισε τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του, πάλι για το έτος 2005, παραθέτοντας τους λόγους για την απόφασή του αυτή. Ο αιτητής αμφισβήτησε τη νομιμότητα και της εν λόγω απόφασης, με την προσφυγή αρ. 474/2009. Το Ανώτατο Δικαστήριο, με απόφασή του ημερομηνίας 20.4.2012, έκανε δεκτή την πιο πάνω προσφυγή και ακύρωσε τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου, «λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και κατ' επέκταση πλάνης», προφανώς, περί τα πράγματα αλλά και το Νόμο, όπως προκύπτει από το σχετικό απόσπασμα της εν λόγω δικαστικής απόφασης.
Μετά την έκδοση της τελευταίας πιο πάνω απόφασης, το Συμβούλιο συνήλθε σε έκτακτη συνεδρία στις 26.4.2012, προκειμένου να επανεξετάσει την περίπτωση του αιτητή. Ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, ως μέλος και εισηγητής του Συμβουλίου, ενημέρωσε τα υπόλοιπα μέλη του για τις εξειδικευμένες ανάγκες της Υπηρεσίας σε Αξιωματικούς κατά Κλάδο, όπως αναφέρεται αναλυτικά στα πρακτικά του Συμβουλίου της εν λόγω συνεδρίας του. Υπό το φως της πιο πάνω ενημέρωσης, το Συμβούλιο, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, ενήργησε σύμφωνα με τον Κ. 51(1) και (4) των Κανονισμών. Συγκεκριμένα, αφού εξέτασε την περίπτωση του αιτητή, αποφάσισε, εκ νέου, τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του για το 2005.
Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω απόφασης, το όνομα του αιτητή συμπεριλήφθηκε σε σχετικό Πίνακα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ. 51(6) των Κανονισμών, ο οποίος υποβλήθηκε, με πρόταση του Υπουργείου ΄Αμυνας, ημερομηνίας 28.5.2012, στο Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση. Το Υπουργικό Συμβούλιο, με απόφασή του ημερομηνίας 29.5.2012, ενέκρινε τον εν λόγω Πίνακα και ο Υπουργός ΄Αμυνας, ενεργώντας με βάση τις διατάξεις του Κ. 51(7) των Κανονισμών, καθόρισε την 14.4.2006 ως ημερομηνία αφυπηρέτησης του αιτητή. Ενημερώθηκε δε αυτός, σχετικά, με επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου ΄Αμυνας, ημερομηνίας 7.6.2012.
Ο αιτητής προβάλλει διάφορους λόγους για ακύρωση της πιο πάνω απόφασης, από τους οποίους, όπως θα εξηγηθεί στη συνέχεια, διακρίνεται ο σύνθετος λόγος που αναφέρεται σε μη δέουσα έρευνα και σε έλλειψη αιτιολογίας. Συγκεκριμένα, αυτός προβάλλει τη θέση ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση παραβιάζει το δεδικασμένο, τόσο της ακυρωτικής απόφασης στην προσφυγή αρ. 474/2009 όσο και της προγενέστερης σχετικής απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Θεοδώρου ν. Δημοκρατίας, πιο πάνω, και, συγχρόνως, τις αρχές της δέουσας έρευνας και της δέουσας αιτιολογίας.
Στην υπόθεση Θεοδώρου ν. Δημοκρατίας, διαπιστώθηκε ότι δεν είχε διενεργηθεί η δέουσα έρευνα, αφού το Συμβούλιο, στην απόφασή του, περιορίστηκε να επαναλάβει τις σχετικές πρόνοιες του Κ. 51 των Κανονισμών και να διαπιστώσει ότι αυτές συνέτρεχαν στις περιπτώσεις των Αξιωματικών που εξέτασε. Στην Αντώνης Βρυώνης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 474/2009, 20.4.2012, διαπιστώθηκε ότι υπήρξε έρευνα σε θέματα που είχαν προηγουμένως παραλειφθεί. Κρίθηκε, όμως, ότι, και πάλι, η έρευνα δεν ήταν η δέουσα, υπό το φως των προνοιών του Κ. 51 των Κανονισμών και τις περιστάσεις της υπόθεσης. Λέχθηκαν, συγκεκριμένα, τα εξής:-
«Είναι προφανές ότι για σκοπούς λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης εξετάστηκαν και λήφθηκαν υπόψη οι υπηρεσιακές ανάγκες του στρατεύματος, για τις οποίες κρίθηκε ότι εξυπηρετούνται καλύτερα από Αξιωματικούς απόφοιτους Ανώτερων Σχολών. Επίσης διαπιστώθηκε η ανάγκη να δοθεί η δυνατότητα ανέλιξης των Αξιωματικών των κατώτερων βαθμών, η πλειοψηφία των οποίων είναι απόφοιτοι Ανώτατων Σχολών. ΄Οσα όμως σχετικά αναφέρουν οι καθ' ων η αίτηση είναι γενικής μορφής και δεν εξειδικεύονται κατά κλάδο όπως προνοείται στον Κανονισμό και όπως έχει αποφασισθεί στην υπόθεση Θεοδώρου. Δεν προέβηκαν δηλαδή οι καθ' ων η αίτηση σε έρευνα για να διαπιστώσουν τις ανάγκες της υπηρεσίας κατά κλάδο και εάν θα υπήρχε η δυνατότητα ανέλιξης Αξιωματικών κατά κλάδο αλλά γενικά για όλο το στράτευμα. Περαιτέρω, δεν έγινε η δέουσα έρευνα ως προς το κατά πόσο με τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του αιτητή θα παρείχετο η δυνατότητα ανέλιξης κατώτερων Αξιωματικών και εάν στο σώμα στο οποίο ανήκε ο αιτητής υπήρχαν τέτοιοι κατώτεροι Αξιωματικοί. Ούτε και έγινε η δέουσα έρευνα ως προς τον αριθμό των Αξιωματικών που απαιτείτο όπως αφυπηρετήσουν. ΄Εχουν εξεταστεί οι προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, χωρίς όμως να στοιχειοθετηθούν εκ των προτέρων οι γενικότεροι παράγοντες κατά τον ουσιώδη χρόνο, ώστε να μπορεί να διαπιστωθούν στο πλαίσιο του αναθεωρητικού ελέγχου οι λόγοι για τον ευδόκιμο τερματισμό του με βάση τον πιο πάνω Κανονισμό ...»
Το Υπουργείο ΄Αμυνας, με την επιστολή του Γενικού Διευθυντή του, ημερομηνίας 7.6.2012, πληροφορώντας τον αιτητή, μεταξύ άλλων, για την προαναφερθείσα απόφαση του Συμβουλίου κατά τη συνεδρία του ημερομηνίας 26.4.2012, του ανέφερε τα εξής:-
2. Το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων, κατά την πιο πάνω συνεδρία του, αφού μελέτησε την περίπτωσή σας, αποφάσισε εκ νέου τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας σας για το έτος 2005, επειδή δεν διαθέτετε την ολοκληρωμένη εξειδικευμένη ακαδημαϊκή μόρφωση, η οποία, με βάση τις επιχειρησιακές και υπηρεσιακές ανάγκες του στρατεύματος και την επιδιωκόμενη αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του, απαιτείται για την αποτελεσματικότερη λειτουργία του, καθόσον δεν είστε απόφοιτος Ανώτατου Στρατιωτικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Το Συμβούλιο έκρινε ότι το γεγονός αυτό περιορίζει τη δυνατότητα περαιτέρω προσφοράς σας και η παραμονή σας στο στράτευμα δεν παρέχει τη δυνατότητα ανέλιξης Αξιωματικών κατώτερων βαθμών.
Προηγήθηκε, βέβαια, έρευνα, όπως φαίνεται στο πρακτικό του Συμβουλίου το οποίο τηρήθηκε κατά την πιο πάνω συνεδρία του. Τίθεται, όμως, το ερώτημα εάν είναι αυτή επαρκής, υπό το φως των προνοιών του Κ. 51(4) των Κανονισμών και των προηγηθεισών παρατηρήσεων στην προσφυγή αρ. 474/2009 για ανεπάρκεια της έρευνας που είχε, τότε, διεξαχθεί.
Από το πρακτικό, το οποίο τηρήθηκε στις 26.4.2012, είναι πρόδηλο ότι το Συμβούλιο επικέντρωσε αποκλειστικά την προσοχή του στο θέμα της εξειδικευμένης ακαδημαϊκής μόρφωσης, που, κατά την κρίση του, ένας αξιωματικός πρέπει να έχει, προκειμένου να μπορεί να ανταποκρίνεται στα καθήκοντα της θέσης του. Αφού τα καθόρισε με αναφορά στις σπουδές που αυτός πρέπει να κάμνει, στη συνέχεια, εξέτασε τα κριτήρια και τους παράγοντες που προβλέπει ο Κ. 51(4), αποκλειστικά, υπό το πρίσμα της κρίσης του αυτής. Η αναφορά στην κοινοποιηθείσα απόφασή του προς τον αιτητή, με επιστολή ημερομηνίας 7.6.2012, για τον εκ νέου ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του, επειδή αυτός δε διέθετε «την ολοκληρωμένη εξειδικευμένη ακαδημαϊκή μόρφωση», που είναι αναγκαία για τους σκοπούς που το ίδιο, περαιτέρω, εξηγεί, καθορίζει το πεδίο της έρευνας, που διεξήγαγε, περιορίζοντάς την, όπως αναφέρεται πιο πάνω. Επομένως, η έρευνα που το Συμβούλιο διεξήγαγε, παρά τις φραστικές διατυπώσεις της κάτω από τις πρόνοιες του Κ. 51(4), εντούτοις κρίνεται και τούτη τη φορά ανεπαρκής, όπως, ως επακόλουθο, και η αιτιολογία που αναφέρεται στην επιστολή ημερομηνίας 7.6.2012. Υπό το φως αυτής της κατάληξης, δεν είναι απαραίτητη η εξέταση των υπολοίπων λόγων ακύρωσης.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση κηρύσσεται άκυρη και εστερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος. Επιδικάζονται €1.200,00 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ του αιτητή.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ