|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D280
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 132/2012)
14 Ιουνίου, 2016
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ' ων η Αίτηση.
_________________________
Κύπρος Ανδρέου, για τον Αιτητή.
Μάριος Στυλιανού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθʼ ων η Αίτηση.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, με την παρούσα προσφυγή, ζητά:-
«Α. Δήλωση και/ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερ. 04/11/2011 η οποία κοινοποιήθηκε και/ή για την οποία έλαβε γνώση ο Αιτητής στις 17/11/2011 (Παράρτημα 1) και με την οποία απορρίπτεται η αίτηση του Αιτητή για ανεργιακό επίδομα ημερ. 19/04/2011 είναι άκυρη, παράνομη και στερείται οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος.»
Το πιο πάνω αιτητικό προσδιορίζει τη θεραπεία που ο αιτητής επιδιώκει να εξασφαλίσει. Προς επιβεβαίωση δε των ισχυρισμών που περιέχονται σε αυτό, παραπέμπει σε έγγραφο, το οποίο αναφέρεται ότι επισυνάπτεται στην αίτηση ως Παράρτημα 1.
Με δεδομένο το περιεχόμενο του εν λόγω αιτητικού, πρέπει, κατ' αρχάς, να γίνουν δύο παρατηρήσεις: Η πρώτη αφορά στο ότι το έγγραφο που αναφέρεται σε αυτό ως Παράρτημα 1 δεν επισυνάπτεται στην αίτηση, κατά παράβαση του Κ. 4(2)(γ) του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962. Η δεύτερη παρατήρηση, συναφής προς την πρώτη, αφορά στο ότι οι καθ' ων η αίτηση επισυνάπτουν μεν στην ένστασή τους μια επιστολή, η οποία φέρεται να περιέχει την απορριπτική απόφαση που προσβάλλεται με την προσφυγή, αυτή, όμως, φέρει ημερομηνία 4.5.2012. Εν ολίγοις, οι καθ' ων η αίτηση δε διορθώνουν, τελικώς, την παράλειψη του αιτητή να επισυνάψει στην αίτησή του το έγγραφο Παράρτημα 1. Ωστόσο, ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, στη γραπτή αγόρευσή του, αναφέρεται σε επιστολή ημερομηνίας 4.11.2011, η οποία περιέχει την απορριπτική απόφαση των τελευταίων, όπως αναφέρεται και ο αιτητής στο αιτητικό Α, ανωτέρω, της αίτησής του. Επομένως, για σκοπούς εξέτασης της υπόθεσης επί της ουσίας, εκλαμβάνεται ως δεδομένο ότι η ορθή ημερομηνία της προσβαλλόμενης απόφασης είναι η 4.11.2011.
Από τα κοινώς παραδεκτά γεγονότα, προκύπτει ότι, από 1.1.1994 μέχρι 18.4.2011, ο αιτητής ήταν ο μοναδικός διευθυντής της Εργοληπτικής Εταιρείας Δαμιανός Θεοφάνους & Υιός Λτδ. Στις 19.4.2011, υπέβαλε αίτηση στο Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αμμοχώστου, για να λαμβάνει επίδομα ανεργίας και υπέγραφε ως άνεργος μέχρι τις 16.10.2011. ΄Οπως δε αναφέρεται στην ένσταση των καθ' ων η αίτηση, η αίτησή του, ανωτέρω, εστάλη για διερεύνηση στο Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αμμοχώστου, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο αυτός συνέβαλλε, ΅ε οποιοδήποτε τρόπο, στη διεξαγωγή των εργασιών της πιο πάνω εταιρείας, ή κατά πόσο επρόκειτο ή όχι για προσωρινή αναστολή των εργασιών της, που ενέπιπτε στις περιπτώσεις των Προσωρινών Αναστολών που καθορίζονται στο Μνημόνιο Συμφωνίας μεταξύ Εργοδοτικών Συνδέσμων και των Συντεχνιών που εγκρίθηκαν από το Εργατικό Συμβουλευτικό Σώμα. Με βάση τα εκεί καθοριζόμενα κριτήρια, η καταβολή επιδόματος ανεργίας, σε περίπτωση προσωρινής αναστολής εργασιών μιας εταιρείας, περιορίζεται ΅όνο σε μισθωτούς της Μεταποιητικής Βιομηχανίας (ένδυση, υπόδηση, βαλιτσοποιεία) και της Ξενοδοχειακής Βιομηχανίας.
Ο αιτητής, σε κατάθεση που έδωσε σε Επιθεωρήτρια του Γραφείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αμμοχώστου στις 24.10.2011, δήλωσε ότι ο λόγος που σταμάτησε να εργάζεται ήταν επειδή η υπό αναφορά εταιρεία δε διεξήγε, τότε, οποιαδήποτε εργασία. Παρουσίασε τιμολόγιά της, που έδειχναν ότι αυτή δε διεξήγε οποιαδήποτε εργασία κατά την περίοδο που ο ίδιος υπέγραφε ως άνεργος, καθώς και αντίγραφα των φορολογικών της δηλώσεων για το Φ.Π.Α. από 1.2.2011 μέχρι 31.7.2011. Επίσης, παρουσίασε βιβλιάριο επιταγών, όπου φαινόταν ότι οι επιταγές που είχαν εκδοθεί κατά την περίοδο από 19.4.2011 μέχρι 16.10.2011 αφορούσαν εγγυητικές που είχαν δοθεί σε σχέση με προσφορές.
Ο αιτητής, από τις 17.10.2011, άρχισε να εργάζεται και πάλι στην εν λόγω εταιρεία, γεγονός το οποίο δήλωσε στο Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αμμοχώστου. Η αίτηση του, όμως, για καταβολή επιδόματος ανεργίας απορρίφθηκε, με το αιτιολογικό ότι: «Πρόκειται για προσωρινή αναστολή των εργασιών της εταιρείας ... που δεν εμπίπτει στις αναστολές που εγκρίνει το γραφείο μας.» Ο αιτητής ενημερώθηκε ΅ε σχετική επιστολή, ημερομηνίας 4.11.2011, όπως έχει, προηγουμένως, διευκρινιστεί.
Επίδομα ανεργίας παρέχεται σε δικαιούχο πρόσωπο με βάση τις σχετικές πρόνοιες του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 2010, Ν. 59(Ι)/2010, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί∙ συγκεκριμένα, σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 31 αυτού, όπου αναφέρεται ότι:-
«Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Νόμου, ασφαλισμένο πρόσωπο δικαιούται ... επίδομα ανεργίας για κάθε ημέρα ανεργίας, η οποία αποτελεί μέρος τέτοιας περιόδου, εάν την ημέρα αυτή ικανοποιεί τις σχετικές ασφαλιστικές προϋποθέσεις και είναι ηλικίας μεταξύ δεκαέξι (16) και εξήντα πέντε (65) ετών και δεν δικαιούται σύνταξη γήρατος:»
Περαιτέρω, με βάση την παράγραφο (β) του εδαφίου (4) του ιδίου άρθρου:-
«ως ημέρα ανεργίας, θεωρείται κάθε ημέρα για την οποία ο αιτητής αποδεικνύει ότι είναι άνεργος, ικανός και διαθέσιμος για εργασία ...»
Ο αιτητής, προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, προβάλλει, μεταξύ άλλων, τη θέση ότι αυτή είναι αναιτιολόγητη, την οποία η πλευρά των καθ' ων η αίτηση απορρίπτει, ως ανυπόστατη. Η απόφαση διοικητικού οργάνου, που ασκεί διακριτική εξουσία, «πρέπει να είναι επαρκώς και δεόντως» αιτιολογημένη, ειδικά, όταν αυτή είναι δυσμενής για το διοικούμενο, άρθρο 26(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, (Ν. 158(Ι)/1999), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί. Η αιτιολογία διοικητικής απόφασης, για να είναι δέουσα, πρέπει, ανεξαρτήτως της έκτασής της, να περιλαμβάνει τόσο την πραγματική βάση, ήτοι τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, όσο και τη νομική βάση, ήτοι τους νομικούς λόγους, περιλαμβανομένων των σχετικών νομοθετικών διατάξεων επί των οποίων αυτοί εδράζονται, τις οποίες το διοικητικό όργανο εφαρμόζει, εφόσον αυτό διαπιστώνει ότι τα συγκεκριμένα πραγματικά γεγονότα συνιστούν τις προϋποθέσεις εφαρμογής τους, (βλ. Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270, σελίδα 273).
΄Οσον αφορά την παρούσα υπόθεση, κατ' αρχάς, να αναφερθεί ότι δεν υπάρχει διοικητικός φάκελος. ΄Ο,τι υπάρχει είναι μόνο η μερικών γραμμών απόφαση των καθ' ων η αίτηση, η οποία, χωρίς αμφιβολία, είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη. Ειδικά, δεν αναφέρονται σε αυτήν, κατά πρώτο, η σχετική νομοθεσία που οι καθ' ων η αίτηση, με βάση τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης, εφάρμοσαν και, κατά δεύτερο, ποιες αναστολές εργασιών μιας εταιρείας αυτοί εγκρίνουν, σε συνάρτηση, βέβαια, με τα προβλεπόμενα στον εφαρμοζόμενο νόμο. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να ελεγχθεί από το Αναθεωρητικό Δικαστήριο ποια γεγονότα αποτελούν προϋπόθεση εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας, ώστε να μπορεί να κριθεί η ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης. Πρόκειται για μια επιστολή προς τον αιτητή, στην οποία δεν αναφέρεται οτιδήποτε που να παραπέμπει σε διοικητική απόφαση, η οποία μπορεί να ελεγχθεί ως προς τη νομιμότητά της, δεδομένων, ειδικά, των σχετικών προνοιών του άρθρου 31 του Ν. 59(Ι)/2010.
Ακόμη και στο περιεχόμενο της έκθεσης της Επιθεωρήτριας των καθ' ων η αίτηση να γινόταν παραπομπή, ως συμπληρωματική αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, από μια απλή ανάγνωση αυτής, προκύπτει ότι, εκεί, απλώς, καταγράφεται η κατάθεση που της δόθηκε, στις 24.10.2011, από τον αιτητή, με σκοπό την υποστήριξη της σχετικής αίτησής του. Αυτό, όμως, δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με το αιτιολογικό της απόρριψης της αίτησης του αιτητή, όπως τούτο καταγράφεται στην ένσταση του συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση, στην οποία, μεταξύ άλλων, προβάλλεται ως αιτιολογικό, δήθεν, ότι: «., η αίτηση του για καταβολή επιδόματος ανεργίας απερρίφθη γιατί από την όλη έρευνα φαίνεται καθαρά ότι πρόκειται για προσωρινή αναστολή εργασιών της εταιρείας που είναι Διευθυντής - Μέτοχος που δεν εμπίπτει στα κριτήρια των αναστολών που εγκρίνουν οι καθ' ων η αίτηση.»
Επομένως, για τους λόγους ανωτέρω, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση κηρύσσεται άκυρη και εστερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος. Επιδικάζονται 800,00 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ' ων η αίτηση.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ