|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D276
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1170/2013)
[Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.]
13 Ιουνίου, 2016
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ,
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
3. ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Αιτητές,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Δ. Καλλένος, για τους Αιτητές.
Ε. Παπαγεωργίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές αξιώνουν τις πιο κάτω θεραπείες:
«Α. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η Πράξη ή και Απόφαση των Καθ΄ων η Αίτηση να βεβαιώσουν και/ή επιβάλουν στους αιτητές φόρο προστιθέμενης αξίας ύψους 26.800,30- που βεβαιώθηκε με αντίστοιχη ειδοποίηση ημερομηνίας 25/4/2012, καθώς και η επιπλέον επιβολή πρόσθετου φόρου ύψους 2.701,70- πλέον τόκους, είναι άκυρη και/ή στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος και/ή παρανομώ και/ή γενόμενη εσφαλμένα και/ή κατά κατάχρηση εξουσίας και/ή πλάνης περί τα πράγματα και/ή αυθαίρετη και/ή άλλως πως.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου που να κηρύσσει άκυρη και/ή στερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος και/ή παράνομη και/ή αντισυνταγματική την πράξη και/ή υποχρέωση καταβολής του Φόρου προστιθέμενης αξίας από τους αιτητές.»
Οι αιτητές οι οποίοι έχουν ως οικονομική δραστηριότητα τις οικοδομικές εργασίες, έχουν συγκροτήσει άτυπο συνεταιρισμό με την ανάληψη της επιχείρησης του Πρόδρομου Ανδρέου και ενεγράφησαν στο μητρώο του ΦΠΑ, από 1.2.2006, με βάση τις διατάξεις της παραγράφου 1(2)(β), του Μέρους Ι, του Πρώτου Παραρτήματος, των περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων του 2000 μέχρι 2006 (στο εξής «ο Νόμος»). Περαιτέρω, ο άτυπος συνεταιρισμός ανέλαβε τα φορολογικά δικαιώματα και υποχρεώσεις του Πρόδρομου Ανδρέου με τη συμπλήρωση του εντύπου ΦΠΑ 103, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 38 του Νόμου και του Κανονισμού 6, του Μέρους ΙΙ, των περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Γενικών) Κανονισμών του 2001 μέχρι 2006 (στο εξής «οι Κανονισμοί»).
Στις 23.1.2012 λειτουργός του Επαρχιακού Γραφείου ΦΠΑ Λάρνακας πληροφόρησε το συνέταιρο Πρόδρομο Ανδρέου για την έναρξη φορολογικού ελέγχου. Παρά το ότι διευθετήθηκε συνάντηση στα γραφεία της υπηρεσίας ΦΠΑ για τις 24.1.2012, δεν παρουσιάστηκε κανένας από τους συνεταίρους. Άκαρπες απέβησαν και οι προσπάθειες που καταβλήθηκαν από τους λειτουργούς του ΦΠΑ για επικοινωνία μαζί του. Τους απεστάλη διπλοσυστημένη επιστολή με βάση την παράγραφο 6(2) του Δέκατου Παραρτήματος του Νόμου, για να παρουσιάσουν βιβλία και αρχεία στον Έφορο, με στόχο το φορολογικό έλεγχο, όμως οι αιτητές δεν πήγαν να την παραλάβουν από το ταχυδρομείο. Την 1.3.2012 αρμόδιος λειτουργός του Επαρχιακού Γραφείου ΦΠΑ Λάρνακας παρέδωσε την ίδια επιστολή στο λογιστή των αιτητών.
Στις 3.4.2012 ο λογιστής των αιτητών παρέδωσε στον Έφορο ΦΠΑ ένα φάκελο που περιείχε μέρος των βιβλίων και αρχείο των αιτητών. Δεν προσκομίστηκαν όμως όλα τα βιβλία για να καταστεί δυνατός ο φορολογικός έλεγχος σε σχέση με τις φορολογικές περιόδους από 1.2.2006 μέχρι 31.1.2012. Σύμφωνα με το άρθρο 49 του Νόμου σε περίπτωση που οι φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν είναι ελλιπείς ή περιέχουν σφάλματα, τότε ο Έφορος ΦΠΑ μπορεί να βεβαιώσει το ποσό του οφειλόμενου φόρου χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του και στη συνέχεια να ειδοποιήσει σχετικά το πρόσωπο αυτό.
Από το φορολογικό έλεγχο διαπιστώθηκε ότι οι αιτητές είχαν δηλώσει λιγότερο φόρο εκροών κατά €6.420 για τις εν λόγω φορολογικές περιόδους, σε σύγκριση με το λογαριασμό ΦΠΑ που τηρούσαν σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού 23 των Κανονισμών. Λόγω έλλειψης στοιχείων προς επιβεβαίωση της ορθότητας των φορολογικών δηλώσεων σε σχέση με το φόρο εκροών, οι λειτουργοί του ΦΠΑ πραγματοποίησαν το φορολογικό έλεγχο με στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους από ομοειδείς επιχειρήσεις. Συναφώς, εφάρμοσαν τον αριθμοδείκτη 0.60 στο δηλωμένο φόρο εισροών από τις φορολογικές δηλώσεις των αιτητών για τις πιο πάνω περιόδους και υπολόγισαν τον αναμενόμενο φόρο εκροών, ο οποίος ανερχόταν σε €19.235,27. Διαπιστώθηκε ότι οι αιτητές είχαν δηλώσει λιγότερο φόρο εκροών ύψους €3.045 στις φορολογικές δηλώσεις των φορολογικών περιόδων από 1.11.2010 μέχρι 31.1.2011, διότι είχαν εκδώσει τιμολόγια πωλήσεων των οποίων ο συνολικός φόρος εκροών ήταν περισσότερος από το δηλωμένο φόρο εκροών στις αντίστοιχες φορολογικές περιόδους.
Η βεβαίωση φόρου εμπεριέχεται σε επιστολή ημερομηνίας 25.4.2012 (Παράρτημα 1 στην Ένσταση) η οποία απευθύνεται στους αιτητές και φέρει χειρόγραφη σημείωση, με υπογραφή των Χριστιάνα Ανδρέου και Έλενα Μιλτιάδους, ως ακολούθως:
«Η επιστολή τοποθετήθηκε κάτω από την κύρια είσοδο του σπιτιού στην οδό Καρυάτιδων 11 αφού δε υπήρχε κανείς στο σπίτι στις 25.4.12.»
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση ουδέποτε τους κοινοποιήθηκε, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιφέρει οποιοδήποτε νόμιμο αποτέλεσμα. Οι αιτητές έλαβαν γνώση της ύπαρξης βεβαίωσης οφειλής ΦΠΑ στις 2.3.2013, όταν τους επιδόθηκε η ποινική υπόθεση 1708/2013 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, για παράλειψη καταβολής οφειλόμενου φόρου. Η διεύθυνση που αναγράφεται στην ειδοποίηση επιβολής φόρου, σύμφωνα με τους αιτητές, είναι η διεύθυνση του πρώτου αιτητή στην οποία διαμένει η πρώην σύζυγός του, από την οποία έλαβε διαζύγιο από το 2011 και δεν διατηρεί καθόλου καλές σχέσεις.
Οι αιτητές, στη βάση των πιο πάνω γεγονότων και των προνοιών του άρθρου 57 του Νόμου, ζητούν την ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Από την άλλη, οι καθ΄ ων η αίτηση, με αναφορά στις πρόνοιες του Κανονισμού 22(1)(α) και (β) των Κανονισμών και του άρθρου 49 του Νόμου, καθώς και σε σχετική νομολογία υποστήριξαν τη νομιμότητα της επίδικης πράξης. Με βάση την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας, η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίδει ο Νόμος στους καθ΄ων η αίτηση, κατ΄εφαρμογή των αρχών του διοικητικού δικαίου, ενώ λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης και είναι δεόντως αιτιολογημένη.
Οι αιτητές στο δικόγραφο της προσφυγής εγείρουν διάφορους λόγους ακυρότητας, όμως, με τις γραπτές τους αγορεύσεις, τόσο την αρχική, όσο και την απαντητική, καθώς και κατά το στάδιο των διευκρινίσεων περιορίστηκαν στο θέμα της γνωστοποίησης της επίδικης απόφασης. Το θέμα αυτό δεν απαντάται από τη γραπτή αγόρευση της Δημοκρατίας, η οποία επικεντρώνεται στη νομιμότητα της επίδικης απόφασης. Σημειώνεται ότι στην ένσταση της Δημοκρατίας εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε εκπρόθεσμα, όμως στη γραπτή της αγόρευση δηλώνεται ότι αυτή δεν θα υποστηριχθεί και εγκαταλείπεται.
Το άρθρο 57 του Νόμου προνοεί ως ακολούθως:
«57. Οποιαδήποτε γνωστοποίηση, απαίτηση, απόφαση, οδηγία ή άλλη πράξη που πρέπει να επιδοθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου μπορεί να κοινοποιηθεί με επιστολή που απευθύνεται στον εν λόγω πρόσωπο ή στον αντιπρόσωπο του για σκοπούς Φ.Π.Α. και η οποία αποστέλλεται με συστημένη επιστολή ταχυδρομικώς στην τελευταία δηλωθείσα ή συνηθισμένη διαμονή ή έδρα της επιχείρησης του προσώπου αυτού ή του αντιπροσώπου του ή παραδίδεται προσωπικώς στο πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται ή τον αντιπρόσωπο του.»
Σύμφωνα με τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, η διεύθυνση που δήλωσαν οι αιτητές είναι αυτή στην οποία αφέθηκε η επιστολή κάτω από την πόρτα. Όπως δε προκύπτει από τα γεγονότα που τέθηκαν με την ένσταση της Δημοκρατίας και δεν αμφισβητήθηκαν, προηγούμενες προσπάθειες για ανεύρεση των αιτητών ακόμα και με διπλοσυστημένη επιστολή απέβησαν άκαρπες και μόνο μέσω του λογιστή τους έγινε κατορθωτό να επικοινωνήσουν μαζί τους.
Νοουμένου ότι ο τρόπος κοινοποίησης της επίδικης πράξης στο επηρεαζόμενο πρόσωπο, με βάση το άρθρο 57 του Νόμου, δεν είναι επιτακτικός, αυτό που πρέπει να εξεταστεί είναι το κατά πόσον, υπό τις περιστάσεις, η διοίκηση εξάντλησε τις δυνατότητές της για να κοινοποιήσει την απόφασή της στους αιτητές και κατά πόσον οι αιτητές έλαβαν πλήρη γνώση αυτής. Η προσπάθεια ειδοποίησης των αιτητών με διπλοσυστημένη επιστολή με στόχο την προσκόμιση στοιχείων για να γίνει έλεγχος του οφειλόμενου ποσού του ΦΠΑ, δεν ήταν επιτυχής αφού οι αιτητές δεν πήγαν να την παραλάβουν. Η μέθοδος που μεταγενέστερα χρησιμοποιήθηκε προς γνωστοποίηση της βεβαίωσης φόρου, ήτοι η άφεση της απόφασης στη δοθείσα διεύθυνση, σαφώς δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του άρθρου 57 του Νόμου και θα χαρακτηριζόταν ως μη ικανοποιητική. Όμως, όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, μεταγενέστερα, στις 7.6.2012 επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Πρόδρομο Ανδρέου λειτουργός του Εφόρου ΦΠΑ και τον πληροφόρησε για την επιστολή και αυτός ανέλαβε να περάσει από το σπίτι να την πάρει. Ζήτησε, επίσης, από τη λειτουργό να επικοινωνήσει με το λογιστή τους την επόμενη βδομάδα. Στις 19.6.2012 η λειτουργός επικοινώνησε με το λογιστή του φορολογούμενου, ο οποίος ενεργούσε ως αντιπρόσωπός του. Της ανέφερε ότι ο φορολογούμενος είχε πάρει την επιστολή βεβαίωσης ημερομηνίας 25.4.2012, που είχε αφεθεί στο σπίτι, στη δοθείσα διεύθυνση. Με βάση αυτά τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν με μαρτυρία, καταλήγω ότι υπήρξε γνωστοποίηση της βεβαίωσης στους αιτητές, τουλάχιστον από τις 19.6.2012.
Το γεγονός ότι η βεβαίωση του φόρου γνωστοποιήθηκε στους αιτητές τουλάχιστον από τις 19.6.2012 καθιστά την παρούσα προσφυγή, η οποία καταχωρήθηκε μετά την πάροδο των 75 ημερών, που προνοείται στο Άρθρο 146.3 του Συντάγματος, ήτοι, στις 13.5.2013, εκπρόθεσμη. Το εκπρόθεσμο της προσφυγής, όπως προανέφερα, εγέρθηκε από τα η Δημοκρατία στην ένστασή της, όμως ακολούθως εγκαταλείφθηκε. Επειδή, όμως, πρόκειται για θέμα δημόσιας τάξεως, μπορεί να εγερθεί και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο σε οποιοδήποτε στάδιο. Εν πάση περιπτώσει, αναλύεται το θέμα αυτό και στην αγόρευση των αιτητών.
Έχοντας καταλήξει ότι οι αιτητές έλαβαν γνώση της απόφασης και δεν καταχώρησαν προσφυγή εντός της περιόδου των 75 ημερών, που προνοείται από το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος, αυτή είναι εκπρόθεσμη και έκθετη σε απόρριψη.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη. Δεν θα επιδικάσω όμως οποιαδήποτε έξοδα, ενόψει του γεγονότος ότι η προσφυγή κρίθηκε στη βάση ζητήματος που, ενώ εγέρθηκε από τη Δημοκρατία, εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ