|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2016:D73
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 784/2012)
9 Φεβρουαρίου, 2016
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΠΡΟΥ,
2. ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτητές,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ'ων η αίτηση.
Ν. Χατζηϊωάννου (κα), για τους Αιτητές.
Ε. Γαβριήλ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι αιτητές καταχώρισαν την παρούσα προσφυγή αμφισβητώντας τη νομιμότητα της απόφασης απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής που καταχώρισαν εναντίον της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής, με την οποία επιδιώκετο η έκδοση πολεοδομικής αδείας στο χωριό Φύτη της Πάφου.
Οι αιτητές αρ. 1 (το Ρ.Ι.Κ.), ως οργανισμός δημοσίου δικαίου, ιδρύθηκε με βάση το Κεφ. 300Α. Οι αιτητές αρ. 2 (η Α.ΤΗ.Κ.) είναι επίσης οργανισμός δημοσίου δικαίου που ιδρύθηκε με το Κεφ. 302.
Το 1976 απαλλοτριώθηκε ιδιωτική ακίνητη ιδιοκτησία, μεταξύ των οποίων και το τεμάχιο 785, Φ/Σχ. ΧΧΧV.55 στο χωριό Φύτη, προς όφελος του Ρ.Ι.Κ. Η εν λόγω απαλλοτρίωση έγινε για επίτευξη του σκοπού δημοσίας ωφελείας, ήτοι, «δια την τηλεοπτικήν κάλυψιν συμπλέγματος χωρίων της επαρχίας Πάφου» και «δια την ανέγερσιν τηλεοπτικού σταθμού αναμεταδόσεως και κατασκευή οδού προσπελάσεως εις Φύτην». Επί του εν λόγω τεμαχίου εγκαταστάθηκε πύργος πλεγματοειδής ύψους 50 μέτρων και επίσης είχε ανεγερθεί ένα δωμάτιο εξοπλισμού.
Η Α.ΤΗ.Κ. υπέγραψε με το Ρ.Ι.Κ. δύο συμβόλαια για άδεια χρήσης των κεραίων στον πύργο του Ρ.Ι.Κ., καθώς και εγκατάσταση οικίσκου εξοπλισμού δίπλα από το υφιστάμενο κτίριο του Ρ.Ι.Κ.
Στο πλαίσιο των πιο πάνω δεδομένων, το Ρ.Ι.Κ. υπέβαλε, στις 4 Ιανουαρίου 2007, προς την Πολεοδομική Αρχή, αίτηση με αριθμό ΠΑΦ/0021/2007, για χορήγηση πολεοδομικής αδείας για την ανέγερση σταθμού αναμετάδοσης τηλεοπτικών προγραμμάτων και κινητής τηλεφωνίας στο πιο πάνω αναφερόμενο τεμάχιο στη Φύτη. Το εν λόγω τεμάχιο εμπίπτει στη γεωργική ζώνη Γ3, εφάπτεται επίσης των οικιστικών ζωνών Η2 και Η3 της κοινότητας.
Η υποβληθείσα αίτηση απορρίφθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2011 από την αρμόδια Πολεοδομική Αρχή για το λόγο ότι «η προτεινόμενη ανάπτυξη (Έργο Υποδομής) επηρεάζει τις ανέσεις της περιοχής και παρεμποδίζει την ορθολογιστική ανάπτυξη της σε αντίθεση με τις πρόνοιες των παραγράφων με αριθμό 3.1(ε) (Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής) και 9.18.3(β) της Τροποποίησης της Δήλωσης Πολιτικής». Υποβλήθηκε, στις 21 Μαρτίου 2011, ιεραρχική προσφυγή από το Ρ.Ι.Κ. και την Α.ΤΗ.Κ. εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής.
Σε σχετικό Σημείωμα που ετοιμάστηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών, και στο οποίο συμπεριλήφθηκαν, τόσο τα επιχειρήματα των προσφευγόντων, όσο και η έκθεση της Πολεοδομικής Αρχής και του Επάρχου Πάφου, έγινε εισήγηση για απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής.
Η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή σε συνεδρία της ημερ. 2 Φεβρουαρίου 2012 αποφάσισε ομόφωνα να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή, κρίνοντας την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ως σύννομη και σύμφωνη με τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής και παράλληλα, κάλεσε την Πολεοδομική Αρχή όπως αναδιατυπώσει το λόγο άρνησης χορήγησης της πολεοδομικής αδείας, ως ακολούθως:
″(500) Η προτεινόμενη ανάπτυξη (Έργο Υποδομής) χωροθετείται σε τεμάχιο που εφάπτεται του ορίου ανάπτυξης (Οικιστική Ζώνη Η2) του χωριού Φύτη, το οποίο περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ζ της Δήλωσης Πολιτικής, όπου καταγράφονται χωριά που παρουσιάζουν ειδικό, κοινωνικό, αρχιτεκτονικό, ιστορικό ενδιαφέρον και χαρακτήρα, και, λόγω του μεγάλου ύψους της κεραίας (50 μέτρα), εκτιμάται ότι η ανάπτυξη δεν είναι συμβατή με τη μικροκλίμακα της περιοχής, ότι επηρεάζει αρνητικά την αισθητική και το χαρακτήρα του οικισμού και ότι επηρεάζει τις ανέσεις και την ορθολογική ανάπτυξη της περιοχής, σε αντίθεση με τις πρόνοιες των παραγράφων 3.1(ε) και 9.18.3(β) της Δήλωσης Πολιτικής.″
Εναντίον αυτής της απόφασης καταχωρήθηκε η προσφυγή.
Στο πλαίσιο της ενστάσεως, οι καθ'ων η αίτηση πρόβαλαν, προδικαστικώς, ότι η Α.ΤΗ.Κ., αιτητές 2, στερούνται άμεσου, προσωπικού και ενεστώτος έννομου συμφέροντος να προωθήσουν την παρούσα προσφυγή. Οι ιδιοκτήτες της γης, υπέβαλαν οι καθ'ων η αίτηση, κατόπιν απαλλοτριώσεως, είναι το Ρ.Ι.Κ. Η αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής αδείας υποβλήθηκε από το Ρ.Ι.Κ., ως ιδιοκτήτες. Η ύπαρξη συμβατικής σχέσης μεταξύ του Ρ.Ι.Κ. και της Α.ΤΗ.Κ., έτσι ώστε οι τελευταίοι να έχουν τη δυνατότητα χρήσης των κεραίων στον πύργο του Ρ.Ι.Κ., επί του συγκεκριμένου ακινήτου, υποδηλεί, όπως υποστήριξε η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ'ων η αίτηση, ότι ο επηρεασμός τους δεν είναι άμεσος αλλά έμμεσος, αφού δεν μπορεί να υλοποιηθεί η παρασχεθείσα άδεια χρήσης. Συνεπώς, κατέληξε, η σχέση τους με την ακίνητη ιδιοκτησία δεν είναι τέτοια που να τους νομιμοποιεί να εγείρουν την παρούσα προσφυγή, καθότι η πολεοδομική άδεια συνιστά διοικητική πράξη, καθορίζουσα τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη ο οποίος επιθυμεί να προβεί σε συγκεκριμένη ανάπτυξη.
Οι συνήγοροι της Α.ΤΗ.Κ., προβάλλοντας τη διαφωνία τους επί του προκειμένου, εισηγήθηκαν ότι έχουν άμεσο και ενεστώς έννομο συμφέρον να προσβάλουν τη συγκεκριμένη απόφαση, καθότι επηρεάζονται άμεσα τα συμφέροντα τους, ως ιδιοκτητών των συγκεκριμένων κεραίων κινητής τηλεφωνίας. Υποστήριξε, περαιτέρω, ο συνήγορος ότι δεν είναι μόνο ο ιδιοκτήτης της γης ο οποίος έχει δικαίωμα προσφυγής αλλά και ο νόμιμος χρήστης αυτής.
Για σκοπούς συμπλήρωσης της εικόνας των γεγονότων επί του προκειμένου, πρέπει να σημειώσω ότι η συγκεκριμένη ιεραρχική προσφυγή, ημερ. 21 Μαρτίου 2011, που καταχωρήθηκε εναντίον της αρνήσεως χορήγησης πολεοδομικής αδείας, υποβλήθηκε, και από τους δύο αιτητές. Τόσο απόα το Ρ.Ι.Κ. δια του Γενικού Διευθυντή του, όσο και από την Α.ΤΗ.Κ. από τον Ανώτατο Εκτελεστικό Διευθυντή της.
Η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί. Η συμβατική σχέση της Α.ΤΗ.Κ. με το Ρ.Ι.Κ. προσδίδει σ' αυτούς το απαιτούμενο έννομο συμφέρον προώθησης της παρούσας αίτησης ακυρώσεως.
Στο σύγγραμμα της Γλυκερίας Σιούτη, ″Το Έννομο Συμφέρον στην Αίτηση Ακυρώσεως″, σελ. 95, γίνεται δεκτό το έννομο συμφέρον αιτητή που είχε λάβει μέρος στη σχετική διαιτησία ενώπιον της διοίκησης, ως μισθωτής του επίμαχου χώρου και αναμείχθηκε στη διοικητική διαδικασία η οποία κατέληξε στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Στην Υπ. Αρ. 295/2001, Στέλιου ν. Δημοκρατίας, ημερ. 15 Φεβρουαρίου 2002 αναφέρθηκε ότι η ιδιότητα του ενοικιαστή δεν καθιστά τη σχέση έμμεση.
Στην υπόθεση Tofarco Ltd v. Δήμου Λευκωσίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 233 αναφέρθηκε ότι τα δικαιώματα τρίτων - ενοικιαστών σε ακίνητη ιδιοκτησία τους προσδίδει το απαραίτητο έννομο συμφέρον. (Βλ. επίσης Ουζουνιάν ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 309).
Οι αιτητές επηρεάζονται άμεσα από την προσβαλλόμενη απόφαση καθότι ως ιδιοκτήτες των κεραίων κινητής τηλεφωνίας, υφιστάμενων στο ακίνητο, τα συμφέροντα τους θίγονται.
Επί της ουσίας, οι αιτητές πρόβαλαν ότι η συγκεκριμένη απόφαση πάσχει, καθότι, είναι αναιτιολόγητη, στηρίζεται σε εξωγενή γεγονότα και λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας, παραβιάζοντας την Εντολή 3/06 του Υπουργού Εσωτερικών. Στο σημείο αυτό οι ευπαίδευτοι συνήγοροι εισηγήθηκαν ότι η δημοσιευθείσα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης με αριθμό 930, ημερ. 15 Νοεμβρίου 1976, προσδιόριζε ότι η απαλλοτρίωση, μεταξύ άλλων, του συγκεκριμένου κτήματος, γινόταν για σκοπό «δημοσίας ωφελείας, ήτοι δια την τηλεοπτικήν κάλυψιν συμπλεγμάτων χωρίων της επαρχίας Πάφου . και επιβάλλεται δια την ανέγερσιν τηλεοπτικού σταθμού αναμεταδόσεως .». Η εν λόγω γνωστοποίηση δεν έτυχε οποιασδήποτε ενστάσεως είτε από την κοινότητα Φύτης ή άλλους, και έτσι προχώρησε η απαλλοτρίωση του συγκεκριμένου κτήματος προς όφελος του Ρ.Ι.Κ., για το συγκεκριμένο αναγραφόμενο σκοπό δημοσίας ωφελείας. Ο σκοπός αυτός της απαλλοτρίωσης επιτεύχθηκε και η υποβληθείσα πολεοδομική άδεια έγινε με σκοπό την εκ των υστέρων εξασφάλιση αδείας των ήδη υφισταμένων επί του τεμαχίου γης κατασκευών. Ο σκοπός της απαλλοτρίωσης εξακολουθεί να υφίσταται, υποστήριξαν οι συνήγοροι, και η συγκεκριμένη απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής δεν μπορούσε να ανατρέψει απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου η οποία δόθηκε προηγουμένως για την επίτευξη του σκοπού της απαλλοτρίωσης. Η μετέπειτα εγκατάσταση σταθμού βάσης και κεραίας αναμετάδοσης κινητής τηλεφωνίας της Α.ΤΗ.Κ. συνιστά, όπως εισηγήθηκαν, συνεγκατάσταση διευκολύνσεων των δύο δικτύων ηλεκτρονικών επικοινωνιών σύμφωνα με υποχρέωση που επιβάλλεται από τον Επίτροπο Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείου, σύμφωνα με το Νόμο 112(Ι)/2004.
Η απόφαση, εισηγούνται οι συνήγοροι, είναι αναιτιολόγητη και όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, ο λόγος απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής ήταν τα συνεχή παράπονα και οι οχλήσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου Φύτης, οι οποίοι επιθυμούν τη μετακίνηση της κεραίας καθότι, όπως προβάλλεται ο ισχυρισμός, απεβίωσαν κάτοικοι της περιοχής επειδή η κεραία εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικά κύματα τα οποία είναι επιβλαβή.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ'ων η αίτηση, πέραν από την προώθηση της προδικαστικής ενστάσεως, την οποία έχω αναφέρει πιο πάνω, εισηγήθηκε ότι ο προβληθείς από τους αιτητές ισχυρισμός για την ύπαρξη της απαλλοτρίωσης και η προώθηση επιχειρήματος ότι η απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής πάσχει, καθότι, δεν ασχολείται με το θέμα αυτό, δεν πρέπει να γίνει αποδεκτός. Τέτοιος ισχυρισμός, συνέχισε, δεν προωθήθηκε με την ιεραρχική προσφυγή, συνεπώς οι αιτητές δεν δικαιούνται σ' αυτό το στάδιο να τον προωθήσουν.
Στην αντιπέρα πλευρά οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι, η υποχρέωση για δέουσα έρευνα βαρύνει τη διοίκηση η οποία υποχρεούται να διαπιστώσει όλα τα πραγματικά και ορθά γεγονότα που συνθέτουν μια υπόθεση. Επί του προκειμένου, η ύπαρξη της απαλλοτρίωσης και η παρουσία κτιρίου και κεραίας του Ρ.Ι.Κ. ήταν αντικείμενο όλων των επιστολών που περιλαμβάνονται στο φάκελο, προερχομένων είτε από τη διοίκηση είτε από το Κοινοτικό Συμβούλιο Φύτης.
Αναφορικά με την ουσία του εγειρόμενου ζητήματος, η συνήγορος της Δημοκρατίας υποστήριξε ότι σε καμιά περίπτωση η απόφαση δεν στηρίχτηκε σε εξωγενείς παράγοντες, παρά μόνο υιοθετήθηκαν οι εκθέσεις και οι απόψεις των εμπλεκόμενων τμημάτων αναφορικά με την εφαρμογή της πολεοδομικής νομοθεσίας και ιδιαιτέρως η Δήλωση Πολιτικής στην οποία καταγράφονται και παρουσιάζονται ως ειδικού, κοινωνικού, αρχιτεκτονικού και ιστορικού ενδιαφέροντος χωριά της περιοχής. Επ' αυτού του σημείου στηρίχτηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, συνεπώς, κατέληξε, υπάρχει αιτιολογία και καταδεικνύει επίσης τη δέουσα επί του προκειμένου έρευνα.
Σχετικά με την εισήγηση των καθ'ων η αίτηση ότι το θέμα της απαλλοτρίωσης δεν είχε προβληθεί με την αίτηση ακυρώσεως, πρέπει να σημειώσω ότι στο κείμενο της αιτήσεως δεν υπάρχει αυτή η αναφορά, πλην, όμως, γίνεται αναφορά σε υποσταθμό αναμετάδοσης και όλο το υλικό που έθεσε υπόψη της αρμόδιας Διϋπουργικής Επιτροπής τόσο το αρμόδιο Τμήμα του Υπουργείου Εσωτερικών, όσο και οι παρατηρήσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου Φύτης, αναφέρονται τόσο στην απαλλοτρίωση όσο και στην υφιστάμενη κεραία και τα προβλήματα τα οποία έχει δημιουργήσει και συσσωρεύσει στην περιοχή η ύπαρξη της συγκεκριμένης κεραίας. Το γεγονός της απαλλοτρίωσης είναι ένα ανταντίλεκτο γεγονός, το οποίο παρουσιάζεται τόσο στην ένσταση των καθ'ων η αίτηση, όσο και σε όλη την αλληλογραφία την οποία έθεσαν ενώπιον μου μέσα από το διοικητικό φάκελο, Τεκμήριο 1.
Εξετάζοντας την ουσία αυτής της υπόθεσης, πρέπει να σημειώσω ότι προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η διοίκηση έχει παραβεί κάθε αρχή χρηστής διοίκησης, όπως αυτή καταγράφεται στα άρθρα 50 και επόμενα του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν. 158(Ι)/99). Στο άρθρο 50 του Νόμου επιβάλλεται στα διοικητικά όργανα, κατά την άσκηση της διακριτικής τους ευχέρειας, να ενεργούν σύμφωνα με το περί δικαίου αίσθημα, ώστε να αποφεύγονται ανεπιεικείς και άδικες λύσεις.
Η εν λόγω αρχή διευρύνεται στο εδάφιο (1) του άρθρου 51, που δεν επιτρέπει στη διοίκηση «να ενεργεί με τρόπο ασυνεπή, αντιφατικό ή κακόπιστο, ώστε να εξαπατά ή να ταλαιπωρεί χωρίς λόγο το διοικούμενο».
Στην προκείμενη περίπτωση η Δημοκρατία, ενεργώντας μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών το 1976, προχώρησε στην απαλλοτρίωση ακίνητης ιδιοκτησίας στο χωριό Φύτη, με σκοπό την επίτευξη σκοπού δημοσίας ωφελείας ήτοι, «δια την τηλεοπτικήν κάλυψιν συμπλέγματος χωρίων της επαρχίας Πάφου» και «δια την ανέγερσιν τηλεοπτικού σταθμού αναμεταδόσεως και κατασκευή οδού προσπελάσεως εις Φύτη». Αυτή η συγκεκριμένη ακίνητη ιδιοκτησία απαλλοτριώθηκε και χρησιμοποιώντας χρήματα του δημοσίου, πληρώθηκαν οι ιδιοκτήτες και η συγκεκριμένη έκταση γης περιήλθε στην ιδιοκτησία του Ρ.Ι.Κ. Αυτή η υποχρέωση επίτευξης αυτού του σκοπού δημοσίας ωφελείας, που υφίστατο από το 1976, υλοποιήθηκε με την ανέγερση υποσταθμού και την εγκατάσταση πύργου πλεγματοειδούς κεραίας ύψους 50 μέτρων.
Το Ρ.Ι.Κ. υλοποιεί αυτή την υποχρέωση και κατασκευάζει τον υποσταθμό. Η Α.ΤΗ.Κ., με τη σειρά της, εγκαθιστά κεραίες κινητής τηλεφωνίας στο ίδιο σημείο. Κατ' εφαρμογή, όπως έχει δηλωθεί και δεν αμφισβητήθηκε, από την υποχρέωση που επιβάλλεται από τον Επίτροπο Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, σύμφωνα με το Νόμο 112(Ι)/2004.
Το Ρ.Ι.Κ. προχωρεί και υποβάλλει αίτηση για έκδοση πολεοδομικής αδείας. Η αίτηση αυτή απορρίπτεται, όπως επίσης και η ιεραρχική προσφυγή. Διαπιστώνω, διαβάζοντας την όλη υπόθεση, ότι οι καθ'ων η αίτηση αντίκρυσαν το θέμα ως να επρόκειτο περί μιας καινούριας αιτήσεως για απόκτηση πολεοδομικής αδείας, σε περιβάλλον για το οποίο η Δήλωση Πολιτικής ή η αντίληψη της διοίκησης δεν επέτρεπε την ανέγερση υποστατικών, όπως αυτά υφίστανται στο συγκεκριμένο τεμάχιο. Παρατηρώ ότι η ύπαρξη της απαλλοτρίωσης, ο σκοπός για τον οποίο έγινε, που ήταν δημοσίας ωφελείας, δεν λήφθηκε καθόλου υπόψη και θα προχωρούσα να σημειώσω ότι η συμπεριφορά αυτή των καθ'ων η αίτηση ήταν, τουλάχιστον, αντιφατική. Η Δημοκρατία ενεργεί και εκφράζει την εκτελεστική της αρμοδιότητα μέσω του Υπουργικού Συμβουλίου. Το Υπουργικό Συμβούλιο, δαπανώντας τα χρήματα του δημοσίου αποφασίζει την απαλλοτρίωση του επίδικου κτήματος στη Φύτη. Ο σκοπός της δημοσίας ωφελείας που καταγράφεται στο διάταγμα απαλλοτρίωσης υλοποιήθηκε. Όταν το Ρ.Ι.Κ., προς όφελος του οποίου έγινε η απαλλοτρίωση, επιχειρεί να νομιμοποιήσει τα εκτελεσθέντα έργα, το ίδιο εκτελεστικό όργανο - Υπουργικό Συμβούλιο - απορρίπτει την αίτηση για πολεοδομική άδεια. Η απόσταση 40, σχεδόν, ετών μεταξύ των δύο αποφάσεων, ουδόλως δικαιολογεί τη διαφοροποίηση. Η στάση αυτή, κατά τη γνώμη μου, ταλαιπωρεί το διοικούμενο.
Είμαι της γνώμης ότι αυτή η απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί, καθότι, αντίκειται στις αρχές της καλής πίστης που πρέπει πάντοτε να διέπουν τη στάση της διοίκησης, ιδιαιτέρως όταν υφίσταται μια ευνοϊκή για το διοικούμενο κατάσταση η οποία διαρκεί 40 χρόνια και δημιουργεί υπέρ του διοικούμενου ωφελήματα. Αυτή ήταν η περίπτωση εδώ.
Επίσης, θα προχωρούσα να αποδεχθώ την προσφυγή και να ακυρώσω την απόφαση, καθότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα, αφού αυτό το συγκεκριμένο στοιχείο της απαλλοτρίωσης που προσέδιδε την υποχρέωση στο Ρ.Ι.Κ. να κατασκευάσει κτίριο και να εγκαταστήσει κεραία αναμετάδοσης, δεν λήφθηκε καθόλου υπόψη.
Η προσφυγή γίνεται αποδεκτή. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρούται με €1.600 έξοδα υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ'ων η αίτηση.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ