|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D688
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 268/2012 και 275/2012)
15 Οκτωβρίου, 2015
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 268/2012)
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΝΘΙΜΟΥ,
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
ΚΑΙ
(Υπόθεση Αρ. 275/2012)
ΔΡ. ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
---------
K. Ορφανίδης για Λ. Γεωργίου (κα), για την αιτήτρια στην Υποθ. Αρ. 268/12
Ν. Κλεάνθους (κα) για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για τον αιτητή στην Υποθ. Αρ. 275/12
Ε. Παπαγεωργίου (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
Γ. Ρούσου (κα) για Αρ. Γεωργίου, για τα ενδιαφερόμενα μέρη.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με τις παρούσες προσφυγές οι αιτητές επιζητούν την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 7.10.2011, με την οποία προήγαγαν το ΕΜ Φαίδρα Ιωαννίδου (ΕΜ), στη μόνιμη θέση βοηθού διευθυντή Κλινικής/Τμήματος, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, για το Τμήμα Πρώτων Βοηθειών, από 15.11.2011.
Οι δύο προσφυγές συνεκδικάστηκαν λόγω κοινού νομικού και πραγματικού υπόβαθρου.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) στη συνεδρία της ημερ. 11.10.2010, αποφάσισε να προχωρήσει στην πλήρωση της επίδικης θέσης χωρίς την πρόταση της αρμόδιας αρχής, σύμφωνα με το άρθρο 29(3) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, Ν. 1/1990, εφόσον η αρμόδια αρχή παρέλειψε να υποβάλει πρόταση για την πλήρωση της σύμφωνα με το εδάφιο (2) του άρθρου 29 του Νόμου.
Επειδή επρόκειτο για θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής αποφασίστηκε η δημοσίευση της στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας (ημερ. 18.3.2011) με προθεσμία τριών εβδομάδων για την υποβολή αιτήσεων.
Υποβλήθηκαν συνολικά 15 αιτήσεις, συμπεριλαμβανομένων τόσο των αιτητών όσο και του ΕΜ, οι οποίες και παραπέμφθηκαν από την ΕΔΥ προς την αρμόδια συμβουλευτική επιτροπή (στο εξής ΣΕ) για περαιτέρω ενέργειες, άρθρο 34(4), (5), (6), (7) και (10) του Νόμου. Έκρινε, μεταξύ άλλων, η ΣΕ ότι από τους 15 υποψηφίους οι 11 ήταν προσοντούχοι σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης, ενώ άλλοι τέσσερις από τους αιτητές δεν κατέχουν τα προσόντα. Έτσι τους απέκλεισε από την περαιτέρω διαδικασία. Επιπρόσθετα η ΣΕ έκρινε ότι οι τέσσερις από τους υποψηφίους κατείχαν τα προσόντα για πρώτο διορισμό, ενώ οι υπόλοιποι επτά, στους οποίους περιλαμβάνονται οι αιτητές και το ΕΜ, κατείχαν τα προσόντα, πορίσματα τα οποία αργότερα υιοθέτησε και η ΕΔΥ στη συνεδρία της ημερ. 7.10.2011.
Στη συνέχεια η ΣΕ, αφού εξέτασε τους υποψηφίους που προσήλθαν για προφορική εξέταση, κατέγραψε και αιτιολόγησε την απόδοση τους. Με βάση τα ουσιώδη στοιχεία αξιολόγησης επέλεξε τέσσερις τους οποίους και σύστησε για επιλογή, συμπεριλαμβανομένων αιτητών και ΕΜ. Όλα τα ανωτέρω στοιχεία η ΣΕ υπέβαλε στην ΕΔΥ μέσω της έκθεσης της ημερ. 19.9.2011.
Ακολούθησε στις 7.10.2011 συνεδρία της ΕΔΥ. Η τελευταία υιοθέτησε τα πορίσματα της ΣΕ και αποφάσισε όπως καλέσει τους τέσσερις συστηθέντες από τη ΣΕ, σε ενώπιον της προφορική εξέταση στην παρουσία του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, ο οποίος θα συνοδευόταν από ανώτερο λειτουργό με κατάλληλη ειδικότητα, ώστε να υποβοηθηθεί στο έργο της.
Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε στη συνεδρία της ΕΔΥ ημερ. 20.10.2011. Η ΕΔΥ αφού έλαβε υπόψη της τη σύσταση του Διευθυντή υπέρ του ΕΜ, την έκθεση της ΣΕ, την απόδοση των υποψηφίων κατά την ενώπιον της προφορική εξέταση και όλα τα ενώπιον της στοιχεία, περιλαμβανομένων των καθιερωμένων κριτηρίων στο σύνολο τους, έκρινε ότι το ΕΜ υπερέχει γενικά των άλλων υποψηφίων και την επέλεξε ως την πλέον κατάλληλη προσφέροντας της προαγωγή στην επίδικη θέση, από 15.11.2011.
Οι αιτητές και στις δύο προσφυγές επικαλούνται κοινούς νομικούς ισχυρισμούς για να επιτύχουν ακύρωση της επίδικης απόφασης, όσο και λόγους ως προς το πρόσωπο τους: Είναι η κοινή θέση των αιτητών ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει: στηρίχθηκε μόνο στο αποτέλεσμα της προφορικής συνέντευξης παραγνωρίζοντας τα καθιερωμένα κριτήρια που τάσσει η νομολογία (Καφά ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 12, 16).
Ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί και θα πρέπει να απορριφθεί.
Εκ των ανωτέρω και με αναδρομή στα πρακτικά, προκύπτει ότι η σύσταση του Διευθυντή εξαντλείται μονολεκτικά στην αναφορά του ονόματος του ΕΜ, νομότυπα: κατ΄ ακολουθίαν του άρθρου 34(9) που διέπει τις θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής, δεν απαιτείται αιτιολογημένη σύσταση.
Υπόθεση Αρ. 268/2012.
Η αιτήτρια στην προσφυγή υπ΄ αρ. 268/12 ισχυρίζεται ότι η σύσταση πάσχει και για ένα ακόμα λόγο. Συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων: η ίδια υπερέχει σε αξία εφόσον για τα έτη 1993, 1994 έχει αξιολογηθεί ως «εξαίρετη», ενώ το ΕΜ ως «πολύ ικανοποιητική».
Η ισχυριζόμενη υπεροχή της αιτήτριας πριν 18 χρόνια περίπου δεν είναι δυνατόν να προσδίδει οποιαδήποτε διαφορά στον παράγοντα της αξίας. Όπως έχει κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί, ναι μεν λαμβάνεται υπόψη το σύνολο της σταδιοδρομίας, αλλά ιδιαίτερη βαρύτητα δίδεται στις πλέον πρόσφατες αξιολογήσεις (Πούρος ν. Χατζηστεφάνου κ.α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374, 389). Περαιτέρω, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η σύσταση πάσχει γιατί δεν λήφθηκε υπόψη η υπεροχή της στην αρχαιότητα έναντι του ΕΜ, την οποία προσδιορίζει αναφορικά με τον χρόνο εγγραφής της ως γιατρός στην Κύπρο το 1982 ενώ το ΕΜ ενεγράφη στις 17.3.1989, συνεπώς, υποβάλλει, είναι κατά επτά χρόνια αρχαιότερη. Η δε παροχή υπηρεσιών δεν διαφοροποιείται λόγω της άσκησης του επαγγέλματος στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα.
Ο ισχυρισμός της αιτήτριας δεν έχει νομικό έρεισμα. Το θέμα επιλύει το άρθρο 49 του Νόμου, το οποίο ορίζει τα της αρχαιότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Οι δύο αιτητές προήχθησαν στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης θέσης, «ιατρικός λειτουργός 1ης τάξης», την 1.1.1999, ενώ το ΕΜ στις 3.6.1991. Σαφώς προκύπτει υπεροχή του ΕΜ στην αρχαιότητα κατά πεντέμισι χρόνια, όπως κατέγραψε και η ΕΔΥ στο πρακτικό της.
Υπόθεση Αρ. 275/2012.
Ο αιτητής στην προσφυγή υπ΄ αρ. 275/2012 υποστηρίζει ότι η σύσταση πάσχει ως συγκρουόμενη με τα στοιχεία των φακέλων: υπερτερούσε σε επιπρόσθετα μη απαιτούμενα προσόντα, λόγω της κατοχής της δεύτερης ειδικότητας γενικής χειρουργικής, παραπέμποντας στην Χριστοφόρου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 515/2010, 21.12.2012, όπου εκεί σε δική του αίτηση, το Δικαστήριο ακυρώνοντας την απόφαση, έκρινε ότι παραγνωρίσθηκε και δεν αξιολογήθηκε το πρόσθετο προσόν του αιτητή. Και εδώ η ΕΔΥ παρέλειψε να κάνει αναφορά ως προς το σχετικό του προσόντος, ούτε και προχώρησε σε αξιολόγηση του, καθιστώντας έτσι αδύνατο τον όποιο συνυπολογισμό του με τα λοιπά κριτήρια, σε σύγκριση και με τα στοιχεία τόσο του ιδίου, όσο και του ΕΜ.
Η ΕΔΥ, όπως προκύπτει από το κατωτέρω απόσπασμα της επίδικης απόφασης, κατέγραψε το δεύτερο προσόν του αιτητή, το συνυπολόγισε και το συνεκτίμησε αναλόγως:
«Σ΄ ό,τι αφορά τα προσόντα, η Επιτροπή σημείωσε ότι ο υποψήφιος Χριστοφόρου Νίκος διαθέτει πιστοποιητικό αναγνώρισης ειδικότητας στη Γενική Ιατρική από το Ιατρικό Συμβούλιο Κύπρου, όπως και οι λοιποί υποψήφιοι, καθώς και πιστοποιητικό αναγνώρισης ειδικότητας στη Γενική Χειρουργική, από το Ιατρικό Συμβούλιο Κύπρου, ειδικότητες που σύμφωνα με τη Σημ. 4 του Σχεδίου Υπηρεσίας περιλαμβάνονται στις απαιτούμενες ειδικότητες για το Τμήμα Πρώτων Βοηθειών, ωστόσο το γεγονός αυτό από μόνο του δεν μπορεί να υπερακοντίσει τη γενική υπεροχή της επιλεγείσας, καθότι αυτή αξιολογήθηκε σε υψηλότερο επίπεδο κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση, υπερέχει ουσιαστικά σε αρχαιότητα, δεν υστερεί σε αξία και, επιπλέον, διαθέτει την υπέρ της σύσταση του Διευθυντή.»
Ο ισχυρισμός του αιτητή δεν ευσταθεί. Όπως προκύπτει από το πιο πάνω σχετικό απόσπασμα της επίδικης απόφασης, σε αντίθεση με τα όσα σχετικά λέχθηκαν στην Χριστοφόρου ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω)), η ΕΔΥ συνεκτίμησε το επιπρόσθετο προσόν του στη γενική χειρουργική (σημείωση αρ.4 του σχεδίου υπηρεσίας).
Αιτιολογώντας δε την απόφαση της, για προαγωγή του ΕΜ στην επίδικη θέση, έκανε ειδική αναφορά στο συγκεκριμένο πρόσθετο ποσόν του αιτητή, στη σχετικότητα του με τα καθήκοντα της θέσης, αξιολογώντας και συνυπολογίζοντας το με τα λοιπά κριτήρια, σε σύγκριση και με τα στοιχεία τόσο του ιδίου του αιτητή, όσο και του ΕΜ.
Με βάση το σύνολο των ως άνω η σύσταση δεν φαίνεται να πάσχει ως συγκρουόμενη με τα στοιχεία των φακέλων. Όπως προκύπτει από την αναλυτική αντιμετώπιση των ανωτέρω κοινών ισχυρισμών των αιτητών, απαντώνται και οι επιμέρους ισχυρισμοί τους.
Υποθέσεις Αρ. 268/12 και 275/12.
Τέλος, απομένει η εξέταση του κοινού ισχυρισμού και των δύο αιτητών ότι η ΕΔΥ έδωσε υπερβολική βαρύτητα και λανθασμένα αξιολόγησε και στάθμισε την οριακή διαφορά στην προφορική συνέντευξη των αιτητών και του ΕΜ, ως αποκλειστικό και/ή αποφασιστικό κριτήριο επιλογής του ΕΜ, κατά παράβαση της νομολογίας. Παραπέμποντας στην αξιολόγηση της απόδοσης τους στην προφορική εξέταση ενώπιον της ΣΕ, η οποία ήταν και για τους τρεις υποψηφίους «εξαίρετη», ενώ ενώπιον της ΕΔΥ «σχεδόν εξαίρετη» για τους ιδίους και «εξαίρετη» για το ΕΜ, υποβάλλουν, επικαλούμενοι σχετική νομολογία, ότι η διαφορά αυτή ούτε καν οριακή μπορεί να χαρακτηριστεί, συνεπώς θεωρείται ίση η αξιολόγηση τους και πεπλανημένα η ΕΔΥ προήξε το ΕΜ θεωρώντας ότι υπερέχει. Εν όψει μάλιστα της θέσης τους ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει ως συγκρουόμενη με τα στοιχεία των φακέλων και της ισχυριζόμενης υπεροχής της μεν αιτήτριας στην Υποθ. Αρ. 268/12, ως προς την αρχαιότητα και του μεν αιτητή στην Υποθ. Αρ. 275/12, ως προς την κατοχή του πρόσθετου προσόντος, σχετικού με τα καθήκοντα της θέσης, ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί εφόσον καταδεικνύεται ότι το ΕΜ δεν υπερέχει αυτών, η δε ΕΔΥ πλανήθηκε προάγοντας το ΕΜ.
Η αιτιολογία της επίδικης απόφασης της ΕΔΥ για την επιλογή του ΕΜ έχει ως ακολούθως:
«Επιλέγοντας την Ιωαννίδου Φαίδρα, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτή αξιολογήθηκε ως Εξαίρετη τόσο από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, όπως και οι λοιποί υποψήφιοι, όσο και από την ίδια την Επιτροπή κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση, στο υψηλότερο δηλαδή επίπεδο αξιολόγησης και των δύο Επιτροπών και σε υψηλότερο από τους μη επιλεγέντες επίπεδο κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση. Η Επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη ότι η Ιωαννίδου υπερέχει ουσιαστικά έναντι των μη επιλεγέντων υποψηφίων σε αρχαιότητα, η οποία ανάγεται στην παρούσα τους θέση και συνίσταται σε πεντέμισι χρόνια, ουδενός υστερεί σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση σ΄ αυτές των τελευταίων ετών, και, επιπλέον, διαθέτει τη σύσταση του Διευθυντή.
.............................»
Προκύπτει ότι η υψηλή απόδοση στην προφορική εξέταση του ΕΜ ήταν ένα από τα στοιχεία που έλαβε υπόψη της η ΕΔΥ υπέρ της επιλογής της και όχι το αποκλειστικό και ή μοναδικό στοιχείο. Δεν ήταν δυνατό να παραγνωριστεί η καλύτερη απόδοση του ΕΜ στην προφορική εξέταση, εφόσον σύμφωνα με την ισχύουσα νομολογία αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε υψηλές θέσεις στην ιεραρχία, όπως είναι η παρούσα και εν τέλει αποτελεί στοιχείο που συνεξετάζεται με όλα τα λοιπά δεδομένα. Παναγή ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 639, 649:
«Ούτε ήταν δυνατό για την Ε.Δ.Υ. να παραγνωρίσει την καλύτερη απόδοση του ενδιαφερομένου μέρους κατά την προφορική εξέταση που, όπως έχει επίσης νομολογηθεί, αποκτά σημασία ιδιαίτερα σε υψηλές θέσεις στην ιεραρχία και εν τέλει αποτελεί στοιχείο που συνεξετάζεται με όλα τα υπόλοιπα δεδομένα, ώστε να μην χωρεί κατ' ανάγκην μικροσκοπική ανάλυση περί «οριακής» υπεροχής του ενός υποψηφίου έναντι του άλλου, ως διαβάθμιση μεταξύ του «εξαίρετα» και του «πολύ καλού».»
Επιπρόσθετα, είναι αδιαμφισβήτητη η υπεροχή του ΕΜ στην αρχαιότητα κατά πεντέμισι χρόνια έναντι των αιτητών, η οποία όπως έχει νομολογηθεί φέρει μαζί της την ανάλογη πείρα που προσμετρά στην αξία, ακριβώς λόγω του εύρους υπηρεσίας του συγκεκριμένου υποψηφίου. Η δε αρχαιότητα, λαμβάνεται υπόψη ως ένα από τα θεσμοθετημένα κριτήρια και λαμβάνεται υπόψη και σε θέσεις υψηλά στην ιεραρχία, όταν κατά τα άλλα οι υποψήφιοι είναι ίσοι σε αξία. Παναγή (ανωτέρω), σ.649:
«Άλλωστε, όπως έχει αναγνωρίσει η νομολογία, θέση που εδώ παραγνωρίζει ο εφεσείων, η αρχαιότητα φέρει μαζί της την ανάλογη πείρα που προσμετρά στην αξία ακριβώς λόγω του εύρους υπηρεσίας του συγκεκριμένου υποψηφίου. (Μουρτζή ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 605 και Δημοκρατία ν. Φίλιππου Μιχαηλίδη (1999) 3 Α.Α.Δ. 756). Πρόσθετα, έχει πλειστάκις νομολογηθεί ότι η αρχαιότητα, η οποία δεν έχει παύσει να αποτελεί θεσμοθετημένο κριτήριο, λαμβάνεται υπόψη ακόμη και σε θέσεις υψηλά στην ιεραρχία, όταν κατά τα άλλα οι υποψήφιοι είναι ίσοι σε αξία. Στη Δημοκρατία v. Χαράλαμπου Ταλιώτη (2010) 3 Α.Α.Δ. 391, η Ολομέλεια επανέλαβε το τι ελέχθη στην Γιώργος Ζωδιάτης v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 406, ότι το κριτήριο της αρχαιότητας ουδέποτε έπαψε να έχει τη δική του σημασία, ιδιαίτερα όταν είναι πολύ μεγάλη (εκεί ήταν 16 ½ χρόνια). Στη δε Ταλιώτη, η υπεροχή κατά 15 χρόνια στην αρχαιότητα θεωρήθηκε ως ικανή να παρακάμψει το πλεονέκτημα του εφεσείοντος.»
Τέλος, το ΕΜ διαθέτει υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή η οποία όπως έχει νομολογηθεί ανωτέρω είναι καθόλα νόμιμη.
Οι αιτιάσεις των αιτητών δεν ευσταθούν: προσμέτρησαν υπέρ του ΕΜ όχι μόνο η υψηλή απόδοση του στην προφορική εξέταση αλλά και η ουσιαστική υπεροχή του στην αρχαιότητα κατά πεντέμισι χρόνια όπως και η υπέρ του σύσταση. Η επίδικη απόφαση ήταν πλήρως αιτιολογημένη.
Οι αιτήσεις για τους λόγους που έχω διατυπώσει πιο πάνω αποτυγχάνουν και απορρίπτονται με €2.000 συνολικά έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση, αν επιβάλλεται.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ