|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D488
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1042/2012
9 Ιουλίου, 2015
[XΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΥΛΙΚΚΑ
2. ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥ
3. ΞΕΝΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
4. ΛΟΥΗ ΣΚΙΤΙΝΗ Αιτητών
- Και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ' ων η αίτηση
_ _ _ _ _ _
Δ. Μιχαήλ και Συνεργάτες, για τους αιτητές
Ελ. Παπαγεωργίου (κα), για τους καθ' ων η αίτηση
Γ. Παμπορίδης, για Ενδιαφερόμενο Μέρος 1
Χρ. Κληρίδης, για Ενδιαφερόμενο Μέρος 2
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Κατόπιν διαβήματος του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών (στο εξής ο Διευθυντής), η Επιτροπή Δημοσίας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) συνήλθε σε συνεδρία στις 26.3.2012 για πλήρωση δύο κενών θέσεων Βοηθού Τελώνη - θέση προαγωγής στην Κλίμακα Α10(i), στο εξής η Θέση - οι οποίες παρέμειναν κενές.
Κατά την προαναφερθείσα συνεδρία, η ΕΔΥ, αφού καθόρισε τον κατάλογο των προαξίμων υποψηφίων, προχώρησε στη λήψη της σύστασης του διευθυντή, ο οποίος πρότεινε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη Ιωάννη Μονογιού και Ευγένιο Κληρίδη με την ακόλουθη αιτιολογία:-
«Ο Ιωάννης Μονογιός υπηρετεί στο Τμήμα Τελωνείων από το 1993 και από τις 15.3.2010 βρίσκεται με απόσπαση στο Υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού, για εκτέλεση ειδικών καθηκόντων.
Όσον αφορά την αξία, λαμβάνοντας υπόψη τις Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων, με έμφαση σ' αυτές των τελευταίων ετών, ο Μονογιός είναι ίσος έναντι των υποψηφίων που δεν συστήνονται. Δεν παρέλειψα να λάβω υπόψη ότι ο Μονογιός υστερεί σε αρχαιότητα από τους Παύλο Παυλικκά, Γιώργο Αργυρού, Ξένια Αλεξάνδρου και Λούη Σκιτίνη, αλλά υπερέχει σε προσόντα, καθότι κατέχει Δίπλωμα στο Marketing Management, Advanced Diploma in Business Administration, Post Graduate Diploma in Corporate Management and Strategic Planning του Cyprus Institute of Marketing καθώς και Δίπλωμα in Marketing του Chartered Ιnstitute οf Marketing, προσόντα τα οποία είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, παρόλο που δεν αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, και, ως εκ τούτου, τους απέδωσα την ανάλογη βαρύτητα. Με βάση τα πιο πάνω, ο Μονογιός κρίνεται ως καταλληλότερος και συστήνεται για προαγωγή.
Ο Ευγένιος Κληρίδης υπηρετεί στο Τμήμα Τελωνείων από το 1995 και είναι τοποθετημένος στο Τελωνείο Λευκωσίας, στο Ταχυδρομείο Δεμάτων.
Όσον αφορά την αξία, λαμβάνοντας υπόψη τις Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων με έμφαση σ' αυτές των τελευταίων ετών, ο Κληρίδης είναι ίσος έναντι των υποψηφίων που δεν συστήνονται. Δεν παρέλειψα να λάβω υπόψη ότι, ο Κληρίδης υστερεί σε αρχαιότητα από τους Παύλο Παυλικκά, Γιώργο Αργυρού, Ξένια Αλεξάνδρου και Λούη Σκιτίνη, αλλά υπερέχει σε προσόντα, καθότι κατέχει δίπλωμα in Business Administration, Center of Economic and Political Studies, UK, Post Graduate Diploma in Management, Mediterranean Institute of Management, και Associate του Institute of Commercial Management, προσόντα τα οποία είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, παρόλο που δεν αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, και, ως εκ τούτου, τους απέδωσα την ανάλογη βαρύτητα.
Με βάση τα πιο πάνω ο Κληρίδης κρίνεται ως καταλληλότερος και συστήνεται για προαγωγή».
Με τη λήψη της σύστασης, η ΕΔΥ αξιολόγησε και στάθμισε όλα τα κριτήρια και, υιοθετώντας ουσιαστικά τη σύσταση του Διευθυντή, έκρινε ως καταλληλότερους για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη με το ακόλουθο αιτιολογικό:
«Επιλέγοντας τους πιο πάνω η Επιτροπή παρατήρησε ότι αυτοί έχουν την ίδια με τους λοιπούς υποψηφίους αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση σε αυτές των τελευταίων ετών στις οποίες αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, υστερούν σε αρχαιότητα από τους υποψηφίους με αύξοντα αριθμό 6 μέχρι 9, που δεν επιλέγηκαν, αρχαιότητα η οποία ανάγεται στην προηγούμενη τους θέση και συνίσταται σε 11 μήνες σ΄ ό,τι αφορά τον Μονογιό και σε δύο περίπου χρόνια σ΄ ό,τι αφορά τον Κληρίδη, αλλά υπερέχουν σε προσόντα, καθότι διαθέτουν διπλώματα που αν και δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελούν πλεονέκτημα/πρόσθετο προσόν, είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, ενώ οι υποψήφιοι με αύξοντα αριθμό 6, 7 και 9 που δεν επιλέγηκαν, διαθέτουν μόνο απολυτήριο Λυκείου, ενώ η υποψήφια με αύξοντα αριθμό 8 διαθέτει και επιτυχία στην Ανώτερη Εξέταση στη Λογιστική, που είναι όμως επιπέδου Λυκείου, και επιπλέον, οι επιλεγέντες διαθέτουν και την υπέρ τους σύσταση του Διευθυντή».
(Σημειώνεται ότι οι υποψήφιοι με α/α 6, 7, 8 και 9 για τους οποίους γίνεται λόγος στο πιο πάνω πρακτικό, είναι οι αιτητές Π. Παυλικκάς, Γ. Αργυρού, Ξ. Αλεξάνδρου και Λ. Σκιτίνης, αντίστοιχα).
Οι αιτητές αντέδρασαν στην πιο πάνω απόφαση με την παρούσα προσφυγή, προβάλλοντας ότι η απόφαση πάσχει για δύο βασικά λόγους. Ο πρώτος, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν κακής άσκησης της διακριτικής εξουσίας και κατάχρησης εξουσίας της ΕΔY και, ο δεύτερος, ότι είναι προϊόν έλλειψης δέουσας έρευνας.
Κεντρικός άξονας της επιχειρηματολόγιας των ευπαιδεύτων συνηγόρων των αιτητών, σ΄ ότι αφορά τον πρώτο ακυρωτικό λόγο, είναι το κριτήριο της αρχαιότητας στο οποίο τα ενδιαφερόμενα μέρη υστερούν έναντι των αιτητών. Η υπεροχή των αιτητών σε αρχαιότητα, τόνισαν, αποτελεί ένα από τα νομολογημένα κριτήρια προαγωγής και θα έπρεπε να θεωρηθεί ως επαυξάνουσα την αξία τους, δεδομένης και της υπέρτερης πείρας που απορρέει από αυτήν. Κακώς, επομένως, παραγκωνίσθηκε η αρχαιότητα τους εφόσον, κατά την άποψη τους, στα υπόλοιπα κριτήρια (αξία και προσόντα) ήταν «απόλυτα ισάξιοι» με τους αιτητές. Ενόψει δε τούτου, κατέληξαν, η ΕΔΥ όφειλε να δώσει πειστικούς λόγους για την παραγνώριση της αρχαιότητας των αιτητών και η εν τέλει απόφαση της πάσχει καθότι προσέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στα μη απαιτούμενα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών.
Η επιλογή των ενδιαφερομένων μερών, αντέτειναν οι καθ΄ ων η αίτηση, ήταν το αποτέλεσμα σύγκρισης και αξιολόγησης του συνόλου των κριτηρίων προαγωγής, συμπεριλαμβανομένων και των στοιχείων της αρχαιότητας και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα συμβατή με τις νομολογιακές αρχές που καθορίζουν τα όρια της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης. Επεσήμαναν επί του προκειμένου ότι η αρχαιότητα δεν αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα προαγωγής και ότι αυτή υπερισχύει μόνον όταν υπάρχει ισοδυναμία στα υπόλοιπα κριτήρια, κάτι που δεν υφίστατο στην παρούσα περίπτωση λόγω της κατοχής πρόσθετων προσόντων από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Επέσυραν επίσης την προσοχή του Δικαστηρίου στο γεγονός ότι η αρχαιότητα των αιτητών δεν ήταν στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης, θέση, αλλά σε απομακρυσμένο στάδιο, γεγονός που αποδυναμώνει περαιτέρω τη βαρύτητα που θα μπορούσε να της αποδοθεί.
Έχω εξετάσει τις εκατέρωθεν θέσεις υπό το φως και των στοιχείων των φακέλων. Σύμφωνα με τα εν λόγω στοιχεία, τα οποία βρίσκονταν ενώπιον του διορίζοντος οργάνου, οι διάδικοι ήταν ίσοι σε βαθμολογημένη αξία εφόσον αξιολογήθηκαν ως καθόλα εξαίρετοι κατά την τελευταία 5ετία. Τα ενδιαφερόμενα μέρη, όμως, κατείχαν πρόσθετα, μη απαιτούμενα προσόντα που εξειδικεύθηκαν από το Διευθυντή στη σύσταση, ενώ οι αιτητές είχαν προβάδισμα αρχαιότητας. Όχι όμως σε θέση που προηγείτο της επίδικης, αλλά στην κατώτερη θέση του Τελωνειακού Λειτουργού 3ης Τάξης, την οποίαν κατείχαν από 18.1.1993. Η αντίστοιχη ημερομηνία για τα ενδιαφερόμενα μέρη ήταν η 1.12.1993 για τον Μονογιό και η 1.2.1995 για τον Κληρίδη, ενώ στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης θέση, αυτής του Εξεταστή Τελωνείων 1ης Τάξης, όλοι οι διάδικοι είχαν προαχθεί την ιδία ημερομηνία. Δηλαδή, στις 15.7.2008.
Η αρχαιότητα, όπως είναι νομολογημένο (Δημοκρατία v. Xρίστου (1991) 3 Α.Α.Δ. 56, Δημοκρατία κ.ά. v. Mιχαηλίδη κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 756, Βασιλειάδη v. Τσιάππα (2005) 3 Α.Α.Δ. 403), αποκτά ιδιάζουσα βαρύτητα και υπερισχύει στις περιπτώσεις, όπου υπάρχει ισοδυναμία αναφορικά με τα υπόλοιπα κριτήρια του νομοθετικού τριπτύχου.
Έχει επίσης νομολογηθεί ότι η απομακρυσμένη αρχαιότητα δεν έχει αποφασιστική βαρύτητα και ότι η πείρα ως παράγοντας που επηρεάζει τις προαγωγές πρέπει να προέρχεται από την εκτέλεση καθηκόντων σε θέση που προηγείται της επίδικης. Πείρα που αποκτήθηκε σε κατώτερες θέσεις έχει απομακρυσμένη βαρύτητα και περιορισμένες επιπτώσεις (βλ. Δημοκρατία v. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71, Μιχαηλίδου v. Δημοκρατίας (1998) 3 A.A.Δ. 112).
Στην παρούσα περίπτωση, στο πλαίσιο της οριακής μορφής που καθορίζεται από τη νομολογία, διαπιστώνεται ότι το στοιχείο της αρχαιότητας λήφθηκε υπόψη από το Διευθυντή και την ΕΔΥ, οι οποίοι μάλιστα προέβησαν στη σχετική ρητή αναφορά. Θέωρησαν όμως, ορθώς κατά την άποψή μου, ότι δεν μπορούσε να υπερισχύσει της υπεροχής των ενδιαφερομένων μερών στο κριτήριο των προσόντων. Συνεπώς οι ισχυρισμοί για κακή χρήση διακριτικής ευχέρειας και κατάχρηση εξουσίας δεν ευσταθούν και ο σχετικός ακυρωτικός λόγος απορρίπτεται.
Σ΄ ότι αφορά το δεύτερο λόγο ακυρότητας, είναι θέση των αιτητών ότι τα πρόσθετα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών δεν ήταν σχετικά με τα καθήκοντα και ευθύνες της Θέσης και ως εκ τούτου δεν θα έπρεπε να τους αποδοθεί ουσιαστική βαρύτητα. Επιπρόσθετα, υποστηρίζουν ότι ούτε ο Διευθυντής ούτε και η ΕΔΥ εξέτασαν τη σχετικότητα τους και δεν τα αξιολόγησαν, όπως επίσης δεν αξιολόγησαν και το πιστοποιητικό Αccounting Higher της αιτήτριας Ξ. Αλεξάνδρου. Η ΕΔΥ, τόνισαν, ενώ είχε τη δυνατότητα να αναζητήσει πληροφορίες για τα πρόσθετα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών από αρμόδια σώματα, δεν το έπραξε και αντ΄ αυτού βασίστηκε αποκλειστικά στην πλημμελή σύσταση του Διευθυντή, παραγνωρίζοντας την αρχαιότητα τους.
Όλα τα προσόντα των διαδίκων, αντέτειναν οι καθ΄ ων η αίτηση, αξιολογήθηκαν δεόντως και όπου αυτά κρίθηκαν ως σχετικά με τη Θέση τους αποδόθηκε η βαρύτητα που καθορίζεται στη νομολογία. Τόνισαν, συναφώς, ότι το καθήκον και ο τρόπος αξιολόγησης των υπό αναφορά προσόντων επαφίεται στα αρμόδια διοικητικά όργανα, στην κρίση και διακριτική ευχέρεια των οποίων το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει.
Ούτε ο υπό συζήτηση ακυρωτικός λόγος ευσταθεί. Οι ισχυρισμοί των αιτητών ότι δεν υπήρξε αξιολόγηση των πρόσθετων προσόντων κρίνονται ανεδαφικοί. Τόσο ο Διευθυντής όσο και η ΕΔΥ, αναφέρθηκαν ρητά στα πρόσθετα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών, τα οποία και θεώρησαν ως σχετικά με τα καθήκοντα της Θέσης. Σχετική επί του θέματος είναι η Δημοκρατία v. Aσσιώτη κ.ά. (2010) 3 Α.Α.Δ. 395 όπου τονίστηκε από την Ολομέλεια ότι η ερμηνεία και εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας επαφίεται στην κρίση του διοικητικού οργάνου και ότι το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην ερμηνεία που δίδεται, εκτός εάν αυτή δεν είναι εύλογα επιτρεπτή. Παράλληλα, επισημάνθηκε ότι τα πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα, τα οποία δεν προβλέπονται από το Σχέδιο Υπηρεσίας αλλά είναι σχετικά με τη θέση, αφενός προσδίδουν πλεονέκτημα στον κάτοχο τους για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης και εάν αυτός δεν επιλεγεί θα πρέπει να δίδονται λόγοι που να τα αντισταθμίζουν.
Στην παρούσα περίπτωση, δεδομένης της φύσης και του αντικειμένου των πρόσθετων προσόντων των ενδιαφερομένων μερών, η κρίση ότι αυτά σχετίζονται με τις απαιτήσεις και τα καθήκοντα του Σχεδίου Υπηρεσίας της Θέσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. Αναφορικά δε με το πιστοποιητικό επιτυχίας σε ανώτερη εξέταση στη Λογιστική (LCCI) της αιτήτριας Ξ. Αλεξάνδρου, το οποίο αποκτήθηκε το 1986, η εισήγηση ότι δεν αξιολογήθηκε δεν είναι ακριβής εφόσον η ΕΔΥΤ προέβη σε ιδιαίτερη αναφορά σε σχέση με το εν λόγω πιστοποιητικό το οποίο, όπως σημείωσε, ήταν επιπέδου Λυκείου και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να τεθεί σε ίση μοίρα με τα πρόσθετα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών. Σχετική επί του θέματος είναι η Νικολαΐδης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 286, όπου λέχθηκε ότι το μεταπτυχιακό δίπλωμα δεν μπορεί να εξισωθεί με ειδική εκπαίδευση 14 εβδομάδων, ενώ σε πληθώρα αποφάσεων έχει επισημανθεί ότι μόνο πτυχιακά ή μεταπτυχιακά (ακαδημαϊκά) προσόντα λογίζονται ως ιδιαίτερης σημασίας για σκοπούς στάθμισης (βλ. Σταύρος Λάμπρου v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 783/2002, ημερ. 19.4.2004, Γιαννάκης Καναράς v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1509/2008, ημερ. 26.10.2010, Παναγιώτης Πουργουρίδης v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1386/2007, ημερ. 23.12.2008, Στέλιος Στυλιανού v. Δημοκρατίας, Υπό. Αρ. 1719/2007, ημερ.. 22.7.2010, Γεώργιος Ταλιώτης v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1317/2010, ημερ. 26.1.2012 και Μάριος Στεφανίδης v. Δημοκρατίας, Yπόθ. Αρ. 1207/2011, ημερ. 15.2.2013)
Υπό τις περιστάσεις και δεδομένου ότι ερευνήθηκαν και αξιολογήθηκαν όλα τα σχετικά στοιχεία, τόσο η σύσταση όσο και η επίδικη απόφαση που βασίζεται στην υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών στο κριτήριο των προσόντων (βλ. Νικολαΐδης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 286 Αριστοκλέους v. Δημοκρατίας (1998) 3 A.A.Δ, 673 και Δημοκρατία v. Μιχαηλίδου διαχειρίστριας της περιουσίας του Ανδρέα Μιχαηλίδη (2011) 3 (Β) Α.Α.Δ. 871), έχω την άποψη ότι το προβάδισμα αρχαιότητας των αιτητών δεν ήταν αφ΄ εαυτού πρόκριμα για επιλογή των ενδιαφερομένων μερών από την ΕΔΥ.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος, με €1.300 έξοδα προς όφελος των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών αλληλεγγύως και προσωπικώς ευθυνομένων στην καταβολή τους.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ