|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D414
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 859/2011)
10 Ιουνίου, 2015
[K. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΜΑΤΣΕΝΤΙΔΟΥ-ΤΙΜΗΛΙΩΤΟΥ,
Αιτήτρια,
-ΚΑΙ-
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
1. ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
Καθ΄ων η Aίτηση.
- - - - - -
Μ. Καλλιγέρου, για την Αιτήτρια.
Ε. Παπαγεωργίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η
Αίτηση.
Α. Ευαγγέλου με Θ. Ραφτοπούλου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Ενδιαφερόμενο Μέρος παρών.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση, «σύμφωνα με την οποία αναγνωρίστηκε στο E/M Θεόδωρο Κυπριανού, η εξειδίκευση στην Εντατική Θεραπεία ενώ δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του νόμου, και της οποίας η αιτήτρια έλαβε γνώση μέσω του δικηγόρου της την 16/6/2011, ημέρα κατά την οποία έγινε επιθεώρηση του προσωπικού φακέλου του Ε/Μ στα γραφεία της ΕΔΥ, στα πλαίσια της προσφυγής 1380/2010».
Στις 20.8.2010 δημοσιεύτηκε ο διορισμός/προαγωγή της αιτήτριας και του ΕΜ στην μόνιμη θέση Βοηθού Διευθυντή Κλινικής/Τμήματος στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας. Ο διορισμός του ΕΜ ήταν στην ειδικότητα της Πνευμονολογίας-Φυματιολογίας και εξειδίκευση στην Εντατική Θεραπεία από 16.8.2010. Η αιτήτρια προσέβαλε την απόφαση διορισμού/προαγωγής του ΕΜ με την προσφυγή 1380/10. Αποτελεί θέση της αιτήτριας ότι κατά την επιθεώρηση του προσωπικού φακέλου του ΕΜ στα γραφεία της ΕΔΥ την 16.6.2011, διεφάνη ότι το ΕΜ εξασφάλισε από το Ιατρικό Συμβούλιο εξειδίκευση στην Εντατική Θεραπεία, χωρίς, κατά τους ισχυρισμούς της, να πληροί τις προϋποθέσεις του Νόμου και των σχετικών Κανονισμών. Η σχετική πληροφόρηση δόθηκε στην αιτήτρια την ίδια ημέρα από την δικηγόρο της.
Όπως αποκαλύπτουν τα έγγραφα του φακέλου, το ΕΜ υπέβαλε στις 31.10.2002 άιτηση για αναγνώριση της εξειδίκευσης του στην Εντατική Θεραπεία υποβάλλοντας όλα τα σχετικά πιστοποιητικά και έγγραφα. Το Ιατρικό Συμβούλιο απέρριψε το αίτημα γιατί δεν είχε προσκομίσει πιστοποιητικό εξειδίκευσης στην εντατικολογία που είχε αποκτηθεί μετά από μεταπτυχιακή εκπαίδευση δύο τουλάχιστον χρόνων, όπως προνοεί ο Κανονισμός 8 του περί Ιατρών (Ειδικά Προσόντα) Κανονισμών του 2003 (ΚΔΠ 357/2003). Στις 14.1.2004 ο καθηγητής Χ. Ρούσος επιβεβαίωσε, με επιστολή του προς το Ιατρικό Συμβούλιο, ότι το ΕΜ, για 2 χρόνια και 4 μήνες συμμετείχε ενεργά στην νοσηλεία βαρέως πασχόντων ασθενών καλύπτοντας με καθεστώς πλήρους απασχόλησης τόσο σε επίπεδο πρωινού ωραρίου όσο και σε επίπεδο εκτάκτων περιστατικών 12 κλίνες ΜΕΘ στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Στις 26.3.2004 η Έφορος του Ιατρικού Συμβουλίου ενημέρωσε το ΕΜ ότι το Ιατρικό Συμβούλιο αποφάσισε να εγκρίνει την αναγνώριση της εξειδίκευσής του, δυνάμει του Καν. 8 των πιο πάνω Κανονισμών, και στις 18.11.2004 εκδόθηκε το σχετικό πιστοποιητικό.
Η πλευρά των καθ΄ων η αίτηση εγείρει προδικαστική ένσταση, ότι η αιτήτρια, στερείται εννόμου συμφέροντος, ενώ στην αγόρευση του ΕΜ, εγείρεται περαιτέρω προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή είναι απαράδεκτη, καθότι δεν έχει ασκηθεί εντός 75 ημερών όπως προβλέπει το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
Ο ισχυρισμός περί έλλειψης έννομου συμφέροντος εδράζεται στο γεγονός ότι η αιτήτρια ήταν υποψήφια για τη θέση Βοηθού Διευθυντή Κλινικής στις Ιατρικές Υπηρεσίες και κατέλαβε την εν λόγω θέση μαζί με το ΕΜ, ενώ εκκρεμεί η προσφυγή με αρ. 1380/10 με την οποία η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση της ΕΔΥ να προάγει το ΕΜ στην ίδια θέση μαζί της, κατά την ίδια ημερομηνία, σε ίδια διαδικασία. Σε περίπτωση ακύρωσης της απόφασης του Ιατρικού Συμβουλίου για την αναγνώριση της εξειδίκευσης του ΕΜ, η αιτήτρια δεν θα επωφεληθεί, αφού δεν επηρεάζεται η ίδια ή τα συμφέροντα της, τουλάχιστον κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Όπως δε αναφέρεται στην αγόρευση του συνηγόρου του ΕΜ η επίδικη πράξη εκδόθηκε το 2004 όταν η αιτήτρια δεν ήταν καν κάτοικος Κύπρου ούτε επηρεάστηκε δυσμενώς από την επίδικη απόφαση κατά τον ουσιώδη χρόνο. Το σύστημα δικαίου που εφαρμόζεται, εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος, δεν επιτρέπει λαϊκή προσφυγή (actio popularis).
Από την άλλη η κα Καλλιγέρου εισηγείται ότι η αιτήτρια έχει έννομο συμφέρον να προωθεί την παρούσα προσφυγή εφόσον με τον διορισμό του ΕΜ στην ίδια θέση με αυτήν, επηρεάζεται δυσμενώς η ιεραρχία της στο Τμήμα και η επαγγελματική της πορεία.
Σύμφωνα με το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος για να μπορεί κάποιος να προσβάλει μια πράξη με προσφυγή θα πρέπει να έχει έννομο συμφέρον το οποίο θα πρέπει να είναι ενεστώς, άμεσο και προσωπικό. Στο σύγγραμμα του Ε.Π. Σπηλιωτόπουλου, Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, 12η Έκδοση, Τόμος ΙΙ, σελ. 85-87, τονίζεται ότι το έννομο συμφέρον πρέπει να υπάρχει, αλλά και να διατηρείται σε όλα τα στάδια, δηλαδή, κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης, κατά την καταχώρηση της αιτήσεως ακυρώσεως και κατά τη συζήτηση αυτής.
Η επίδικη απόφαση λήφθηκε το 2004, χρόνο κατά τον οποίο η ατήτρια δεν είχε διοριστεί ακόμα στις Ιατρικές Υπηρεσίες. Η αιτήτρια ήλθε στην Κύπρο και της προσεφέρθη εργασία με σύμβαση ορισμένου χρόνου από τις 24.11.2008. Συνεπώς, κατά το χρόνο που εκδόθηκε η προσβαλλόμενη πράξη, δεν τίθετο θέμα διορισμού της αιτήτριας στις Ιατρικές Υπηρεσίες, έτσι ώστε να επηρεάζεται δυσμενώς η ιεραρχία της, όπως εισηγήθηκε η κα Καλλιγέρου. Συνακόλουθα, δεν απεδείχθη από την αιτήτρια η ύπαρξη έννομου συμφέροντος, κατά τον χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης. Όπως δε είναι νομολογημένο, η λαϊκή αγωγή (actio popularis) δεν είναι επιτρεπτή στο δικό μας σύστημα.
Συνακόλουθα, καταλήγω ότι η προσφυγή είναι απαράδεκτη, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος, και, ως τέτοια, υπόκειται σε απόρριψη. Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης, παρέλκει η εξέταση των υπολοίπων εγειρόμενων θεμάτων.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1,200 έξοδα εναντίον της αιτήτριας και υπέρ των καθ΄ων η αίτηση.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ