|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
SOCRATIS THEODOROU ν. THE ABBOT OF KYKKO MONASTERY, MR. CHRYSOSTOMOS AND OTHERS (1965) 1 CLR 9
Latifundia Properties Ltd ν. Ανδρέα Μιχαήλ Ψακή και Άλλων (2003) 1 ΑΑΔ 670
Θεμιστοκλέους Θεανώ και Άλλη ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2007) 3 ΑΑΔ 415
Zenios Closures Ltd ν. Δήμου Λ/σού (Αρ.1) (1992) 4 ΑΑΔ 2060
Εμπορική Εταιρεία Παλαιχωρίου Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2009) 4 ΑΑΔ 178
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2015:D453
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 6121/2013)
25 Ιουνίου 2015
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΕΠΕ,
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση
-----------------------------------
Λ. Χριστοδούλου, για την Αιτήτρια.
Δ. Καλλένος για Μ. Χατζηχριστοφή, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
-----------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η αιτήτρια είναι μόνιμος κάτοικος Ηνωμένου Βασιλείου και προσφεύγει εναντίον της απόφασης του Δήμου Λάρνακας να επιβάλει σ΄ αυτήν το ποσό των €170 ως τέλος αποκομιδής σκυβάλων για το 2013. Η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε στις 19.7.2013 και απευθύνθηκε στον συνήγορο της αιτήτριας ο οποίος ενεργεί εκ μέρους της ενόψει της απουσίας της στο εξωτερικό. Το τέλος αυτό ήταν πληρωτέο μέχρι τις 29.11.2013 και επιβλήθηκε αναφορικά με το διαμέρισμα αρ. 22 της αιτήτριας στην οδό Τσαϊκόβσκι 10, στη Λάρνακα.
Η βασική θέση της αιτήτριας είναι ότι το διαμέρισμα είναι κακής κατασκευής λόγω προβληματικής οικοδόμησης της πολυκατοικίας, έχει προβλήματα υγρασίας και γενικότερης άσχημης τεχνικής κατάστασης και από χρόνια έπαυσε να είναι σε χρησιμοποιήσιμη κατάσταση και ως εκ τούτου είναι κλειστό. Όταν παρελήφθη η επιβολή του τέλους στις 22.8.2013, ο συνήγορος της την επομένη στις 23.8.2013, υπέβαλε αιτιολογημένη ένσταση χωρίς όμως να λάβει οποιαδήποτε απάντηση μέχρι την καταχώρηση της υπό κρίση προσφυγής, η οποία θα έπρεπε να καταχωρηθεί λόγω του ότι η ένσταση επί του τέλους δεν αναστέλλει την προθεσμία των 75 ημερών.
Ο Δήμος Λάρνακας στην καταχωρηθείσα ένσταση του ημερ. 20.2.2014, καταγράφει ότι λόγω της ενστάσεως και με απόφαση της Αναθεωρητικής Επιτροπής Φορολογιών του Δήμου για το 2013, μείωσε το τέλος των €170, σε €120. Ως εκ τούτου η προσφυγή παρέμεινε άνευ αντικειμένου. Εν πάση όμως περιπτώσει, η αρχική επιβολή του τέλους των €170, είχε ληφθεί με βάση τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας και έχοντας υπόψη όλα τα ουσιώδη γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης. Ο Δήμος δεν παρέλειψε να εξετάσει ούτε και την ένσταση που υποβλήθηκε, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η μείωση του τέλους.
Η αιτήτρια απαντά ότι ουδέποτε η ίδια ή ο πληρεξούσιος δικηγόρος της έλαβαν γνώση της αναθεωρημένης αποφάσεως επιβολής μειωμένου τέλους. Αντίθετα, την 1.8.2014, η αιτήτρια παρέλαβε νέα κλήση για πληρωμή του προσβαλλομένου τέλους αποκομιδής σκυβάλων για το 2013, ύψους €187, ήτοι, €170 αρχικό τέλος πλέον €17 επιβάρυνση. Η πιο πάνω επιβολή του τέλους έγινε στην υπό ημερομηνία 14.7.2014 Ειδοποίηση Επιβολής Τέλους και για το 2014, επίσης ύψους €170. Ο συνήγορος του Δήμου κατά τις διευκρινίσεις ανέφερε ότι το ποσό των €170 πλέον επιβάρυνση για το 2013 σημειώθηκε στην Επιβολή Τέλους για το 2014, λόγω της εκκρεμοδικίας της παρούσας προσφυγής και επειδή ουδέν άλλο ποσό πληρώθηκε από ή εκ μέρους της αιτήτριας.
Οι βασικοί νομικοί ισχυρισμοί της αιτήτριας αφορούν την χωρίς ειδική αιτιολογία παράλειψη εξέτασης και/ή απόρριψης της ένστασης που η αιτήτρια υπέβαλε στις 23.8.2013, ότι η επιβολή του τέλους των €170, αναφορικά με ακατοίκητο διαμέρισμα έγινε χωρίς τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας, με πλάνη περί τα πράγματα και κακή άσκηση διακριτικής εξουσίας. Το δεδομένο της κακής κατάστασης του διαμερίσματος και της όλης πολυκατοικίας περιήλθε στη γνώση του Δήμου μέσω της ένστασης που υπέβαλε, η οποία και ουδέποτε εξετάστηκε, ή, και αν εξετάστηκε, όπως ο Δήμος αναφέρει, τότε αυτή πρέπει να θεωρείται ότι απερρίφθη διότι δεν έπρεπε να επιβληθεί οποιοδήποτε ποσό αναφορικά με τέλη σκυβάλων.
Τα τέλη σκυβάλων, όπως και άλλα τέλη, για παράδειγμα, της υδατοπρομήθειας, θεωρούνται ανταποδοτικά τέλη επιβαλλόμενα ως αντάλλαγμα μιας ειδικής υπηρεσίας που παρέχεται από τον Δήμο ή την κοινότητα σε κάθε ένα από τους δημότες ή τους κατοίκους, (δέστε Ε.Π. Σπηλιωτόπουλου: «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου» 12η Έκδ., Τόμος 1, σελ. 334, παρ. 319). Όμως η επιβολή των ανταποδοτικών τελών δεν προϋποθέτει και χρήση των υπηρεσιών για τις οποίες επιβάλλεται με την προϋπόθεση ότι υπάρχει «.. η τήρησις αναλογίας και προσήκοντος μέτρου.», (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 150 και Εμπορική Εταιρεία Παλαιχωρίου Λτδ ν. Δημοκρατίας, μέσω Επάρχου Λευκωσίας (2009) 4 Α.Α.Δ. 178). Τα ανταποδοτικά τέλη ενυπάρχουν εγγενώς ως εκ της φύσεως των παρεχομένων υπηρεσιών και επιτρέπονται είτε δυνάμει του περί Δήμων Νόμου αρ. 11/85, είτε δυνάμει του περί Κοινοτήτων Νόμου αρ. 86(Ι)/99, ανάλογα με την περίπτωση και τους σχετικούς Κανονισμούς.
Υπό κρίση είναι η αρχική επιβολή του τέλους των €170 για το 2013, ως ανταποδοτικό τέλος, και αυτή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ότι πάσχει με οποιοδήποτε τρόπο. Το τέλος επιβάλλεται επί ακινήτου ιδιοκτησίας που κατέχεται εντός του Δήμου και αφορά την παροχή υπηρεσιών για την αποκομιδή σκυβάλων προς όφελος του ιδιοκτήτη. Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του συγκεκριμένου διαμερίσματος και αυτό είναι δεδομένο σύμφωνα και με το Παράρτημα Α που επισυνάπτεται στην αίτηση ακυρώσεως και που πιστοποιεί ότι η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του όλου μεριδίου του διαμερίσματος 2 στον δεύτερο όροφο από τις 23.1.2012 και με αγοραία αξία σε τιμές 1.1.1980 τις €18.282,04.
Ο Δήμος δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι επέβαλε αυθαίρετα το τέλος των €170 για το 2013 ή χωρίς δέουσα αιτιολογία ή χωρίς δέουσα εξουσιοδότηση. Το ότι επεβλήθη το τέλος ως συνέπεια νομοθετικής ρύθμισης είναι δεδομένο δυνάμει του άρθρου 84(ζ) του περί Δήμου Νόμου αρ. 11/1985, ως τροποποιήθηκε, το δε τέλος επιβλήθηκε για αντίστοιχο υποστατικό εντός της περιοχής του με ανώτατο όριο το καθοριζόμενο ποσό που προνοείται σύμφωνα με τον Έκτο Πίνακα του Νόμου. Η ανάγκη λεπτομερούς αιτιολογίας είναι αχρείαστη στα ανταποδοτικά τέλη, (Zenios Closures Ltd v. Δήμου Λεμεσού (Αρ. 1) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2060) και θεωρείται επαρκής όταν είναι σε γενικές γραμμές καθορισμένα τα κριτήρια με βάση τα οποία επιβάλλεται το τέλος.
Το καλόπιστο της αρχικής ενέργειας του Δήμου φαίνεται και από τη μείωση του ποσού στα €120 μετά την αποστολή της ένστασης και υπό το φως των όσων εκεί περιέχονταν. Ασχέτως του αν λήφθηκε ή όχι η μειωμένη επιβολή τέλους από την αιτήτρια ή τον συνήγορο της, αυτό που εδώ προσβάλλεται είναι η αρχική επιβολή του τέλους των €170, και όχι η παράλειψη του Δήμου να απαντήσει εντός ορισμένης προθεσμίας ή γενικώς. Η αιτήτρια, εφόσον ήθελε, δικαιωματικά άσκησε προσφυγή επί της επιβολής του τέλους χωρίς να μπορεί να θεωρηθεί ότι η προσφυγή απώλεσε το αντικείμενο της διότι εκ των υστέρων είναι που η Επιτροπή Αναθεώρησης Φορολογίας του Δήμου, με βάση τα κριτήρια που έχει από το 2007, σύμφωνα με το συνημμένο έγγραφο στην ένσταση, αναθεώρησε το τέλος μόλις στις 12.11.2013, σύμφωνα με το Παράρτημα ΑΒ της γραπτής αγόρευσης του Δήμου. Εναπόκειτο στον Δήμο να αποδείξει ότι όχι μόνο εξετάστηκε η ένσταση, αλλά και απεστάλη και παρελήφθη εφόσον, όπως ο συνήγορος με ειλικρίνεια αναφέρει στην αγόρευση του, αντίγραφο της επιστολής Ειδοποίησης της μειωμένης φορολογίας, δεν έχει διατηρηθεί στα αρχεία του Δήμου. Η σημείωση της Γραμματείας του Δήμου, Παράρτημα ΑΓ στην αγόρευση, για εξερχόμενη αλληλογραφία ημερ. 26.11.2013, με την οποία φαίνεται ότι στάλησαν 27 επιστολές της Επιτροπής Φορολογιών δεν επαρκεί για να αναιρέσει τον ισχυρισμό της αιτήτριας ότι δεν παρελήφθη οτιδήποτε, ενώ βεβαίως η προσφυγή καταχωρήθηκε πολύ προηγουμένως στις 3.10.2013. Δεν αντιμετωπίζεται εδώ υπόθεση εκπρόθεσμης προσφυγής όπου θα λειτουργούσε το τεκμήριο της κανονικότητας της παραλαβής επιστολής περιέχουσα τη διοικητική πράξη ώστε να αρχίζει η προθεσμία των 75 ημερών, (Sockratis Theodorou v. The Abbot of Kykko Monastery Mr. Chrysostomos and Others (1965) 1 C.L.R. 9, Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 415, Latifundia Properties Ltd v. Ψακή κ.ά. (2003) 1 Α.Α.Δ. 670, Εμπορική Εταιρεία Παλαιχωρίου Λτδ ν. Δημοκρατίας - πιο πάνω - και άρθρο 2 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1). Εδώ ο Δήμος έπρεπε να αποδείξει ότι απέστειλε τη συγκεκριμένη αναθεώρηση και εν πάση περιπτώσει η απόφαση λήφθηκε μεταγενέστερα.
Είναι όμως ορθή η ευρύτερη θέση του Δήμου ότι δεν είχε οποιαδήποτε γνώση για το κατ΄ ισχυρισμόν προβαλλόμενο γεγονός ότι το διαμέρισμα της αιτήτριας είναι ακατοίκητο ή προβληματικό πριν επιβάλει το τέλος για το 2013, ενώ εύλογα ο Δήμος παραπέμπει και στο δεδομένο, που δεν αρνείται η αιτήτρια, ότι πληρώθηκε αδιαμαρτύρητα το ίδιο τέλος των €170 για το 2012 (Παράρτημα ΑΑ στην αγόρευση του Δήμου που δείχνει και την επιβολή πρόσθετης επιβάρυνσης). Η θέση που προβάλλεται από την αιτήτρια στην αγόρευση της ότι λήφθηκε καθυστερημένα η επιβολή της φορολογίας για το 2012 και άρα έπρεπε αυτή να καταβαλλόταν, δεν αλλάζει το ίδιο το δεδομένο της αποδοχής, αλλά και της καταβολής του τέλους.
Αναμενόταν από την αιτήτρια να παράσχει στον Δήμο Λάρνακας ενωρίς από τη μεταβίβαση κιόλας της ιδιοκτησίας του διαμερίσματος στο όνομα της από τον πατέρα της, όλα εκείνα τα πιστοποιητικά από αρχιτέκτονα, πολιτικό μηχανικό ή άλλως, ώστε και με τη βοήθεια κάποιας έκθεσης να υποστήριζε το αίτημα της για την εξ ολοκλήρου μη επιβολή οποιουδήποτε τέλους, πράγμα το οποίο απέτυχε να πράξει. Ακόμη και με την ένσταση της ημερ. 23.8.2013, πέραν των καταγραφομένων εκεί ισχυρισμών, ουδέν πιστοποιητικό από οποιονδήποτε υποβλήθηκε ώστε να υποστηρίζεται ότι το διαμέρισμα είναι ιδιαίτερα παλαιό, δεν είναι σε χρησιμοποιήσιμη κατάσταση και παραμένει κλειστό ολόχρονα. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, το ανταποδοτικό τέλος δεν επιβάλλεται κατ΄ ανάγκη μόνο με τη χρήση της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
Επομένως, ο Δήμος δεν είχε ενώπιον του οποιαδήποτε δεδομένα κατά τον χρόνο επιβολής του τέλους για το 2013, που να τον οδηγούσε σε διαφορετική ρύθμιση ή απόφαση. Δεν μπορεί συνεπώς να γίνεται λόγος για έλλειψη δέουσας έρευνας ή ελλιπούς αιτιολογίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της αιτήτριας και υπέρ των καθ΄ ων, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ