|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D404
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 284/2011)
8 Ιουνίου, 2015
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ROKAS AEOLIKI CYPRUS LIMITED,
Αιτητές,
- ΚΑΙ -
1. ΕΙΔΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΘΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ Ν.33(Ι)/2003
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΙΔΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
---------
Χρ. Κυθρεώτου (κα) για Κολοκασίδη Χατζηπιερή και Σια, για τους αιτητές.
Ε. Συμεωνίδου (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
Δ. Καρή (κα) για Γεωργιάδη και Πελίδη ΔΕΠΕ, για το ενδιαφερόμενο μέρος Moglia Trading Limited.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή επιδιώκουν τις ακόλουθες θεραπείες:
«Α. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση, ημερομηνίας 29.11.2010, όπως προβεί η Επιτροπή Παραλαβής του Ειδικού Ταμείου Ανανεώσιμων Πηγών Ενεργείας και Εξοικονόμησης Ενέργειας (στο εξής η Επιτροπή Παραλαβής) σε εξέταση της αίτησης της εταιρείας Moglia Trading Ltd στο Σχέδιο Χορηγιών για Ενθάρρυνση της Ηλεκτροπαραγωγής από μεγάλα Εμπορικά Αιολικά, Ηλιοθερμικά και Φωτοβολταϊκά Συστήματα και την Αξιοποίηση της Βιομάζας (στο εξής το Σχέδιο) για το έτος 2010 είναι άκυρη και/ή στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος και/ή
Β. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση, ημερομηνίας 9.12.2010, όπως εγκρίνουν την αίτηση της εταιρείας Moglia Trading Ltd για χορηγία και/ή κρατική επιδότηση, βάσει του Σχεδίου, σε σχέση με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από την αξιοποίηση αιολικής ενέργειας από τον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή των κοινοτήτων Κόσιης-Αγίας Άννας της επαρχίας Λάρνακας είναι άκυρη και/ή στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος και/ή
Γ. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση να συνάψουν, κατά την 16.12.2010 σύμβαση με την εταιρεία Moglia Trading Ltd η οποία διέπει την επιδότηση της παραγωγής, από την Moglia Trading Ltd, ηλεκτρικής ενέργειας στο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή των κοινοτήτων Κόσιης-Αγίας Άννας της επαρχίας Λάρνακας από την αξιοποίηση αιολικής ενέργειας είναι άκυρη και/ή στερείται οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.»
Τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως τα παρουσιάζουν οι αιτητές, φαντάζουν περίπλοκα, τα ουσιώδη όμως, όπως προκύπτουν και από την ένσταση, μπορούν ευκρινέστερα να συνοψιστούν ως εξής:
Οι αιτητές, εταιρεία περιορισμένης ευθύνης ιδρύθηκε στις 4.8.2005. Σκοπός της, η εξασφάλιση αδειών για σκοπούς κατασκευής και λειτουργίας σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση αιολικής ενέργειας (Αιολικά Πάρκα), από το αρμόδιο όργανο: Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας Κύπρου (στο εξής ΡΑΕΚ), ο περί Ρύθμισης της Αγοράς Ηλεκτρισμού Νόμος, Ν. 122(Ι)/2003, όπως έχει τροποποιηθεί.
Όπως προκύπτει από το αιτητικό της προσφυγής, οι αιτητές επιδιώκουν δηλώσεις και ή ακυρωτικές αποφάσεις του Δικαστηρίου, αναφορικά με αποφάσεις των καθ΄ ων η αίτηση που λήφθηκαν στις 29.11.2010, 9.12.2010 και 16.12.2010, και αφορούν στην εταιρεία Moglia Trading Ltd (ενδιαφερόμενο μέρος - ΕΜ), την οποία οι αιτητές θεωρούν ως ανταγωνιστή τους σε σχέση με το υπό ανάπτυξη έργο.
Τον Ιούλιο του 2010, τέθηκε σε ισχύ το Σχέδιο Χορηγιών για Ενθάρρυνση της Ηλεκτροπαραγωγής από μεγάλα Εμπορικά Αιολικά, Ηλιοθερμικά και Φωτοβολταϊκά Συστήματα και την Αξιοποίηση Βιομάζας για το 2010 (στο εξής το Σχέδιο). Σύμφωνα με το Σχέδιο υπεύθυνη για την αξιολόγηση των αιτήσεων, ήταν η Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Επιτροπή Διαχείρισης). Για την κατηγορία μεγάλων εμπορικών αιολικών συστημάτων ηλεκτροπαραγωγής (κατηγορία ΝΜΑΙ) το Σχέδιο προέβλεπε ότι για την περίοδο 2009 - 2013, θα εγκρίνονταν αιτήσεις συστημάτων με συνολική ισχύ 165 MW και ότι θα λαμβανόταν σοβαρά υπόψη η σειρά υποβολής της κάθε αίτησης. Στο σχετικό έντυπο γινόταν ρητή αναφορά, ότι καμιά αίτηση δεν θα παραλαμβανόταν από την Επιτροπή, αν δεν ήταν πλήρως συμπληρωμένη και δεν συνοδευόταν με όλα τα αναγκαία στοιχεία και πιστοποιητικά.
Στις 22.11.2010 το ΕΜ υπέβαλε αίτηση για δημιουργία αιολικού πάρκου δυναμικότητας 10.8 MW, στην περιοχή Κόσιης στη Λάρνακα. Ακολούθησε στις 4.12.2010 αίτηση από τους αιτητές για δημιουργία αιολικού πάρκου δυναμικότητας 20 MW, στην περιοχή της Αγίας Άννας. Η αίτηση εγκρίθηκε και υπογράφηκε σχετική σύμβαση επιδότησης με το Ειδικό Ταμείο.
Στις 29.11.2010, η Επιτροπή Παραλαβής εξέτασε την αίτηση του ΕΜ. Στις 9.12.2010 οι καθ΄ ων η αίτηση ενέκριναν την αίτηση του ΕΜ για χορηγία και ή επιδότηση από το Σχέδιο. Στις 16.12.2010 οι καθ΄ ων η αίτηση υπέγραψαν σχετική σύμβαση με το ΕΜ, η οποία διέπει την επιδότηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του ΕΜ.
Ακολούθως, στις 30.12.2010 η αιτήτρια υπέβαλε ακόμα μια αίτηση για δημιουργία αιολικού πάρκου, δυναμικότητας 42 MW. Μετά από προκαταρκτικό έλεγχο που έγινε από λειτουργούς της Υπηρεσίας Ενέργειας, με βάση το έντυπο αίτησης των πιστοποιητικών/ δικαιολογητικών που υποβλήθηκαν, η αιτήτρια εταιρεία ενημερώθηκε από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Διαχείρισης Σ. Κασίνη, ότι δεν μπορούσε να παραληφθεί η αίτηση της: δεν συνοδευόταν από τα απαραίτητα πιστοποιητικά/δικαιολογητικά. Η αιτήτρια προσέβαλε με την προσφυγή αρ. 339/2011 την πιο πάνω απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση. Το Ανώτατο Δικαστήριο (Ερωτοκρίτου, Δ.) στις 15.4.2013 αποδέχθηκε την προσφυγή της αιτήτριας και ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση.
Σημειώνεται ότι μέχρι τις 31.12.2010 (τελευταία ημερομηνία παραλαβής αιτήσεων για το 2010), είχαν ενταχθεί στο Σχέδιο αιτήσεις συνολικής δυναμικότητας 157.5 MW από το σύνολο των 165 MW που προνοούσε το Σχέδιο 2009-2013.
Mε την παρούσα προσφυγή προσβάλλονται τρεις αποφάσεις των καθ΄ ων η αίτηση, όπως με λεπτομέρεια ήδη καταγράφηκε ανωτέρω, χωρίς να τεθεί το ζήτημα συμπροσβολής τους εκ μέρους των αντιδίκων. Είναι θεμελιωμένο ότι με το δικόγραφο μόνο μια διοικητική πράξη μπορεί να προσβληθεί εκτός στην περίπτωση όπου προσβάλλονται δύο ή περισσότερες συναφείς πράξεις. Πράξεις θεωρούνται συναφείς όταν η μια αποτελεί προϋπόθεση της άλλης ή όταν και οι δύο αφορούν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις του Νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν κατά την αυτή διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο (Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αρ.2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 258, 271, 272). Υπό τις περιστάσεις θα θεωρήσω ότι οι τρεις προσβαλλόμενες αποφάσεις είναι συναφείς, εφόσον η παραλαβή της αίτησης συνιστά προϋπόθεση της έγκρισης της και η έγκριση, προϋπόθεση της σύναψης της σχετικής σύμβασης. Επομένως μπορούν να συμπροσβληθούν.
Επιπροσθέτως των ενστάσεων των καθ΄ ων η αίτηση προωθείται προδικαστική ένσταση της οποίας προέχει η εξέταση πριν το Δικαστήριο υπεισέλθει στην εξέταση των λόγω ακυρώσεως: Οι αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρον να εγείρουν την παρούσα προσφυγή, εφόσον δεν έχουν αποδείξει αιτιώδη συνάφεια μεταξύ των προσβαλλομένων πράξεων και της κατ΄ ισχυρισμό ζημιάς τους. Οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται στην καταχώριση της προσφυγής, υποστηρίζουν, εφόσον η αίτηση τους έπεται χρονικά της έγκρισης της αίτησης του ΕΜ και δεν έχει παραληφθεί από τους καθ΄ ων η αίτηση, για τους λόγους που παρατέθησαν ανωτέρω. Ακόμη και αν δεν εγκρινόταν η αίτηση του ΕΜ, και πάλι δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί η αίτηση: αιτήθηκαν για περισσότερα MW, από όσα παρέμεναν διαθέσιμα. Τέλος ότι οι αιτητές δεν υπείχαν θέση ανταγωνιστή σε σχέση με το ΕΜ: κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν υφίστατο νομότυπη αίτηση προς εξέταση.
Οι αιτητές υποστηρίζοντας τη νομιμοποίηση τους για προσβολή των επίδικων αποφάσεων προβάλλουν ότι ως εκ των αποφάσεων των καθ΄ ων, έχουν υποστεί ηθική ή υλική βλάβη ως αυτή αναγνωρίζεται από τους κανόνες δικαίου, και υφίσταται ειδική έννομη σχέση του αιτούντος ως «ανταγωνιστή» με την προσβαλλόμενη πράξη. Υποβάλλουν ακόμη ότι και τρίτος, μπορεί να προσβάλει διοικητική απόφαση η οποία αφορά σε ανταγωνιστή του, σε σχέση με την ήδη εγκριθείσα επιδότηση αν επηρεάζεται άμεσα υλικό του συμφέρον ως αποτέλεσμα της προσβαλλόμενης απόφασης. Στην υπό κρίση περίπτωση πριν τη λήψη των προσβαλλομένων αποφάσεων, παρέμειναν αδιάθετα 29.1 MW, γεγονός που αφ΄ εαυτού θεμελιώνει έννομο συμφέρον των αιτητών. Συνεπώς, η αποδοχή της αίτησης του ΕΜ και η διασφάλιση επιδότησης, επηρέασαν δυσμενώς την προσπάθεια τους για διασφάλιση επιδότησης και επικυρώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι το έννομο συμφέρον είναι ενεστώς, ο δε δυσμενής επηρεασμός των συμφερόντων τους επήλθε αυτοχρήμα με την έκδοση των προσβαλλόμενων αποφάσεων και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα ότι οι αιτητές δεν απέδειξαν ότι έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την έγκριση της προαναφερόμενης αίτησης του ΕΜ από τους καθ΄ ων η αίτηση και τη σύναψη της σχετικής σύμβασης, η δε προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί ως αλυσιτελής (Παντελή ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 360), για τους ακόλουθους λόγους.
Όπως προαναφέρθηκε οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για δημιουργία αιολικού πάρκου δυναμικότητας 42 MW. Το Σχέδιο 2009-2013 προνοούσε για συνολική δυναμικότητα 165 MW. Μέχρι τις 31.12.2010 (τελευταία ημερομηνία παραλαβής αιτήσεων για το 2010), είχαν ενταχθεί στο Σχέδιο αιτήσεις συνολικής δυναμικότητας 157.5 MW. Εν τω μεταξύ η αίτηση των αιτητών δεν παραλήφθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση επειδή δεν τηρούσε τις τυπικές προϋποθέσεις, δεν συνοδευόταν από τα απαραίτητα πιστοποιητικά/δικαιολογητικά, όπως καταγράφηκε. Την απόφαση αυτή των καθ΄ ων η αίτηση οι αιτητές πέτυχαν να ακυρώσουν με την προσφυγή τους Αρ. 339/2011 (ανωτέρω) όπως αιτιολογείται για τους λόγους που αναπτύσσονται από τον Ερωτοκρίτου, Δ., με αποτέλεσμα για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο να θεωρούνται ότι φέρουν την ιδιότητα του ανταγωνιστή που νομιμοποιεί και παρέχει τη δυνατότητα στους αιτητές για να προσβάλουν την επίδικη απόφαση.
Το γεγονός όμως αυτό δεν εξαλείφει τον καθοριστικής σημασίας παράγοντα: ότι προτού οι αιτητές υποβάλουν τη δική τους αίτηση επιδότησης, είχαν ήδη εγκριθεί οι αιτήσεις των ΕΜ και τρίτης εταιρείας, της Τ.P. ΑΕΟLIAN DYNAMICS LTD, αμφότερες για ισχύ 10.8 MW. Συνεπώς το υπόλοιπο για συμπλήρωση του ορίου των 165 MW ήταν 7.5 MW. Οι αιτητές αντιπαραθέτουν προς τα ανωτέρω ότι αν επιτύχουν την ακύρωση των προσβαλλόμενων αποφάσεων τότε το διαθέσιμο των 29.1 MW θα ήταν ικανοποιητικό και ή βιώσιμο για το έργο τους, μεγίστης ισχύος 42 MW. Προφανώς, διαφεύγει της προσοχής των αιτητών η έγκριση της αίτησης της Τ.P. ΑΕΟLIAN DYNAMICS LTD για 10.8 MW την οποία επίσης προσέβαλαν με την προσφυγή τους αρ. 338/2011, ημερ. 3.9.2013, η οποία και απερρίφθη. Ως εκ τούτου το τελικό εναπομείναν διαθέσιμο, αν ακυρωθούν οι επίδικες αποφάσεις, δεν είναι 29.1 MW όπως οι αιτητές ισχυρίζονται αλλά 18.3 MW. Τα όσα οι ίδιοι υποστηρίζουν με τη γραπτή τους αγόρευση, ότι μικρότερο των 29.1 MW και εδώ 18.3 MW δεν διασφαλίζει επιδότηση ώστε να καταστεί βιώσιμο το έργο τους για βιώσιμη ανάπτυξη επισφραγίζει την κατάληξη εφόσον σε περίπτωση ακύρωσης των προσβαλλόμενων αποφάσεων οι αιτητές δεν θα αποκομίσουν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο όφελος ή «να ικανοποιηθεί το συμφέρον» που επικαλούνται, όπως ο Π.Δ. Δαγτόγλου αναλύει στο σύγγραμμα «Δικονομικό Διοικητικό Δίκαιο», παράγρ. 538.4, και ο Καλλής, Δ., παραθέτει στην Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (1998) 4 Α.Α.Δ. 68, 75-76:
«Ποιες είναι τώρα οι επιπτώσεις της πιο πάνω διαπίστωσης μου επί του επίδικου ζητήματος του εννόμου συμφέροντος; Καταγράφονται με περισσή σαφήνεια στην παραγ. 538.4 του βιβλίου του Π.Δ. Δαγτόγλου, "Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο". Την παραθέτω:
"4. ΄Εννομο είναι, τέλος, το συμφέρον που έχει ανάγκη έννομης προστασίας. Η ανάγκη αυτή δεν υπάρχει στις περιπτώσεις που τα επίδικα ζητήματα έχουν θεωρητική μόνο σημασία, γιατί αναφέρονται σε καταργημένες πιά ή μη ψηφισμένες ακόμη νομοθετικές διατάξεις ή σε μη ισχύουσες πιά διοικητικές πράξεις, ή όταν η προσβαλλόμενη πράξη είναι ευνοϊκή για τον προσφεύγοντα ή είναι 'αλυσιτελές' το ένδικο βοήθημα, δηλαδή και σε περίπτωση αποδοχής του δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το συμφέρον που επικαλείται ο προσφεύγων, ή η επιδιωκόμενη έννομη προστασία δεν μπορεί να βελτιώσει ή μπορεί μάλιστα να χειροτερεύσει την θέση του προσφεύγοντος..."
Ενόψει της πιο πάνω διαπίστωσης μου θεωρώ ότι το ένδικο βοήθημα στην παρούσα υπόθεση είναι "αλυσιτελές". Ακολουθεί πως ο αιτητής στερείται έννομου συμφέροντος.»
Η ένσταση κρίνεται βάσιμη.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως αλυσιτελής με €1.600 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, σε βάρος των αιτητών και υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ