|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεστάνας Πέτρος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 213
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2015:D308
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 988/2012)
6 Μαΐου, 2015
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Μ. Μακρή (κα), για τον Αιτητή.
Ζ. Κυριακίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την προαγωγή του Στέλιου Πηγιώτη (ενδιαφερομένου) στη θέση Τελώνη, στο Τμήμα Τελωνείων.
Στις 27 Οκτωβρίου 2011 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών, ζήτησε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας την πλήρωση της θέσης Τελώνη (θέση προαγωγής) στο Τμήμα Τελωνείων.
Στις 26 Μαρτίου 2012 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας είχε επιληφθεί του θέματος πλήρωσης της πιο πάνω θέσης στην παρουσία του Διευθυντή Τελωνείων. Ο εν λόγω Διευθυντής σύστησε για προαγωγή τον ενδιαφερόμενο.
Παραθέτω απόσπασμα από την εν λόγω σύσταση:
"Ο Πηγιώτης υπερέχει σε αρχαιότητα από τους άλλους υποψήφιους που δε συστήνονται, με εξαίρεση τον Γεώργιο Θεοδούλου, στον οποίο έχει επιβληθεί η ποινή της αυστηρής επίπληξης και η ποινή της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης για ένα χρόνο, λόγω πειθαρχικού παραπτώματος. Παρότι έχουν παρέλθει δυο χρόνια και, σύμφωνα με το άρθρο 35(2)(γ) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων, αυτός δικαιούται να ληφθεί υπόψη για προαγωγή, εντούτοις η πειθαρχική τιμωρία του διαμορφώνει την όλη υπηρεσιακή του εικόνα, καθότι η ποινή αυτή δεν έχει διαγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 80(1) του ιδίου Νόμου."
Η ΕΔΥ προβαίνοντας σε σύγκριση και αξιολόγηση των υποψηφίων, με βάση τους σχετικούς φακέλους και λαμβάνοντας υπόψη τη σύσταση Διευθυντή Τελωνείων, έκρινε ότι ο ενδιαφερόμενος υπερείχε των άλλων υποψηφίων και προχώρησε στην προαγωγή του. Συγκρίνοντας τον ενδιαφερόμενο και τον αιτητή η ΕΔΥ αποφάσισε τα πιο κάτω:
"Προβαίνοντας σε ιδιαίτερη σύγκριση του Πηγιώτη Στέλιου με τον υποψήφιο Θεοδούλου Γεώργιο, που υπερέχει σε αρχαιότητα κατά 13 μήνες στην παρούσα θέση, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι ο Θεοδούλου διαθέτει Diploma in Marketing Management, αλλά παρατήρησε ότι αυτό δεν αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και δεν είναι άμεσα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Περαιτέρω η Επιτροπή σημείωσε ότι το προσόν αυτό αποκτήθηκε στο Cyprus Institute of Marketing, η οποία είναι μη αξιολογημένη-πιστοποιημένη σχολή σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία. Η Επιτροπή σημείωσε, επίσης, ότι ο υποψήφιος αυτός έχει τιμωρηθεί με την ποινή της αυστηρής επίπληξης και την ποινή της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης. Συγκεκριμένα, ο Θεοδούλου, κατόπιν πειθαρχικής διαδικασίας ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, βρέθηκε ένοχος στα παραπτώματα της απουσίας χωρίς άδεια και για διάπραξη ενέργειας κατά τρόπο που δυσφήμισε το κύρος της δημόσιας υπηρεσίας γενικά και της θέσης του ειδικά και που έτεινε σε κλονισμό της εμπιστοσύνης του κοινού στη δημόσια υπηρεσία. Η Επιτροπή σημείωσε ότι, αν και έχουν παρέλθει τα δυο έτη κατά τα οποία ο υπάλληλος δεν εδικαιούτο προαγωγής, η εν λόγω ποινή, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, δεν έχει ακόμη διαγραφεί από τον Προσωπικό του Φάκελο, γεγονός που επιτρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ποινή και να προσμετρά στη συνολική του εικόνα. Με βάση τα πιο πάνω, η Επιτροπή έκρινε ότι ο Θεοδούλου γενικά υστερεί από την Πηγιώτη Στέλιο που επιλέγηκε για προαγωγή."
Υπήρξε εισήγηση από πλευράς αιτητή ότι η σύσταση του Διευθυντή και κατ' επέκταση η απόφαση της ΕΔΥ πάσχουν λόγω πλάνης. Η αναφορά εκ μέρους του Διευθυντή στην επιβληθείσα ποινή αυστηρής επίπληξης που είχε επιβληθεί στον αιτητή και στη συνέχεια η αναφορά της ΕΔΥ επίσης στην εν λόγω ποινή, υποδηλοί, όπως προβλήθηκε, ότι αμφότεροι στηρίχθηκαν σε αυτό το γεγονός για να καταδείξουν ότι ο αιτητής υστερεί έναντι του ενδιαφερομένου. Εισηγήθηκε περαιτέρω ο αιτητής ότι η αναφορά στην εν λόγω ποινή έγινε εσφαλμένα καθότι αυτή έχει διαγραφεί από τη στιγμή που έχουν παρέλθει πέντε χρόνια από την επιβολή της. Η ποινή της αυστηρής επίπληξης και της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης για ένα χρόνο που επιβλήθηκε στον αιτητή για πειθαρχικό αδίκημα που διέπραξε έγινε το 2005.
Σύμφωνα με το άρθρο 80(1) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90) η ποινή της αυστηρής επίπληξης διαγράφεται μετά από πέντε χρόνια από την επιβολή της. Το άρθρο 80(2) αναφέρει περαιτέρω ότι:
"Οι ποινές που διαγράφονται αποσύρονται από τον Προσωπικό Φάκελο του υπαλλήλου και δεν επιτρέπεται εφεξής να αποτελέσουν στοιχεία κρίσης του."
Στη σύσταση του Διευθυντή υπέρ του ενδιαφερομένου έγινε αναφορά στην ποινή της αυστηρής επίπληξης που επιβλήθηκε στον αιτητή, γεγονός που διαφοροποίησε την όλη υπηρεσιακή του εικόνα. Όπως δε ανέφερε, η ποινή αυτή δεν είχε διαγραφεί. Ακολούθως η ΕΔΥ προχώρησε στην προαγωγή του ενδιαφερομένου λαμβάνοντας υπόψη την πιο πάνω επιβληθείσα ποινή η οποία, όπως προσδιορίζεται, προσμέτρησε στη συνολική του εικόνα.
Όπως σημειώθηκε ανωτέρω, παρελθούσης της περιόδου που προβλέπεται στο άρθρο 80(2) του Νόμου 1/90, η ποινή, επί του προκειμένου, της επίπληξης διαγράφεται και αποσύρεται από τον προσωπικό φάκελο του εκάστοτε υποψηφίου. Στην προκείμενη περίπτωση στον κατάλογο των υποψηφίων, αναφέρεται για τον αιτητή ότι, του είχε επιβληθεί η ποινή της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης αλλά δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στην επιβολή της αυστηρής επίπληξης. Τούτο υποδηλοί ότι η ποινή δεν ήταν στο φάκελο του αιτητή, πλην, όμως, ο Διευθυντής προβαίνει, με στόχο την αιτιολόγηση της επιλογής του ενδιαφερομένου. Το ίδιο έπραξε και η ΕΔΥ. Τούτο υποδηλοί λήψη υπόψη εξωγενών στοιχείων και απολήγει σε πλάνη.
Η εισήγηση των καθ'ων η αίτηση ότι η απόφαση του Διευθυντή και της ΕΔΥ δεν επηρεάστηκε από την αναφορά στο θέμα της ποινής της αυστηρής επίπληξης και ότι η αναφορά αυτή ήταν επουσιώδης μη δυνάμενη να ανατρέψει τη νομιμότητα της πράξης, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Τόσο ο Διευθυντής όσο και η ΕΔΥ, προβαίνουν σε εκτενή αναφορά στο θέμα της ποινής που, αναπόδραστα, επηρεάζει την εικόνα του αιτητή. Έχοντας δε υπόψη ότι ο αιτητής υπερείχε σε αρχαιότητα και ήταν ίσος με τον ενδιαφερόμενο σε αξία και προσόντα, η δημιουργηθείσα πλάνη, όπως αναλύθηκε πιο πάνω, δεν ήταν επουσιώδης και επηρέασε το αποτέλεσμα, την απόφαση της ΕΔΥ.
Ο ίδιος ισχυρισμός είχε τεθεί από τον αιτητή και στην Υπ. Αρ. 907/2011 Θεοδούλου ν. Δημοκρατίας, ημερ. 18 Ιουλίου 2013, που τέθηκε και από τον ευπαίδευτο συνήγορο του αιτητή, όπου το Δικαστήριο ανέφερε τα πιο κάτω τα οποία εφαρμόζονται και στην παρούσα υπόθεση και τα υιοθετώ:
"Το άρθρο 80 του Νόμου 1/1990 προβλέπει τα εξής σε σχέση με τη διαγραφή πειθαρχικών ποινών:-
«80.—(1) Η ποινή της επίπληξης μετά τρία έτη από την επιβολή της, της αυστηρής επίπληξης μετά πέντε έτη και οι λοιπές ποινές, εκτός από τις ποινές της αναγκαστικής αφυπηρέτησης και της απόλυσης, μετά δέκα έτη από την επιβολή τους διαγράφονται.
(2) Οι ποινές που διαγράφονται αποσύρονται από τον Προσωπικό Φάκελο του υπαλλήλου και δεν επιτρέπεται εφεξής να αποτελέσουν στοιχεία κρίσης του.»
Προκαλεί εντύπωση πως, μολονότι στο σχετικό Κατάλογο στον οποίο καταγράφονται τα στοιχεία των υποψηφίων περιέχεται η Σημείωση «Επιβολή από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας της ποινής της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης για ένα χρόνο από 1.7.2005» φανερώνοντας σαφώς πως η ποινή της αυστηρής επίπληξης βρισκόταν εκτός του προσωπικού φακέλου του αιτητή ως διαγραφείσα στη βάση του άρθρου 80(1) του Ν. 1/90, εν τούτοις, τόσο ο Διευθυντής όσο και η ίδια η ΕΔΥ αναφέρθηκαν και στις δύο ποινές οι οποίες είχαν επιβληθεί στον αιτητή.
Σύμφωνα με το άρθρο 35(4) του Ν. 1/90 «κατά την προαγωγή η Επιτροπή λαμβάνει δεόντως υπόψη το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων» και εν προκειμένω, είναι φανερό πως η Επιτροπή, αλλά και ο Διευθυντής, λαμβάνοντας υπόψη τους τη διαγραφείσα πειθαρχική ποινή του αιτητή, έλαβαν υπόψη τους στοιχεία εξωγενή προς την επίδικη διαδικασία και συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε υπό πλάνη.
Ο αιτητής υπερείχε σε αρχαιότητα στη θέση η οποία προηγείται της επίδικης και στη βάση της νομολογίας η συνακόλουθη πείρα στην αμέσως προηγούμενη θέση προσθέτει στην αξία του υποψηφίου (Μεστάνας ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 213, Παναγή ν. Δημοκρατίας (2011) 3Β ΑΑΔ 639). Ο αιτητής υστερεί έναντι του ΕΜ σε αξιολόγηση, όπως εξηγήθηκε, μόνο κατά δύο Εξαίρετα το 2003, αυτό δε, ενόψει των δεδομένων, καθιστά τους υποψήφιους ουσιαστικά ίσους σε αξία. Εξάλλου, όπως έχει λεχθεί στην Παναγή ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω:-
«Μικρές διαφορές στις αξιολογήσεις έχουν κατ' επανάληψη κριθεί οριακές, ώστε να παραμένει ουσιαστικά η ισοδυναμία των εμπλεκόμενων (Βασιλειάδης v. Τσιάππα (2005) 3 Α.Α.Δ. 404 - διαφορά σε πέντε «εξαίρετα» στη διάρκεια μιας πενταετίας - και Δημοκρατία v. Φεσσά (2009) 3 Α.Α.Δ. 141 - τρία «εξαίρετα» σε μια πενταετία)».
Πόσο μάλλον εδώ που πρόκειται για διαφορά σε ένα έτος κατά τη διάρκεια δεκαετίας.
Δέχομαι ως ορθή τη θέση του δικηγόρου του αιτητή πως εκείνο που βάρυνε στην κρίση του Διευθυντή αλλά και εν τέλει της ΕΔΥ ήταν οι πειθαρχικές ποινές του αιτητή. Αυτό καθιστά την υπό πλάνη λαμβανομένη υπόψη διαγραφείσα πειθαρχική ποινή της αυστηρής επίπληξης, παράγοντα ο οποίος ουσιωδώς επηρέασε τη διοικητική κρίση με αποτέλεσμα η προσβαλλόμενη πράξη να είναι παράνομη. Ήταν βεβαίως δυνατό για τη διοίκηση να λάβει υπόψη τη μη διαγραφείσα ποινή της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης λόγω της μη παρέλευσης δεκαετίας από το 2005 που η ποινή επιβλήθηκε μέχρι και το 2011, χρόνο κατά τον οποίο λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση. Κάτω από αυτά τα δεδομένα θα πρέπει πλέον οι καθ' ων η αίτηση να επανεξετάσουν την υπόθεση, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη στη βαρύτητα που θα αποδώσουν στην εν λόγω ποινή ότι έχουν ήδη παρέλθει τα έξι από τα δέκα έτη στα οποία η ποινή θα διαγραφεί. Χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στη Γιαγκουλλής κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α., ανωτέρω, την οποία επικαλείται ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή στην οποία κρίθηκε πως ορθά αποδόθηκε περιορισμένη βαρύτητα σε προηγούμενη καταδίκη ενόψει της παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος από την ημερομηνία της καταδίκης."
Σχετικές επίσης είναι οι Υπ. Αρ. 3/2013, ημερ. 6 Ιουνίου 2014 και Υπ. Αρ. 2074/2012 και 2/2013, ημερ. 26 Μαρτίου 2015, όπου με τον ίδιο αιτητή, όπως την παρούσα προσφυγή, το Δικαστήριο είχε αποδεχθεί την ίδια εισήγηση περί λήψεως υπόψη της διαγραφείσας ποινής και ακύρωσε τις ανάλογες προσβαλλόμενες αποφάσεις, που στηρίχθηκαν σ' αυτή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με €1600 έξοδα υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ'ων η αίτηση.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ