|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Γεωργιάδης Λεύκος Π. ν. Yπουργικού Συμβουλίου Kυπριακής Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 165
Dias United Publishing Co. Ltd ν. Kυπριακής Δημοκρατίας μέσω Yπουργού Oικονομικών (1996) 3 ΑΑΔ 550
Θαλασσινός Γρηγόρης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2005) 3 ΑΑΔ 270
Bρούντου Mαρία ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΑΔ 78
Χατζηβασιλείου Παναγιώτης ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2008) 3 ΑΑΔ 219
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2015:D366
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 6005/2013)
25 Μαΐου, 2015
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ANTΡΕΟΥ ΑΝΤΡΗ
Αιτήτριας,
- και -
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
(ΤΜΗΜΑ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ)
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Αιτήτρια παρούσα, εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
Μ. Στυλιανού, δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων με την οποία «της αποκόπηκε το επίδομα μονογονιού και επίδομα τέκνου από το επίδομα της». Πυλώνας του αιτήματος της η παράβαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος: δημιουργείται σε βάρος της δυσμενής διάκριση σε σύγκριση με τους λοιπούς μονογονιούς και γονείς πολίτες της Δημοκρατίας.
Η αιτήτρια, 26 χρόνων από τη Λευκωσία, διαζευγμένη και μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, στις 5.3.2009 υπέβαλε αίτηση δημοσίου βοηθήματος. Από την 1.4.2010 λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε το ανήλικο παιδί της και της ανάγκης που δημιουργήθηκε για την επίβλεψη του, της εγκρίθηκε παροχή μηνιαίου δημοσίου βοηθήματος, δυνάμει των προνοιών του άρθρου 3(1)(β) του περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμου, Ν. 95(Ι) του 2006, με αναδρομική ισχύ από την ημερομηνία τερματισμού της απασχόλησης της. Το παρεχόμενο δημόσιο βοήθημα προς την αιτήτρια μειώθηκε από την 1.7.2012 με τον τροποποιητικό Νόμο 67(Ι)/2012, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ από 1.6.2012. Το εδ.1 του άρθρου 9, του βασικού Νόμου, τροποποιήθηκε με κατάργηση των σχετικών παραγράφων (β), (ζ) και (γ) με αποτέλεσμα το επίδομα τέκνου και το επίδομα μονογονέα που λαμβάνει η αιτήτρια και το οποίο θεωρείται ως εισόδημα, να λαμβάνονται υπόψη στον υπολογισμό του παρεχόμενου δημόσιου βοηθήματος, το οποίο σημειώνεται ότι παρέχεται στην αιτήτρια από 1.10.2013. Από την 1.2.2013 αφαιρέθηκε από το δημόσιο βοήθημα και το ποσό ενοικίου μετά την εγκατάσταση της αιτήτριας σε ιδιόκτητη κατοικία, ενώ από την 1.10.2013 το δημόσιο βοήθημα αυξήθηκε λόγω αφαίρεσης των ποσών των επιδομάτων τέκνου και μονογονιού που λαμβάνονταν υπόψη, ως εισοδήματα.
Σύμφωνα με οδηγίες της εγκυκλίου ημερομηνίας 22.10.2013, σε περιπτώσεις ανηλίκων αναπήρων ληπτών δημοσίου βοηθήματος, όπου οι γονείς λαμβάνουν δημόσιο βοήθημα με «ξεχωριστό φάκελο», το ποσό επιδόματος τέκνου ή και μονογονιού που αναλογεί σε ανάπηρο λήπτη δημοσίου βοηθήματος, θα αποκόπτεται από το φάκελο του αναπήρου λήπτη, ανεξαρτήτως εάν ο γονέας του είναι λήπτης δημοσίου βοηθήματος.
Με τη γραπτή της αγόρευση η αιτήτρια υποβάλλει πως η τροποποίηση του Νόμου, τροποποιητικός Νόμος 67(Ι)/2012, δημιουργεί δυσμενή διάκριση μεταξύ των Κυπρίων πολιτών και παραβιάζει το Άρθρο 28 του Συντάγματος, αλλά και κατά δεύτερον, ότι οι καθ΄ ων η αίτηση αποφάσισαν, χωρίς τη δέουσα έρευνα και προσοχή ότι οι λήπτες δημοσίου βοηθήματος δεν δικαιούνται επιδόματος τέκνου.
Η Δημοκρατία προβάλλει προδικαστική ένσταση: η προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει για το λόγο ότι είναι αδιευκρίνιστο το τι ακριβώς επιζητείται εφόσον η αιτήτρια, από 1.10.2013 στη βάση νέας εγκυκλίου και νέων υπολογισμών, λαμβάνει δημόσιο βοήθημα κανονικά χωρίς να της υπολογίζεται το επίδομα τέκνου και το επίδομα μονογονέα το οποίο χορηγείται πλέον από το Υπουργείο Οικονομικών και όχι από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Εάν υπάρχει οποιοσδήποτε ισχυρισμός για χρηματική διαφορά για ποσό στο οποίο δικαιούται και όφειλε η Δημοκρατία να της καταβάλλει, δεν εμπίπτει στην παρούσα διαδικασία. Υποστηρίζει η Δημοκρατία το επιχείρημα με παραπομπή στο σύγγραμμα Σπηλιωτόπουλος: Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, Τόμος Δεύτερος, 12η έκδοση, σ.117-118 «δεν χωρεί αίτηση ακυρώσεως επί πράξεων ή παραλείψεων που προκαλούν χρηματική διαφορά που προέρχονται από αξίωση του διοικούμενου για την αναγνώριση οφειλής ή την καταβολή ορισμένου χρηματικού ποσού.» και στην Υπ. Αρ. 783/12, Ρουξάνδρα Αριστείδου ν. Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Τμήμα Γρ. Ευημερίας), ημερ. 25.9.2013.
Τα γεγονότα όπως εκτίθενται στην ένσταση και όπως προκύπτουν από το σχετικό φάκελο, καταδεικνύουν ότι οι οποιεσδήποτε αποκοπές έγιναν στη βάση του σχετικού τροποποιητικού Νόμου, Ν. 67(Ι)/2012, με αποτέλεσμα να αφαιρείται το επίδομα τέκνου από τον λήπτη δημοσίου βοηθήματος. Η οποιαδήποτε διαφορά που γεννάται, αν προκύπτει τέτοιο ζήτημα, θεωρώ ότι ανάγεται σε χρηματική διαφορά που προέρχεται από αξίωση του διοικουμένου για την καταβολή ορισμένου χρηματικού ποσού. Η αιτήτρια, όπως προκύπτει τόσο από το σχετικό φάκελο όσο και από την γραπτή αγόρευση των καθ΄ ων η αίτηση, συνεχίζει να λαμβάνει κανονικά τόσο το προσωπικό δημόσιο βοήθημα, όσο και το αναπηρικό επίδομα που αφορά στο παιδί. Η αφαίρεση δε του επιδόματος τέκνου και μονογονιού γίνεται πλέον μόνο από το αναπηρικό δημόσιο βοήθημα που λαμβάνει το παιδί, δυνάμει του τροποποιητικού Νόμου 67(Ι)/2012.
Η αιτήτρια παραπονείται αορίστως για παράνομες αποκοπές, χωρίς όμως να θεμελιώνει θετική υποχρέωση των καθ΄ ων η αίτηση προς καταβολή τους ή παράλειψη οφειλομένης ενέργειας στην έννοια του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος (Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 165, και Χατζηβασιλείου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2008) 3 Α.Α.Δ. 219). Υπό τις περιστάσεις κρίνω ότι δεν προσβάλλεται διοικητική πράξη εν τη εννοία του Άρθρου 146.1.
Ο σχετικός Νόμος αποσκοπεί στην εξισορρόπηση των οικονομικών δυνατοτήτων και κοινωνικών παροχών του κράτους. Η περίπτωση της αιτήτριας δεν μπορεί να εξεταστεί κάτω από την ομπρέλα του Άρθρου 28 του Συντάγματος, ώστε να διαφοροποιηθεί δικαστικώς στο πλαίσιο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας για να συμπεριλάβει αυξημένη δυνατότητα για παροχές (Dias United Publishing Co Ltd v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 550 και Βρούντου ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 78).
Οποιαδήποτε επέμβαση του Δικαστηρίου στη ρύθμιση που επέφερε ο τροποποιητικός Νόμος 67(Ι)/2012 θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη επέμβαση του Δικαστηρίου στο έργο της νομοθετικής εξουσίας.
Παρά την κατάληξη του Δικαστηρίου η οποία οδηγεί σε επιτυχία της προδικαστικής ένστασης, εν όψει του ότι η αιτήτρια εμφανίζεται να προωθεί την υπόθεση προσωπικά, ως πληρέστερη απάντηση και σχολιασμός προς πολίτη απευθυνόμενο για ένδικη βοήθεια, προσθέτω ότι δεν έχει τεθεί οτιδήποτε το συγκεκριμένο ώστε το Δικαστήριο να εξετάσει περαιτέρω το ζήτημα για να κρίνει αν προκύπτει αυθαίρετη διάκριση και δεν πρόκειται για εύλογες διακρίσεις οι οποίες ακολουθούν τη φύση των πραγμάτων (Mikrommatis v. Republic 2 R.S.C.C. 125 και Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 270).
Η ένσταση επιτυγχάνει.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ