|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2015:D186
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 123/2014)
17 Μαρτίου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
DANKA ΠΑΓΔΑΤΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Η Αιτήτρια εμφανίζεται προσωπικά.
Α. Ζερβού (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Η Αιτήτρια, η οποία παρουσιάζεται χωρίς τη βοήθεια δικηγόρου, ζητά ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερ. 25.11.2013, με την οποία απέρριψαν το αίτημά της για να της παραχωρηθεί σύνταξη χηρείας.
Τα γεγονότα
Η Αιτήτρια, μετά το θάνατο του συζύγου της Νικόλα Παγδατή, ο οποίος απεβίωσε στις 9.2.2013, υπέβαλε αίτηση για σύνταξη χηρείας. Μαζί με την αίτησή της επισύναψε πιστοποιητικό θανάτου του συζύγου της, καθώς και πιστοποιητικό συμβιώσεως από τον κοινοτάρχη της Ενορίας Αγίου Νικολάου Λεμεσού, ο οποίος πιστοποιούσε ότι η Αιτήτρια και ο σύζυγός της συζούσαν αρμονικά στην οδό Ρήγα Φεραίου 3, στη Λεμεσό.
Μετά το θάνατο του αποβιώσαντος, η κόρη του από προηγούμενο γάμο, Τερψιθέα Ντέπη Παγδατή υπέβαλε στις 12.2.2013 αίτηση για βοήθημα κηδείας. Η αίτηση της απορρίφθηκε. Σε επιστολή της ημερ. 29.5.2013, η κόρη του θανόντος, δήλωσε ότι ο πατέρας της τα τελευταία δύο χρόνια ήταν σε διάσταση με τη σύζυγό του και διέμενε μόνος του στο χωριό Πάνω Αρόδες, στην Πάφο. Μαζί με την επιστολή της, είχε επισυνάψει και σχετική Βεβαίωση από τον Κοινοτάρχη του χωριού Αρόδες, σύμφωνα με την οποία ο Νικόλας Παγδατής από το Μάρτιο του 2011 μέχρι το θάνατό του, διέμενε μόνος του στο χωριό Αρόδες, επειδή είχε οικογενειακές διαφορές με τη σύζυγό του.
Οι Καθ' ων η αίτηση λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, διεξήγαγαν έρευνα για να διαπιστώσουν κατά πόσο το ζευγάρι συμβίωνε. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 41(1) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 2010 (Ν. 59(Ι)/10), σύνταξη χηρείας δικαιούται η χήρα η οποία κατά το χρόνο του θανάτου του συζύγου της, συζούσε με αυτόν ή συντηρείτο από τον αποβιώσαντα αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο. Οι Καθ' ων η αίτηση στα πλαίσια της έρευνάς τους πήραν καταθέσεις, τόσο από την Αιτήτρια, όσο και από τους Κοινοτάρχες του χωριού Πάνω Αρόδες και της Ενορίας Αγίου Νικολάου Λεμεσού, καθώς και από πρόσωπα που διέμεναν στη γειτονιά, τόσο του αποβιώσαντος όσο και της Αιτήτριας. Ζητήθηκε επίσης από την Αιτήτρια, να παρουσιάσει κοινό τραπεζικό λογαριασμό, που ενδεχομένως να διατηρούσε το ζευγάρι κατά το χρόνο του θανάτου του αποβιώσαντος.
Η Αιτήτρια στη δική της κατάθεση ημερ. 26.8.2013, δήλωσε ότι παντρεύτηκε τον Νικόλα Παγδατή το 2001 και διέμεναν μαζί σε ιδιόκτητο διαμέρισμα στη Λεμεσό. Από τα τέλη του 2011 ο σύζυγός της μετακόμισε στο χωριό της πρώην συζύγου του (Πάνω Αρόδες), η οποία απεβίωσε 10 χρόνια πριν από το γάμο τους, με σκοπό να συντηρεί τα αμπέλια του και πέθανε εκεί τον Φεβρουάριο του 2013. Τα έξοδα της κηδείας του τα ανέλαβαν οι κόρες του από τον προηγούμενο γάμο. Η Αιτήτρια ισχυρίστηκε επίσης ότι δεν ήταν σε διάσταση με το σύζυγό της και ότι ο μόνος λόγος που αυτός διέμενε στο χωριό ήταν επειδή δεν είχε δουλειά στη Λεμεσό, ενώ εκεί μπορούσε να ασχοληθεί με τα αμπέλια του. Η ίδια ήταν αναγκασμένη να μένει στη Λεμεσό γιατί εργαζόταν και ο σύζυγός της την επισκεπτόταν τα Σαββατοκύριακα.
Ο Κοινοτάρχης της Ενορίας Αγίου Νικολάου Λεμεσού, κατέθεσε ότι δεν γνώριζε προσωπικά την Αιτήτρια και τον αποβιώσαντα σύζυγό της και διευκρίνισε πως ο λόγος που έδωσε Βεβαίωση Συμβίωσης, είναι γιατί αυτό συνήθως πράττει ως Κοινοτάρχης, όταν συμπολίτες του του ζητήσουν τέτοιες Βεβαιώσεις και του προσκομίζουν πιστοποιητικά θανάτου.
Οι Καθ' ων η αίτηση έλαβαν επίσης πληροφορίες από τη διαχειρίστρια της πολυκατοικίας στην οποία διέμενε η Αιτήτρια στη Λεμεσό, η οποία δεν ήθελε να δώσει γραπτή κατάθεση για προσωπικούς λόγους, ότι ο σύζυγος της Αιτήτριας δεν διέμενε στη Λεμεσό αλλά στις Πάνω Αρόδες. Τον έβλεπε να επισκέπτεται τη σύζυγό του κάποιες φορές, αλλά δεν γνώριζε αν ήταν σε διάσταση.
Ο Κοινοτάρχης του χωριού Πάνω Αρόδες, δήλωσε ότι ο Νικόλας Παγδατής ζούσε τα τελευταία χρόνια μόνος του στο χωριό Αρόδες, στο σπίτι της πρώην συζύγου του, κάτω από άθλιες συνθήκες και ποτέ δεν είχε δει την Αιτήτρια να τον επισκέπτεται στο χωριό.
Στις 25.11.2013 οι Καθ' ων η αίτηση με επιστολή τους ενημέρωσαν την Αιτήτρια για την απόρριψη της αίτησης, καθότι δεν συζούσε με το σύζυγό της και ούτε αυτός την συντηρούσε αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο κατά το χρόνο του θανάτου του και ως εκ τούτου δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 41(1) του Νόμου 59(Ι)/10.
Με την παρούσα προσφυγή η Αιτήτρια προσβάλλει την πιο πάνω απορριπτική απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, προβάλλοντας ως λόγους ακύρωσης την υπέρβαση εξουσίας και την έλλειψη δέουσας έρευνας. Στη γραπτή της αγόρευση εξήγησε ότι η απουσία κοινού λογαριασμού δεν είχε καμία σημασία και δεν έπρεπε να ληφθεί υπόψη στην απόρριψη της αίτησής της. Ως προς την δήλωση της κόρης του αποβιώσαντος από άλλο γάμο, η Αιτήτρια αναφέρει ότι αυτή δεν είχε καλές σχέσεις μαζί της και γι' αυτό προέβη στις σχετικές δηλώσεις. Ως προς τη δήλωση της διαχειρίστριας, ισχυρίστηκε ότι αυτή είναι ψευδής. Πέραν τούτου, αναφέρει ότι όλα τα Σαββατοκύριακα, ο αποβιώσαντας επέστρεφε στη Λεμεσό και συζούσε με την Αιτήτρια. Στη γραπτή της αγόρευση, επισύναψε διάφορες αποδείξεις και λογαριασμούς ΑΗΚ, Υδατοπρομήθειας, Σκυβάλων, οι οποίοι έρχονταν στο όνομα του αποβιώσαντα, στη διεύθυνση που συγκατοικούσαν. Τέλος, επισύναψε γραπτή βεβαίωση ημερ. 20.4.2013, της Παναγιώτας Βασιλείου, Διαχειρίστριας της πολυκατοικίας που διαμένει η Αιτήτρια, η οποία βεβαιεί ότι ο σύζυγος της μέχρι την ημέρα του θανάτου του, περνούσε τα Σαββατοκύριακα του μαζί με τη σύζυγό του στο διαμέρισμα στη Ρήγα Φεραίου.
Από την άλλη, η δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση υποστήριξε ότι υπήρξε δέουσα έρευνα και ότι τα πρόσθετα στοιχεία που παρουσίασε η Αιτήτρια με την αγόρευσή της, χωρίς άδεια του Δικαστηρίου, δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Η υποχρέωση της διοίκησης να προβαίνει σε επαρκή έρευνα είναι δεδομένη. Σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου, όπως αυτές κωδικοποιούνται στο άρθρο 45 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), η έκταση της έρευνας εξαρτάται από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι φανερό από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, ότι αμέσως μόλις διαπιστώθηκε κάποια διάσταση στα γεγονότα, διατάχθηκε έρευνα από τις 9.7.2013 και λήψη καταθέσεων σε σχέση με το θέμα της συμβίωσης. Τα σχετικά στοιχεία και έγγραφα στο διοικητικό φάκελο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Η Αιτήτρια, αν και προβάλλει γενικά και αόριστα τον ισχυρισμό, δεν υποδεικνύει τι άλλο θα μπορούσε να ερευνηθεί και δεν ερευνήθηκε.
Ως προς την ουσία του θέματος, το διοικητικό δικαστήριο δεν αποσκοπεί στο να ελέγξει την ορθότητα ή όχι της διοικητικής πράξης, αλλά τη νομιμότητα. Στην προκειμένη περίπτωση ο τρόπος άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του διοικητικού οργάνου κινήθηκε μέσα σε εύλογα πλαίσια. Με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι με βάση το υλικό που είχε ενώπιον του, απορρίπτοντας την αίτησης της Αιτήτριας, ξεπέρασε τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας. Οι Καθ' ων η αίτηση είχαν ενώπιον τους σαφή δήλωση του Κοινοτάρχη Πάνω Αρόδων, ο οποίος βεβαίωνε ότι ο αποβιώσας σύζυγος της Αιτήτριας τα τελευταία δύο χρόνια διέμενε στο χωριό κάτω από άθλιες συνθήκες. Η αρχική Βεβαίωση του Κοινοτάρχη Αγ. Νικολάου περί συμβίωσης του ζεύγους, ανακλήθηκε, με αποτέλεσμα οι Καθ' ων η αίτηση να μην έχουν ενώπιον τους οτιδήποτε άλλο, πλην του ισχυρισμού της Αιτήτριας ότι το ζεύγος διέμενε μαζί. Ακόμα και η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας αρχικά ανέφερε προφορικά ότι μόνο κάθε τόσο έβλεπε το σύζυγο να επισκέπτεται την Αιτήτρια. Το ότι η Αιτήτρια στη γραπτή της αγόρευση επισύναψε γραπτή δήλωση της διαχειρίστριας περί του αντιθέτου, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, καθότι αυτή όχι μόνο λήφθηκε μετά τη λήψη της επίδικης απόφασης, αλλά παρουσιάστηκε και χωρίς την εκ των προτέρων άδεια του Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τη νομολογία, δεν είναι επιτρεπτό για ένα Αιτητή να παρουσιάζει μέσα από την αγόρευσή του καινούργια γεγονότα και ιδιαίτερα όταν είναι αντίθετα με αυτά που ήταν ενώπιον της διοίκησης (βλ. Κοινότης Λυσού κ.α. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 537). Αν είναι αναγκαίο να παρουσιαστούν νέα στοιχεία για να καταδειχθεί πλάνη, θα πρέπει να ζητείται η εκ των προτέρων άδεια του δικαστηρίου. Εν πάση περιπτώσει, τα στοιχεία που παρέθεσε η Αιτήτρια (αποδείξεις και λογαριασμοί ΑΗΚ, Υδατοπρομήθειας κ.α.), με κανένα τρόπο δεν μπορούν να αποδείξουν ότι υπήρχε συμβίωση.
Τέλος, η Αιτήτρια πρόβαλε ως λόγο ακυρότητας την κατάχρηση εξουσίας. Σύμφωνα με τις αρχές του δικαίου, κατάχρηση εξουσίας είναι η επιδίωξη σκοπού κατάδηλα ξένου προς το σκοπό του νόμου, όπως επίσης και η υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας. Ως προς το δεύτερο, έχω ήδη αποφανθεί. Ως προς το πρώτο, δεν έχει τεθεί ενώπιον μου οτιδήποτε που να υποδεικνύει επιδίωξη οποιουδήποτε σκοπού ξένου προς το νόμο. Επομένως, ούτε αυτός ο λόγος ακυρότητας ευσταθεί.
Η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος. Τα έξοδα επιδικάζονται εναντίον της Αιτήτριας και περιορίζονται στα €600.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ