|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D80
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Συνεκδ. Υποθ. Αρ. 261/2011, 423/2011 και 517/2011
6 Φεβρουαρίου, 2015
[XΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
Υποθ. Αρ. 261/11
ΜΕΤΑΞΥ:
ΘΩΜΑ ΚΟΣΙΑΡΗ
Αιτητή,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ'ων η αίτηση
....
Υποθ. Αρ. 423/11
ΜΕΤΑΞΥ:
ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΚΟΛΩΝΑ
Αιτητή,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ'ων η αίτηση
_ _ _ _ _ _
Υποθ. Αρ. 517/11
ΜΕΤΑΞΥ:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΑ
Αιτητή,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ'ων η αίτηση
....
Μ. Καλλιγέρου (κα), για τους αιτητές στις υποθ. 261/11 και 517/11.
Π. Παναγιώτου, για τον αιτητή στην 423/11
Μ. Κυπριανού (κα), για την καθ΄ ης η αίτηση
Α.Σ. Αγγελίδης, για τα ενδ. μέρη 1, 3, 4 και 5 στις 261/11 και 423/11
.......
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Με τον περί Συμπληρωματικού Προϋπολογισμού Νόμο του 2007 (Ν.38(ΙΙ)/2007) δημιουργήθηκαν νέες θέσεις - θέσεις προαγωγής - Ανώτερου Τεχνικού στο Υπουργείο Άμυνας (στο εξής οι Θέσεις), πέντε από τις οποίες κλήθηκε να πληρώσει η Επιτροπή Δημοσίας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) κατά τη συνεδρία της ημερ. 29.12.2010. Κατ΄ αυτή, αφού εξέτασε τον κατάλογο των υποψηφίων και αφού θεώρησε ως προάξιμους 10 από αυτούς, υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Άμυνας (στο εξής ο Διευθυντής) και προήξε στη Θέση τα ενδιαφερόμενα μέρη (ΕΜ) Μάριο Χατζηπέτρου, Αναστάσιο Καηλίδη, Αντρέα Προκοπίου, Γεώργιο Φελλά και Κυριάκο Ιντζιέγιαννη.
Oι αιτητές των τριών συνεκδικασθέντων προσφυγών αμφισβητούν την εγκυρότητα της προαναφερθείσας απόφασης της ΕΔΥ και ζητούν την ακύρωσή της, προβάλλοντας έκαστος τους δικούς του λόγους ακύρωσης. Συγκεκριμένα:
Ο αιτητής της προσφυγής 261/11 Θ. Κοσιάρης επικαλείται ως λόγους ακύρωσης ότι (α) οι ετήσιες αξιολογήσεις των διαδίκων είναι αντικανονικές λόγω παραβίασης του Κανονισμού 7(10) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας (Αξιολόγηση Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 386/90 ως έχουν τροποποιηθεί), (β) υπήρξε ουσιώδης πλάνη του Διευθυντή και της ΕΔΥ αναφορικά με την εκτίμησή τους περί «ουσιαστικής υπεροχής» των ΕΜ σε αξία και (γ) το επιπρόσθετο προσόν του δεν έτυχε της δέουσας αξιολόγησης με αποτέλεσμα, κάτω από συνθήκες πλάνης, να παραγκωνιστεί η σπουδαιότητα και υπεροχή που του προσέδιδε έναντι των ΕΜ.
Ο αιτητής στην προσφυγή 423/11 Γ. Κολώνας επικαλείται ως λόγους ακύρωσης ότι (α) κατά παράβαση των προνοιών του Σχεδίου Υπηρεσίας και ενώ κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα, δεν συμπεριλήφθηκε στους προάξιμους υποψηφίους και ως εκ τούτου δεν αξιολογήθηκε, (β) η επίδικη απόφαση στηρίχθηκε σε πάσχουσες ετήσιες αξιολογήσεις, οι οποίες συντάχθηκαν αναρμοδίως κατά παράβαση του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν.1/90 ως έχει τροποποιηθεί) και των σχετικών Κανονισμών της Κ.Δ.Π. 386/90, (γ) η σύσταση του Διευθυντή είναι αναιτιολόγητη και δεν συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων και (δ) η επίδικη απόφαση στερείται δέουσας έρευνας και αιτιολογίας και
Ο αιτητής της προσφυγής 517/11 Κ. Γιάννακας, ότι ο αποκλεισμός του από τον πίνακα προαξίμων ήταν παράνομος και πεπλανημένος.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα ανωτέρω, οι αιτητές των προσφυγών 423/11 και 517/11 δεν συμπεριλήφθηκαν στους προάξιμους υποψηφίους και σε σχέση με αυτούς εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι στερούνται εννόμου συμφέροντος για την άσκηση και προώθηση της προσφυγής τους, εφόσον δεν κατέχουν το προβλεπόμενο προσόν της παραγράφου (1)[1] του Σχεδίου Υπηρεσίας για την επίδικη θέση. Δηλαδή δεν κατείχε 15ετή υπηρεσία στη θέση Τεχνικού, από την οποία 5ετή τουλάχιστο υπηρεσία στην Κλίμακα Α7. Προδικαστική ένσταση που οι αιτητές απορρίπτουν, επικαλούμενοι, αφενός, την υπηρεσιακή σταδιοδρομία τους από τον αρχικό διορισμό τους στη θέση Τεχνικού το 1993 μέχρι και τη μετονομασία της θέσης τους σε θέση Τεχνικού Μηχανικού το 2009 και, αφετέρου, τα σχετικά Σχέδια Υπηρεσίας και τις πρόνοιες των άρθρων 26 - 28 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν.1/90 ως έχει τροποποιηθεί).
Εξέτασα την ένσταση και κατέληξα ότι δεν ευσταθεί. Όπως έχει νομολογηθεί, από τη στιγμή που αμφισβητείται σοβαρά η εκτίμηση της Διοίκησης αναφορικά με τα προσόντα ενός αιτητή - όπως συμβαίνει στην παρούσα - το θέμα καθίσταται επίδικο και συναφές με την ουσία της υπόθεσης και ο αιτητής διατηρεί το έννομο συμφέρον του να επιδιώξει την αναθεώρηση της (βλ. Ζαχαρουδιού κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 (Ε) Α.Α.Δ. 3130, Χρυσοστόμου κ.ά., v. Kωνσταντινίδου κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 13).
Με την απόρριψη της προδικαστικής ένστασης, είναι πρόδηλο ότι προέχει η εξέταση του ουσιαστικού ζητήματος της μη συμπερίληψης των αιτητών των προσφυγών 423/11 και 517/11 - Κολώνα και Γιάννακα - στους προσοντούχους υποψηφίους και το ζήτημα κατά πόσο κατείχαν ή όχι το προαναφερθέν προσόν θα αποφασιστεί στη βάση των στοιχείων που περιέχονται στους διοικητικούς φακέλους.
Από την εξέταση των διοικητικών φακέλων διαπιστώνεται ότι όλοι οι διάδικοι είχαν διορισθεί στη μόνιμη θέση Τεχνικού (Μηχανολογίας/Ηλεκτρολογίας/Ηλεκτρονικής Τηλεπικοιν./Δομικών) στις 16.8.93, με μόνη διαφορά την ειδικότητα τους. Συγκεκριμένα, ο αιτητής Κόλωνας και τα ΕΜ Προκοπίου και Φελλάς είχαν ειδικότητα στη Μηχανολογία, ο αιτητής Γιάννακας στην Ηλεκτρολογία, ενώ ο αιτητής Κοσιάρης και τα ΕΜ Χατζηπέτρου, Καηλίδης και Ιντζιέγιαννης στην Ηλεκτρονική Τηλεπικοινωνιών. Τώρα, σύμφωνα με τους όρους υπηρεσίας της προαναφερθείσας θέσης, ο μισθός καθορίστηκε πάνω στη βάση των συνδυασμένων κλιμάκων Α2 -Α5 ενώ η θέση ήταν συνδυασμένη και με τη θέση Τεχνικού Α΄ (Κλίμακας Α7). Αργότερα, με τον περί Προϋπολογισμού (Τροποποιητικό) Νόμο του 1996 (Ν. 8(ΙΙ)/96), η πιο πάνω θέση Τεχνικού (Κλ. Α2-Α5) αντικαταστάθηκε, από 16.2.96, με τη θέση Τεχνικού (Κλίμακες Α2-Α5-Α7), ενώ από τις 17.7.09 η θέση Τεχνικού (Κλ. Α2-Α5-Α7(ii)) που κατείχαν τότε οι αιτητές, μετονομάστηκε σε θέση Τεχνικού Μηχανικού (Κλ. Α5 (2η βαθμίδα), Α7 και Α8(i)), σύμφωνα με τον περί Συμπληρωματικού Προϋπολογισμού Νόμο (Αρ.4) του 2009 (Ν.53(ΙΙ)/2009).
Έχοντας προσδιορίσει το ιστορικό του διορισμού των αιτητών των δύο προσφυγών και την πορεία τους στη δημόσια υπηρεσία, επισημαίνεται πως για πλήρωση των επίδικων Θέσεων η ΕΔΥ είχε ενώπιον της δύο καταλόγους που της είχαν κοινοποιηθεί από τον Διευθυντή. Σ΄ αυτούς, σύμφωνα με τη συνοδευτική επιστολή του Διευθυντή, φαινόταν και η ημερομηνία ένταξης του τεχνικού προσωπικού του Υπουργείου στην Κλίμακα Α7. Ο πρώτος από τους εν λόγω καταλόγους φέρει τον τίτλο «κατάλογος τεχνικών μηχανικών αποφοίτων τριετούς μεταλυκειακού κύκλου σπουδών του Υπουργείου Άμυνας» και περιέχει 54 ονόματα, συμπεριλαμβανομένων των αιτητών Κολώνα και Γιάννακα για τους οποίους αναφέρεται ως ημερομηνία ένταξης στην Κλίμακα Α7 η 16.2.96. Στο δεύτερο, που τιτλοφορείται ως «κατάλογος τεχνικών του Υπουργείου Άμυνας που δεν κατέχουν προσόντα τριετούς μεταλυκειακού κύκλου σπουδών», συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα 14 υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων και αυτά των ενδιαφερομένων μερών και του αιτητή Κοσιάρη. Στη συνέχεια η ΕΔΥ, χωρίς να δώσει κάποια εξήγηση, κατάρτισε ένα δικό της «κατάλογο αξιολόγησης υποψηφίων για προαγωγή» στον οποίον συμπεριέλαβε μόνο 10 ονόματα τεχνικών (Κλίμακα: Α2-Α5-Α7+2) από το δεύτερο κατάλογο, για τους οποίους σημείωσε ότι ήταν προάξιμοι «καθώς συμπλήρωσαν πριν από τον ουσιώδη χρόνο την απαιτούμενη από το Σχέδιο Υπηρεσίας της εν λόγω θέσης δεκαπενταετή τουλάχιστο συνολική υπηρεσία στη θέση Τεχνικού ή/και στις προηγούμενες θέσεις Τεχνικού 1ης και 2ης Τάξης, από την οποία πενταετής τουλάχιστον υπηρεσία στην Κλίμακα Α7».
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι το παράπονο των αιτητών για τη μη συμπερίληψη τους στους προάξιμους υποψηφίους είναι, καθώς φαίνεται, βάσιμο. Η μετονομασία της θέσης τους σε Τεχνικό Μηχανικό το 2009 δεν εξαφάνισε την προγενέστερη μακρόχρονη υπηρεσία τους στη θέση Τεχνικού, η οποία (συνολικά) υπερέβαινε την προβλεπόμενη δεκαπενταετία του Σχεδίου Υπηρεσίας, δεδομένης της ημερομηνίας του πρώτου διορισμού τους στη θέση Τεχνικού. Σύμφωνα δε με τα στοιχεία του φακέλου, αλλά και του καταλόγου του Υπουργείου, οι αιτητές πληρούσαν και το δεύτερο σκέλος των απαιτήσεων της παραγράφου (1), αυτό της πενταετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στην κλίμακα Α7 αφού είχαν τοποθετηθεί σε αυτήν στις 16.2.96.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα και λαμβανομένου υπόψη του λεκτικού του Σχεδίου Υπηρεσίας, καταλήγω ότι η μη συμπερίληψη των αιτητών στους προάξιμους υποψηφίους καθίσταται αναιτιολόγητη και το ενδεχόμενο να λειτούργησε μέσα σε συνθήκες πλάνης η ΕΔΥ, αναδύεται απολύτως ορατό. Σύμφωνα δε με την κρατούσα επί του θέματος νομολογία, η πιθανολόγηση της ορθότητας ισχυρισμού περί εσφαλμένου πραγματικού βάθρου της προσβαλλόμενης πράξης αρκεί για να ακυρωθεί αυτή και να επανεξεταστεί το θέμα από το αρμόδιο διοικητικό όργανο (βλ. Κωνσταντίνου v. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228, Ιορδάνου v. E.Δ.Υ. (1997) 3 Α.Α.Δ. 250). Όσο δε αφορά τις εξηγήσεις που δίδονται στην αγόρευση των καθ' ων η αίτηση για δημιουργία δύο δομών στο Υπουργείο Άμυνας, με βάση την οποίαν οι αιτητές δικαιούνταν να διεκδικήσουν μόνο τη θέση Τεχνικού Μηχανικού 1ης Τάξης και όχι αυτήν του Ανώτερου Τεχνικού βάσει και των ακαδημαϊκών προσόντων τους, εκτός του ότι δεν έχουν έρεισμα στα πρακτικά, αποτελούν απλούς και αόριστους ισχυρισμούς που προβάλλονται από τη δικηγόρο του διοικητικού οργάνου, σε μια προσπάθεια συμπλήρωσης, εκ των υστέρων, της ελλείπουσας αιτιολογίας και συνεπώς δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη στη διαδικασία εξέτασης της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης. Όπως σχετικά έχει νομολογηθεί, στα πλαίσια της ακυρωτικής δίκης το περιεχόμενο των δικογράφων και οι γραπτές αγορεύσεις δεν συνιστούν αιτιολογία, η οποία θα πρέπει να δίδεται κατά τον ουσιώδη χρόνο έκδοσης της διοικητικής απόφασης. (βλ. J.M.C. Polytrade v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 294, Αχιλλέως v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 565, Φράγκου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270). Επιπρόσθετα ο διαχωρισμός με βάση τους δύο καταλόγους του Υπουργείου Άμυνας, σε Τεχνικούς Μηχανικούς απόφοιτους τριετούς μεταλυκειακού κύκλου σπουδών και σε Τεχνικούς που δεν κατείχαν το συγκεκριμένο προσόν και οι οποίοι τελικά θεωρήθηκαν, σε αντίθεση με τους πρώτους, ως προάξιμοι, δεν έχει έρεισμα στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης του Ανώτερου Τεχνικού και συνιστά εξωγενές στοιχείο το οποίο παρεισέφρησε στην επίδικη απόφαση καθιστώντας την τρωτή. Και αυτό, αφού η λήψη υπόψη εξωγενών, ασχέτων ή μη ουσιωδών παραγόντων, συνιστά πλημμελή άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης και καθιστά την απόφαση της αντίθετη προς το Νόμο, με αποτέλεσμα να οδηγεί στην ακύρωση της γιατί λήφθηκε καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας (βλ. Δημοκρατία κ.ά. v. Παπαχριστοδούλου κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 329, Κυπριακή Δημοκρατία v. Κούμα (2006) 3 Α.Α.Δ. 467).
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω είναι σαφές πως η υπό αναφορά κρίση της ΕΔΥ σε σχέση με τους προσοντούχους υποψηφίους, ανατρέχει στη ρίζα της διαδικασίας και καθιστά αχρείαστη την εξέταση των υπολοίπων ζητημάτων, κάτι που προδιαγράφει και την τύχη των προσφυγών.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται και για σκοπούς έκδοσης απόφασης εκδίδεται διάταγμα αποσυνένωσης των προσφυγών. Οι προσφυγές αρ. 423/11 και 517/11 επιτυγχάνουν, αποτέλεσμα που αφήνει χωρίς αντικείμενο την προσφυγή αρ.261/11 του αιτητή Κοσιάρη, η οποία θα πρέπει να απορριφθεί. Σ΄ ότι δε αφορά τα έξοδα, οι καθ΄ ων η αίτηση καταδικάζονται να καταβάλουν και €1.000 έξοδα πλέον ΦΠΑ σε έκαστο των αιτητών.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ
[1] Απαιτούμενα Προσόντα:
(1) Δεκαπενταετής τουλάχιστον συνολική υπηρεσία στη θέση Τεχνικού ή/και στις προηγούμενες θέσεις Τεχνικού 1ης και 2ης Τάξης, από την οποίαν πενταετής τουλάχιστον υπηρεσία στην Κλίμακα Α7.
(2) Ακεραιότητα χαρακτήρα, διοικητική και οργανωτική ικανότητα, υπευθυνότητα, πρωτοβουλία και ευθυκρισία.»