|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D15
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1527/2012)
15 Ιανουαρίου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
HERMINE NISSE,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Σ. Α. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Γ. Χατζηχάννα (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ζητείται ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση ημερ. 18.6.2012 να ζητήσουν από την αιτήτρια να εγκαταλείψει την Κύπρο ενώ είχε τελέσει νόμιμο γάμο με πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αιτήτρια κατάγεται από το Καμερούν και αφίχθηκε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 2009 ως επισκέπτρια. Μετά από αίτησή της εγκρίθηκε παράταση της παραμονής της μέχρι το Μάρτιο του 2009. Εν τω μεταξύ είχε αιτηθεί πολιτικό άσυλο και εξασφάλισε άδεια προσωρινής παραμονής με ισχύ μέχρι τις 20.2.2010.
Η αίτησή της για πολιτικό άσυλο απορρίφθηκε στις 23.9.2009. Η αιτήτρια τέλεσε στις 21.7.2010 γάμο με γάλλο ευρωπαϊο υπήκοο (με καταγωγή από το Καμερούν) και περίπου οκτώ μήνες μετά αιτήθηκε Δελτίο Διαμονής ως μέλος οικογένειας ευρωπαίου πολίτη ενώ ο σύζυγός της αιτήθηκε Βεβαίωση Εγγραφής ως ευρωπαϊος πολίτης. Στις ξεχωριστές προσωπικές συνεντεύξεις στις οποίες το ζεύγος υποβλήθηκε, και οι δύο σύζυγοι υπέπεσαν σε αντιφάσεις γεγονός που οδήγησε τον αρμόδιο λειτουργό να σημειώσει πως «υπάρχουν αμφιβολίες ως προς τη γνησιότητα του γάμου».
Στις 2.2.2012 μέλη του Κλιμακίου Αλλοδαπών επισκέφθηκαν τη δηλωθείσα διεύθυνση του ζεύγους, όμως οι προσπάθειες επικοινωνίας με το ζεύγος επί τόπου και τηλεφωνικά, δεν πέτυχαν. Στις 4.2.2012 η αιτήτρια κλήθηκε και προσήλθε στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης (ΥΑΜ) όπου ανέφερε ότι ο σύζυγός της βρισκόταν στο Παρίσι από τον Οκτώβριο του 2011 λόγω προβλήματος υγείας. Η αιτήτρια προσκόμισε τεκμήρια εκ μέρους του συζύγου της ότι αυτός βρίσκεται στο Παρίσι λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας μετά από μεταμόσχευση νεφρού και αδυνατεί να επιστρέψει στην Κύπρο.
Σε σημείωμα του Διοικητή της ΥΑΜ ημερ. 27.4.2012, αναφέρθηκε πως το ζεύγος δεν διαμένει μαζί για 6 μήνες. Οπότε, στις 6.6.2012 η Διευθύντρια του Τμήματος Αλλοδαπών και Μετανάστευσης αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης της αιτήτριας για Δελτίο Διαμονής και του συζύγου της για Βεβαίωση Εγγραφής.
Ο σύζυγος ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 12.6.2012 πως ενόψει του ότι δεν ζει στη Δημοκρατία η εν λόγω αίτησή του απορρίφθηκε. Η δε αιτήτρια με επιστολή ημερομηνίας 18.6.2012 ενημερώθηκε πως επειδή δεν συζεί με τον ευρωπαίο σύζυγό της, η αίτηση για Δελτίο Διαμονής απορρίφθηκε και της ζητείτο να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία μέσα σε ένα μήνα. Παράλληλα, ενημερώθηκε για το δικαίωμά της για προσφυγή εναντίον της απόφασης.
Προδικαστική ένσταση ως προς το εκπρόθεσμο στην καταχώρηση της παρούσας, η οποία ηγέρθη από τη δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση, αποσύρθηκε στην πορεία μετά την επισύναψη στη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας αποδεικτικού πως η πιο πάνω επιστολή ημερ. 18.6.2012 ταχυδρομήθηκε στις 3.8.2012 (όχι στις 8.8.2012 που αναφέρει η αιτήτρια στην αγόρευσή της).
Οι ισχυρισμοί της αιτήτριας
Παρατηρώ εξ αρχής πως τα όσα ο δικηγόρος της αιτήτριας προβάλλει σε σχέση με τη σημείωση από το λειτουργό των καθ' ων η αίτηση ο οποίος διενήργησε έρευνα για τη γνησιότητα του γάμου, πως διατηρούσε αμφιβολίες σε σχέση με τη γνησιότητά του, δεν μπορούν να εγείρονται καθότι η απόρριψη του αιτήματος δεν έγινε στη βάση της γνησιότητας ή μη του γάμου αλλά στη βάση του ότι οι σύζυγοι δεν διαμένουν μαζί. Το δε άρθρο 4(2)(α) του περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα της Δημοκρατία του 2007, Ν. 7(Ι)/2007, («ο Νόμος») προβλέπει, μεταξύ άλλων, για συμβίωση «κάτω από την ίδια στέγη με τον εν λόγω πολίτη της Ένωσης στην χώρα προέλευσης», εν προκειμένω τη Γαλλία. Οπότε, ούτε η επίκληση των διατάξεων του εν λόγω άρθρου βοηθά την αιτήτρια. Η δε επί τόπου έρευνα και τα συναχθέντα συμπεράσματα προηγήθηκαν τόσο της επιστολής του συζύγου όσο και της προσκόμισης από την αιτήτρια, των ιατρικών βεβαιώσεων για την υγεία του συζύγου της. Συνεπώς, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας στο στάδιο εκείνο, όταν δεν είχαν τεθεί ενώπιον των καθ' ων η αίτηση τα εκ των υστέρων προσκομισθέντα στοιχεία.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας εισηγείται πως η προσωρινή απουσία του συζύγου για λόγους υγείας δεν επηρεάζει το δικαίωμά του να εγκαταστήσει στην Κύπρο την οικογενειακή του κατοικία.
Η κατάληξη
Το δικαίωμα της αιτήτριας για να της παραχωρηθεί άδεια για παραμονή στη Δημοκρατία, βασίζεται στη διαμονή του ευρωπαίου συζύγου της στην Κύπρο, καθώς και στην εξασφάλιση εκ μέρους του της σχετικής Βεβαίωσης Εγγραφής Ευρωπαίου Πολίτη και των Μελών της Οικογένειάς του.
Η αίτηση του συζύγου για εξασφάλιση της πιο πάνω Βεβαίωσης απορρίφθηκε στις 12.6.2012, μετά που διαπιστώθηκε ότι από τον Οκτώβριο του 2011 δεν διαμένει πλέον στην Κύπρο. Η απόρριψη της αίτησης της αιτήτριας στις 18.6.2012 ήταν απότοκο της προηγηθείσας απόρριψης της αίτησης του συζύγου της. Από τη στιγμή που ο ευρωπαίος σύζυγος της δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του Νόμου 7(1)/07 για εξασφάλιση της σχετικής Βεβαίωσης Εγγραφής Πολίτη της Ένωσης, η απόρριψη και της αίτησης της αιτήτριας ήταν αναπόφευκτη. Η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι ο σύζυγος της απουσίαζε από την Κύπρο λόγο προβλημάτων υγείας και προσωρινά δεν μπορούσε να επιστρέψει, καθότι δεν του επέτρεπαν οι ιατροί του. Όμως αυτό δεν επιβεβαιώνεται από τα Ιατρικά Πιστοποιητικά που κατατέθηκαν εκ μέρους της αιτήτριας. Από αυτά, εκείνο που προκύπτει είναι ότι ο σύζυγος νοσηλεύθηκε για 5 μέρες σε νοσοκομείο του Παρισιού. Η νοσηλεία φαίνεται να ήταν προγραμματισμένη και αποσκοπούσε σε «έλεγχο ένα χρόνο μετά της πρώτης μεταμόσχευσης νεφρού». Διαπιστώθηκε σιδηροπενία και του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή. Πουθενά στα Ιατρικά Πιστοποιητικά δεν αναφέρεται ότι μετά τον ιατρικό έλεγχο η κατάσταση της υγείας του ήταν κρίσιμη ή ότι δεν ήταν σε θέση να επιστρέψει στην Κύπρο, όπως ισχυρίζεται η αιτήτρια.
Ως προς το θέμα της δέουσας έρευνας δεν βλέπω τι άλλο θα έπρεπε να ερευνήσει η διοίκηση, εφόσον τα Ιατρικά Πιστοποιητικά του συζύγου μιλούσαν από μόνα τους και η μη διαμονή πλέον του συζύγου στην Κύπρο ήταν καταλυτικής σημασίας και αναπόφευκτα επηρέαζε και τα δικαιώματα της αιτήτριας, η οποία διεκδικούσε παραμονή ως σύζυγος ευρωπαίου πολίτη. Δεν συμφωνώ με την εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου της Αιτήτριας ότι οι καθ' ων η αίτηση όφειλαν να διερευνήσουν περαιτέρω την ασθένεια του συζύγου και κατά πόσον τα νοσοκομεία της Κύπρου ήταν ή όχι σε θέση να παράσχουν τη συγκεκριμένη θεραπεία. Ως εκ τούτου δεν διαπιστώνω ότι υπήρξε οποιαδήποτε πλάνη περί τα πράγματα.
Ούτε ο ισχυρισμός περί στέρησης του δικαιώματος ακρόασης, ευσταθεί. Όπως φαίνεται από τα γεγονότα, η διοίκηση διεξήγαγε έρευνα και παρά τα αρχικά προσκόμματα της αιτήτριας τελικά ήρθαν σε επαφή μαζί της και διερεύνησαν την απουσία του συζύγου της και άκουσαν τη δική της εκδοχή.
Η αιτιολογία που έδωσαν οι καθ' ων η αίτηση είναι επαρκής, αφού σ' αυτήν προσδιορίζονται πλήρως οι λόγοι για την απόρριψη της αίτησής της που ήταν η μη διαμονή του συζύγου της στην Κύπρο και κατ' επέκταση η μη συμβίωση της ζεύγους.
Καμιά στέρηση κεκτημένου δικαιώματος δεν διαπιστώνεται, εφόσον οι καθ' ων η αίτηση εφάρμοσαν τις πρόνοιες του Νόμου 7(Ι)/07 και διαπίστωσαν ότι δεν πληρούνται οι όροι και προϋποθέσεις που τίθενται στα άρθρα 4, 11, 12 και 27 του Νόμου, προτού απορρίψουν την αίτησή της.
Έχοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1300 έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146(4)(α) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ