|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Medcon Construction Co. Ltd και Άλλοι ν. Kυπριακής Δημοκρατίαςκαι Άλλου (2002) 3 ΑΑΔ 441
Φιλίππου Τάσος και Άλλη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου (2010) 3 ΑΑΔ 241
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Αντέννα Λίμιτεδ ν. (Αρ. 1). (2013) 3 ΑΑΔ 242
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2014:D910
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΘΕΙΣΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ 531/2011,
532/2011 ΚΑΙ 549/2011
28 Noεμβρίου, 2014
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθεση αρ. 531/11
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
Αιτητής
ΚΑΙ
1. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΜΠΕΛΟΟΙΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ
(Σ.Α.Π.)
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
.......
Υπόθεση αρ. 532/11
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
Αιτητής
ΚΑΙ
1. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΜΠΕΛΟΟΙΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ
(Σ.Α.Π.)
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
.....
Υπόθεση αρ. 549/11
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
Αιτητής
ΚΑΙ
1. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΜΠΕΛΟΟΙΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ
(Σ.Α.Π.)
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
....................................
Κ. Καμένος με Α. Ευσταθίου (κα) για Ε. Ευσταθίου, για τον αιτητή και στις 3 προσφυγές
Ε. Αποστολίδου (κα) για Κ. Τσιρίδη για τους καθ' ων η αίτηση 1
.............................
A Π Ο Φ Α Σ Η
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Ο αιτητής υπηρετούσε στη θέση του Διευθυντή του Συμβουλίου Αμπελοοινικών Προϊόντων (στο εξής «ΣΑΠ») από 1/7/02. Στις 24.6.10 τέθηκε σε διαθεσιμότητα λόγω έναρξης πειθαρχικής διαδικασίας εναντίον του για σωρεία αδικημάτων για τα οποία του είχαν επιδοθεί αντίστοιχα κατηγορητήρια.
Στην πρώτη περίπτωση κατόπιν δέκα ενυπόγραφων καταγγελιών από λειτουργό εναντίον του αιτητή που παραδόθηκαν στον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) των καθ' ών η αίτηση. Στη συνεδρία 8/10 ημερ.10/6/10 λήφθηκε απόφαση όπως διερευνηθούν οι καταγγελίες από τριμελή Επιτροπή αποτελούμενη από τον Πρόεδρο και δυο μέλη του ΔΣ. Στη συνεδρία αυτή ο αιτητής ενημερώθηκε για τις σε βάρος του καταγγελίες και κλήθηκε για να ακουστεί. Μεταξύ άλλων αυτός δήλωσε ότι θα απουσιάσει με άδεια απουσίας από 11/06/10 μέχρι 25/06/10 και θα σεβαστεί την διαδικασία διερεύνησης των καταγγελιών.
Στην επόμενη συνεδρία (9/10) ημερ.16/6/10, αφού τα μέλη ενημερώθηκαν για την πρόοδο της τριμελούς Επιτροπής, αποφασίστηκε η διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας από την ήδη συσταθείσα τριμελή επιτροπή με την αντικατάσταση όμως του κ. Θεοδοσίου ο οποίος δήλωσε ότι επιθυμεί να αποχωρήσει, από τον κ. Σαββίδη. Στις 2/7/10 παραδόθηκαν στον αιτητή πλήρη αντίγραφα των εναντίον του καταγγελιών, ενώ στις 3/7/10 παραιτήθηκε η κα Κυθραιώτου ως μέλος της ερευνητικής επιτροπής.
Ακολούθησε η συνεδρία (12/10) ημερ.15/7/10 στην οποία παρέστη για πρώτη φορά η κα Ιορδάνους προς αντικατάσταση του. κ. Χατζηφραγκίσκου ο οποίος βρισκόταν σε προαφυπηρετική άδεια. Η κα Ιορδάνους όπως δήλωσε σε επιστολή της ημερ.16/7/10 προς τον Πρόεδρο είχε ενημερωθεί πλήρως από τον προκάτοχο της αλλά και από τον ίδιο τον Πρόεδρο για όλα τα στοιχεία της υπόθεσης εναντίον του αιτητή καθώς και για την πορεία της. Το ΔΣ επίσης αποδεχόμενο την παραίτηση της κας Κυθραιώτου, αποφάσισε να μην προβεί σε αντικατάσταση της στην ερευνητική επιτροπή η οποία θα συνέχιζε το έργο της με τα υφιστάμενα 2 μέλη.
Μετά το πέρας της πειθαρχικής διαδικασίας που διεξήχθη σύμφωνα με τις πρόνοιες της ΚΔΠ 529/2007 και του Ν.1/90, ετοιμάστηκε το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής (Τεκμήριο 2), το οποίο παραδόθηκε μαζί με αντίγραφο του μαρτυρικού υλικού , καταθέσεων και τεκμηρίων που λήφθηκαν, σε κάθε μέλος του ΔΣ. Το πόρισμα χωρίζεται σε 10 μέρη, ένα για κάθε καταγγελία. Ακολούθως στη συνεδρία ημερ.17/11/10 αποφασίσθηκε στην βάση του υλικού που τα μέλη είχαν μελετήσει, ότι προέκυπτε εκ πρώτης όψεως διάπραξη των πειθαρχικών αδικημάτων και κάλεσαν το αιτητή σε ακρόαση ενώπιον του ΔΣ στις 13/12/10. Επιδόθηκε στον αιτητή σχετική κλήση με όλο το υλικό του πορίσματός, των μαρτυρικών καταθέσεων και των τεκμηρίων.
Κατά την ακρόαση στις 13/12/10 και 4/1/11, ο αιτητής συνοδευόμενος από τους δικηγόρους του ήγειρε ενστάσεις ως προς το νόμιμο της συγκρότησης του ΔΣ καθώς και άλλες ενστάσεις για τις οποίες το ΔΣ επιφυλάχθηκε να απαντήσει γραπτώς. Ο αιτητής επέλεξε να μην προσφέρει οποιαδήποτε μαρτυρία , αλλά περιορίστηκε σε νομικούς ισχυρισμούς για παράβαση των αρχών της Χρηστής Διοίκησης και της Δίκαιης Δίκης καταθέτοντας γραπτή δήλωση ανωμοτί αλλά και γραπτή δήλωση των δικηγόρων του αναφορικά με τις ενστάσεις επί της διαδικασίας της πειθαρχικής δίωξης, την παράλειψη κλήτευσης μαρτύρων κατηγορίας και του ατελούς κατηγορητηρίου. Το ΔΣ λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιον του στοιχεία προχώρησε στην έκδοση καταδικαστικής απόφασης την οποία ανέγνωσε στους δικηγόρους του αιτητή. Στη συνέχεια ο αιτητής κλήθηκε να αναφέρει οτιδήποτε επιθυμεί για να απολογηθεί , ενόψει της επιβολής ποινής η οποία αποφασίστηκε στη συνεδρία ημερ.14/2/11.
O αιτητής με την προσφυγή αρ. 531/11 αμφισβητεί τη νομιμότητα των αποφάσεων του ΣΑΠ ημερ. 19.1.11 και 14.2.11 αντίστοιχα, που του κοινοποιήθηκαν με επιστολή ημερ.21.1.11. και αξιώνει την ακύρωση τους.
Με την πρώτη απόφαση κρίθηκε ένοχος διάπραξης πειθαρχικών αδικημάτων στις 19 κατηγορίες που διατυπώθηκαν εναντίον του στο κατηγορητήριο που του επεδόθη στις 26.11.10, ενώ με την δεύτερη του επεβλήθησαν πειθαρχικές ποινές επί των αντίστοιχων κατηγοριών μεταξύ των οποίων και η ποινή της απόλυσης.
Σε μια δεύτερη περίπτωση, το ΔΣ του ΣΑΠ εξετάζοντας τον κατάλογο υπαλλήλων στους οποίους παραχωρήθηκε άτοκη προκαταβολή για αγορά αυτοκινήτου για την περίοδο 2002-2010, έλαβε γνώση ότι η άτοκη προκαταβολή ύψους €14000 που παραχωρήθηκε στον αιτητή στις 5/11/08 για αγορά αυτοκινήτου, έγινε χωρίς την απαιτούμενη έγκριση του ΔΣ αλλά και κατά παράβαση σχετικής πρόνοιας των Κανονισμών, σύμφωνα με την οποία προκαταβολή καταβάλλεται σε «ταξιδεύοντες » υπαλλήλους που χρησιμοποιούν το ιδιωτικό τους όχημα, αφού κατά την εν λόγω περίοδο ο αιτητής είχε στην κατοχή του άλλο υπηρεσιακό αυτοκίνητο βάσει απόφασης του τότε Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού. Το ΔΣ ανέθεσε στην κ. Ιορδάνους μέλος,την διενέργεια πειθαρχικής έρευνας εναντίον του αιτητή.
Οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια για παραχώρηση τέτοιας προκαταβολής αναλύονταν σε εγκύκλιο ημερ 17/11/03 που συνάδει με το άρθρο 51 (10) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας, Απολαβές, Επιδόματα και άλλα Οικονομικά Ωφελήματα των Δημοσίων Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1995,ΚΔΠ 175/95. Σύμφωνα με το πόρισμα που ετοιμάστηκε από την κ. Ιορδάνους, δεν υποβλήθηκε η σχετική «αίτηση χορήγησης προκαταβολής» και δεν είχε δοθεί η προνοούμενη έγκριση από το ΔΣ, ενώ χορηγήθηκε καθ' υπέρβαση του Προϋπολογισμού του ΣΑΠ για το έτος 2008.
Το πόρισμα ημερ. 22.11.10 στοιχειοθετούσε υπόθεση κατά του αιτητή σε σχέση με κατάχρηση εξουσίας καθώς και παράτυπη και παράνομη εξασφάλιση άτοκης προκαταβολής. Στη συνεδρία ημερ. 1.12.10 συζητήθηκε το πόρισμα και το ΔΣ, το οποίο αφού έκρινε ότι πρόεκυπτε εκ πρώτης όψεως ενδεχόμενο διάπραξης πειθαρχικών αδικημάτων αποφάσισε να καλέσει τον αιτητή σε ακρόαση καλώντας τον να προσκομίσει τυχόν μαρτυρία. Μαζί με την κλήση επιδόθηκαν το πόρισμα μαζί με όλα τα τεκμήρια και στοιχεία που είχαν συλλεγεί καθώς και οι καταθέσεις των μαρτύρων. Στις 1.3.11 ο αιτητής παρέστη με τους δικηγόρους του στην ακρόαση υπό διαμαρτυρία θέτοντας ενστάσεις επί της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, την παράλειψη λήψης μαρτυρίας από τον κατηγορούμενο στο στάδιο τη έρευνας, και ότι αδυνατεί να προβάλει υπεράσπιση διότι δεν έχει ακουστεί μαρτυρία εναντίον του.
Στη συνεδρία ημερ.9.3.11 το ΔΣ βρήκε ένοχο τον αιτητή και στις δυο κατηγορίες και κλήθηκε να προβάλει λόγους για επιμέτρηση της ποινής. Στις 30.3.11 ο αιτητής παρουσιάστηκε επαναλαμβάνοντας τις προαναφερόμενες ενστάσεις, χωρίς να απολογηθεί στην ουσία των κατηγοριών. Στις 6.4.11 το ΔΣ υπό την ιδιότητα του ως πειθαρχικό όργανο επέβαλε στον αιτητή την ποινή της απόλυσης και στις δυο κατηγορίες.
Με την προσφυγή αρ.532/11 ο αιτητής προσβάλλει τις πιο πάνω αποφάσεις καταδίκης και επιβολής ποινής που του κοινοποιήθηκαν με επιστολές ημερ.11.3.11 και 12.4.11 αντίστοιχα.
Ο αιτητής καταχώρησε και τρίτη προσφυγή με αρ. 549/11, με την οποία αξιώνει την ακόλουθη θεραπεία:
«Α. Δηλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση αρ. 1 και/ή εκατέρου τούτων ημερομηνίας 14.2.2011 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 21.2.2011 και με την οποία απεφασίσθη η στέρηση όλων των ωφελημάτων αφυπηρέτησης και/ή των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του αιτητή μετά και/ή κατά συνέπεια του τερματισμού των υπηρεσιών του, που έλαβε χώρα κατά την ίδια πιο πάνω ημερομηνία, ως Διευθυντή του Συμβουλίου Αμπελοοινικών Προϊόντων (Σ.Α.Π.), είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη παντός εννόμου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η παράλειψη και/ή άρνηση των καθ' ων η αίτηση αρ. 1 και/ή εκατέρου τούτων να καταβάλουν στον αιτητή τα ωφελήματα αφυπηρέτησης και/ή τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα μετά και/ή κατά συνέπεια του τερματισμού των υπηρεσιών του που έλαβε χώρα την 14.2.2011 και η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 21.2.2011 από την θέση του Διευθυντή του ΣΑΠ είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη εννόμου αποτελέσματος, παν δε το παραλειφθεν δεν θα έπρεπε να ελάμβανε χώρα.
Γ. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση αρ. 1 και/ή εκατέρου τούτων ημερομηνίας 6.4.2011 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 12.4.2011 με την οποία αυτός απελύθη από τη θέση του ως Διευθυντή του ΣΑΠ ως συνέπεια της οποίας ήταν ο αιτητής να στερηθεί όλων των ωφελημάτων αφυπηρέτησης και/ή των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη παντός εννόμου αποτελέσματος.
Δ. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η παράλειψη και/ή άρνηση των καθ' ων η αίτηση αρ. 1 και/ή εκατέρου τούτων να καταβάλουν στον αιτητή τα ωφελήματα αφυπηρέτησης και/ή τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα μετά και/ή κατά συνέπεια του τερματισμού των υπηρεσιών του που έλαβε χώρα την 12.4.2011 και η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 6.4.2011 από τη θέση του Διευθυντή του ΣΑΠ είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη εννόμου αποτελέσματος, παν δε το παραλειφθέν δεν θα έπρεπε να ελάμβανε χώρα.»
Επειδή όλες οι πιο πάνω προσφυγές παρουσιάζουν κοινό πραγματικό και νομικό υπόβαθρο και σχετίζονται μεταξύ τους συνεκδικάστηκαν.
Ας σημειωθεί επίσης ότι σε κάποιο στάδιο επετράπη η διαγραφή του καθ' ού η αίτηση 2 δηλαδή της ''Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργικού Συμβουλίου'' και στις τρεις προσφυγές.
Προσφυγή αρ. 549/2011
Στην παρούσα προσφυγή τέθηκαν ορισμένα προδικαστικά θέματα που επιβάλλεται να εξεταστούν κατά προτεραιότητα. Είναι η θέση του καθ' ου η αίτηση ότι οι προσβαλλόμενες στην παρούσα υπόθεση πράξεις και/ή παραλείψεις, δεν αποτελούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις που θα μπορούσαν να προσβληθούν με την παρούσα διαδικασία αλλά αποτελούν μέρος σύνθετης διοικητικής ενέργειας και είναι παρεπόμενες των αποφάσεων απόλυσης ημερ.14/02/11 και 6/04/11. Οι αποφάσεις όμως αυτές προσβάλλονται αυτούσιες και με τις προσφυγές αρ.531/11 και 532/11 αντίστοιχα και συνεπώς τίθεται θέμα κατάχρησης των δικαστικών διαδικασιών.
Επίσης ως προς την ουσία της υπόθεσης, ο καθ'ου η αίτηση επικαλείται το άρθρο 50(5) της ΚΔΠ 529/2007 το οποίο προνοεί ότι :
«Τηρουμένων των διατάξεων των περί Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (Σχέδιο Συντάξεων και Χορηγημάτων για τους Υπαλλήλου του Συμβουλίου και για τους Εξαρτωμένους τους) Κανονισμών, η απόλυση συνεπάγεται στέρηση όλων των ωφελημάτων αφυπηρέτησης εκτός από τις εισφορές του υπαλλήλου για χήρα και τέκνα.»
καθώς και στον περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμο Ν.1/90, όπου στην παρ.79(7) προβλέπεται ρητά ότι η απόλυση συνεπάγεται απώλεια όλων των ωφελημάτων αφυπηρέτησης. Συνεπώς η στέρηση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων δεν ήταν αυτοτελής ποινή που μπορούσε να επιβληθεί στον αιτητή αλλά παρεπόμενη αυτοδικαίως από τις ποινές απόλυσης του. Με βάση τα πιο πάνω κάλεσε το Δικαστήριο να απορρίψει την προσφυγή ως απαράδεκτη προδικαστικά.
Ο αιτητής απαντά στην αγόρευση του ότι αν πετύχουν οι άλλες δυο προσφυγές, τότε αυτή θα έχει καταστεί άνευ αντικειμένου. Ούτως ή άλλως όμως, ισχυρίζεται ότι ακόμη και σε αντίθετη περίπτωση δικαιούται των συνταξιοδοτικών ωφελημάτων με βάση την ευρωπαϊκή και ημεδαπή νομολογία.
Κρίνω ότι η προσφυγή πράγματι συνεπάγεται κατάχρηση δικαστικής διαδικασίας. Η προσβαλλόμενη με το πρώτο αιτητικό ως Παράρτημα Α είναι η προσβαλλόμενη απόφαση ως Παρ. Β στην Προσφυγή 531/11 με την οποία επιβλήθηκαν στον αιτητή 19 ποινές για 19 αδικήματα, ανάμεσα στις οποίες και η ποινή της απόλυσης. Το απόσπασμα που αναφέρεται στην εδώ επιδιωκόμενη θεραπεία είναι το ακόλουθο:
«Το Δ.Σ., εν όψει της επιβληθείσας ποινής της απόλυσης, η οποία συνεπάγεται στέρηση όλων των ωφελημάτων αφυπηρέτησης εκτός από τις εισφορές σας για χήρα και τέκνα, αποφάσισε όπως μην προχωρήσει στην εξέταση οποιουδήποτε τυχόν αιτήματος σας, δυνάμει της Παραγράφου (4) του Κανονισμού 50 των περί Συμβουλίου Αμπελοοινικών Προϊόντων (Όροι Υπηρεσίας Υπαλλήλων) Κανονισμών του 2007, σε σχέση με την ποινή της αναγκαστικής αφυπηρέτησης.)
Το δε Παράρτημα Β στην παρούσα αίτηση ακυρώσεως αντιστοιχεί με την προσβαλλόμενη απόφαση στην Υποθ.αρ.532/11 ως Παράρτημα Γ, όπου δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε απόφαση του καθ' ου να του στερήσει τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα.
Σε κάθε περίπτωση αυτές είναι οι εκτελεστές διοικητικές πράξεις που αφορούν τον αιτητή, αφού η διακριτική ευχέρεια του ΣΑΠ εξαντλήθηκε με την επιλογή της ποινής της απόλυσης ως μια από τις επιβληθείσες ανάμεσα στην αναγκαστική αφυπηρέτηση και την αυστηρή επίπληξη, η οποία αυτοδικαίως δυνάμει του άρθρου 79(7) του Ν.1/90 και του ειδικότερου Καν.50(5) αποστερούν τα δικαιώματα του αιτητή σε σύνταξη. Συνεπώς εφόσον οι αποφάσεις που προσέβαλλε ήδη με τις άλλες δυο προσφυγές είναι οι καθοριστικές των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων, η καταχώρηση της παρούσας θεωρείται καταχρηστική και/ή αχρείαστη.
Στην απόφαση Τασος Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 241, λέχθηκε σχετικά:
«Δεν είναι ορθό ότι δεν παρέχεται η διακριτική ευχέρεια στην ΕΔΥ να αποφασίσει κατά πόσο θα στερήσει τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα δημόσιου υπαλλήλου. Η ΕΔΥ, ασκώντας την διακριτική της ευχέρεια, επέλεξε, αφού έλαβε υπόψη και τις συνέπειες, την ποινή της απόλυσης, εφόσον έκρινε ότι τέτοια ποινή και στέρηση ήταν προς το δημόσιο συμφέρον. Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε κατά πόσο η ΕΔΥ, ασκώντας τη διακριτική της ευχέρεια, εφάρμοσε την αρχή της αναλογικότητας κατά την επιλογή της ποινής της απόλυσης με την αυτόματη στέρηση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Έκρινε ότι η διοίκηση άσκησε τη διακριτική της εξουσία ως προς τη στέρηση των δικαιωμάτων, όταν αποφάσισε να επιβάλει την ποινή της απόλυσης. Είχε το δικαίωμα να επιλέξει άλλες ποινές, συμπεριλαμβανομένης και της αναγκαστικής αφυπηρέτησης, οι οποίες δεν συνεπάγονταν στέρηση της σύνταξης, αλλά έκρινε ότι, με βάση τα αδικήματα τα οποία διέπραξε ο εφεσείων, εδικαιολογείτο τέτοια στέρηση.
...........
Η στέρηση των δικαιωμάτων, σύμφωνα με το Άρθρο 79(7), δεν είναι ποινή η οποία μπορεί να επιβληθεί από μόνη της, αλλά είναι συνέπεια της επιβολής της ποινής της απόλυσης.»
Ως προς τις αιτούμενες θεραπείες υπό Β και Δ αντίστοιχα, αυτές δεν αναφέρονται σε εκτελεστές παραλείψεις οφειλομένης ενεργείας από την Διοίκηση. Ο καθ΄ ου η αίτηση, στην προκείμενη περίπτωση, όχι μόνο δεν όφειλε να καταβάλει τέτοια δικαιώματα στον αιτητή αλλά είχε, ουσιαστικά, δέσμια εξουσία η οποία επιβαλλόταν από το Νόμο ως προαναφέρθηκε, και δεν είχε διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει διαφορετικά, αναφορικά με τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα του αιτητή, εφόσον αυτά, με τις ποινές της απόλυσης που του είχαν επιβληθεί, χάνονταν οριστικά. (Βλ. Υποθ.αρ. 1524/10 Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας ημερ.16/7/14, ECLI:CY:AD:2014:D526).
Προσφυγές 531/2011 και 532/2011
Κοινοί λόγοι ακύρωσης
Προέχει ως θέμα δημοσίας τάξης η εξέταση των λόγων που άπτονται της συγκρότησης και σύνθεσης του Συμβουλίου. Είναι λόγοι που στο βαθμό που στηρίζονται στην ίδια επιχειρηματολογία και αλληλοκαλύπτονται θα εξεταστούν από κοινού.
Ο αιτητής ισχυρίζεται με τον πρώτο λόγο ακύρωσης ότι η συγκρότηση του αποφασίζοντος οργάνου είναι παράνομη. Με αναφορά στις πρόνοιες του άρθρου 3(3)(4)του περί Συμβουλίου Αμπελοοινικών Προϊόντων Νόμου Ν.61(Ι)/2004, σύμφωνα με τις οποίες τα μέλη του διορίζονται από το Υπουργικό Συμβούλιο για θητεία τριών ετών με δυνατότητα επαναδιορισμού τους για ακόμη μια θητεία, ισχυρίζεται ότι ορισμένα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και κατά συνέπεια και της Ερευνητικής Επιτροπής κατά την προπαρασκευή και εκδίκαση της υπόθεσης, τελούσαν σε παράνομη μη προβλεπόμενη θητεία. Πιο συγκεκριμένα ο Αντιπρόεδρος Λεωνίδα και τα μέλη Θεοδοσίου (εκ των μελών της Ερευνητικής) και Χριστοφόρου διένυαν την τρίτη θητεία τους, καθώς ο πρώτος διορίστηκε στις 10.10.01 μέχρι 31.7.12, ο δεύτερος στις 1.8.00 μέχρι 31.7.12 και ο τρίτος από 1.8.03 μέχρι 31.7.12. Εφόσον η πειθαρχική διαδικασία εναντίον του αιτητή ξεκίνησε στις 24.6.10 και ολοκληρώθηκε στις 21.2.11, τα μέλη που συμμετείχαν κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν χωρίς εξουσία αφού διένυαν την τρίτη κατά σειρά μη προβλεπόμενη θητεία τους, καθιστώντας το όργανο παράνομα συγκροτημένο.
Οι καθ' ών η αίτηση αντιτείνουν ότι ο Νόμος που έθεσε χρονικό περιορισμό στις θητείες των μελών τέθηκε σε εφαρμογή στις 31.3.04 (Ν.61(Ι)/2004). Προηγουμένως ίσχυε ο περί Ρύθμισης και Ελέγχου της Βιομηχανίας Αμπελουργικών Προϊόντων Νόμος του 1965 βάσει του οποίου διένυε την θητεία του το τότε ΔΣ Αμπελουργικών Προϊόντων (το οποίο μετονομάστηκε σε Συμβούλιο Αμπελοοινικών), με την συμμετοχή των τριών μελών για τα οποία κάνει λόγο ο αιτητής, τα οποία είχαν διοριστεί στις 1.8.03 και η θητεία τους θα έληγε στις 31.7.06. Ο πρώτος διορισμός τους έγινε στην βάση σχετικής απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, δυνάμει του οικείου Νόμου καθώς και του περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμων του 1988 έως 2002 (Παράρτημα Σ στην γραπτή αγόρευση των καθών η αίτηση). Συνεπώς ο περιορισμός των τριών ετών που έθεσε για πρώτη φορά ο νέος Νόμος, εφόσον δεν είχε αναδρομική ισχύ, δεν θα μπορούσε να διέπει την περίοδο θητείας μελών του ΔΣ που διορίστηκε με το προηγούμενο νομικό καθεστώς. Ακολούθως ο διορισμός του νέου ΔΣ Αμπελοοινικών Προϊόντων με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 28.7.06 (αρ. 64.181), δυνάμει του άρθρου 5(3) του Νόμου, έγινε για περίοδο τριών χρόνων από 1.8.06 μέχρι 31.7.09 και συμπεριλάμβανε τα τρία περί ων ο λόγος μέλη (παράρτημα Υ στην αγόρευση). Αυτή κατά τους καθ' ών η αίτηση ήταν η θητεία του Συμβουλίου Αμπελοοινικών προϊόντων βάσει του νέου Νόμου, η οποία ανανεώθηκε με την δεύτερη θητεία τους από 1.8.09 και 31.7.09.
Συμμερίζομαι τις θέσεις των καθ' ών η αίτηση ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο λήψης των επίδικων αποφάσεων, τα μέλη στα οποία αναφέρθηκε ο αιτητής διένυαν την δεύτερη νόμιμη θητεία τους ως μέλη του ΔΣ διορισμένα στην βάση του Ν. 61(Ι)/04. Οποιαδήποτε περίοδο θητείας είχαν διανύσει ως μέλη του τότε Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων, δυνάμει άλλων νομοθετικών προνοιών, δεν θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στον υπολογισμό του ανωτάτου ορίου θητείας (6 έτη) των μελών του ΔΣ που διορίστηκαν μετά την εφαρμογή του Νόμου. Σημειώνω ότι η μεταβατική διάταξη του άρθρου 27 που επικαλέστηκε ο αιτητής στην απαντητική του αγόρευση δεν διαφοροποιεί τα πράγματα, αφού το «Ισχύει ως αν είχε εκδοθεί, παρασχεθεί ή επιβληθεί δυνάμει του παρόντος Νόμου» αναφέρεται σε παράγωγες πράξεις όπως διορισμούς, εξουσιοδοτήσεις, έντυπα, άδειες ή εγκρίσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου Αμπελ. Προϊόντων δυνάμει του προηγούμενου Νόμου και όχι ασφαλώς στην πρωτογενή πράξη διορισμού και στην θητεία του Συμβουλίου. Η αντίθετη άποψη θα προσέδιδε αναδρομικότητα στο άρθρο 3(4) του Νόμου, αφού ο καταργηθείς περί Ρυθμίσεως και Ελέγχου της βιομηχανίας Αμπελουργικών Προϊόντων Νόμου δεν προέβλεπε για ορισμένη χρονική διάρκεια θητείας των μελών του ΔΣ.
Ο δεύτερος λόγος ακύρωσης που προβάλλεται σχετίζεται με την συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργίας του οργάνου, ανάγεται δηλαδή σε ζητήματα σύνθεσης.
Υπόθεση 531/2011
Ο αιτητής θεωρεί ότι στην παρούσα η σύνθεση πάσχει για τους πιο κάτω λόγους:
Το μέλος κα Ιορδάνους διορίστηκε στις 14.7.10 ως μέλος του ΔΣ και κατά συνέπεια δεν έλαβε μέρος στις προηγούμενες συνεδρίες του ημερ.10.6.10,16.6.10,23.06.10 και 30.06.10. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη συνεδρία ημερ.15.07.10. Επίσης ενώ απουσίαζε στην πολύ ουσιαστική συνεδρία της 8.2.11 (ένεκα υπηρεσιακού ταξιδιού στο εξωτερικό) όπου διεξήχθη ακρόαση για την επιβολή της ποινής, εντούτοις συμμετείχε στη συνεδρία ημερ.14/02/11 στην οποία επιβλήθηκε στον αιτητή μεταξύ άλλων η ποινή της απόλυσης.
Το μέλος Θέμης Θεοδοσίου απουσίαζε στις 13.12.10 παρόλο που κλήθηκε (λόγω υπηρεσιακού ταξιδιού στο εξωτερικό) όπου διεξήχθη η πειθαρχική ακροαματική διαδικασία. (Παραρτημα Ζ στην ενσταση). Συμμετείχε ακολούθως στη συνεδρία λήψης της απόφασης χωρίς να γίνει οποιαδήποτε ενημέρωση του για τα όσα ουσιώδη προηγήθηκαν.
Καθ 'όλη την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ημερ. 13/12/10 συμμετείχε παράνομα ο δικηγόρος κ. Χαρτσιώτης, γεγονός που επιβεβαιώνεται στις σελ.6-8 των Πρακτικών.
Επίσης η σύνθεση της Ερευνητικής Επιτροπής πάσχει και παραβιάζει το άρθρο 22 των περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου Ν.158(Ι)/99 επειδή μετά τις παραιτήσεις του κ.Θεοδοσίου και της κ. Κυθραιώτου, μεσούσης της έρευνας και αφού ήδη είχαν ληφθεί κάποιες από τις μαρτυρικές καταθέσεις, ο μεν πρώτος αντικαταστάθηκε από το μέλος κ. Σαββίδη ενώ η κ. Κυθραιώτου δεν αντικαταστάθηκε. Δεν προκύπτει ότι υπήρξε οποιαδήποτε ενημέρωση του κ. Σαββίδη πριν αναλάβει το έργο του ως μέλος της Επιτροπής.
Επίσης προβάλλεται ως άλλη πτυχή κακής σύνθεσης ότι τα μέλη που αποτέλεσαν την ερευνητική επιτροπή και διενέργησαν την πειθαρχική έρευνα, έλαβαν μέρος εκφέροντας άποψη στις διαδικασίες ενώπιον του ΔΣ κατά τα τρία στάδια α) της διατύπωσης κατηγοριών εναντίον του αιτητή, β) καταδικαστική απόφαση ενοχής και γ) επιβολής πειθαρχικής ποινής.
Θα εξετάσω πρώτα το θέμα της ισχυριζόμενης κακής σύνθεσης τόσο της Ερευνητικής Επιτροπής όσο και του ΔΣ που έθεσε ο αιτητής. Έχω εξετάσει τα εκατέρωθεν επιχειρήματα και τους ισχυρισμούς των καθ' ών η αίτηση ότι η κ. Ιορδάνους είχε ενημερωθεί για τα όσα προηγήθηκαν (παραρτημα Δ στην ένσταση), ότι οι συνεδρίες που προηγήθηκαν ήταν προκαταρκτικού περιεχομένου, ότι ο κ. Θεοδοσίου δήλωσε στο πρακτικό 1/11ημερ.4/1/11 πως έχει ενημερωθεί για την πρώτη ακροαματική διαδικασία από το προσχέδιο πρακτικών και ότι γενικά υπήρχε ακόλουθη ενημέρωση των μελών που απουσίαζαν για τα τεκταινόμενα σε αυτές, ώστε να μην επηρεάζεται η νομιμότητα της σύνθεσης. Ως προς την τριμελή Ερευνητική οι καθ' ών η αίτηση απαντούν ότι μετά τον διορισμό του κ. Σαββίδη σε αντικατάσταση του Θεοδοσίου, οι οδηγίες προς την Τριμελή Επιτροπή ήταν να προχωρήσει με νέα πλήρη πειθαρχική έρευνα από την οποία προέκυψε το πόρισμα η οποία συνεχίστηκε μέχρι τις 15/7/12 κατά την οποία έγινε δεκτή η παραίτηση της κας Κυθραιώτου, χωρίς να προκύπτει ανάγκη αντικατάστασης της.
Από μια ανάγνωση των πολυάριθμων πρακτικών των συνεδριών προκύπτει ότι η όλη διαδικασία διεξήχθη υπό φθίνουσα και επανερχόμενη διάταξη μελών, με απουσία μελών και επανεμφάνιση τους που θα πρέπει να εξεταστεί αν συνιστούν παραβίαση του άρθρου 22 του Ν. 158(Ι)/99.
Το Άρθρο 22 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, (Ν. 158(Ι)/99), προνοεί ότι ως θέμα αρχής ένα συλλογικό όργανο αποτελούμενο από τα ίδια μέλη, οφείλει να συζητεί και να λαμβάνει απόφαση για το συγκεκριμένο ζήτημα, καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης.
Και σε επιβεβαίωση της αρχής που καταγράφεται στην πρώτη πρόταση, που επιτάσσει τη συζήτηση και λήψη απόφασης από τα αυτά μέλη του συλλογικού οργάνου, η δεύτερη πρόταση του Άρθρου 22, προνοεί ότι το συλλογικό όργανο στην περίπτωση που στη σύνθεση του μετέχουν εκ των υστέρων νέα μέλη, δεν μπορεί να λάβει οποιαδήποτε έγκυρη απόφαση στην τελική συνεδρία, εκτός εάν «... επαναληφθεί από την αρχή η διαδικασία και η συζήτηση που προηγήθηκαν.». Αυτό δεν απαιτείται, όταν πρόκειται για απουσία από συνεδρία που ασχολήθηκε με προκαταρκτικά θέματα ή όταν τα μέλη τα οποία λαμβάνουν την τελική απόφαση είναι πλήρως ενημερωμένα σχετικά με όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για τη λήψη απόφασης."
Έγιναν 13 συνεδρίες που αφορούσαν την παρούσα υπόθεση. Στις πρώτες τρεις συνεδρίες δεν παρευρέθηκε η κ. Ιορδάνους, η οποία διορίστηκε στις 14.7.10 ως εκπρόσωπος του Υπουργού εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού. Οι συνεδρίες που είχαν προηγηθεί ήταν στις 10/6/10 όπου τα μέλη ενημερώθηκαν για τις υποβληθείσες γραπτές καταγγελίες εναντίον του αιτητή, ενημέρωσαν και τον ίδιο και διορίστηκε η Ερευνητική Επιτροπή, στις 16/06/10 όπου ελήφθη απόφαση για πλήρη πειθαρχική έρευνα και λήψη καταθέσεων από τα μέλη της Επιτροπής και παραιτήθηκε ο Θεοδοσίου από μέλος της Επιτροπής, ενώ ο Πρόεδρος παρουσίασε και ορισμένα τεκμήρια που λήφθηκαν αναφορικά με την πρώτη κατηγορία.
Δεν θεωρώ ότι αποτελούν συνεδρίες προκαταρκτικές αφού συζητήθηκαν ουσιαστικά θέματα, ωστόσο είναι φανερό ότι η κ. Ιορδάνους ως νέο μέλος του Συμβουλίου έτυχε πλήρους ενημέρωσης όπως φανερώνει η σχετική επιστολή ημερ.16/07/10 προς τον Πρόεδρο του Συμβουλίου (σημειωτέον ότι η επιστολή αυτή δεν παρουσιάστηκε ως μέρος του διοικητικού φακέλου αλλά ως παράρτημα Δ στην ένσταση και είναι μεταγενέστερη της συνεδρίας ημερ.15/7/10 στα πρακτικά της οποίας ωστόσο δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά για ενημέρωση της).
Η Ιορδάνους απουσίαζε επίσης στις συνεδρίες ημερ.3/11/10 καθώς και ημερ.8/02/11(λόγω υπηρεσιακών ταξιδιών), συνεδρία κατά την οποία έγινε η ακρόαση για επιβολή ποινής στην παρουσία του αιτητή και των δικηγόρων του. Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση η ενημέρωση που έτυχε από τον Πρόεδρο και τα προσχέδια πρακτικών στην αμέσως επόμενη συνεδρία ημερ.14/2/11 θεραπεύει την απουσία της κατά τις πρόνοιες του άρθρου 22 και δεν επηρεάζει τη σύνθεση.
Αναφορικά με την απουσία του κ. Θεοδοσίου από την ακροαματική διαδικασία στις 13.12.11, όπου δόθηκαν και οι γραπτές δηλώσεις τόσο του αιτητή όσο και των δικηγόρων του με πληθώρα ενστάσεων επί της διαδικασίας, παρατηρώ ότι παρόλα αυτά έλαβε μέρος στην επόμενη συνεδρία ημερ.19/01/11 όπου εκδόθηκε η καταδικαστική απόφαση έστω και αν τήρησε αποχή. Στα πρακτικά αυτής της συνεδρίας δεν αναφέρεται πουθενά ότι έτυχε ενημέρωσης για την ακροαματική διαδικασία ή για τις γραπτές δηλώσεις που δόθηκαν από την πλευρά του αιτητή. Συνεπώς διαπιστώνεται παραβίαση του άρθρου 22 ως προς το ενιαίο της σύνθεσης του οργάνου.
Ωστόσο προκύπτει ακόμη σοβαρότερο πλήγμα αναφορικά με τη σύνθεση της ερευνητικής Επιτροπής που έδρασε ως το κατεξοχήν πειθαρχικό διερευνητικό όργανο, λαμβάνοντας καταθέσεις και καταλήγοντας σε πόρισμα/εισήγηση για την καταρχήν ενοχή και πειθαρχική δίκη εναντίον του αιτητή. Η σύνθεση της ΕΕ αρχικά ήταν τριμελής ενώ κατέληξε διμελής, μετά την αντικατάσταση του κ. Θεοδοσίου από τον κ. Σαββίδη στις 16.6.10 και την μετέπειτα παραίτηση της κ. Κυθραιώτου. Μέχρι τις 15/7/10 όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος δηλώνει στο σχετικό πρακτικό είχαν ληφθεί ήδη 23 καταθέσεις ενώ είχαν γίνει συναντήσεις και με τον καταγγέλοντα, με την προηγούμενη σύνθεση της Επιτροπής. Η Επιτροπή συνέχισε να λαμβάνει καταθέσεις μετά τον διορισμό τον κ.Σαββίδη ως μέλους της και παραμένει άγνωστο στο Δικαστήριο αν το νέο μέλος της Ερευνητικής έλαβε γνώση του μέχρι τότε έργου της Επιτροπής με οποιοδήποτε τρόπο.
Η δε έκθεση /πόρισμα υπογράφεται στις 13/11/10 από τα δυο μέλη, Μελανίδης και Σαββίδης αφού μετά την παραίτηση της κ. Κυθραιώτου αυτή δεν αντικαταστάθηκε. Θεωρώ ότι η Ερευνητική αφ' ης στιγμής διεξήγαγε πλήρη πειθαρχική έρευνα σύμφωνα με τους όρους εντολής της με την λήψη καταθέσεων και τεκμηρίων, όφειλε να λειτουργεί με ενιαία σύνθεση.
Παραπέμπω στην πρόσφατη υπόθεση Υποθ.αρ. 70/2011 Παν. Θεοδουλίδης ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας ημερ.11.06.14 όπου τα όσα λέχθηκαν ισχύουν, τηρουμένων των αναλογίων, και στην παρούσα:
«Η προσωπική εντύπωση ενός εκάστου των μελών του Συμβουλίου και η αξιολόγηση, δια ζώσης των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης ως αναγκαίο προαπαιτούμενο της ετυμηγορίας του, στα πλαίσια μιας δίκης που διεξάγεται ουσιαστικά κατά τα πρότυπα της ποινικής διαδικασίας, αναδεικνύει τη σημασία της φυσικής παρουσίας των μελών και καθιστά αμφίβολη την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 22 του Ν. 158(Ι)/99 για εκ των υστέρων ενημέρωση μέσω των πρακτικών.»
Υπήρξε εδώ μεταβολή της σύνθεσης και στις εννιά συνεδρίες, κατά τις οποίες έλαβε χώρα η εξέταση των μαρτύρων..
Η εκ των υστέρων ενημέρωση απόντων μελών για τα όσα διαμείφθηκαν στην απουσία τους, δεν μπορεί να αναπληρώσει την προσωπική εντύπωση που σχηματίζουν τα μέλη ενός πειθαρχικού σώματος, κατά την παρουσίαση και εξέταση των μαρτύρων.
Απουσιάζει υπό τις περιστάσεις η αυθεντική κρίση επί των όσων, δια ζώσης κατατέθηκαν και η αξιολόγηση της πειστικότητας τους, η οποία δεν είναι δυνατό να αντικατασταθεί με μια απλή ανάγνωση των πρακτικών.
Εφαρμογή του άρθρου 22 του Νόμου 158(Ι)/99 στην πειθαρχική διαδικασία, θα εξουδετέρωνε τα δικαιώματα τα οποία σύμφωνα με τη νομολογία εγγυάται το άρθρο 12.5 του Συντάγματος στον πειθαρχικά διωκόμενο κατηγορούμενο και θα καθιστούσε μη δίκαιη την πειθαρχική δίκη. Σύμφωνα με το άρθρο 179 του Συντάγματος, το Σύνταγμα αποτελεί τον υπέρτατο Νόμο. Επομένως, το άρθρο 12.5 υπερισχύει του άρθρου 22 του Νόμου 158(Ι)/99.
Στην παρούσα υπόθεση, για τους λόγους που έχουν εκτεθεί πιο πάνω, η απουσία των μελών του πειθαρχικού οργάνου στο στάδιο της εξέτασης μαρτύρων, δεν μπορεί να θεραπευθεί κατ' επίκληση του άρθρου 22 του Νόμου 158(Ι)/99. Ακολουθεί, πως η σύνθεση του πειθαρχικού οργάνου ήταν παράνομη. Παράνομη σύνθεση σημαίνει έλλειψη αρμοδιότητας (Medcon Construction Ltd. v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 441)»
Σημειώνεται δε περαιτέρω ότι το συγκεκριμένο μέλος απουσίαζε επίσης από τις συνεδρίες του ΔΣ ημερ.10/6/10 (λόγω απουσίας στο εξωτερικό) και 15/7/10 (ένεκα άλλης υποχρέωσης), χωρίς να φαίνεται στο πρακτικό των επόμενων αντίστοιχων συνεδριών να έτυχε οποιασδήποτε ενημέρωσης για τα όσα προηγήθηκαν.
Για τους πιο πάνω λόγους η σύνθεση πάσχει πολλαπλώς.
Υπόθεση 532/2011
Εδώ προβάλλεται ως λόγος κακής σύνθεσης η απουσία των κ. Λεωνίδα και Χριστοφόρου από την άκρως ουσιώδη συνεδρία ημερ.9.3.11,στην οποία αποφασίστηκε η ενοχή του κατηγορουμένου και στις δυο κατηγορίες που αφορούσε η παρούσα υπόθεση. Στην επόμενη συνεδρία ημερ.30/03/11 όπου διεξηχθη η ακρόαση για την επιβολή ποινής με την παρουσία του κατηγορουμένου και των δικηγόρων του, επανήλθαν. Στα πρακτικά καταγράφεται ότι ''Ο κ. Λεωνίδα ανέφερε ότι έχει ενημερωθεί πλήρως για τα θέματα που συζητήθηκαν και τις αποφάσεις που λήφθηκαν στη συνεδρία 9/2011 ημερ.9.03.11'', χωρίς οποιαδήποτε παρόμοια αναφορά για τον κ. Χριστοφόρου.
Ο κ. Χριστοφόρου απουσίαζε επίσης από την επόμενη συνεδρία ημερ.6.04.11 κατά την οποία επεβλήθη ποινή, ''ένεκα άλλης υποχρέωσης'' όπως δηλώνεται με το πρακτικό.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός ότι το μέλος κα Ιορδάνους, η οποία ήταν η ερευνούσα λειτουργός που ετοίμασε το πόρισμα προς το ΔΣ, απουσίαζε επίσης από τις συνεδρίες ημερ.30/3/11 και 6/4/11 (''λόγω άλλης υπηρεσιακής υποχρέωσης'').
Η θέση των καθ' ών η αίτηση είναι ότι η απουσία του κ. Χριστοφόρου δεν επηρέασε τη σύνθεση ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι δεν είχε ενημερωθεί κατά την απουσία του, εφόσον δεν έλαβε μέρος στην διαδικασία ούτε της λήψης απόφασης (30/3/11) ούτε της επιβολής ποινής (συνεδρία 6/4/11). Αναφορικά δε με την απουσία της κας Ιορδάνους, αυτή δεν επέδρασε ως ελάττωμα στη σύνθεση αφού τα υπόλοιπα παρόντα μέλη συγκροτούσαν τη νόμιμη απαρτία.
Στην ΑΕ 167/09 Αντεννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεορασης Κύπρου ημερ.12/04/13, αποφασίστηκε τ' ακόλουθα:
«Η αρχή δικαίου παραμένει αναλλοίωτη ότι τα μέλη που συγκροτούν το συλλογικό όργανο υπέχουν υποχρέωση συμμετοχής στη σύνθεση του οργάνου εκτός όπου η απουσία τους εξ αντικειμένου κρίνεται δικαιολογημένη. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αδικαιολόγητη απουσία μέλους συνεπάγεται παρανομία στη σύνθεση η οποία στοιχειοθετεί λόγο ακυρότητας που ανατρέχει στη ρίζα της διοικητικής διαδικασίας και συνεπώς δεν δικαιολογείται η εξέταση άλλου θέματος. Σχετική και επί παρόμοιου θέματος είναι η απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ. στην Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, υποθ. αρ. 437/2008, ημερ. 4/10/1010 με την οποία συμφωνούμε.»
Η σύνθεση του οργάνου πάσχει και εδώ λόγω της απουσίας του κ. Χριστοφόρου η οποία κρίνεται αδικαιολόγητη καθώς και λόγω της απουσίας της κ. Ιορδάνους.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αρ. 549/11 απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Οι προσφυγές με αρ. 531/11 και 532/111 επιτυγχάνουν και οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται. Τα έξοδα να είναι σε βάρος των καθ' ων η αίτηση όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/ΚΑΣ