|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D766
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 496/2013)
10 Οκτωβρίου, 2014
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΥΚΑ,
Αιτητής,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (ΤΜΗΜΑ ΑΛΙΕΙΑΣ),
Καθ΄ ου η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Αιτητής προσωπικά.
Γ. Χατζηχάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για το Καθ΄ ου η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Το Δικαστήριο έχει εξετάσει σε προηγούμενο στάδιο τη φύση της παρούσας προσφυγής και τα γεγονότα που την καλύπτουν. Με πολλή προσοχή άκουσα σήμερα τις δύο πλευρές, ιδιαίτερα τον Αιτητή, ο οποίος και παρουσιάζεται προσωπικά. Όπως διατυπώνεται το αίτημα του Αιτητή έχει ως ακολούθως:
«Εντιμε πρόεδρε ζητώ την άδεια μου κατηγορίας Α. (Αδεια Παράκτιας Αλιείας Μικρών Σκαφών).
Δυστυχώς η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου ημ. 9.1.13 κιαθ΄ υπέρβαση εξουσίας χωρίς τη δέουσα έρευνα και προσοχή απέρριψε το αίτημα μου. Ζητώ έγκριση της προσφυγής.»
Σύμφωνα με τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση, ο Αιτητής είναι ψαράς από το 1960 και υπέβαλε αίτηση για απόκτηση επαγγελματικής άδειας αλιείας κατηγορίας Α/Β για το έτος 2013 στις 3.10.2012. Η αίτησή του απορρίφθηκε στις 9.1.2013 από το Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με την εν λόγω απόφαση η έκδοση της αιτούμενης άδειας δεν ήταν επιτρεπτή και επίκληση γινόταν του άρθρου 13 του περί Αλιείας Νόμου και πιο συγκεκριμένα του εδαφίου 3, παράγραφος (δ). Σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο οι άδειες αυτής της κατηγορίας χορηγούνται κατά προτεραιότητα και σε σχέση με σκάφη των οποίων οι ιδιοκτήτες προσκομίζουν αποδείξεις ότι η ετήσια παραγωγή τους υπερβαίνει τα 1000 κιλά και οι μέρες εργασίας τους εντός του έτους υπερβαίνουν τις 120.
Δεν τελεί υπό αμφισβήτηση ότι ο Αιτητής είχε κατά τον προηγούμενο χρόνο καλύψει τη μια προϋπόθεση, την παραγωγή δηλαδή 1000 κιλών, συγκεκριμένα είχε καλύψει 1102 κιλά. Όμως, όπως επίσης παραμένει αναντίλεκτο, ο Αιτητής δεν πληρούσε τη δεύτερη προϋπόθεση, αφού οι μέρες εργασίας του εντός του έτους ήταν μόνο 78. Ως εκ τούτου δεν υπερέβαιναν τις 120, που προνοεί η πιο πάνω διάταξη του νόμου. Υπό αυτές τις συνθήκες η προσβαλλόμενη απόφαση του Καθ΄ ου η Αίτηση όχι μόνο ήταν εύλογη και επιτρεπτή αλλά και η μόνη δυνατή κατ΄ ακολουθία των προνοιών του νόμου. Όπως ήδη λέχθηκε, η επιτακτική πρόνοια των ημερών εργασίας δεν είχε καλυφθεί. Η άσκηση λοιπόν της εξουσίας του Καθ΄ ου η Αίτηση ήταν σύννομη και δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε αυθαιρεσία ούτε και εντοπίζεται παράλειψη της αρμόδιας αρχής να ερευνήσει δεόντως. Ηταν ακριβώς το αποτέλεσμα ορθής έρευνας που οδήγησε στην έκδοση της υπό κρίση απόφασης.
Με βάση τα όσα συνοπτικά και στην ουσία τους προσπάθησε να εξηγήσει το Δικαστήριο η προσφυγή δεν έχει περιθώρια επιτυχίας και απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή όσον αφορά τα έξοδα, εφόσον δεν έχουν ζητηθεί.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.