|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D688
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 900/2010)
22 Σεπτεμβρίου, 2014
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 26, 35
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΔΕΛΦΟΙ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ ΛΤΔ,
Αιτήτρια,
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,
Καθ΄ης η αίτηση.
-----------------------------
Μιχάλης Μάρκου, για Σκορδής & Παπαπέτρου, για την Αιτήτρια.
Γιώργος Βρίκης, για την Καθ΄ ης η αίτηση.
Αλίκη Αγρότου (κα), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή αμφισβητούν τη νομιμότητα της απόφασης που εξέδωσε η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών, ημερομηνίας 27.4.2010, με την οποία απέρριψαν την ιεραρχική προσφυγή που είχαν υποβάλλει εναντίον της απόφασης του Δήμου Στροβόλου, να αποκλείσει την προσφορά τους από τον διαγωνισμό «Για την βελτίωση αριθμού δρόμων στην περιοχή «Παρισσινός» σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 17 του Νόμου Κεφ. 96 - Αρ. Προσφοράς 54/2009». Παράλληλα ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθ' ής η αίτηση με την οποία επικύρωσε την ανάθεση της σύμβασης στην εταιρεία Kedris Construstions Ltd (Ενδιαφερόμενο Μέρος) για το συνολικό ποσό των €1.592.800 είναι άκυρη.
Η Επιτροπή Προσφορών του Δήμου Στροβόλου (στο εξής «η Επιτροπή Προσφορών»), στη συνεδρία του ημερομηνίας 17.11.2009 συμφώνησε με τις εισηγήσεις του Αξιολογητή στην έκθεση αξιολόγησης και απέκλεισε τις προσφορές τριών προσφοροδοτών, ανάμεσα στις οποίες και αυτή των αιτητών, λόγω του ότι οι εγγυητικές συμμετοχής που υποβλήθηκαν είχαν λήξει νωρίτερα από την καθορισμένη από τους όρους της προσφοράς ημερομηνία, (19η Μαρτίου 2010), κατά παράβαση του όρου 2.17[1]. Σημείωσε ωστόσο ότι «για την αποφυγή παρόμοιων λαθών εκ μέρους των Οικονομικών Φορέων σε μελλοντικές προσφορές, η Επιτροπή Προσφορών ζήτησε όπως από τούδε και στο εξής στα έγγραφα των προσφορών να αναφέρεται η ακριβής ημερομηνία λήξης της εγγύησης συμμετοχής».
Οι αιτητές υπέβαλαν την Ιεραρχική προσφυγή 110/2009 και αίτηση για λήψη προσωρινού μέτρου. Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών αποφάσισε την αναστολή της διαδικασίας ανάθεσης μέχρι την έκδοση της τελικής απόφασης επί της ουσίας της ιεραρχικής προσφυγής. Μετά την κατάθεση γραπτών αγορεύσεων τόσο της αναθέτουσας αρχής όσο και των αιτητών, ακολούθησε η διεξαγωγή της ακρόασης στις 23.3.2010. Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών, αφού έλαβε υπόψη τα στοιχεία που κατατέθηκαν ενώπιον της, καθώς και τις ρυθμίσεις της νομοθεσίας, αλλά και τη νομολογία, στις 27.4.2010 απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσιο το ακόλουθο απόσπασμα από την επίδικη απόφαση:
«Επιπλέον, στον σχετικό όρο 4.1 με τίτλο «Περιεχόμενα εγγράφων του Διαγωνισμού» στο εδάφιο (1) περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, το «ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3» το οποίο περιγράφεται ως «Υπόδειγμα Εγγυητικής Επιστολής Συμμετοχής, σύμφωνα με το εδάφιο (3) της παραγράφου 5.4 του Τόμου Α»
Ο όρος 5.4(3) των Εγγράφων του Διαγωνισμού ο οποίος αφορά την Εγγύηση Συμμετοχής αναφέρει ότι:
«Σε περίπτωση υποβολής τραπεζικής εγγύησης ως Εγγύηση Συμμετοχής, αυτή θα πρέπει να συνταχθεί σύμφωνα με το σχετικό υπόδειγμα που επισυνάπτεται ως Παράρτημα (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3) στον Τόμο Α.»
Στο Παράρτημα 3 - ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΕΓΓΥΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ» των Εγγράφων του Διαγωνισμού αναφέρονται τα εξής:
«[Σημειώσεις προς τον προσφέροντα και το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα:
1. .......................................................................
2. Ως ημερομηνία λήξης να αναγράφεται η 30η μέρα μετά την ημερομηνία λήξης της ισχύος των προσφορών του πιο πάνω αναφερόμενου διαγωνισμού».]
Ο όρος 2.17 αναφέρει ότι η Εγγύηση Συμμετοχής πρέπει να έχει ισχύ «Ένα (1) μήνα μετά τη λήξη της περιόδου ισχύος των Προσφορών», αλλά δεν καθορίζεται στον όρο αυτό ότι ο «μήνας» είναι «ημερολογιακός μήνας». Καθορίζεται, όμως, στο ίδιο το ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3 ότι είναι 30 ημέρες «.... μετά την ημερομηνία λήξης της ισχύος των προσφορών του πιο πάνω αναφερόμενου διαγωνισμού», με βάση το οποίο έπρεπε σύμφωνα με τον όρο 5.4(3) των Εγγράφων του Διαγωνισμού να ετοιμαστεί και η σχετική τραπεζική εγγυητική επιστολή. Οι Αιτητές πριν την υποβολή της προσφοράς τους είχαν ενώπιον τους όλα τα έγγραφα του Διαγωνισμού εκ των οποίων και το σχετικό «Υπόδειγμα της Εγγυητικής Επιστολής Συμμετοχής» με βάση το οποίο ετοιμάστηκε και η δική τους τραπεζική εγγυητική επιστολή. Επομένως, οι Αιτητές έπρεπε να λάβουν υπόψη την σημείωση των 30 ημερών που αναγράφεται στο Υπόδειγμα του εν λόγω Εντύπου στο οποίο καθοριζόταν ξεκάθαρα ποια θα έπρεπε να ήταν η ημερομηνία λήξης της Εγγυητικής. Σημειώνεται δε, ότι θα μπορούσαν σε περίπτωση αμφιβολίας του υπολογισμού των ημερών αυτών να ζητήσουν διευκρινίσεις από την Αναθέτουσα Αρχή, πράγμα το οποίο δεν έπραξαν. Συνεπώς, δεν μπορούν εκ των υστέρων λόγω δικού τους λάθους να παραπέμπουν σε «ημερολογιακό μήνα» τη στιγμή που δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στα Έγγραφα του Διαγωνισμού και την στιγμή που εξειδικεύεται με το Παράρτημα 3 ο χρόνος ισχύος της εγγυητικής που είναι 30 ημέρες. Ο ισχυρισμός τους ότι ο «μήνας» που αναφέρει ο όρος 2.17 τυγχάνει της ερμηνείας που του αποδίδεται στον περί Ερμηνείας Νόμο Κεφ. 1 παραπέμποντας δηλαδή σε «ημερολογιακό μήνα» δεν ευσταθεί. Στο άρθρο 2 του Νόμου αυτού προνοείται ότι μπορεί οι αναφερόμενες σε αυτόν «λέξεις και εκφράσεις θα έχουν την έννοια που αποδίδεται σε αυτές αντίστοιχα», εκτός «αν υπάρχει κάτι στο αντικείμενο ή το κείμενο που είναι ασυμβίβαστο με τέτοια ερμηνεία ή εκτός αν προνοείται σε αυτό διαφορετικά .....» που στην παρούσα περίπτωση ο «μήνας» εξειδικευόταν σε 30 ημέρες. Ως εκ τούτου, εφόσον η εγγυητική επιστολή των Αιτητών έφερε ημερομηνία λήξης 18.3.2010 ήταν κατά μία μέρα συντομότερη των 30 ημερών από την ημερομηνία λήξης 18.3.2010 ήταν κατά μία μέρα συντομότερη των 30 ημερών από την ημερομηνία λήξεως των προσφορών που καθοριζόταν από τον όρο 2.16 του Διαγωνισμού ως 17.2.2010. Σημειώνεται, επίσης, ότι η Αναθέτουσα Αρχή δεν θα μπορούσε να διευκρινίσει αυτό το ζήτημα από τους Αιτητές, καθότι ο όρος 5.6.4 των Εγγράφων Διαγωνισμού δεν το επιτρέπει σε σχέση με την Εγγύηση Συμμετοχής.
Όπως έχει κριθεί σε σωρεία αποφάσεων της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών αλλά και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όροι που σχετίζονται με την εγγύηση συμμετοχής στο διαγωνισμό, θεωρούνται κατά κανόνα ότι είναι ουσιώδεις (ΑΗΚ ν. Bulk Oil Ag. (1997) 3 A.A.Δ. 182, Νέμεσις Εργοληπτική Εταιρεία Λτδ ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση υπ΄ αρ. 1378/00 ημερομηνίας 6.12.01 και Υπόθεση υπ΄ αρ. 758/05 Υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, ημερομηνίας 17.4.07).
Μάλιστα, στην υπόθεση Δημοκρατία ν. C. H. Heat-Flow Mech. Constrαctors Ltd (2005) 3 A.A.Δ. 363, αναφέρθηκαν τα πιο κάτω σχετικά με την παρούσα υπόθεση:
«Δεν χωρεί η διαφοροποίηση σε ουσιώδη ή επουσιώδη απόκλιση από ουσιώδη όρο. Από τη στιγμή που το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε, και ορθά σύμφωνα με τη νομολογία, ότι ο όρος για την εγγύηση ήταν ουσιώδης οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτόν επιφέρει ακυρότητα της προσφοράς.»
Είναι επίσης γνωστό ότι «το κριτήριο για τον καθορισμό της σημασίας και υπόστασης όρου πλειοδοτικού διαγωνισμού, είναι η σημασία που ενέχει η τήρησή του για την απόφαση για κατακύρωση της προσφοράς. Ουσιώδης είναι ο όρος η τήρηση του οποίου είναι αποφασιστικής σημασίας για τη λήψη και το περιεχόμενο της απόφασης για την κατακύρωση της προσφοράς» (Tamassos Tobacco and Co. v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60).
Κρίνουμε ότι με βάση τα πιο πάνω ο όρος 2.17 είναι ουσιώδης και συνεπώς η αδιαμφισβήτητη παράλειψη συμμόρφωσης των Αιτητών με αυτόν ορθά οδήγησε στον αποκλεισμό τους από τον υπό εξέταση Διαγωνισμό. Η θέση μας αυτή υποστηρίζεται μάλιστα από τις πρόνοιες του Κανονισμού 25(3) της Κ.Δ.Π. 489/2004, η οποία διέπει τη διαδικασία σύναψης συμβάσεων αποκλειστικά για τα Δημαρχεία. Ο εν λόγω Κανονισμός προνοεί σαφώς ότι αν η εγγύηση συμμετοχής ορίζει χρόνο ισχύος μικρότερο του προβλεπόμενου στα Έγγραφα του Διαγωνισμού, η προσφορά θα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.»
Οι λόγοι ακύρωσης που προβλήθηκαν έχουν ως εξής:
1. Η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατά παράβαση των νομολογημένων αρχών, σύμφωνα με τις οποίες όταν δεν υπάρχει ερμηνευτική διάταξη συγκεκριμένης έννοιας σε Νόμο/κανονιστική διάταξη, τυγχάνει εφαρμογής ο περί Ερμηνείας Νόμος.
Οι αιτητές αποδίδουν στον όρο «μήνα» του όρου 2.17 του Διαγωνισμού, την έννοια του «ημερολογιακού μήνα» βάσει του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ.1, που αρχίζει από την ημερομηνία λήξεως των προσφορών και λήγει την αντίστοιχη ημερομηνία του επόμενου μήνα. Στην απουσία οποιασδήποτε ρητής διάταξης στους όρους του Διαγωνισμού ότι μήνας θεωρείται η διάρκεια τριάντα ημερών και ενόψει του ότι ο όρος 2.17 ήταν σαφής, η ερμηνεία που δόθηκε από την καθ' ης η αίτηση λανθασμένα βασίστηκε στη δήθεν «καθοδηγητική» υποσημείωση του Παραρτήματος 3 στον Τόμο Α (ότι σε περίπτωση υποβολής τραπεζικής εγγύησης ως Εγγύηση Συμμετοχής, αυτή θα πρέπει να συνταχθεί σύμφωνα με το σχετικό Υπόδειγμα). Εν πάση περίπτωση, η αμφισημία και η ασάφεια των όρων του Διαγωνισμού, δεν μπορούν να απολήγουν σε βάρος των προσφοροδοτών. Παραπέμπουν δε σε νομολογία του ΔΕΕ (C-496/99 Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κά CAS Succhi di Frutta Spa,Τα-195/08 Antwerpse NV v. Ευρωπαικής Επιτροπής, ημερομηνίας 10.12.2009) σχετικά με την αρχή διαφάνειας και σαφήνειας/ακρίβειας των όρων ενός διαγωνισμού για την ανάθεση σύμβασης ώστε να αποκλείεται ο κίνδυνος ευνοιοκρατίας και καταχρήσεως εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής.
2. Έλλειψη δέουσας έρευνας. Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
Οι αρχές της Χρηστής Διοίκησης επέβαλαν την αναζήτηση της πρόθεσης του νομοθέτη σχετικά με την διάρκεια της εγγυητικής, αφού η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών αποδεχόταν την συνύπαρξη των δυο διατυπώσεων στα έγγραφα του διαγωνισμού χωρίς να αποκλείει η μια την άλλη. Μόνο ο όρος 2.17 ήταν θεμελιακής εμβέλειας και με αυτόν συμμορφώθηκαν οι αιτητές. Ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι δεν συμμορφώθηκαν με την υποσημείωση του Παραρτήματος 3, τότε η Διοίκηση όφειλε να επιλέξει μεταξύ δυο ερμηνείων την λιγότερη επαχθή για τα δικαιώματα του διοικουμένου.
3. Η εκ των υστέρων αιτιολογία που εισήγαγε η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών με την απόφαση της αποτελεί πραγματική και όχι νομική αιτιολογία και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
4. Δεν εξετάστηκε ο λόγος της ιεραρχικής προσφυγής ότι ήταν παράνομη η εκχώρηση εξουσίας της Επιτροπής Προσφορών σε ιδιώτες συμβούλους και ότι ο Καν.23(3) ΚΔΠ 489/2004 είναι ultra vires του Νόμου.
Η θέση της καθ' ης η αίτηση, στη βάση του όρου 2.17 σε συνάρτηση με τον όρο 5.4.1 (που αναφέρει ότι εγγύηση συμμετοχής πρέπει να είναι τραπεζική εγγύηση), του όρου 5.4.3 που παραπέμπει ρητά για τον τρόπο σύνταξης της τραπεζικής εγγύησης στο Παράρτημα 3, καθώς και του ίδιου του Παραρτήματος 3 των εγγράφων του διαγωνισμού που είναι το Υπόδειγμα Εγγυητικής Επιστολής Συμμετοχής, στο οποίο αναφέρεται «ως ημερομηνία λήξης να αναγράφεται η 30η μέρα μετά την ημερομηνία λήξης της ισχύος των προσφορών του πιο πάνω αναφερόμενου Διαγωνισμού», είναι ότι ο όρος «μήνας» έχει καθοριστεί πλήρως από το λεκτικό του Παραρτήματος 3. Είναι περαιτέρω η θέση της ότι η πιστή τήρηση της εγγυητικής ορθά είχε κριθεί ως ουσιώδης όρος και ότι η Αναθέτουσα Αρχή δεν θα μπορούσε να ζητήσει διευκρινίσεις ή συμπλήρωση ελλείψεων επί κατατιθέμενων δικαιολογητικών, διότι ο όρος 5.6.4 του Διαγωνισμού δεν το επέτρεπε σε σχέση με την Εγγύηση Συμμετοχής.
Από την πλευρά του Ενδιαφερόμενου Μέρους εγέρθηκε προδικαστική ένσταση ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος, αφού η προσφορά τους δεν πληρούσε ουσιώδεις όρους του διαγωνισμού. Το μόνο ζήτημα που νομιμοποιούνται να εγείρουν είναι κατά πόσο νόμιμα κρίθηκε ότι η προσφορά τους ήταν εκτός προδιαγραφών.
Μπορεί να λεχθεί ότι η προσφυγή στρέφεται ουσιαστικά εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Προσφορών να θεωρήσει την προσφορά των αιτητών εκτός προδιαγραφών. Συνεπώς, οι αιτητές έχουν έννομο συμφέρον να αμφισβητήσουν αυτή την απόφαση (βλ. Minico House Ltd v. Δημοκρατίας (2011)3 ΑΑΔ 104)
Η προκήρυξη του διαγωνισμού και οι όροι του αποτελούν πράξη κανονιστικού περιεχομένου που δεσμεύει τόσο τη διοίκηση, όσο και τους διαγωνιζόμενους. Ως εκ τούτου, η παράβαση ουσιωδών όρων συνεπάγεται ακυρότητα (Βλ. General Constructions Ltd v. Δήμου Λεμεσού (1998) 3 Α.Α.Δ. 584). Οι όροι προκήρυξης διαγωνισμού θεωρούνται κατ΄ ουσία διάταξη νόμου, η δε παράβασή τους συνιστά παράβαση κανόνα δικαίου (βλ. Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας 152/39, 245/43). Σε κάθε περίπτωση η διοίκηση και οι διαγωνιζόμενοι προσφοροδότες δεσμεύονται από τους όρους, οι οποίοι πρέπει να ερμηνεύονται στενά και αυστηρά (Βλ. Αιμίλιος ΄Ελληνας και Σία Λτδ ν. Υπουργείου Οικονομικών κ.α. (1990) 3 Α.Α.Δ. 181 και Λουκής Π. Λουκαΐδης Λτδ ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 862, Δημοκρατία ν. S. Kyriakos Euromarket Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 692).
Για σκοπούς ίσης μεταχείρισης όλων των προσφοροδοτών, το δημόσιο συμφέρον απαιτεί οι ουσιώδεις όροι του διαγωνισμού να εφαρμόζονται αυστηρά χωρίς να επιτρέπονται παρεκκλίσεις, οι οποίες στις πλείστες περιπτώσεις εγείρουν ερωτηματικά, όσο καλοπροαίρετα και αν φαίνεται ότι ενήργησε η διοίκηση.
Η σημασία ενός όρου προσδιορίζεται από το κατά πόσον η τήρηση του είναι αποφασιστικής σημασίας για τη λήψη της απόφασης για κατακύρωση της προσφοράς (Βλ. Tamassos Suppliers Ltd. v. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 60). Το κριτήριο για τον προσδιορισμό της υπόστασης του όρου του διαγωνισμού είναι αντικειμενικό, ανήκει στο Δικαστήριο έχοντας υπόψη ταυτόχρονα ότι ένας δημόσιος διαγωνισμός αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος (βλ. P. Steft & Co. v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 891/88, ημερομηνίας 11.10.1990). Οι όροι που αναφέρονται στην εγγύηση συμμετοχής και στον τύπο υποβολής της έχει κριθεί στη νομολογία ότι συνιστούν ουσιώδεις όρους. Από τη στιγμή που ένας όρος κρίνεται ουσιώδης, δεν χωρεί διαφοροποίηση μεταξύ ουσιώδους και επουσιώδους απόκλισης από αυτόν (βλ. Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ν. Bulk Oil A.G. (1997) 3 Α.Α.Δ. 182 και Δημοκρατίας ν. CH Heat Flow Mechanical Contractors Ltd (2005) 3 Α.Α.Δ 363).
Η άσκηση της ευρείας εξουσίας να αποκλειστεί ένας προσφοροδότης υπόκειται στους περιορισμούς που θέτουν οι γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου, περιλαμβανομένων εκείνων της Χρηστής Διοίκησης (Βλ. Odyssey Agricultural Air Spraying Ltd ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 583, 595, Leisureland Hotel Enterprises ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 538).
Έχοντας μελετήσει τους όρους του συγκεκριμένου διαγωνισμού στο σύνολο τους και με βάση το σύνολο των πιο πάνω αρχών, θεωρώ ότι η διατύπωση στον όρο 2.17 δεν είναι ασυμβίβαστη με τις 30 ημέρες που έχουν καθοριστεί για τον «μήνα». Το πρόβλημα αμφισημίας και ασάφειας προέκυψε επειδή ο συγκεκριμένος μήνας λήξης των προσφορών ήταν ο Φεβρουάριος που είχε κατά το συγκεκριμένο έτος 28 ημέρες.
Ο σχετικός ορισμός του «μήνα» στο άρθρο 2 του Κεφ. 1, τελεί υπό την αίρεση των εισαγωγικών προνοιών του, ώστε οι ορισμοί που υπάρχουν στο Νόμο ή σε δημόσιο έγγραφο να ερμηνεύονται κατά τον τρόπον που ο ίδιος επιβάλλει εκτός αν υπάρχει κάτι στο αντικείμενο ή το κείμενο που είναι ασυμβίβαστο με τέτοια ερμηνεία ή εκτός αν προνοείται σε αυτό διαφορετικά.
Στην προκειμένη περίπτωση, η προκήρυξη και οι όροι του δημόσιου διαγωνισμού αποτελούν κατ΄ ουσία διατάξεις νόμου και συνεπώς οποιαδήποτε παραπομπή στον ημερολογιακό μήνα του περί Ερμηνείας Νόμου υποχωρεί μπροστά σε οτιδήποτε υπάρχει εντός των εγγράφων του διαγωνισμού προς εξειδίκευση του όρου «μήνας» στον όρο 2.17. Αυτό επιβάλλει πιστή τήρηση όλων των σχετικών προνοιών που αφορούν στην υποβολή της τραπεζικής εγγύησης (5.4.1, 5.4.3. και Παράρτημα 3) και, αναμφίβολα, στη διάρκεια της, που με σαφήνεια αναγράφεται στο Υπόδειγμα του Παραρτήματος 3 (30 ημέρες), το οποίο περιλαμβάνεται στα «Έγγραφα Διαγωνισμού» που καθορίζονται στον Όρο 4.1 του Τόμου Α του Διαγωνισμού.
Παρά το ότι η απόκλιση της διάρκειας της εγγυητικής που κατέθεσαν οι αιτητές στην προκειμένη περίπτωση ήταν μόλις μια ημέρα και ενόψει του αναντίρρητου γεγονότος ότι η προσφορά τους ήταν κατά πολύ φθηνότερη του Ενδιαφερόμενου Μέρους, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η απόφαση αποκλεισμού τους απολήγει στείρα και τυπολατρική και σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Ωστόσο το Δικαστήριο κατά την άσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας ασκεί έλεγχο νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας.
Συνεπώς, η αιτιολογία της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών στην προσβαλλόμενη απόφαση που παρατίθεται ανωτέρω ορθά καλύπτει όλες τις νομικές πτυχές και είναι πλήρης. Συμπερασματικά, η απόφαση της αναθέτουσας αρχής να αποκλείσει την προσφορά των αιτητών και κατ΄ επέκταση η απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής ήταν νόμιμη.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή αποτυγχάνει λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος των αιτητών να προσβάλουν έγκυρα την επίδικη απόφαση και απορρίπτεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της καθ΄ ης η αίτηση όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Π. Παναγή, Δ.
/ΣΓεωργίου
[1] Διάρκεια ισχύος Προσφορών: Έως 17 Φεβρουαρίου 2010''
''Περίοδος ισχύος Εγγύησης συμμετοχής: Ένα μήνα(1) μετά τη λήξη της περιόδου ισχύος των Προσφορών
.