|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D680
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 16/2012)
16 Σεπτεμβρίου 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣΤΡΟΥΜΠΙΟΥ,
Αιτητές
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (Κ.Ο.Α.) ΜΕΣΩ
ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (Α.Δ.Ε.Α.)
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------------
Χρ. Σιακαλλή (κα), για τους Αιτητές.
Μ. Δαμιανού (κα) για Σ. Σαμψών, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Οι αιτητές ως αθλητικός σύλλογος είχαν διάφορες οφειλές προς αριθμό πετοσφαιριστών που συμμετείχαν σε διοργανώσεις της Ομοσπονδίας και οι οποίοι παραπονέθηκαν στην Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών της Κυπριακής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης (η «ΚΟΠΕ»). Η Επιτροπή αυτή δικαιώνοντας τους πετοσφαιριστές απαγόρευσε τη συμμετοχή των αιτητών σε οποιεσδήποτε διοργανώσεις της Ομοσπονδίας για την αγωνιστική περίοδο 2011-2012, απόφαση που ανεστάλη μετά από παραστάσεις των αιτητών και τη σύμφωνη γνώμη των παραπονούμενων πετοσφαιριστών.
Λόγω μη συμμόρφωσης των αιτητών, οι πετοσφαιριστές επανήλθαν με παράπονα και η Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών στις 21.3.2011 αποφάσισε τα εξής:
«Αφού οι προηγούμενες αποφάσεις της Επιτροπής δεν έχουν στην ολότητα τους ικανοποιηθεί το Σωματείο ΔΙΟΝΥΣΟΣ με την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στο νέο Πρωτάθλημα. Η Επιτροπή δεν θα συγκατατεθεί σε οποιαδήποτε άλλη αναστολή ή άλλη διευθέτηση έστω και αν μια από τις εκδοθείσες αποφάσεις της δεν ικανοποιηθεί. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας θα πρέπει να επιβεβαιώσει ότι όλες οι αποφάσεις της Επιτροπής έχουν ικανοποιηθεί πριν επιτρέψει τη συμμετοχή του σωματείου στο επόμενο Πρωτάθλημα.»
Η ΚΟΠΕ σε συνεδρία της ημερ. 20.7.2011 αποφάσισε τον αποκλεισμό των αιτητών από κάθε διοργάνωση της περιόδου 2011-2012 σύμφωνα με τη σχετική απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών. Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ίδιας ημερομηνίας.
Εναντίον της απόφασης αυτής, η οποία επαναλήφθηκε στις 28.7.2011 μετά από αίτημα των δικηγόρων των αιτητών να τους γνωστοποιηθεί οποιαδήποτε σχετική απόφαση, οι αιτητές προσέφυγαν στην Ανώτατη Δικαστική Επιτροπή Αθλητισμού, (εφεξής η «ΑΔΕΑ»), η οποία απέρριψε την προσφυγή στις 21.10.2011 με απόφαση που επισυνάπτεται στην παρούσα προσφυγή ως Παράρτημα Ε. Η ΑΔΕΑ στην απόφαση αυτή απάντησε το μοναδικό ζήτημα το οποίο ηγέρθηκε από τους δικηγόρους των αιτητών ότι το Καταστατικό και οι εσωτερικοί Κανονισμοί της ΚΟΠΕ δεν παρείχαν εξουσίες στο διοικητικό της συμβούλιο να απαγορεύσει τη συμμετοχή οποιουδήποτε σωματείου ή συλλόγου μέλους της και επομένως η απόφαση της ΚΟΠΕ ημερ. 20.7.2011 λήφθηκε καθ΄ υπέρβαση των σχετικών Κανονισμών και εξουσιών της. Η ΑΔΕΑ σημείωσε ότι η προσφυγή ενώπιον της από τους αιτητές δεν στρεφόταν εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών ημερ. 21.3.2011, αλλά μόνο εναντίον της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της ΚΟΠΕ ημερ. 21.7.2011. Η ΚΟΠΕ ουδέποτε έλαβε η ίδια απόφαση για αποκλεισμό των αιτητών, αλλά απλώς καθηκόντως εφάρμοσε την απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών και επομένως δεν τίθετο θέμα ότι αυτή ενήργησε καθ΄ υπέρβαση εξουσίας ή αρμοδιότητας. Η ΑΔΕΑ εν τέλει απορρίπτοντας την προσφυγή συμφώνησε με τη θέση της ΚΟΠΕ ότι η απόφαση της ΚΟΠΕ αποτελούσε ουσιαστικά πράξη εκτέλεσης υπό το φως της δεδομένης και αδιαμφισβήτητης εκ μέρους των αιτητών απόφασης της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών.
Οι αιτητές με την υπό κρίση προσφυγή προβάλλουν δύο λόγους ακύρωσης της απόφασης της ΑΔΕΑ. Ο πρώτος αναφέρεται στην έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο και συγκεκριμένα ότι με βάση τους εσωτερικούς Κανονισμούς της ΚΟΠΕ, η εξουσία της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών δεν ήταν να επιβάλει την ποινή του αποκλεισμού των αιτητών στις διοργανώσεις, αλλά μόνο την ποινή της απαγόρευσης των μεταγραφών των αθλητών σε περίπτωση οφειλών από τους αιτητές προς αυτούς. Επομένως ήταν δυνατή η προσβολή διά προσφυγής στην ΑΔΕΑ της ποινής του αποκλεισμού σύμφωνα με το άρθρο 9(2) του Νόμου αρ. 87/85 που δίδει το δικαίωμα στην ΑΔΕΑ να κρίνει και να αποφασίζει «επί πάσης εφέσεως» επί αποφάσεων των «οικείων δικαστικών επιτροπών». Επομένως δικαίωμα προσφυγής και έφεσης οι αιτητές είχαν εναντίον της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της ΚΟΠΕ και λανθασμένα η ΑΔΕΑ δεν εξέτασε τη νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών. Καμία συνεπώς έρευνα δεν έγινε ως προς τη νομιμότητα της απόφασης αυτής εφόσον η ΑΔΕΑ περιορίστηκε να αποφασίσει ότι προσβαλλόταν με την προσφυγή ενώπιον της η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΚΟΠΕ και όχι της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών. Ο δεύτερος λόγος αναφέρεται στην έλλειψη αιτιολογίας εφόσον καμία αιτιολογία δεν δίδεται στην προσβαλλόμενη εδώ απόφαση, αναφορικά με τη νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών.
Η αντίθετη θέση είναι ότι ορθά η ΑΔΕΑ εντόπισε το ουσιαστικό ζήτημα που ήταν και το μόνο θέμα που ήγειραν οι δικηγόροι των αιτητών ενώπιον της κατά πόσο δηλαδή παρείχετο ή όχι εξουσία από το Καταστατικό και τους εσωτερικούς Κανονισμούς της ΚΟΠΕ να απαγορευθεί από το διοικητικό της συμβούλιο οποιαδήποτε συμμετοχή μέλους της σε οποιαδήποτε διοργάνωση. Περαιτέρω, ορθά η ΑΔΕΑ επισήμανε ότι δεν προσβαλλόταν ενώπιον της η απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών, αλλά μόνο η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΚΟΠΕ και με αυτά τα δεδομένα καμία πλάνη ή έλλειψη έρευνας δεν υπήρξε εκ μέρους της ΑΔΕΑ, η οποία εξέδωσε αιτιολογημένη απόφαση.
Η προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει. Κατά τις διευκρινίσεις δεν κατατέθηκε διοικητικός φάκελος με τη σύμφωνη γνώμη της δικηγόρου των αιτητών με την εξήγηση ότι όλα τα δεδομένα αναφέρονται στην αίτηση και ένσταση της προσφυγής και το ζήτημα που εγείρεται είναι καθαρά ζήτημα ερμηνείας του άρθρου 9(2) του Νόμου αρ. 87/85. Με κοινή λοιπόν την αντίληψη ότι δεν υπάρχει διάσταση επί των γεγονότων, παραμένει ισχυρή η καταγραφείσα θέση της ΑΔΕΑ στην προσβαλλόμενη απόφαση της ότι το μοναδικό σημείο που οι αιτητές ήγειραν ενώπιον της ήταν κατά πόσο το καταστατικό και οι εσωτερικοί κανονισμού της ΚΟΠΕ παρείχαν ή όχι εξουσία στο διοικητικό της συμβούλιο να απαγορεύσουν τη συμμετοχή των αιτητών ως μέλος τους σε επόμενες διοργανώσεις. Είναι περαιτέρω δεδομένο και το γεγονός ότι οι αιτητές δεν έστρεψαν τα βέλη τους διά εφέσεως ή προσφυγής εναντίον της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών. Δεν τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου η ίδια η έφεση/προσφυγή, ούτε οι αγορεύσεις των μερών ενώπιον της ΑΔΕΑ, αλλά είναι σαφές από το κείμενο της απόφασης της ΑΔΕΑ και τις αγορεύσεις των δικηγόρων της ΚΟΠΕ και των αιτητών, ότι όντως οι αιτητές δεν αμφισβήτησαν την απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών.
Οι αιτητές λέγουν ότι θα έπρεπε οι ΑΔΕΑ να εξετάσει την ουσία της απόφασης της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών και κατά πόσο ορθά το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΟΠΕ απλά επικύρωσε ή εφάρμοσε την απόφαση της Επιτροπής. Επομένως η ΚΟΠΕ έπρεπε να εξετάσει τη νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής και όχι απλώς να παραμείνει στη θεώρηση ότι η ΚΟΠΕ μπορούσε μόνο να την εφαρμόσει. Διατείνονται συνεπώς ότι υπάρχει έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας. Όμως αυτό δεν ευσταθεί. Η ΑΔΕΑ εξέτασε αυτό το οποίο τέθηκε ενώπιον της προς συζήτηση. Δεν είχε τεθεί ζήτημα, εφόσον δεν ήταν αυτή η εμβέλεια της προσφυγής, περί αμφισβήτησης της απόφασης της ίδιας της Επιτροπής. Η ίδια η ΚΟΠΕ δεν έλαβε διά του Διοικητικού της Συμβουλίου απόφαση για αποκλεισμό των αιτητών από διοργανώσεις, αλλά επισφράγισε την απόφαση της Επιτροπής. Δεν ήταν πράξη εκτελεστή, αλλά πράξη εκτελέσεως, (NBS Enterprises Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2009) 3 Α.Α.Δ. 225). Η ΚΟΠΕ εφάρμοσε απόφαση που έλαβε η Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών, στην εξουσία της οποίας εν πάση περιπτώσει είναι, σύμφωνα με το άρθρο 30.Ε.8 παρ. (δ) των εσωτερικών Κανονισμών της ΚΟΠΕ αναφορικά με τις αρμοδιότητες της Επιτροπής, όπως το παραθέτουν οι αιτητές στην αγόρευση τους, η απόφαση για προσωρινό αποκλεισμό σωματείου ή ατόμων από οποιαδήποτε αγωνιστική διοργάνωση. Δεν υπάρχει λογικός ή νομικός λόγος που περιορίζει την Επιτροπή μόνο στην απαγόρευση μεταγραφών λόγων οικονομικών διαφορών, όπως εισηγούνται οι αιτητές.
Υπάρχει, με όλη την εκτίμηση, μια παρανόηση στο όλο ζήτημα από τους αιτητές. Από τη μια θεωρούν ότι δεν είχαν δικαίωμα έφεσης εναντίον της απόφασης της Επιτροπής, διότι αυτή δεν συνιστά «δικαστική επιτροπή», εντός της έννοιας του άρθρου 9(2) του περί Καθίδρυσης και Συγκρότησης Ανώτατης Δικαστικής Επιτροπής Αθλητισμού Νόμου αρ. 87/1985, και από την άλλη εισηγούνται ότι η ΑΔΕΑ έπρεπε αυτεπαγγέλτως να θέσει υπό εξέταση τη νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής εξισώνοντας την έτσι ανεπίτρεπτα με δικαστική επιτροπή που οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι δεν είναι. Αυτό δεν είναι δυνατόν.
Προκύπτει περαιτέρω από τα έγγραφα που από κοινού κατέθεσαν οι διάδικοι ως αυτά που εφαρμόζονται για την περίπτωση (Εσωτερικοί Κανονισμοί Κυπριακής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης και βιβλιάριο που περιέχει τον περί Κυπριακού Αθλητισμού Νόμο αρ. 41/1969 με τις τροποποιήσεις του μέχρι το Νόμο αρ. 87(Ι)/1996 και τους περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Κανονισμούς (Γενικές Διατάξεις και Πειθαρχία) του 1970, ως τροποποιήθηκαν), ότι οποιαδήποτε απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών δύναται δυνάμει του Άρθρου 31(Ε)(5)(ι) «να προσβληθεί με προσφυγή στη Δικαστική Επιτροπή της ΚΟΠΕ η οποία αποφασίζει τελεσίδικα σαν δευτεροβάθμιο όργανο σύμφωνα με το Καταστατικό της ΚΟΠΕ». Δεν εισηγούνται οι αιτητές ότι προσέβαλαν ενώπιον της Δικαστικής Επιτροπής την απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών και επομένως αδίκως ανέμεναν την ΑΔΕΑ να επιληφθεί παρεπιμπτόντως της απόφασης της Επιτροπής προσφεύγοντας μόνο εναντίον της απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου της ΚΟΠΕ. Ενώπιον της ΑΔΕΑ δεν τέθηκε οποιαδήποτε απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής ώστε να ενεργοποιείται το άρθρο 9(2) του περί ΚΟΑ Νόμου.
Δεν θέτουν επίσης, ούτε προωθούν επιχείρημα ότι ενσωματώθηκε η απόφαση της Επιτροπής στην απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΚΟΠΕ ώστε να ήταν δυνατή η εξέταση, από αυτό το πρίσμα. Δεν μπορεί επομένως να γίνεται λόγος από τους αιτητές για έλλειψη έρευνας από την ΑΔΕΑ όταν οι ίδιοι δέχονται ή, τουλάχιστον, αυτή είναι η θέση που προβάλλουν, ότι η απόφαση της Επιτροπής δεν ήταν εφέσιμη, ούτε και παρεχόταν ένδικο μέσο αμφισβήτησης της, πρόταση που δεν είναι όμως ορθή υπό το φως του άρθρου 31(Ε)(5)(ι), ως ανωτέρω εξηγήθηκε. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΟΠΕ συνεπώς εφάρμοσε την απόφαση της Επιτροπής, η οποία ήταν, για σκοπούς του Καταστατικού της, τελεσίδικη όπως άλλωστε αναφέρει και η ίδια η απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών που παρατέθηκε αυτούσια πιο πάνω στη σελ. 2. Δεν ήταν η ΚΟΠΕ λοιπόν που έλαβε την απόφαση το διοικητικό συμβούλιο της οποίας, όπως αναφέρει και πάλι η σχετική απόφαση, θα έπρεπε να βεβαιωθεί ότι όλες οι αποφάσεις της Επιτροπής είχαν ικανοποιηθεί πριν επιτρέψει στους αιτητές να συμμετέχουν στο επόμενο πρωτάθλημα. Έπεται ότι πράγματι η ΚΟΠΕ απλώς εφάρμοσε την απόφαση της Επιτροπής ως πράξη εκτελέσεως.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον των αιτητών και υπέρ των καθ΄ ων.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ