|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D645
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 104/2012)
5 Σεπτεμβρίου, 2014
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΕΤΑΞΥ:
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΛΑΔΑ
Αιτήτριας
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΗΣ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
2. ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Καθ΄ων η αίτηση
______
Γ. Σεραφείμ, για την αιτήτρια
Ν. Γρηγορίου (κα), για τους καθ΄ ων η αίτηση
-------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ: Η αιτήτρια ελάμβανε πλήρη σύνταξη ανικανότητας από 1.1.2007, αλλά μετά από γνωμοδότηση του Ιατροσυμβουλίου ότι είναι ικανή για ελαφρά εργασία το ποσοστό σύνταξης της μειώθηκε στο 75% από 1.7.2011.
Η μείωση του ποσοστού αναπηρίας κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή του Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΔΥΚΑ) ημερ. 22.7.11, η οποία προσέφυγε στην Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (στο εξής η Υπουργός) με επιστολή ημερ. 27.7.11. Με αποτέλεσμα να κληθεί για εξέταση στις 15.9.11 από το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο (ΔΙΣ), το οποίο γνωμάτευσε ότι με βάση την κλινική εξέταση και τα εργαστηριακά ευρήματα είναι ικανή για ελαφρά εργασία και σχετικά συντάχθηκε αναλυτική ιατρική έκθεση η οποία τέθηκε υπόψη της Υπουργού.
Η Υπουργός υιοθέτησε τη γνωμάτευση του ΔΙΣ και με επιστολή ημερ. 10.11.2011 γνωστοποίησε στην αιτήτρια πως αποφάσισε να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή της και, αν ήθελε, μπορούσε να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο σύμφωνα με το άρθρο 146 του Συντάγματος. Όπως και έπραξε η αιτήτρια με την υπό κρίση αίτηση, με την οποία επιδιώκει όπως η υπό αναφορά απόφαση της Υπουργού και/ή του ΔΙΣ ότι είναι ικανή για εκτέλεση ελαφριάς εργασίας σε ποσοστό 25% κηρυχθεί άκυρη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος.
Η αίτηση, η οποία προσέκρουσε σε ένσταση, βασίζεται σε εννέα νομικά σημεία, αλλά τελικά προωθήθηκε με άξονα τη θέση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω ανεπαρκούς έρευνας και αιτιολογίας. Και αυτό στη βάση των κενών και παραλείψεων που, όπως προβλήθηκε, εντοπίζονται στην έκθεση του ΔΙΣ την οποία υιοθέτησε η Υπουργός προκειμένου να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας, όπου δεν καταγράφεται με πληρότητα το ιστορικό της αιτήτριας και δεν αιτιολογείται η μείωση του βαθμού αναπηρίας. Συναφώς γίνεται αναφορά στο αδιαμφισβήτητο ιστορικό της αιτήτριας - διευθύντριας μέχρι το 2005 Τμήματος της Τράπεζας Κύπρου - η οποία κατά την περίοδο 2005-2007 υποβλήθηκε σε εγχειρήσεις σπονδύλου και κρανιοτομής, με αποτέλεσμα να απωλέσει την ικανότητα της για εργασία λόγω συχνών επιληπτικών κρίσεων. Αποτέλεσμα αυτών των προβλημάτων, τονίζεται, η αιτήτρια εξετάστηκε στις 26.2.09 από Ιατρικό Συμβούλιο των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΥΚΑ), το οποίο γνωμάτευσε πως ήταν ανίκανη για άσκηση του επαγγέλματός της. Μάλιστα, στην έκθεση του, το Συμβούλιο απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις γνωμοδοτεί ότι η αιτήτρια θα παραμείνει μόνιμα ανίκανη για εκτέλεση του επαγγέλματός της και, περαιτέρω, δεν μπορεί να ασκεί οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Παρόλα αυτά, το ΔΙΣ αποφάνθηκε ότι κατά την περίοδο 2009 - 15.9.2011 η αναπηρία της αιτήτριας μειώθηκε χωρίς να δίνεται καμιά αιτιολογία και χωρίς να αιτιολογείται σε τι συνίσταται η βελτίωση της κατάστασής της και, περαιτέρω, χωρίς να επεξηγείται ποια (ελαφριά) εργασία μπορεί να ασκήσει δύο με τρεις ώρες την ημέρα τη στιγμή που σύμφωνα με την θέση του Ιατρού Παπακώστα χρειάζεται 24ωρη φροντίδα. Οι προαναφερθείσες παραλείψεις, κατέληξαν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της αιτήτριας, συνιστούν λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας και σχετικά παρέπεμψαν στις υποθέσεις Ευριπίδου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρ. 660/98 ημερ. 6.7.2001, Δημοκρατίας ν. Χατζηγεωργίου, (1994) 3 Α.Α.Δ. 574 και Βραχίμης Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 216.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, απορρίπτοντας τις θέσεις της αιτήτριας, επεσήμανε ότι το ΔΙΣ είχε ενώπιον του το φάκελό της με όλα τα στοιχεία που την αφορούσαν και στην έκθεσή του (σελ. 2) κατέγραψε με πληρότητα το ιστορικό της. Σ΄ ότι δε αφορά τις ασυμπλήρωτες παραγράφους του εντύπου, υπέδειξε ότι αυτές δεν συμπληρώθηκαν γιατί δεν αφορούσαν την περίπτωση της και επικαλέστηκε την υπόθεση Ιωάννου ν. Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Αρ. Υποθ. 507/2011, ημερ. 6.4.12 όπου παρατηρήθηκε ότι «. το έντυπο είναι διατυπωμένο ώστε να καλύπτει κάθε δυνατή περίπτωση και ότι συμπληρώθηκαν οι παράγραφοι που αφορούσαν την περίπτωση του αιτητή με σαφή διατύπωση των διαπιστώσεων του Ιατροσυμβουλίου». Επομένως, εισηγήθηκε, το σχετικό παράπονο δεν ευσταθεί και λαμβανομένου υπόψη ότι το ΔΙΣ κατέγραψε στην έκθεσή του και τα νευρολογικά προβλήματα που προέκυψαν από την εξέταση της αιτήτριας, συμπεριλαμβανομένης και της απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού, δεν μπορεί να κριθεί πως ευσταθεί το παράπονο πως η γνωμοδότηση του ΔΙΣ που υιοθέτησε η Υπουργός είναι προϊόν μη επαρκούς έρευνας. Αντίθετα, ήταν προϊόν πλήρους έρευνας και σ΄ ότι αφορά το παράπονο για έλλειψη νόμιμης και ειδικής αιτιολογίας, εισηγήθηκε ότι το ΔΙΣ είχε την ευκαιρία να εξετάσει την αιτήτρια και τα νευρολογικά ευρήματα στα οποία κατέληξε αποκάλυπταν αισθητή βελτίωση της κατάστασης της και για τους λόγους που καταγράφονται στην αναλυτική έκθεση ή γνωμοδότηση του - την οποία αποδέχθηκε η Υπουργός - δεν μπορεί να κριθεί ότι στερείται αιτιολογίας. Κατά συνέπεια το σχετικό παράπονο δεν ευσταθεί και αναφορικά με το παράπονο ότι το ΔΙΣ δεν εξηγεί ποια εργασία θα μπορούσε να ασκήσει η αιτήτρια για 2-3 ώρες ημερησίως, αντέτεινε ότι η υποχρέωση του ΔΙΣ δεν εκτείνεται στον προσδιορισμό της εργασίας που θα μπορούσε να ασκήσει και, τέλος, το εύρημα ότι η ανικανότητα της περιορίστηκε από 100% σε 75% δεν εμπίπτει στο πεδίο του αναθεωρητικού ελέγχου καθότι το (Διοικητικό) Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην εξέταση τεχνικών θεμάτων. Για όλα τα πιο πάνω, κατέληξε η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι νόμιμη και δεόντως αιτιολογημένη και ως εκ τούτου η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Εξέτασα τις εκατέρωθεν θέσεις και κατέληξα ότι ουδέν από τα δύο παράπονα της αιτήτριας ευσταθούν. Όπως επισημάνθηκε και στην υπόθεση Ιωάννου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρ. 547/11 ημερ. 24.1.13, σκοπός της ιεραρχικής προσφυγής είναι η εξ υπαρχής εξέταση της απόφασης του ιεραρχικά κατώτερου οργάνου και όχι ο έλεγχος της ορθότητάς της. Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου διαπιστώνεται ότι αυτό έπραξε στην παρούσα περίπτωση το ΔΙΣ, το οποίο έχοντας ενώπιον του το ολοκληρωμένο (ιατρικό) ιστορικό της αιτήτριας προέβηκε σε εξ υπαρχής εξέταση της περίπτωσής της με βάση την κλινική εξέταση και τα διαπιστωθέντα εργαστηριακά ευρήματα. Όπως συναφώς προκύπτει από την αναλυτική έκθεση την οποία υπέβαλε στην Υπουργό η έρευνα στην οποία προέβη ήταν από κάθε άποψη πλήρης και το παράπονο ότι υπάρχουν κενά στο σχετικό έντυπο δεν ευσταθεί καθότι, όπως παρατηρείται στην υπόθεση 507/11 ημερ. 6.4.11 (ανωτέρω) που αφορά παρόμοιο παράπονο, το έντυπο είναι διατυπωμένο ώστε να καλύπτει κάθε δυνατή περίπτωση και οι παράγραφοι που δεν συμπληρώθηκαν δεν αφορούσαν την περίπτωση της αιτήτριας. Επομένως τα εν λόγω «κενά» δεν μπορούν να δώσουν έρεισμα στον ισχυρισμό για έλλειψη της δέουσας έρευνας. Σ΄ ότι δε αφορά το παράπονο ότι η γνωμοδότηση του ΔΙΣ, την οποία υιοθέτησε η Υπουργός, δεν είναι αιτιολογημένη είναι αρκετό να παρατηρηθεί ότι η μείωση του βαθμού αναπηρίας κατά ποσοστό 25% αιτιολογείται από το ΔΙΣ στη βάση της κλινικής εξέτασης που υπέβαλε την αιτήτρια και ως αποτέλεσμα των εργαστηριακών ευρημάτων. Πρόκειται κατά την άποψή μου για επαρκή αιτιολογία και το γεγονός ότι το Ιατροσυμβούλιο που εξέτασε αρχικά την αιτήτρια είχε διαφορετική άποψη, όπως διαφορετική ήταν και η άποψη του θεράποντα ιατρού της αιτήτριας, δεν μπορεί να έχει επιπτώσεις στην απόφαση του ΔΙΣ καθότι πρόκειται για θέμα που ενέπιπτε στο πλαίσιο της δικής του αξιολόγησης. Συναφώς η κατάληξη του ότι με βάση την κλινική εξέταση και τα εργαστηριακά ευρήματα, η αιτήτρια ήταν ικανή για άσκηση ελαφριάς εργασίας συνιστά την ουσιαστική κρίση της διοίκησης και ως τεχνικό θέμα δεν ελέγχεται από το Δικαστήριο κατά την αναθεωρητική δικαιοδοσία εκτός κι αν διαπιστώνεται πλάνη, κακοπιστία ή έλλειψη δέουσας έρευνας. Κάτι τέτοιο δεν διαπιστώνεται ότι εμφιλοχώρησε στην παρούσα περίπτωση - ούτε καν προωθήθηκε τέτοιος ισχυρισμός - και σ΄ ότι αφορά το παράπονο ότι το ΔΙΣ δεν προσδιόρισε τι είδους ελαφριά εργασία είναι σε θέση να εκτελεί η αιτήτρια είναι αρκετό να διατυπώσω τη συμφωνία μου με τη θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελούσε υποχρέωση του ΔΙΣ.
Για όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι τα παράπονα της αιτήτριας ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι προϊόν ελλειπούς έρευνας και αιτιολογίας δεν ευσταθεί και συνακόλουθα η προσφυγή απορρίπτεται, η δε προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται. Με έξοδα, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, προς όφελος των καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ