|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D516
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 965/2014)
11 Ιουλίου 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
HAIGAZ GEORGE INDJIRDJIAN ΚΑΙ/Η ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ
«THE INDJIRDJIAN TRUST»,
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση
-------------------------------
Μονομερής Αίτηση ημερ. 10 Ιουλίου 2014
Γ. Μιχαηλίδου (κα) και Α. Ιωάννου (κα) για Νεοφύτου &
Νεοφύτου Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
--------------------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ (Ex-tempore)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ενώπιον του Δικαστηρίου κατεχωρήθη Μονομερής Αίτηση με χθεσινή ημερομηνία προς αναστολή της ισχύος της απόφασης που εκδόθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση που είναι ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού, (εφεξής «ο Κ.Ο.Τ.»), στις 12.6.2014 με βάση την οποία το σκάφος του αιτητή έχει καταληφθεί και κατασχεθεί από τον Κ.Ο.Τ., δυνάμει ειδοποίησης στη βάση του άρθρου 7Α(1) του περί Ρυθμίσεως Μαρίνων Νόμου αρ. 4/1997. Η ειδοποίηση αυτή, που είναι και η προσβαλλόμενη πράξη επί της ουσίας της προσφυγής, πληροφορούσε τον αιτητή ότι εντός ενός μηνός από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης στις 12.6.2014, θα προχωρήσει σε διαδικασία εκποίησης του σκάφους σε περίπτωση μη καταβολής των δικαιωμάτων που ανέρχονται στις €15.496,37 και που αφορούν, σύμφωνα με το συνημμένο Τεκμήριό 6 στην ένορκη δήλωση του αιτητή που υποστηρίζει τη μονομερή αίτηση, σε διάφορα τέλη ελλιμενισμού στη μαρίνα Λάρνακας για τα έτη 2013 και 2014, καθώς και για έξοδα ηλεκτρικής ενέργειας.
Η θέση του αιτητή, όπως την έχει εξηγήσει σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου οι συνήγοροι του, βασίζεται κυρίως στην ανεπανόρθωτη ζημία που θα υποστεί λόγω της απώλειας του σκάφους σε περίπτωση εκποίησης του, αλλά και στην έκδηλη παρανομία που, κατά την άποψη του αιτητή, προβάλλει από την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης. Αναφέρεται στην εκτεταμένη ένορκη δήλωση του και τα υποστηρικτικά τεκμήρια, ότι από το 2010 και συγκεκριμένα την 1.9.2010, το σκάφος παρασύρθηκε από την κατάρρευση της διαβάθρας Ε11, επιτρέποντας στο νερό της θάλασσας να εισέλθει σ΄ αυτό. Η κατάρρευση της διαβάθρας οφειλόταν σε αμέλεια του Κ.Ο.Τ και των υπαλλήλων αυτού. Ως εκ της κατάρρευσης αυτής το σκάφος υπέστη ζημίες, κατέστη αδύνατη η περαιτέρω ναύλωση του για σκοπούς ναυτικής εκπαίδευσης ή και η ναύλωση για άλλες νόμιμες δραστηριότητες που θα απέφεραν εισοδήματα στον αιτητή και περαιτέρω δεν προσφέρθηκαν οποιεσδήποτε υπηρεσίες από τον Κ.Ο.Τ. από την 1.9.2010 έως σήμερα, εξ αιτίας των οποίων να δικαιούται ο Κ.Ο.Τ. σε οποιαδήποτε τέλη αφού το σκάφος παρέμεινε δέσμιο στη μαρίνα λόγω της κακής του κατάστασης, χωρίς να έχει γίνει οποιαδήποτε ενέργεια αποζημίωσης εκ μέρους του Κ.Ο.Τ. Διατηρεί ο αιτητής, ως αναφέρεται στην παράγραφο 24 της ένορκης δήλωσης, αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του Κ.Ο.Τ., ενώ, κατά τη θέση του, έχει εκδοθεί εναντίον του και σχετική απόφαση στην Ποινική Υπόθεση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας υπ΄ αρ. 7687/2011, για τέλη όμως που σχετίζονταν για την περίοδο 1.1.2010-28.2.2011 και για την περίοδο 1.1.2010-31.8.2010.
Η συνήγορος πληροφόρησε σήμερα το Δικαστήριο ότι καταχωρήθηκε χθες και αγωγή ναυτοδικείου που αφορά τις ζημίες που υπέστη το σκάφος λόγω των ενεργειών του Κ.Ο.Τ. αλλά προσωρινό διάταγμα αναστολής της ισχύος της παρούσας απόφασης του Κ.Ο.Τ., απεσύρθη εν τέλει στην αγωγή εκείνη λόγω του ότι δεν ήταν η προσφερόμενη διαδικασία.
Είναι γνωστές οι αρχές στη βάση των οποίων εξετάζεται αίτημα για προσωρινό διάταγμα στο διοικητικό δίκαιο. Αυτό αφορά διαδικασία στη βάση του Κανονισμού 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 11 του Νόμου αρ. 33/1964 και εκδίδεται μόνο λόγω επείγουσας ανάγκης ή άλλων περιστάσεων και όπου υπάρχει έκδηλη παρανομία ή διαφαίνεται η έλευση ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αιτούντα, με την ταυτόχρονη προϋπόθεση ότι δεν δημιουργεί η τυχόν έκδοση του προσωρινού διατάγματος ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση. Αυτά έχουν λεχθεί στη Σταύρος Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 234. Η Πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Comp. Ltd (2007) 3 Α.Α.Δ. 32, αποφάσισε ότι η έκδοση προσωρινού διατάγματος αποτελεί εξαιρετική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και αναλαμβάνεται μόνο εφόσον διαπιστώνεται πως η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση είναι εκδήλως παράνομη ή δικαιολογείται να εκδοθεί ενόψει επαπειλούμενης ανεπανόρθωτης βλάβης εξ αιτίας της.
Η έκδηλη παρανομία, σύμφωνα με την Πολύβιος Νικολάου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3559, θα πρέπει να αναδύεται από μόνη της από τα δεδομένα που αναντίλεκτα και αντικειμενικά βρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου. Στην Κώστας Τούμπας κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. αρ. 189/2012, ημερ. 6.6.2013, λέχθηκε ότι η παρανομία για να θεωρείται έκδηλη πρέπει να είναι αυταπόδεικτη, άμεσα αναγνωρίσιμη, χειροπιαστή και να αναγνωρίζεται εκ πρώτης όψεως. Περαιτέρω στη Frangos v. Republic (1982) 3 C.L.R. 52 έχει αναφερθεί ότι ένα προσωρινό διάταγμα δεν έχει σκοπό να ελέγξει την κατά τα άλλα εύλογη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του διοικητικού οργάνου.
Επίσης θα πρέπει να λαμβάνεται πάντοτε υπόψη ότι στο διοικητικό δίκαιο η εξουσία για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων αναστελλόντων την ισχύ αποφάσεων της διοίκησης θα πρέπει να γίνεται με εξαιρετική φειδώ, όπως άλλωστε αναγνώρισε και η ευπαίδευτη συνήγορος αγορεύοντας ενώπιον του Δικαστηρίου.
Έχοντας τα πιο πάνω υπόψη δεν διαπιστώνεται οτιδήποτε στην παρούσα υπόθεση που να δικαιολογεί την έκδοση του προσωρινού διατάγματος. Είναι φανερό ότι έκδηλη τουλάχιστον παρανομία δεν υπάρχει και η επίκληση του άρθρου 7Α(1) του προαναφερθέντος περί Μαρίνων Νόμου αρ. 4/97, ακόμη και αν ερμηνευθεί κατά τον τρόπο που εισηγείται η συνήγορος, δεν εξισώνεται με έκδηλη παρανομία, δηλαδή, οι καθ΄ ων η αίτηση, ο Κ.Ο.Τ., δεν φαίνεται να έχουν υπερβεί την εξουσία τους ή τη δικαιοδοσία τους να επιβάλουν τέλη ελλιμενισμού όπως αυτά αναφέρονται στη σχετική προσβαλλόμενη πράξη. Να σημειωθεί ότι τα τέλη ελλιμενισμού και άλλα τέλη τα οποία αναφέρονται αφορούν την περίοδο 2013-2014 και επομένως η διασύνδεση που έχει επιχειρηθεί να γίνει με τις κατ΄ ισχυρισμόν ζημίες που έχουν προκύψει στο σκάφος από αμέλεια ή λανθασμένες ενέργειες των καθ΄ ων η αίτηση, δεν είναι ούτε εμφανής, ούτε ορθή, γιατί πρόδηλα πρόκειται για διαφορετικές πράξεις με διαφορετική επίπτωση αυτής που αφορά την επιβολή των τελών που μπορεί να ελεγχθεί στο διοικητικό δίκαιο με την καταχωρηθείσα προσφυγή και με διαφορετική επίπτωση αυτής που αφορά την οποιαδήποτε ζημιά που έχει επέλθει λόγω αμέλειας του Κ.Ο.Τ., που μπορεί να ελεγχθεί σε διαφορετικό τομέα δικαίου, δηλαδή, είτε με αγωγή ναυτοδικείου, όπως έχει ήδη καταχωρηθεί, είτε ενδεχομένως με αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
Η διασύνδεση λοιπόν όχι μόνο είναι ατυχής μεταξύ των ζημίων που κατ΄ ισχυρισμόν υπέστη το σκάφος και των τελών που έχουν επιβληθεί, αλλά αναφέρεται και σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και σίγουρα δεν έχει εξηγηθεί με επάρκεια ούτε από την ένορκη δήλωση, ούτε από τα όσα ανέφερε σήμερα η συνήγορος του αιτητή σε ερωτήσεις του Δικαστηρίου, ποια διαβήματα έκαμε ο αιτητής για να ανακτήσει τις ζημίες αυτές από τον Κ.Ο.Τ., επηρεάζοντας ενδεχομένως και το ύψος των τελών που θα μπορούσαν να επιβληθούν. Οι κατ΄ ισχυρισμόν μη προσφερθείσες υπηρεσίες λόγω της κατάρρευσης της διαβάθρας και των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν ώστε κατά την παράγραφο 24 της ένορκης δήλωσης του αιτητή να οδηγεί σε έκδηλη παρανομία ή ανεπανόρθωτη ζημία, αφορούν ζήτημα γεγονότων επί πράξεως η οποία δεν παρουσιάζεται να πάσχει από έκδηλη παρανομία.
Δεν μπορεί το Δικαστήριο να υπεισέλθει σε αυτό το στάδιο να εξετάσει τα ζητήματα που έχουν εγερθεί. Ανεπανόρθωτη ζημία επίσης δεν φαίνεται να υφίσταται γιατί βεβαίως επί επιτυχίας της προσφυγής, ο αιτητής θα δικαιούται σε περίπτωση που θα έχει ήδη πωληθεί το σκάφος λόγω μη καταβολής των τελών, να εγείρει αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο κατά το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος για να ανακτήσει την οποιανδήποτε ζημία του ως απόρροια της ακύρωσης της διοικητικής πράξης. Περαιτέρω να σημειωθεί ότι κατά την εκτίμηση τουλάχιστον των καθ΄ ων η αίτηση με βάση το Τεκμήριο 10 που έχει κατατεθεί στο Δικαστήριο ως μέρος του υλικού της μονομερούς αιτήσεως, φαίνεται ότι το σκάφος είχε στις 28.12.2012 αξία μόνο €6.000. Επομένως και αυτό επιπρόσθετα συνηγορεί υπέρ του γεγονότος ότι δεν μπορεί να ομιλεί ο αιτητής βάσιμα για ανεπανόρθωτη ζημία.
Το τελευταίο θέμα το οποίο θα πρέπει να αναφερθεί είναι ότι είναι καθυστερημένη η παρούσα αίτηση διότι η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε στις 12.6.2014, επιδόθηκε κατά τον αιτητή σ΄ αυτόν στις 19.6.2014, αλλά μόλις χθες καταχωρήθηκε η προσφυγή και η παρούσα αίτηση, έχοντας υπόψη ότι κατά την προθεσμία που δόθηκε από τη διοικητική πράξη, αυτή λήγει αύριο 12.7.2014, για την οποιαδήποτε ενέργεια του Κ.Ο.Τ. να εκποιήσει το σκάφος. Από αυτή την άποψη και σε αυτά τα στενά χρονικά πλαίσια είναι που πρέπει να ιδωθεί και το καθυστερημένο της αίτησης που λαμβάνεται υπόψη όταν μονομερώς ένας αιτητής επιδιώκει αναστολή διοικητικής πράξης εφόσον δείχνει ότι ο ίδιος δεν φαίνεται να ενήργησε με την σπουδή που θα αναμενόταν.
Κατά συνέπεια δεν κρίνεται ότι υπάρχει οποιαδήποτε έκδηλη παρανομία ή ανεπανόρθωτη ζημία και ως εκ τούτου η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ