|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D529
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1375/2011)
17 Ιουλίου, 2014
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 και 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
AΥΓΗ ΑΓΡΟΤΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
---------
Δ. Στεφανίδης για Ιεροθέου, Καμπέρης & Σία ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α. Κωνσταντίνου, για το ενδιαφερόμενο μέρος Χριστιάνα Μακρή.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια με την αίτηση της προσβάλλει την απόφαση προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών Μυροφόρας Παναγή (ΕΜ1) και Χριστιάνας Μακρή (ΕΜ2), στη θέση γραμματειακού λειτουργού από 15.7.2011, αντί της ιδίας.
Η αρμόδια υπηρεσία των καθ΄ ων η αίτηση ετοίμασε και απέστειλε σχετικό σημείωμα ημερ. 20.5.2011 προς την επιτροπή προσωπικού του διοικητικού συμβουλίου με εισήγηση την πλήρωση δύο μονίμων κενών θέσεων γραμματειακού λειτουργού. Η επιτροπή προσωπικού στη συνεδρία της ημερ. 6.7.2011, μετά από μελέτη του σημειώματος και των επισυναφθέντων εγγράφων και αφού έλαβε υπόψη τα προσόντα 13 υποψηφίων, προχώρησε σε αξιολόγηση τους, λαμβάνοντας υπόψη τα ουσιώδη στοιχεία και δεδομένα όπως προκύπτουν από τους φακέλους, στη βάση των υπηρεσιακών εκθέσεων, τα προσόντα και την αρχαιότητα του καθενός και κάλεσε τον αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή να δώσει τις συστάσεις του. Ο αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής σύστησε τις υποψήφιες Αυγή Αγρότου, αιτήτρια, και το ΕΜ1 ως τις καταλληλότερες. Η επιτροπή έκρινε ομόφωνα ότι το ΕΜ1 ήταν η καταλληλότερη για προαγωγή στη βάση του συνόλου των δεδομένων των φακέλων και τη σύσταση του αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή και κατά πλειοψηφία το ΕΜ2, λόγω υπεροχής σε αρχαιότητα και πείρα. Συμφώνησε έτσι με τη σύσταση του αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή όσον αφορά το ΕΜ1, διαφώνησε όμως με τη σύσταση του όσον αφορά την αιτήτρια κρίνοντας ότι υστερούσε σε αρχαιότητα έναντι των δύο άλλων υποψηφίων, ΕΜ1 και ΕΜ2. Δικαιολογώντας την απόκλιση έκρινε ότι το ΕΜ2 υπερέχει σε αρχαιότητα στη θέση βοηθού γραμματειακού λειτουργού έναντι της αιτήτριας κατά ένα χρόνο και επτά μήνες, θεωρώντας την υπεροχή όχι ασήμαντη, η οποία προσέδιδε στο ΕΜ2 και υπεροχή σε πείρα η οποία προσθέτει στην αξία της.
Από τα δικόγραφα και όσα αναπτύχθηκαν με τη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας προκύπτει ότι δεν προωθήθηκαν λόγοι ακύρωσης που στρέφονται εναντίον του ΕΜ1, παρέμειναν έτσι οι γενικοί λόγοι ακύρωσης και όσα αποδίδονται στο ΕΜ2 σε σχέση με τα αξιολογικά κριτήρια που η επιτροπή έλαβε υπόψη για να καταλήξει στην απόφαση της, αρχαιότητα, πείρα, προσόντα.
Είναι η θέση της αιτήτριας, ότι η σύσταση του αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή πάσχει. Παρόλο που ήταν θετική υπέρ της δεν ήταν ολοκληρωμένη: ο Γενικός Διευθυντής έλαβε αποκλειστικά υπόψη μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια υπηρεσίας και όχι ολόκληρη την σταδιοδρομία των υποψηφίων. Παραγνώρισε και δεν έλαβε υπόψη την πείρα που απέκτησε η αιτήτρια στη θέση γραμματειακού λειτουργού από 2.1.2009 μέχρι 24.11.2010, θέση η οποία ακυρώθηκε με την Υπόθ. 745/09, Φανή Παρέλλη ν. Κ.Ο.Τ., ημερ. 24.11.2010, ενώ όφειλε να της πιστώσει τη σχετική πείρα που απέκτησε κατά το διάστημα αυτό και τέλος ότι δεν έδωσε ολοκληρωμένη σύσταση ως προς τα προσόντα της.
Το ΕΜ2 προβάλλει τη θέση με αναφορά στην Daryl Fitzgerald v. Κυπριακής Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 263 και Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 745, ότι η προαγωγή της αιτήτριας ακυρώθηκε και ως εκ τούτου δεν μπορεί να επωφεληθεί από μια παράνομη πράξη, αλλά ούτε και η πείρα που αποκτήθηκε από ακυρωθείσα θέση μπορεί να ληφθεί υπόψη σε περίπτωση που θα επιφέρει ζημιά στον αντίδικο, και εδώ στο ΕΜ2. Οπότε με βάση τα κριτήρια που καθιέρωσε η νομολογία το ΕΜ2 τεκμαίρεται ότι υπερέχει σε πείρα λόγω της υπέρτερης αρχαιότητας της όπως αποφάσισε η επιτροπή προσωπικού.
Σε ότι αφορά την πείρα που απέκτησε η αιτήτρια στην προηγούμενη θέση που ακυρώθηκε όντως δεν χωρεί πολλή συζήτηση. Η πείρα στην έκταση που επιδιώκει η αιτήτρια δεν μπορεί να προσμετρήσει υπέρ της.
Όπως εν κατακλείδι παρατηρείται στην υπόθεση Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) ως τελικό συμπέρασμα με αναφορά στο λόγο της Καραγιώργης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 1669, σχετικά με την πείρα που αποκτήθηκε από υπηρεσία σε θέση που ακυρώθηκε:
«Δεν είναι ανάγκη να εμπλακούμε σε συζήτηση αναφορικά με το συσχετισμό και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις πιο πάνω αποφάσεις. Εδώ το ζήτημα είναι ιδιαίτερο και δεν αφορά στα προσόντα ή στα προαπαιτούμενα, αυτοτελώς. Αφορά στη συγκριτική υπεροχή της ενδιαφερομένης έναντι της αιτήτριας και αποδοχή της θέσης της ΕΔΥ θα σήμαινε πως παρά την εξαφάνιση της προαγωγής της ενδιαφερομένης στη θέση Βοηθού Αρχιπρωτοκολλητή και την αναδρομική προαγωγή σ' αυτή της αιτήτριας, θα παραμείνει κατάλοιπο σοβαρού οφέλους της ενδιαφερομένης σε βάρος της αιτήτριας. Σε τελευταία δε ανάλυση, αν αυτή η θέση γινόταν δεκτή σε κάθε περίπτωση ακύρωσης προαγωγής ή διορισμού, ο δικαιωθείς θα βρίσκεται δυνητικά σε μειονεκτικότερη θέση έναντι του συναδέλφου του που κρίθηκε ότι παρανόμως προάχθηκε. Να έχουμε δε υπόψη και τη νομολογία μας σε σχέση με την αρχή της αποκατάστασης, όπου έγινε αναφορά και στην Κοντόγιωργα - Θεοχαροπούλου (ανωτέρω) στη σελίδα 267 και 275. Στις Λεοντίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 70 και Θεοφυλάκτου ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 322, στις οποίες, ακριβώς, κρίθηκε ότι ο δικαιωθείς υπάλληλος ο οποίος προάχθηκε ή διορίστηκε αναδρομικά, είχε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την πλασματική υπηρεσία που προέκυπτε για σκοπούς είτε προαγωγής είτε μισθολογικών ωφελημάτων. Καταλήγουμε πως κατά πλάνη η ΕΔΥ θεώρησε ως στοιχείο υπεροχής της ενδιαφερομένης, την πείρα στη θέση Βοηθού Αρχιπρωτοκολλητή.»
Όπως προκύπτει από τους σχετικούς φακέλους αλλά και από την Φάνη Παναγίδου Παρέλλη ν. Κ.Ο.Τ. (ανωτέρω) το ΕΜ2 ήταν συνυποψήφια της αιτήτριας για προαγωγή στην ακυρωθείσα με την ανωτέρω απόφαση θέση γραμματειακού λειτουργού, έτσι ώστε ο λόγος της Χριστοδούλου να τυγχάνει εδώ εφαρμογής.
To ζήτημα κρίνεται όμως κατά την κρίση μου αδιάφορο. Εφόσον ούτως ή άλλως το ΕΜ2 υπερέχει σε πείρα κατά τρία σχεδόν χρόνια λόγω της υπέρτερης αρχαιότητας όπως ορθώς αποφάσισαν οι καθ΄ ων η αίτηση. Διορίστηκε στη μόνιμη θέση γραφέα 2ης τάξης 1.1.1986 ενώ η αιτήτρια στην ίδια θέση από 1.12.1988, θέση η οποία στη συνέχεια μετονομάστηκε σε θέση βοηθού γραμματειακού λειτουργού. Το ΕΜ2 κατέλαβε την κλίμακα 7 από 1.1.2011 ενώ η αιτήτρια από 1.8.2012, διαφορά ένα χρόνο και επτά μήνες από την αιτήτρια, όπως καταγράφεται στο πρακτικό της επιτροπής προσωπικού, η οποία δεν θεώρησε ασήμαντη την υπεροχή. Ορθά και σύμφωνα με τις ανωτέρω νομολογιακές αρχές κρίνω ότι η επιτροπή βρήκε ότι το ΕΜ2 κατείχε κατά τεκμήριο πείρα λόγω της αρχαιότητας.
Ως προς τις συστάσεις του αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή παρατηρώ τα ακόλουθα. Η επιτροπή προσωπικού δίδοντας επαρκή αιτιολογία δεν την υιοθέτησε λόγω ακριβώς της υπεροχής του ΕΜ2 σε αρχαιότητα και πείρα που προσέθεσε στην αξία της. Διαφώνησε επίσης και με την κρίση του αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή ως προς το ότι η αιτήτρια υπερείχε στις ετήσιες εκθέσεις αποφασίζοντας ότι υπήρχε ισοδυναμία μεταξύ των διαδίκων. Βάσισε η επιτροπή την παράκαμψη της σύστασης σε τρεις λόγους:
(α) Λόγω της υπεροχής του ΕΜ2 σε αρχαιότητα, την οποία θεώρησε ότι δεν ήταν ασήμαντη υπεροχή.
(β) Λόγω της υπεροχής του ΕΜ2 σε πείρα, εφαρμόζοντας τη νομολογία σύμφωνα με την οποία η αρχαιότητα αυτή συνεπάγεται κατά τεκμήριο και υπεροχή σε πείρα που προσθέτει στην αξία του ΕΜ2.
(γ) Λόγω του ότι η νομολογία θεωρεί τη διαφορά κατά 2 Εξαίρετα στις Ετήσιες εκθέσεις των τελευταίων 5 ετών ως ισοδυναμία, έκρινε ότι η διαφορά σε αξία του ΕΜ2 στη βαθμολογία, σε σχέση με την αιτήτρια και άλλους υποψηφίους, είναι οριακή, που καταλήγει σε ισοδυναμία.
Στην υπό κρίση περίπτωση αιτήτρια και ΕΜ2 είχαν ακριβώς την ίδια βαθμολογία τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Η διαφορά 2 Α στον πέμπτο απομακρυσμένο χρόνο 2006 δεν άλλαζε την κρίση της Επιτροπής περί ισοδυναμίας των μερών. Η διαπίστωση της ήταν ορθή (Πούρος κ.α. ν. Χατζηστεφάνου κ.α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374, Βασιλειάδης κ.α. ν. Τσιάππα κ.α. (2005) 3 Α.Α.Δ. 403, Θεοδότου ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 1).
Το διορίζον όργανο δύναται και οφείλει να παραγνωρίζει τις συστάσεις στην έκταση που συγκρούονται με το περιεχόμενο των φακέλων (Τριανταφυλλίδης κ.α ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 429, 454). Βεβαίως η σύσταση του προϊσταμένου έκδηλα δεν μπορεί να προσθέτει ή αφαιρεί από την υπηρεσιακή εικόνα των υπαλλήλων. Εμπεριέχει μόνο τη συμβουλή ή γνώμη του προϊσταμένου ως προς τον κατάλληλο για προαγωγή στη βάση του συνόλου των κριτηρίων, με δοσμένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως την αποτυπώνουν οι φάκελοι. Οπότε και στην περίπτωση που η ΕΔΥ έχει άλλη άποψη ως προς το ποιος είναι ο καταλληλότερος, να χρειάζεται να αιτιολογήσει αυτή την απόκλιση ειδικά (Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695).
Κρίνω ότι η απόφαση της επιτροπής προσωπικού να αποκλίνει από τη σύσταση του αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή ήταν και νόμιμη και ειδικά αιτιολογημένη. Η υπεροχή του ΕΜ2 σε ένα από τα θεσμοθετημένα κριτήρια μπορεί να αποτελέσει καλό λόγο απόκλισης από τη σύσταση του Διευθυντή: Κατά την πάγια νομολογία η υπεροχή σε ένα από τα νομοθετημένα κριτήρια επιλογής μπορεί να αποτελέσει καλό λόγο απόκλισης από τη σύσταση (Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71). Η υπεροχή του ΕΜ κατά αρχαιότητα συνιστά καλό λόγο απόκλισης (Δημοκρατία ν. Ταλιώτη (2010) 3 Α.Α.Δ. 391).
Η αιτήτρια κωλύεται κατά τα άλλα να προσβάλει τη σύσταση και κρίση του αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή: η σύσταση ήταν επ΄ ωφελεία της και η στάση που τηρεί καθιστά την περίπτωση εντός των ορίων του δόγματος της αποδοκιμασίας και επιδοκιμασίας.
Οποιοιδήποτε ισχυρισμοί της αιτήτριας αναφορικά με τη σύσταση του και περί του ότι αυτή δεν είναι ολοκληρωμένη ή ανεπαρκώς αιτιολογημένη εμπίπτει στο ίδιο δόγμα και δεν υπάρχει λόγος να σχολιαστεί περαιτέρω. Εκείνο που πρέπει να κριθεί και να ελεγχθεί είναι κατά πόσο πάσχει η απόφαση της επιτροπής προσωπικού. Από τα ενώπιον μου στοιχεία, των όσων έχουν θέσει οι διάδικοι και των στοιχείων του φακέλου, βρίσκω ότι η επιτροπή προσωπικού έλαβε υπόψη όλα τα προσόντα της αιτήτριας, τα έκρινε ως σχετικά με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης και τους έδωσε οριακή βαρύτητα. Προσέτρεξε ακόμα και σε άλλα προσόντα, που δεν σχολίασε καν ο αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής, κρίνοντας τα και αυτά ως οριακής σημασίας παρόλο που βρήκε ότι ήταν σχετικά με τα κ αθήκοντα της θέσης. Η επιτροπή είχε ενώπιον της όλους τους φακέλους με τα σχετικά στοιχεία των υποψηφίων και προχώρησε στη δέουσα έρευνα κατά τρόπο που δεν προκύπτει ότι παραγνώρισε όποιο πρόσθετο προσόν της αιτήτριας ώστε να οδηγηθεί σε πλάνη ουσιώδη ή άλλη (Μνάσωνος ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 563).
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειωθεί η ανακρίβεια των όσων παρατίθενται στη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας σε συνάρτηση με τα απαιτούμενα προσόντα της θέσης, που όπως ελέγχεται ξεκάθαρα δεν έχουν καμιά σχέση με το σχέδιο υπηρεσίας στη βάση του οποίου κηρύχθηκαν οι δύο κενές θέσεις γραμματειακού λειτουργού. Σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας των καθ΄ ων η αίτηση ως απαιτούμενα προσόντα καθορίστηκαν:
(1) Δεκαεξαετής τουλάχιστον συνολική υπηρεσία στη θέση Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού, ή/και στις προηγούμενες θέσεις Γραφέα, Γραφέα 1ης και 2ης τάξης, από την οποία πενταετής τουλάχιστον υπηρεσία στην Κλίμακα Α7.
(2) Ακεραιότητα χαρακτήρα, διοικητική και οργανωτική ικανότητα, υπευθυνότητα, πρωτοβουλία και ευθυκρισία.
(Αρ. απόφασης 53756/8.6.2011 έγκριση Υπουργικού Συμβουλίου).
Τα όποια επιπρόσθετα προσόντα της αιτήτριας βρίσκονταν στο φάκελο της αιτήτριας τον οποίο η επιτροπή είχε ενώπιον της και είχε την ευκαιρία να τον μελετήσει με προσοχή. Η επιτροπή προσωπικού έκανε αναφορά στα προσόντα της αιτήτριας τα οποία έκρινε ως σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης και τους δόθηκε οριακή σημασία (Πούρος (ανωτέρω)).
Η επιτροπή προσωπικού έλαβε υπόψη τα καθιερωμένα από τη νομολογία κριτήρια: αξία, προσόντα και αρχαιότητα και αιτιολόγησε πλήρως την απόφαση της. Η απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή και εντός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας της επιτροπής.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Ποσό €1.500 έξοδα πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει, επιδικάζεται υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ