|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
REPUBLIC (PUBLIC SERVICE COMMISSION) ν. ANTONIOS MOZORAS (1970) 3 CLR 210
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2014:D504
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1149/2012)
10 Ιουλίου, 2014
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ/Η
ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.:
Προσβάλλεται η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 29.5.2012 με την οποία εγκρίθηκε η απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Κρίσεων Αξιωματικών («το Ανώτατο Συμβούλιο») ημερ. 26.4.2012 συνεπεία των οποίων ο αιτητής αφυπηρετεί από τις τάξεις του Στρατού της Δημοκρατίας αναδρομικά από 15.4.2006.
Ο αιτητής είχε αφυπηρετήσει από τις τάξεις του Στρατού της Δημοκρατίας ως τερματίσας ευδόκιμα την υπηρεσία του από 15.4.2006 κατόπιν απόφασης του Ανωτάτου Συμβουλίου και έγκρισής της από το Υπουργικό Συμβούλιο. Με την προσφυγή του αρ.232/2006 ο αιτητής αμφισβήτησε τον πιο πάνω τερματισμό. Η προσφυγή έγινε δεκτή ενόψει της ακυρωτικής απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας στη Θεοδώρου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 44 σε προσφυγή άλλου επηρεαζόμενου αξιωματικού.
Εν τω μεταξύ η απόφαση για τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του αιτητή ανακλήθηκε και στη συνέχεια το Συμβούλιο αποφάσισε εκ νέου τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του από τις 15.4.2006. Στην ασκηθείσα εναντίον της πιο πάνω απόφασης ομαδική προσφυγή αρ. 627/2009 διατάχθηκε διαχωρισμός δικογράφου και ο αιτητής άσκησε την προσφυγή αρ. 680/2009 η οποία οδήγησε στην έκδοση ακυρωτικής απόφασης από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 29.2.2012.
Στις 26.4.2012 το Συμβούλιο αποφάσισε πάλιν τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του αιτητή από 15.4.2006 αναγράφοντας το όνομα του αιτητή στο σχετικό Πίνακα, όπως προβλέπεται από τον Κανονισμό 51 των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990, όπως τροποποιήθηκαν. Ο Πίνακας εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 29.5.2012. Ο αιτητής ενημερώθηκε σχετικά με επιστολή του Υπουργείου Άμυνας ημερ. 7.6.2012 καθώς και για την ημερομηνία από την οποία ίσχυε η αφυπηρέτησή του και η προαγωγή του στον επόμενο βαθμό.
Ενόψει δε της συμπλήρωσης από τον αιτητή τον Φεβρουάριο του 2012 του 58ου έτους της ηλικίας του, ηλικία αφυπηρέτησης των αξιωματικών βαθμού Συνταγματάρχη, οι καθ' ων η αίτηση με επιστολή τους ημερ. 24.4.2012 ενημέρωσαν τον αιτητή πως θεωρείται ότι από την 1.3.2012 βρίσκεται εκτός Υπηρεσίας.
Προδικαστική ένσταση
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση εγείρει προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής χρησιμοποιεί καταχρηστικά διπλή διαδικασία καταχωρώντας εναντίον της ίδιας διοικητικής πράξης και την προσφυγή 1291/2012.
Σύμφωνα με τις θέσεις του δικηγόρου του αιτητή ότι η προσφυγή 1291/2012 στρέφεται αποκλειστικά κατά της πρόσδοσης αναδρομικότητας στην απόφαση για ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του και είναι κατοπινή της παρούσας. Στρέφεται δηλαδή κατά της αναδρομικότητας η οποία πράγματι περιέχεται και στην προσβαλλόμενη απόφαση. Ως κατοπινή όμως, και αναφερόμενη σε ένα μόνο ζήτημα εκ των εγειρομένων στην παρούσα, είναι η 1282/2012 που θα μπορούσε να θεωρηθεί καταχρηστική και όχι αντιστρόφως. Συναφείς είναι οι Γεώργιος Κλεάνθους κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Συνενωθείσες Υποθέσεις Αρ. 1275/2012 κ.α., ημερ. 15.4.2014, ECLI:CY:AD:2014:D262. Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι η παρούσα ενόψει και άλλης ασκηθείσας προσφυγής είναι καταχρηστική της δικαστικής διαδικασίας δεν ευσταθεί.
Οι νομικοί λόγοι
Ο αιτητής εγείρει ως πρώτο λόγο ακύρωσης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση του δεδικασμένου της απόφασης στην Ανδρέας Αριστοδήμου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. αρ. 680/2011, ημερ. 29.2.2012. Τα όσα αναφέρονται στα πρακτικά του Ανωτάτου Συμβουλίου Κρίσεων Αξιωματικών ως προς τις υπηρεσιακές ανάγκες του στρατεύματος, ότι δηλαδή εξυπηρετούνται καλύτερα από αξιωματικούς απόφοιτους ανώτατων σχολών καθώς και η διαπίστωση της ανάγκης να δοθεί η δυνατότητα ανέλιξης των αξιωματικών των κατώτερων βαθμών είναι γενικής φύσεως αφού δεν αναφέρονται κατά Κλάδο, όπως προβλέπεται στον Κανονισμό 51(4) και στην απόφαση της πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Θεοδώρου. Το κρίσιμο δε στοιχείο, κατά την εκτίμηση του αιτητή, ήταν το ποιες ήταν οι κατά το συγκεκριμένο χρόνο υπηρεσιακές ανάγκες της Εθνικής Φρουράς σε αξιωματικούς και όχι το πώς εξυπηρετούνταν καλύτερα οι υπηρεσιακές ανάγκες της Εθνικής Φρουράς. Περαιτέρω, δεν αναφέρονται στα εν λόγω πρακτικά ποιες ήταν κατά Κλάδο οι υπηρεσιακές ανάγκες της Εθνικής Φρουράς σε αξιωματικούς του βαθμού από τον οποίο αποφασίστηκαν οι αφυπηρετήσεις. Ούτε και έγινε η δέουσα έρευνα για να διαπιστωθεί ποιες ήταν οι κατά το συγκεκριμένο χρόνο ανάγκες κατά Κλάδο και αν υπήρχε η δυνατότητα ανέλιξης κατά Κλάδο, αξιωματικών του κατώτερου από τους αφυπηρετήσαντες βαθμού όπως δεν έγινε έρευνα και ως προς το κατά πόσο με τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του αιτητή θα παρείχετο η δυνατότητα ανέλιξης αξιωματικών του κατώτερου από αυτόν βαθμού ή αν υπήρχαν τέτοιοι αξιωματικοί στην επετηρίδα αξιωματικών. Δέουσα έρευνα δεν έγινε και για τον αριθμό των αξιωματικών που θα έπρεπε να αφυπηρετούσαν είτε στο σύνολο της Εθνικής Φρουράς είτε κατά Κλάδο.
Δεν έχουν στοιχειοθετηθεί πριν την εξέταση των προσωπικών περιστάσεων του αιτητή, και οι κατά τον ουσιώδη χρόνο γενικότεροι παράγοντες που θα δικαιολογούσαν ή/και θα επέτρεπαν τον ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας του αιτητή, όπως αυτές περιλήφθηκαν στην υπόθεση Θεοδώρου και αναφέρονται στην ακυρωτική απόφαση στην προσφυγή 473/2009 του αιτητή, δηλαδή η εν γένει κατάσταση, οι εξειδικευμένες ανάγκες της υπηρεσίας κατά Κλάδο και η ανάγκη παροχής δυνατότητας ανέλιξης αξιωματικών κατώτερων βαθμών. Έπρεπε να καθοριστεί εκ των προτέρων το πόσοι αξιωματικοί θα έπρεπε να αφυπηρετούσαν από τον κάθε Κλάδο.
Ο αιτητής εγείρει ως δεύτερο λόγο ακύρωσης το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί η δέουσα έρευνα ως προς την «εν γένει κατάσταση», τις «εξειδικευμένες ανάγκες της υπηρεσίας κατά Κλάδο» και την «ανάγκη παροχής δυνατότητας ανέλιξης αξιωματικών κατώτερων βαθμών» και τους παράγοντες που ο ίδιος θεωρεί ότι το κάθε στοιχείο περιλαμβάνει, με αποτέλεσμα, όπως ο αιτητής εισηγείται στον τρίτο λόγο ακύρωσης, η προσβαλλόμενη απόφαση να είναι προϊόν πλάνης περί τα πράγματα.
Η επόμενη εισήγηση του αιτητή σχετίζεται με την ισχυριζόμενη παράβαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος και ειδικότερα ότι, για τους λόγους που εξηγεί, ο Κανονισμός 51 είναι αντίθετος με την αρχή της ισότητας και της μη δυσμενούς διάκρισης.
Περαιτέρω, ο αιτητής προβάλλει τη θέση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης και της μη δυσμενούς διάκρισης επειδή, κατά τον ισχυρισμό, από τους 62 αξιωματικούς οι οποίοι βρίσκονταν υπό εξέταση για τερματισμό των υπηρεσιών τους, εξετάστηκαν μόνο 25 από τους οποίους οι 17, μεταξύ αυτών και ο αιτητής, ήταν Συνταγματάρχες Όπλων του Στρατού Ξηράς. Αποφασίστηκε δε ο ευδόκιμος τερματισμός της υπηρεσίας και των 25. Όμως, κατά την εισήγηση, ακόμη και εάν εξετάστηκαν οι περιπτώσεις και των 62 αξιωματικών, δεν προκύπτει πώς επιλέγηκαν από τους συνολικά 41 Συνταγματάρχες Όπλων του Στρατού Ξηράς οι εν λόγω 17 όταν και οι 17 τελούσαν υπό τις ίδιες συνθήκες. Οπότε, όφειλαν οι καθ' ων η αίτηση να προβούν σε σύγκριση των δεδομένων των Συνταγματαρχών ώστε να διερευνηθούν τα κριτήρια της παραγράφου (1) του Κανονισμού 51. Εφόσον μάλιστα, δεν εξηγείται ποιοι παράγοντες συνέτειναν στο να θεωρηθεί ο αιτητής ως λιγότερο ικανός για να συνεχίσει την υπηρεσία του στο Στρατό έναντι των όσων θεωρήθηκαν ικανοί, η πράξη είναι και αναιτιολόγητη.
Εξάλλου, παρανόμως δόθηκε στην προσβαλλόμενη πράξη αναδρομική ισχύς διότι «επαναλαμβάνει προηγούμενη απόφαση η οποία ακυρώθηκε για παράβαση νόμου ή των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου» (βλ. άρθρο 7(γ) των περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν. 158(Ι)/99) και The Republic of Cyprus v. Antonios Mozoras (1970) 3 CLR 210). Εν πάση περιπτώσει, ο ισχυρισμός αφορά μόνο την εγκυρότητα της αναδρομικότητας και ως εκ τούτου στην περίπτωση που η επίδικη προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση κρινόταν ως έγκυρη, το σύννομο της αναδρομικότητας θα μπορούσε να εξεταστεί.
Η κατάληξη
Οι ισχυρισμοί του αιτητή είναι πανομοιότυποι με τους εγερθέντες στην Κωνσταντίνος Παντοπίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1137/2012, η απόφαση στην οποία έχει εκδοθεί σήμερα. Τα όσα εκεί έκρινα ισχύουν και εν προκειμένω γι' αυτό παραπέμπω στο κείμενό της, το οποίο και υιοθετώ.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος. Επιδικάζονται υπέρ των καθ' ων η αίτηση €1300 έξοδα.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ