|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D366
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 293/2013)
2 Ιουνίου, 2014
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΕΤΑΞΥ:
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Αιτητή
και
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ
ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
Καθ΄ων η αίτηση
______
Μ. Καλλιγέρου (κα), για Αιτητή
Ε. Ευθυμίου (κα) για καθ΄ ων η αίτηση
-------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ: Ο αιτητής είναι κάτοχος του τίτλου σπουδών Master of Science in Human Kinesiology-Specialization of Physiotherapy, ο οποίος του απονεμήθηκε τον Ιούνιο του 2001 από το Πανεπιστήμιο Semmelweis μετά από φοίτηση του στη σχολή Physical Education & Sport Sciences Βουδαπέστης.
Με την επιστροφή του στην Κύπρο, ο αιτητής κατέθεσε τον τίτλο σπουδών του στο Συμβούλιο Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών (ΣΕΦ, στο εξής οι καθ΄ ων η αίτηση), το οποίο τον αποδέχτηκε και στις 8.11.2001 απεφάσισε την εγγραφή του στο σχετικό Μητρώο. Αυθημερόν δε του έκδωσε και Πιστοποιητικό Εγγραφής δυνάμει του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου του 1989 (Ν.140/1989).
Από της εγγραφής του ο αιτητής ασκεί το επάγγελμα του φυσιοθεραπευτή στην Κύπρο, εκτός από τη χρονική περίοδο 2003-2005 που εργάστηκε ως φυσιοθεραπευτής στην Ελλάδα. Προς τούτο, μάλιστα, η αρμόδια αρχή της Ελλάδας - το Επιστημονικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου Τεχνολογικής Εκπαίδευσης - ανεγνώρισε γραπτώς στις 28.6.2002 τον τίτλο σπουδών του ως ισότιμο και αντίστοιχο με τα πτυχία των Τ.Ε.Ι. Ελλάδας στην ειδικότητα της Φυσιοθεραπείας.
Η ανενόχλητη άσκηση του επαγγέλματος του φυσιοθεραπευτή από τον αιτητή, διακόπηκε όταν έλαβε επιστολή των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 8.1.2013 με την οποία τον πληροφορούσαν ότι απεφάσισαν τη διαγραφή του από το Μητρώο καθότι «. οι αρμόδιες αρχές της Ουγγαρίας πληροφόρησαν το Συμβούλιο μέσω του συστήματος πληροφόρησης της εσωτερικής αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΙΜΙ) ότι δεν κατέχετε πτυχίο φυσιοθεραπείας στην Ουγγαρία και δεν μπορείτε να εργαστείτε ως φυσιοθεραπευτής στη χώρα αυτή». Ως εκ τούτου, κατέληγε η επιστολή, «. η άσκηση της φυσιοθεραπείας χωρίς εγγραφή στο Μητρώο είναι παράνομη και σας καλώ να επιστρέψετε το Πιστοποιητικό Εγγραφής Φυσιοθεραπευτή στο Γραφείο του Εφόρου εντός 7 ημερών από τη λήψη της παρούσας επιστολής».
Η ίδια ακριβώς επιστολή στάληκε από τους καθ΄ ων η αίτηση και σε άλλους κατόχους του ίδιου τίτλου που είχαν Πιστοποιητικό Εγγραφής φυσιοθεραπευτή, οι οποίοι, όπως και ο αιτητής, αντέδρασαν με προσφυγές κατά της νομιμότητας της επίδικης απόφασης, καθώς και με αιτήσεις για αναστολή της απόφασης μέχρι την εκδίκαση των προσφυγών. Συναφώς τέθηκαν υπόψη του (παρόντος) Δικαστηρίου οι προσφυγές υπ΄ αρ. 89, 134, 135 και 175/2013 που καταχώρησαν εναντίον του ΣΕΦ τέσσερις κάτοχοι του ίδιου τίτλου που είχαν Πιστοποιητικό Εγγραφής Φυσιοθεραπευτή, στο πλαίσιο των οποίων χορηγήθηκαν μετά από ακροαματική διαδικασία διατάγματα αναστολής της επίδικης απόφασης. Σ΄ ότι δε αφορά την παρούσα, δεν χρειάστηκε να εκδικαστεί η αίτηση για προσωρινό διάταγμα αφού στις 26.3.2013 εκδόθηκε εκ συμφώνου το αιτούμενο διάταγμα κατόπιν δέσμευσης των διαδίκων για γρήγορη εκδίκαση της προσφυγής.
Στις προαναφερθείσες λοιπόν τέσσερις προσφυγές εκδόθηκαν διατάγματα αναστολής της επίδικης απόφασης, είτε γιατί κρίθηκε ότι η επίδικη απόφαση πάσχει από έκδηλη παρανομία καθότι δεν δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή να ακουστεί πριν την έκδοση της (προσφυγές υπ΄ αρ. 89 και 135/13), είτε στη βάση της ανεπανόρθωτης ζημιάς (προσφυγές 134 και 175/13).
Τα όσα εκτίθενται πιο πάνω οριοθετούν και το πραγματικό πλαίσιο της υπό κρίση προσφυγής, στην οποία προωθήθηκαν ως ακυρωτικοί λόγοι (α) η παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης του αιτητή (άρθρο 43(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Ν.158(1)/99), (β) η παραβίαση των αρχών που αφορούν την ανάκληση ευμενούς για τον καλόπιστο διοικούμενο απόφασης (άρθρο 54 του ίδιου Νόμου), (γ) η πεπλανημένη αντίληψη του ΣΕΦ ότι μπορούσε να «επανεξετάσει» την απόφαση του 2001 για εγγραφή του αιτητή στο Μητρώο και πεπλανημένη ερμηνεία του άρθρου 23 του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου του 1989, (δ) η ουσιώδης πλάνη για τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου βάσει του προαναφερθέντος άρθρου 23 και (ε) η μη αποκάλυψη των πρακτικών στη βάση των οποίων λήφθηκε η επίδικη απόφαση.
Αναφορικά με τον υπό (α) ανωτέρω ακυρωτικό λόγο, είναι θέση του αιτητή ότι η παράλειψη των καθ΄ ων η αίτηση να του δώσουν την ευκαιρία να ακουστεί καταρρίπτει κάθε επίφαση νομιμότητας της επίδικης απόφασης. Επεσήμανε συναφώς ότι ο αιτητής εργάζεται νόμιμα ως Φυσιοθεραπευτής από το 2001 και το πτυχίο του έχει αναγνωριστεί ως ισότιμο με το πτυχίο Φυσιοθεραπείας των ΤΕΙ Ελλάδας και για νομική υποστήριξη της θέσης του επικαλέστηκε (α) το άρθρο 23 του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου του 1989, σύμφωνα με το οποίο μόνο εγγραφές που γίνονται δια δόλου και ψευδών παραστάσεων μπορούν να διαγραφούν, (β) το άρθρο 43(1) του Ν. 158(1)/99 που κατοχυρώνει το δικαίωμα ακρόασης σε κάθε πρόσωπο που επηρεάζεται δυσμενώς από διοικητική πράξη και (γ) στα όσα αποφασίστηκαν στην Α.Ε. 75/2009, Minotavros Crete Transport (Cyprus) Ltd v. Δημοκρατίας (2012) 3 Α.Α.Δ. 151 και τα οποία επαναλήφθηκαν στην απόφαση για χορήγηση του διατάγματος αναστολής στην προσφυγή αρ. 89/2013, Νικολαϊδου ν. ΣΕΦ ημερ. 29.1.13 όπου κρίθηκε ότι η επίδικη πράξη πάσχει από έκδηλη παρανομία καθότι δεν δόθηκε στην αιτήτρια η ευκαιρία να ακουστεί, όπως κρίθηκε και σε παρόμοια αίτηση στην προσφυγή 135/2013, Zαντής ν. ΣΕΦ ημερ. 6.2.13.
Ο αιτητής, αντέτειναν οι καθ΄ ων η αίτηση, ενεγράφη στο Μητρώο εσφαλμένα καθώς το πτυχίο που κατέχει δεν ενέπιπτε στην ειδικότητα του Φυσιοθεραπευτή. Αυτό προέκυψε μετά από έρευνα των καθ΄ ων η αίτηση και φυσικά «. δεν είναι δυνατό να πιστέψει κανείς ότι ο Αιτητής δεν γνώριζε ότι κατείχε πτυχίο που δεν ενέπιπτε στην ειδικότητα του Φυσιοθεραπευτή». Επομένως, εισηγήθηκαν, ορθώς λήφθηκε η επίδικη απόφαση, εξουσία που αναγνωρίζεται στο ΣΕΦ από το άρθρο 23 του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου του 1989 (Ν.140/1989, όπως τροποποιήθηκε).
Εξέτασα με προσοχή τις εκατέρωθεν θέσεις και η πρώτη επισήμανση που θα πρέπει να γίνει είναι ότι ναι μεν το άρθρο 23[1] του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου του 1989 παρέχει εξουσία στο ΣΕΦ να προχωρεί σε διαγραφή καταχώρησης στο Μητρώο, η οποία επετεύχθη με δόλο ή ψευδείς παραστάσεις και να διορθώνει εσφαλμένη καταχώρηση, αλλά ο υπό συζήτηση ακυρωτικός λόγος δεν αφορά την εξουσία αυτή. Αφορά το δικαίωμα ακρόασης του άρθρου 43(1)[2] του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 και επ΄ αυτού οι καθ΄ων η αίτηση τηρούν σιγή. Δεν αντικρούουν, δηλαδή, τα όσα επικαλείται ο αιτητής προς στοιχειοθέτηση του υπό αναφορά ακυρωτικού λόγου και ενόψει τούτου θα μπορούσε να συμπεράνει κάποιος ότι συμφωνούν με το λόγο αυτό. Δια του λόγου όμως το ασφαλές παραθέτω αυτούσιο το πιο κάτω απόσπασμα από την Minotavros Crete Transport (Cyprus) Ltd (ανωτέρω), επισημαίνοντας ότι εφαρμόζονται πλήρως και στην παρούσα, όπως κρίθηκε και στην ενδιάμεση απόφαση ημερ. 29.1.13 στην προσφυγή 89/13 (ανωτέρω):
«Με την έφεση τους οι εφεσείοντες-αιτητές προβάλλουν και πάλι, μεταξύ άλλων, τον ισχυρισμό ότι κακώς δεν δόθηκε η ευκαιρία στους εφεσείοντες-αιτητές προτού ληφθεί η απόφαση της ανάκλησης να εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με την πλαστότητα των πιστοποιητικών.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων μας παρέπεμψε σε δύο παρόμοιες πρωτόδικες αποφάσεις που επιλήφθηκαν του ιδίου θέματος, αλλά με διαφορετική κατάληξη. Αυτές είναι η Athens Frigo Ltd ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Υπόθεση Αρ. 527/08, ημερ. 13.4.2009 (απόφαση του Χατζηχαμπή, Δ.) και Vardoulakis Transport Ltd ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Υπόθεση Αρ. 531/08, ημερ. 15.1.2010 (απόφαση του Ερωτοκρίτου, Δ.). Και στις δύο αυτές υποθέσεις ηγέρθησαν παρόμοια θέματα και οι Δικαστές κατέληξαν σε αντίθετη απόφαση από την υπό εξέταση υπόθεση, κρίνοντας ότι κακώς δεν δόθηκε η ευκαιρία στους εφεσείοντες-αιτη-τές να εκφράσουν την άποψή τους, αφού η απόφαση ανάκλησης θα επηρέαζε δυσμενώς τα συμφέροντά τους.
Στην πρώτη υπόθεση λέχθηκαν και τα ακόλουθα:
«Ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για παρανόμως ληφθείσα διοικητική πράξη, το δικαίωμα ακρόασης υφίσταται, δεδομένου ότι η Αιτήτρια επηρεάζεται δυσμενώς από την απόφαση για ανάκληση. Και τούτο όχι μόνο διότι με την ανάκληση στερείται της ήδη πραγματοποιηθείσας εγγραφής και άδειας κυκλοφορίας του οχήματος της, αλλά και διότι απεδόθη στην ίδια γνώση της παρανομίας και συμμετοχή σε αυτή, ώστε να εδικαιολογείτο η ανάκληση στη βάση ότι η εγγραφή και άδεια κυκλοφορίας εξασφαλίσθησαν κατόπιν δόλιας και απατηλής ενέργειας εκ μέρους της.»
Στη δεύτερη πιο πάνω απόφαση το σχόλιο του Δικαστή επί του θέματος ήταν το πιο κάτω:
«Σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου και της φυσικής δικαιοσύνης, όπως αυτές κωδικοποιούνται στο Άρθρο 43 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης παρέχεται σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση της πράξης ή άλλου διοικητικού μέτρου, το οποίο είναι πειθαρχικής φύσης ή που άλλως πως είναι δυσμενούς φύσης. Ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.».
Παρατηρούμε ότι στην πρώτη από τις πιο πάνω υποθέσεις καταχωρήθηκε έφεση από τη Δημοκρατία, η οποία στη συνέχεια απεσύρθη, ενώ η δεύτερη υπόθεση δεν εφεσιβλήθηκε. Είναι, έτσι, κάπως παράδοξο σήμερα η Δημοκρατία να υποστηρίζει την ορθότητα αντίθετης με τις πιο πάνω αποφάσεις.
Έχοντας εξετάσει με προσοχή τους ισχυρισμούς που αφορούν το θέμα που εγείρεται, το σκεπτικό των υποθέσεων Athens Frigo Ltd και Vardoulakis Transport Ltd μας βρίσκει σύμφωνους, ενώ διαφωνούμε με το σκεπτικό της υπό κρίση πρωτόδικης απόφασης.»
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω, οι καθ΄ ων η αίτηση όφειλαν πριν προβούν σε έκδοση της επίδικης απόφασης να δώσουν την ευκαιρία στον αιτητή να ακουστεί καθότι η έκδοση της τον επηρέαζε δυσμενώς. Τοσούτω μάλλον, τη στιγμή που ο αιτητής ασκούσε νόμιμα για 12 χρόνια το επάγγελμα του Φυσιοθεραπευτή με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σ ότι δε αφορά την εξουσία που παρέχει στο ΣΕΦ το άρθρο 23 του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου, δεν κατανοώ πώς η επίκληση του από τους καθ΄ ων η αίτηση μπορεί να έχει επιπτώσεις στο δικαίωμα ακρόασης που είχε ο αιτητής και το οποίο κατοχυρώνεται από το άρθρο 43(1) του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999. Αντίθετα, ακριβώς για τους λόγους διαγραφής που προνοούνται από το εν λόγω άρθρο, θα έπρεπε να δοθεί η ευκαιρία στον αιτητή να ακουστεί σε ένα θέμα που θα είχε καταλυτικές συνέπειες στην επαγγελματική του κατάσταση.
Ο υπό συζήτηση, επομένως, ακυρωτικός λόγος ευσταθεί και η επίδικη απόφαση παραμερίζεται, χωρίς να χρειάζεται να εξεταστεί οποιοσδήποτε από τους περαιτέρω προωθηθέντες λόγους. Δεν θα ΄ταν όμως χωρίς σημασία να επισημανθεί ότι στην περίπτωση επανεξέτασης της εγγραφής του αιτητή στο επίδικο Μητρώο, το ΣΕΦ ίσως θα πρέπει να επανασκύψει στις πρόνοιες του άρθρου 23 του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου, το οποίο προνοεί περιοριστικά τους λόγους διαγραφής ενός φυσιοθεραπευτή από το Μητρώο. Όπως δεν πρέπει να υποτιμά και τη σημασία της πλήρους τήρησης και αποκάλυψης των πρακτικών στη βάση των οποίων λαμβάνεται μια διοικητική απόφαση, καθότι χωρίς αυτά δεν είναι δυνατή η άσκηση δικαστικού ελέγχου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.500 πλέον ΦΠΑ έξοδα προς όφελος του αιτητή και εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ
[1] 23. Πάσα καταχώρησις εν τω Μητρώω, η οποία αποδεικνύεται προς ικανοποίησιν του Συμβουλίου ότι επετεύχθη δια δόλου ή ψευδών παραστάσεων διαγράφεται και πάσα καταχώρησις αποδεικνυομένη ως εσφαλμένη διορθούται:
Νοείται ότι δέον να εντίθηται εν τω Μητρώω και να υπογράφηται υπό του Προέδρου του Συμβουλίου σημείωσις αναφορικώς προς τους λόγους πάσης τοιαύτης διαγραφής ή διορθώσεως.
[2] 43(1) Το δικαίωμα ακρόασης παρέχεται, εκτός από τις περιπτώσεις τις οποίες ο νόμος προβλέπει ρητά, σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση πράξης ή από τη λήψη διοικητικού μέτρου που είναι πειθαρχικής φύσης ή που έχει το χαρακτήρα της κύρωσης ή που είναι άλλως πως δυσμενούς φύσης.