|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ELEFTHERIOU & OTHERS ν. CENTRAL BANK (1980) 3 CLR 85
Motorways Ltd ν. Υπουργού Οικονομικών και Άλλου (1999) 3 ΑΑΔ 447
Hλιόπουλος Kωνσταντίνος ν. Aρχής Hλεκτρισμού Kύπρου (2000) 3 ΑΑΔ 438
Ηροδότου Χρίστος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2010) 3 ΑΑΔ 220
Πετρίδης Γιαννάκης και Άλλη ν. Δήμου Πόλεως Χρυσοχούς και Άλλου (2010) 3 ΑΑΔ 501
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ κ.α. ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 1087/2009, 11/9/2012
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2014:D433
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1609/2011)
27 Ιουνίου 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------------------
Μ. Παπαπέτρου, για τον Αιτητή.
Ε. Γαβριήλ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
-----------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο αιτητής, εκτελεστικός μηχανικός στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, απέστειλε χειρόγραφο αίτημα την 1.11.2010 προς τον Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών όπως του καταβληθεί το πόσο των €2.300 το οποίο κατέβαλε για εξαγωγή οδόντος, χειρουργική τοποθέτηση εμφυτεύματος, προσθήκη τεχνιτού ιστού και μεμβράνης και προσθετική αποκατάσταση σύμφωνα με τιμολόγιο δύο χειρούργων οδοντιάτρων του ιδιωτικού τομέα. Σύμφωνα με το αίτημα οι υπηρεσίες που παρασχέθηκαν ήταν απολύτως αναγκαίες για την υγεία του αιτητή και εξ αντικειμένου αδύνατο να παρασχεθούν στο δημόσιο τομέα της υγείας.
Οι καθ΄ ων δεν απάντησαν στο πιο πάνω αίτημα, ο αιτητής απέστειλε υπενθύμιση και πάλι χειρογράφως στις 10.1.2011 και στη συνέχεια ανέλαβαν οι δικηγόροι του, οι οποίοι απέστειλαν συστημένη επιστολή στον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας στις 21.3.2011 ζητώντας απάντηση. Στις 29.3.2011 οι καθ΄ ων απάντησαν στην υπενθυμητική επιστολή του αιτητή απολογούμενοι αφενός για την καθυστέρηση και αφετέρου πληροφορώντας τον αιτητή ότι η καθυστέρηση είχε προκληθεί λόγω του ότι το Υπουργείο Υγείας είχε διαπιστώσει ασάφειες στην ισχύουσα μέχρι τότε διαδικασία με αποτέλεσμα να έπρεπε να γίνει καθορισμός ειδικού Πρωτοκόλλου. Η αίτηση, επομένως, θα εξεταζόταν από τη νεοδιοριζομένη Ειδική Επιτροπή το συντομότερο δυνατό. Ο αιτητής αντέδρασε μέσω των δικηγόρων του οι οποίοι απέστειλαν νέα επιστολή στο Υπουργείο Υγείας ημερ. 6.4.2011 παραπονούμενοι για την όλη καθυστέρηση που ισοδυναμούσε με προσπάθεια υπεκφυγής από την ουσία του θέματος αφού επιχειρείτο η όποια μελλοντική απάντηση να συνδεθεί με ασαφείς και αόριστες διαδικασίες. Απεστάλη και νέα επιστολή από τους δικηγόρους στις 24.6.2011 παραπονούμενοι και πάλι για τη μη απάντηση, στις δε 3.11.2011 κατεχωρήθη η προσφυγή υπ΄ αρ. 1453/2011, η οποία εν τέλει απεσύρθη με έξοδα υπέρ του αιτητή στις 6.9.2012 λόγω του ότι στο μεταξύ οι καθ΄ ων απέρριψαν στις 21.11.2011 το αίτημα καθότι δεν πληρούσε τα προκαθορισμένα κριτήρια για την παροχή της κάλυψης οδοντιατρικής θεραπείας από τον ιδιωτικό τομέα.
Κατά συνέπεια καταχωρήθηκε η υπό κρίση προσφυγή επιδιώκοντας δήλωση ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση των καθ΄ ων να καταβάλουν τα έξοδα της οδοντιατρικής δαπάνης είναι άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και χωρίς έννομο αποτέλεσμα. Τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται η προσφυγή παρατίθενται κατά συνοπτικό τρόπο στον Πίνακα Β της παρούσας αίτησης ακυρώσεως και συνίστανται βασικά στο ότι η παράλειψη των καθ΄ ων είναι αντίθετη με τα Άρθρα 28 και 29 του Συντάγματος και σε παραβίαση του Νόμου αρ. 158(Ι)/1999. Στην πορεία της εξέλιξης της προσφυγής και μετά την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης του αιτητή, υπεβλήθη αίτημα στις 27.12.2012 όπως οι καθ΄ ων θέσουν στη διάθεση του αιτητή το φάκελο του Άκη Παπασάββα αναφορικά με την έγκριση της δικής του αίτησης για χορηγία ύψους €17.000 για εμφυτεύματα οδόντων. Κατεχωρήθη ένσταση από πλευράς των καθ΄ ων, αλλά εν τέλει στις 10.4.2013 έγινε εκ μέρους τους αποδεκτή η έκδοση διατάγματος ούτως ώστε ο φάκελος του Α. Παπασάββα να τεθεί στη διάθεση των δικηγόρων του αιτητή.
Η βασική τοποθέτηση του αιτητή είναι ότι σε παρόμοια ή εντελώς ίδια περίπτωση δημοσίου λειτουργού και συγκεκριμένα του τότε Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα Α. Παπασάββα, οι καθ΄ ων ενήργησαν κατά εντελώς αντίθετο τρόπο ικανοποιώντας το αίτημα και μάλιστα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Δημιουργήθηκε έτσι ανισότητα κατά παράβαση της σχετικής αρχής που διασφαλίζεται από το Άρθρο 28 του Συντάγματος, αλλά και το άρθρο 38 του Νόμου αρ. 158(Ι)/1999. Παραβιάστηκε όμως ταυτόχρονα, κατά την εισήγηση, και η χρηστή διοίκηση όπως διατυπώνεται στο άρθρο 50 του προαναφερθέντος Νόμου, αλλά και η υποχρέωση της διοίκησης για αιτιολόγηση των διοικητικών πράξεων εφόσον με την επιστολή απόρριψης δόθηκαν απλώς τα γενικά κριτήρια έγκρισης σχετικών αιτημάτων χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονα και επαρκής έρευνα των όλων δεδομένων του αιτητή.
Οι καθ΄ ων στη δική τους αγόρευση εισηγούνται ότι καμία παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης δεν υπήρξε καθότι η περίπτωση του Α. Παπασάββα ήταν διαφορετική τόσο από πλευράς του νομικού καθεστώτος που ίσχυε τον συγκεκριμένο χρόνο, όσο και από πλευράς δεδομένων. Το αρμόδιο Υπουργείο εντός του πλαισίου των αρμοδιοτήτων και εξουσιών του επανεξέτασε τη διαδικασία και τα κριτήρια αιτημάτων για κάλυψη των εξόδων οδοντιατρικής θεραπείας στον ιδιωτικό τομέα που δεν προσφέρεται από το δημόσιο και σε σύσκεψη ημερ. 23.2.2011 αποφασίστηκε η σύσταση Ειδικής Τριμελούς Επιτροπής, η οποία εξέδωσε συγκεκριμένα κριτήρια με ισχύ από 8.7.2011 και ήταν στη βάση αυτών των κριτηρίων που εξετάστηκε και απορρίφθηκε η αίτηση του αιτητή.
Εξετάζοντας κατ΄ αρχάς το ζήτημα της αιτιολογίας αποτελεί την κρίση του Δικαστηρίου ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι δεόντως ή επαρκώς αιτιολογημένη. Εκεί καταγράφηκαν οι λόγοι που το αίτημα δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί. Ως ανεφέρθη δεν πληρούνταν τα προκαθορισθέντα κριτήρια για την παροχή της θεραπείας. Τα κριτήρια ήταν ότι η τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων εγκρίνεται στις ακόλουθες περιπτώσεις: (α) σε ασθενείς με πρόβλημα καρκίνου της στοματογναθοπροσωπικής περιοχής στα πλαίσια της θεραπείας των οποίων αφαιρείται μέρος της γνάθου ή τμήμα του προσώπου με αποτέλεσμα τη δυσκολία στη σίτιση, αλλά και δυσμορφία, (β) σε άτομο με γενετικές σκελετικές και οδοντικές ανωμαλίες ή δυσπλασίες προσώπου ή που έχουν υποστεί σοβαρά ατυχήματα με πρόκληση μετατραυματικών δυσμορφιών, (γ) σε άτομα με ατροφικές γνάθους, δυσκολία στην κατασκευή οδοντοστοιχίας με ικανοποιητική συγκράτηση με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα στη σίτιση ή την ομιλία και (δ) σε άτομα με νευρολογικά προβλήματα όπως Parkinson τα οποία χρειάζονται σταθερότερη προσθετική εργασία, αντί μόνο κινητή οδοντοστοιχία.
Αιτιολογία που είναι επαρκής ή πλήρης είναι σύμφωνα με τη νομολογία εκείνη που δίδει τα στοιχεία που είναι απαραίτητα προς έλεγχο της πράξης από το Δικαστήριο. Πρέπει να προσδιορίζει τη βάση της απόφασης και τους λόγους που τη στοιχειοθετούν έτσι ώστε να είναι δεκτική ελέγχου προς διαπίστωση απουσίας πλάνης περί το νόμο ή τα πράγματα, (Eleftheriou v. Central Bank of Cyprus (1980) 3 C.L.R. 85, Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ηροδότου ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 220). Επιτρέπεται δε η συμπλήρωση της αιτιολογίας από τους διοικητικούς φακέλους νοουμένου ότι τα στοιχεία προκύπτουν από αυτούς και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη ληφθείσα απόφαση έτσι που να δύναται να λεχθεί ότι είναι αναπόφευκτα πίσω από αυτή, (Συμεωνίδου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 145, Ηλιόπουλος ν. Α.Η.Κ. (2000) 3 Α.Α.Δ. 438 και Πετρίδης κ.ά. ν. Δήμου Πόλεως Χρυσοχούς (2010) 3 Α.Α.Δ. 501).
Ο αιτητής ζήτησε την παροχή χορηγίας στις χειρόγραφες επιστολές του στις οποίες ουδέν ιατρικό ή άλλο πρόβλημα παρέθεσε. Στην επιστολή του ημερ. 1.11.2010, αορίστως απλώς δήλωσε, χωρίς καμιά εξήγηση, ότι το εμφύτευμα και η χειρουργική επέμβαση «ήταν απολύτως αναγκαίες για την υγεία μου». Στο συνοδευτικό τιμολόγιο του χειρούργου οδοντίατρου ουδέν ιδιαίτερο ανεφέρθη σχετικό με την ιατρική αναγκαιότητα της επέμβασης για το εμφύτευμα. Το ίδιο και στην επόμενη επιστολή του αιτητή ημερ. 10.1.2011, αλλά και τις επιστολές των δικηγόρων του που ακολούθησαν. Δεν διαπιστώνεται συνεπώς πρόβλημα με την απορριπτική απάντηση των καθ΄ ων. Ήταν πρόδηλο ότι η περίπτωση του δεν ενέπιπτε στα καθορισθέντα κριτήρια που αφορούσαν ιδιαίτερες περιπτώσεις υγείας και όχι απλώς στερεότυπες και συνήθεις περιπτώσεις αποφάσεως ενός πολίτη της Δημοκρατίας να βάλει εμφύτευμα, αντί άλλου τρόπου αντιμετώπισης οδοντιατρικού προβλήματος.
Παρέμεινε να εξεταστεί το εγερθέν ουσιαστικό ζήτημα κατά πόσο ορθά η προσβαλλόμενη πράξη λήφθηκε με βάση τα κριτήρια που εισήχθησαν μετά την αίτηση. Ο βασικός κανόνας είναι ότι μια διοικητική πράξη εκδίδεται με βάση το ισχύον κατά τη χρονική στιγμή της έκδοσης της νομικό καθεστώς. Αυτό προνοεί και το άρθρο 9 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου αρ. 158(Ι)/99, που αποτελεί βέβαια την κωδικοποιημένη νομολογιακή αρχή στο ζήτημα. Έστω και αν το νομοθετικό καθεστώς κατά την υποβολή της αίτησης είναι διαφορετικό, η διοίκηση είναι υποχρεωμένη να αποφασίσει με βάση το νέο νομοθετικό γίγνεσθαι κατά την ώρα της λήψης της διοικητικής πράξης. Και αυτό βασίζεται στην κοινή λογική ότι εφόσον η νομοθεσία στο μεταξύ αλλάζει κατά τη σοφία του νομοθέτη, δεν μπορούν αιτήσεις που υποβλήθηκαν προηγουμένως να έχουν αναφορά ή να αποφασίζονται με βάση το παρωχημένο καθεστώς. Μόνη εξαίρεση, η αδικαιολόγητη καθυστέρηση της διοίκησης να επιληφθεί σχετικής αιτήσεως έτσι ώστε αν στο μεταξύ έχει επέλθει ουσιαστική νομοθετική αλλαγή, να ισχύει το προηγούμενο καθεστώς. Η νομολογία επί αυτού του θέματος απορρέει κατά κύριο λόγο από τις υποθέσεις αιτήσεων για πολεοδομικές άδειες ή άδειες οικοδομής.
Παρατηρείται κατ΄ αρχάς ότι στους λόγους ακυρώσεως δεν τίθεται το ζήτημα με την ακρίβεια που απαιτεί ο Κανονισμός 7 του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου Διαδικαστικού Κανονισμού 1962 και επομένως απαραδέκτως εγείρεται με την απαντητική, στην ουσία, αγόρευση του αιτητή ζήτημα παραβίασης του άρθρου 9 του Νόμου αρ. 158(Ι)/99. Το μόνο που αναφέρθηκε στους νομικούς λόγους της προσφυγής είναι η με αοριστία επίκληση όλου του Νόμου αρ. 158(Ι)/99. Η αναγκαιότητα εξειδίκευσης είναι ιδιαίτερα επιτακτική στις περιπτώσεις αυτές όπου γίνεται επίκληση συνθηκών που συναρτώνται προς τη χρονική διάσταση του όλου ζητήματος ως προς το τι ίσχυε κατά την υποβολή μιας αίτησης προς τη διοίκηση και πώς άλλαξε το καθεστώς κατά την απόφαση. Όσον αφορά την παράλειψη των καθ΄ ων να απαντήσουν δυνάμει του Άρθρου 29 του Συντάγματος, αυτό ήδη ξεπεράστηκε με την προσβαλλόμενη πράξη και η προηγούμενη προσφυγή υπ΄ αρ. 1453/2011, η οποία ακριβώς καταχωρήθηκε λόγω μη έγκαιρης απάντησης στο αίτημα του αιτητή, αποσύρθηκε όταν το αίτημα απαντώμενο απερρίφθη, που είναι και το αντικείμενο της παρούσας. Το βασικό αίτημα του αιτητή τώρα έχει αναφορά στην κατ΄ ισχυρισμόν ανισότητα μεταξύ του ιδίου και του Άκη Παπασάββα.
Στο πιο πάνω πλαίσιο είναι που πρέπει να εξεταστεί το τεθέν ζήτημα. Δεν διαπιστώνεται ανισότητα στη μεταχείριση των δύο αιτημάτων, παρόλη την προβληματική που αναπτύσσεται γύρω από την αίτηση Παπασάββα. Η αίτηση του αιτητή υπεβλήθη την 1.11.2010. Στους δύο μήνες, την 10.1.2011, απεστάλη υπενθύμιση στους καθ΄ ων για να τοποθετηθούν στο αίτημα. Στις 29.3.2011 οι καθ΄ ων απαντούν αγγίζοντας, αλλά όχι τοποθετούμενοι θετικά ή αρνητικά στο αίτημα, λέγοντας ότι η όλη διαδικασία επανεξετάζεται λόγω ασαφειών ώστε να καθορισθεί ειδικό πρωτόκολλο. Συναφώς η αίτηση θα εξεταζόταν από τη νεοδιοριζόμενη ειδική επιτροπή. Το αίτημα τελικώς απερρίφθη με την προσβαλλόμενη πράξη ημερ. 21.11.2011. Παρήλθε έτσι ένας χρόνος από την ημερομηνία υποβολής του αιτήματος μέχρι την απορριπτική απόφαση.
Η πιο πάνω περίοδος του διαρρεύσαντος έτους δεν ήταν περίοδος απραξίας για τους καθ΄ ων. Μπορεί να μην κινήθηκαν με ιδιαίτερη ταχύτητα, αλλά εφόσον η διοίκηση διαπίστωσε αδυναμία στο τότε ισχύον σύστημα, άρχισε η αναζήτηση τρόπου θεραπείας και επίλυσης του. Από το διοικητικό φάκελο, Τεκμ. «Α», ερυθρά 5-6, παρουσιάζεται ότι έγινε ευρεία σύσκεψη υπηρεσιακών παραγόντων στις 23.2.2011, τρισήμιση και πλέον μήνες μετά την υποβολή της αίτησης με θέμα το χειρισμό των αιτημάτων που υποβάλλονται για κάλυψη εξόδων οδοντιατρικής θεραπείας στον ιδιωτικό τομέα για υπηρεσίες μη προσφερόμενες στο δημόσιο. Η σύσκεψη έγινε στην παρουσία του Υπουργού. Καθορίστηκε εκεί το γενικό πλαίσιο εξέτασης τέτοιων αιτημάτων και δρομολογήθηκε η σύσταση Επιτροπής στην οποία να μετέχουν οδοντίατροι όλων των ειδικοτήτων για την κατάρτιση κριτηρίων στη βάση παρομοίων πρωτοκόλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Εκεί αποφασίστηκε να αποσταλεί και επιστολή προς τους αιτητές που ήδη είχαν υποβάλει αιτήσεις και ήσαν υπό εκκρεμότητα.
Τα πιο πάνω δείχνουν ότι δεν μπορεί να ευσταθήσει η θέση περί παρόδου ευλόγου χρόνου από την άποψη ότι ο χρόνος διέρρευσε χωρίς λογικές ενέργειες από πλευράς της διοίκησης. Πριν την πάροδο τεσσάρων μηνών, οι καθ΄ ων ενεργοποιήθηκαν προς καθορισμό νέου πρωτοκόλλου και διαδικασιών, σκέψεις και εμφανώς υπήρχαν στη διοίκηση από προηγουμένως, εφόσον ο αιτητής στην επιστολή του δικηγόρου του ημερ. 21.3.2011 ήδη αναφέρεται σε προηγηθείσες δηλώσεις εκπροσώπου του Υπουργείου Υγείας στα μέσα Φεβρουαρίου ότι θα υπήρχε σχετική ανακοίνωση σύντομα. Έχοντας λοιπόν υπόψη ότι τροχοδρομείτο ήδη από το Φεβρουάριο του 2011 επανακαθορισμός των κριτηρίων προς διόρθωση ασαφειών και δυσλειτουργιών, δεν είναι βάσιμο να λεχθεί ότι παρήλθε ο εύλογος χρόνος εξέτασης της αίτησης που είναι και το ζητούμενο από τη νομολογία. Η τελική απάντηση που δόθηκε στις 21.11.2011 ήταν βέβαια ακόλουθο της συμπλήρωσης της όλης διαδικασίας και του καθορισμού νέου πρωτοκόλλου για την εξέταση και απόφαση επί τέτοιων αιτήσεων. Θα ήταν παράλογο να αποφασιζόταν η αίτηση του αιτητή με κριτήρια προϊσχύοντα τα οποία ήσαν υπό αναθεώρηση με στόχο την επίτευξη ενός καλύτερου πλαισίου λειτουργίας του συστήματος προς αποφυγή των προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί προηγουμένως.
Στην A. Chacholis Developers Ltd κ.ά. ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 119/2008, ημερ. 25.6.2009, είχε υποβληθεί αίτηση για κατά παρέκκλιση χορήγηση πολεοδομικής άδειας στις 10.5.2004, όταν ίσχυε σχέδιο ανάπτυξης με βάση τη Δήλωση Πολιτικής κάτω από τον Καν. 13(1) της Κ.Δ.Π. 309/99. Κατά το χρόνο εξέτασης και έκδοσης της απόφασης ίσχυε νέο Τοπικό Σχέδιο Αγίας Νάπας που δημοσιεύτηκε στις 10.9.2004. Η τελική απορριπτική απάντηση από το Υπουργικό Συμβούλιο έγινε στις 7.11.2007. Κρίθηκε ότι η πάροδος τεσσάρων μηνών μεταξύ της αίτησης και της εφαρμογής του νέου Τοπικού Σχεδίου δεν υπερέβαινε το εύλογο του χρόνου. Και ότι περαιτέρω σε αιτήσεις για πολεοδομική άδεια χρειάζεται χρόνος για εξέταση και διεκπεραίωση των αιτήσεων από τα διάφορα αρμόδια κυβερνητικά γραφεία.
Δεν υπάρχει ορισμός του εύλογου χρόνου. Αυτός εξαρτάται κατά περίπτωση από τη συγκεκριμένη υπόθεση, τα δεδομένα στοιχεία και τα περιστατικά. Στην υπό κρίση υπόθεση όπως έχει προλεχθεί σε λιγότερο από τέσσερεις μήνες είχε ήδη διαφανεί, αλλά και αρχίσει η εξέταση της αναθεώρησης των κριτηρίων. Ορθά η κα Γαβριήλ στην αγόρευση της, αλλά και κατά τις διευκρινίσεις, υπέδειξε ότι το αίτημα υπεβλήθη το Νοέμβριο του 2010 για θεραπεία που έγινε το 2008 και 2009 και δη μεταξύ της περιόδου Νοεμβρίου 2008 και Ιουλίου 2009 Το αίτημα του αιτητή σαφώς υπεβλήθη ενάμιση έτος μετά, καθυστερημένα δηλαδή ως το τέλος της θεραπείας, για λόγους που αφορούν τον αιτητή. Επομένως δεν ήταν και εύλογο για αυτόν να αναμένει την άμεση ανταπόκριση των αρμοδίων υπηρεσιών όταν ο ίδιος καθυστέρησε την αναζήτηση πληρωμής από το δημόσιο. Αυτή η διάσταση του θέματος ευλόγως διαφοροποιεί την υπό κρίση αίτηση με αυτή του Α. Παπασάββα, ο οποίος υπεβλήθη στη θεραπεία των εμφυτευμάτων κατά την περίοδο Ιουλίου 2008 με Ιανουάριο 2010, με αίτηση που υπεβλήθη σε διάστημα ενός μηνός μετέπειτα, σχεδόν συγχρόνως δηλαδή με τη λήξη της θεραπείας και στη βάση του τότε υπάρχοντος σχεδίου παροχής δημόσιας κάλυψης για θεραπείες που γίνονταν στον ιδιωτικό τομέα. Αναφέρθηκε από την κα Γαβριήλ ότι το αίτημα του Α. Παπασάββα είχε εξεταστεί και εγκριθεί με βάση το παλαιό σχέδιο που ήταν δημοσιευμένο στην Επίσημη Εφημερίδα της 15.5.2009.
Δεν υπάρχει καμιά ομοιότητα στις δύο περιπτώσεις, ούτε και ομοιογένεια. Το ότι η περίπτωση Παπασάββα εξετάστηκε σε συντομότατο χρόνο και δημιούργησε εκ των υστέρων δημόσιο θόρυβο και αντιπαραθέσεις δεν δικαιολογεί κατ΄ ανάγκη άνιση μεταχείριση των δύο, ούτε και ανισότητα κατά το Άρθρο 28 του Συντάγματος. Τα χρονικά σημεία των δύο περιπτώσεων όπως επεξηγήθηκε ανωτέρω ήταν διάφορα, καθώς και το νομικό καθεστώς εξέτασης. Όπως αναφέρεται και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959 σελ. 182, η διοίκηση οφείλει να χρησιμοποιεί το ίδιο μέτρο κρίσης όταν πρόκειται για αιτήσεις «.. ταυτόχρονες υποβαλλόμενες και βάσιν έχουσαι τα αυτά πραγματικά περιστατικά ...», αλλά όταν «... δεν υφίσταται το στοιχείο της ταυτότητας των περιπτώσεων, ή οσάκις είναι διάφοροι οι όροι κρίσεως ... ή οσάκις δε εις τας ενώπιον της Διοικήσεως περιπτώσεις δεν συντρέχει η αυτή πραγματική κατάστασις .. δεν υπάρχει κακή χρήσις διακριτικής ευχέρειας.».
Τα όσα δε αναπτύχθηκαν σε σχέση με το ελλιπές του φακέλου Παπασάββα, την απώλεια εγγράφων κλπ, (Σημείωμα Κ. Μάνουλου, Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού ημερ. 22.10.2010 στο κατατεθέν Τεκμη. «Β»), σαφώς δεν περιποιούν τιμή στη διοίκηση και τη Δημοκρατία, αλλά δεν αφορούν την εδώ αναθεώρηση της προσβαλλόμενης πράξης από το Δικαστήριο. Αφορούν άλλους τομείς δικαίου και εναπόκειται στην πολιτεία να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς για οποιαδήποτε ατασθαλία. Οι οποιεσδήποτε παρατυπίες ή ακόμη και παρανομίες στην υπόθεση Παπασάββα δεν δικαιολογούν ίση μεταχείριση και στην περίπτωση που εδώ εξετάζεται, (Παπαγιάννης ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1087/2009, ημερ. 11.9.2012). Οι καθ΄ ων ορθά πράττοντας προχώρησαν να λάβουν τα δέοντα μέτρα προς μια πιο ορθολογιστική και ενδεχόμενη περιοριστική αντιμετώπιση των αιτημάτων του είδους.
Η προσφυγή συνεπώς απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων.
Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ