|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D3
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 6467/2013)
3 Ιανουαρίου, 2014
[K. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Καθ΄ων η Aίτηση.
- - - - - -
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 4.12.2013
Κ. Πόλεος για Δ. Παυλίδη, για τον Αιτητή.
Ε. Συμεωνίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η (E X - T E M P O R E)
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την έκδοση των ακολούθων διαταγμάτων:
Α. Προσωρινό Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται όπως οι Καθ΄ων η Αίτηση από την στιγμή της επίδοσης σε αυτούς του παρόντος διατάγματος να απόσχουν οιασδήποτε ενέργειας ή πράξεως δια δήμευση του Οχήματος με αρ. Εγγραφής ΜΑΡ 081 του Αιτητή και όπως απαγορευθεί εις άπαντας τους ως άνω Καθ΄ων και/ή υπηρέτες και/ή υπαλλήλους τους και/ή Λειτουργούς Τμήματος Τελωνείων Υπουργείου Οικονομικών όπως συνεργαστούν ή συμμετάσχουν εις οποιανδήποτε ενέργεια δια την Δήμευση του Οχήματος μέχρι να δυνηθώσιν να ενστούν και/ή μέχρι τοιούτον διάταγμα επικυρωθεί από το Σεβαστό Δικαστήριο και/ή μέχρι πλήρους εκδίκασης της παρούσας Προσφυγής.
Β. Προσωρινό Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσουνται οι Καθ΄ων η Αίτηση από την στιγμή της επίδοσης σε αυτούς του παρόντος διατάγματος να απόσχουν οιασδήποτε ενέργειας ή πράξεως δια δήμευση του Οχήματος με αρ. Εγγραφής ΜΑΡ 081 του Αιτητή και όπως απαγορευθεί εις άπαντας τους ως άνω Καθ΄ων και/ή υπηρέτες και/ή υπαλλήλους τους και/ή Λειτουργούς Τμήματος Τελωνείων Υπουργείου Οικονομικών όπως συνεργαστούν ή συμμετάσχουν εις οποιανδήποτε ενέργεια δια την δήμευση μέχρι τελικής εκδίκασης της Παρούσας Προσφυγής.
Γ. Προσωρινό Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται οι Καθ΄ων η Αίτηση όπως αναστείλουν οποιαδήποτε μέτρα κράτησης και/ή κατάσχεσης και/ή κατακράτησης και/ή δήμευσης κατά του Οχήματος Αρ. ΜΑΡ 081 ιδιοκτησίας του Αιτητή που πηγάζουν από Βεβαίωση Τελωνειακής Οφειλής και παραδώσουν αυτό στον Αιτητή για ασφαλή κράτηση μέχρι την πλήρη εκδίκαση της παρούσας Προσφυγής.
Δ. Προσωρινό Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται οι Καθ΄ων η Αίτηση όπως το επαπειλούμενο να εκδοθεί Διάταγμα Δήμευσης του Οχήματος ΜΑΡ 081 (Threatened to be issued), μη εκδοθεί.
Ε. Οιανδήποτε άλλη απόφασιν δυνάμει οιουδήποτε άρθρου χορηγούντος στο Σεβαστό Δικαστήριο αρμοδιότητα εάν η Δικαιοσύνη το απαιτεί, ανεξαρτήτως του εάν αυτή εζητήθη ή μη.
ΣΤ. Έξοδα της Αίτησης αυτής πλέον 18% ΦΠΑ.»
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση του αιτητή που συνοδεύει την αίτηση, ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης οχήματος με αρ. εγγραφής ΜΑP 081, όχημα μεταχειρισμένο με πρώτη εγγραφή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Περί τις 23.10.2013 οι Τελωνιακές Αρχές της Δημοκρατίας προέβησαν σε κατάσχεση του εν λόγω οχήματος, με ισχυρισμό πως έγινε πλαστογραφία, χωρίς περαιτέρω πληροφορίες και έκτοτε το όχημα κατακρατείται από το Τμήμα Τελωνείων.
Περί τις 3.12.2013 το Τμήμα Τελωνείων γνωστοποίησε στον αιτητή επιστολή τιτλοφορούμενη «Εκ των υστέρων Βεβαίωση Τελωνειακής Οφειλής», ημερομηνίας 27.11.2013 (Τεκμήριο Γ). Αποτελεί θέση του αιτητή ότι η πράξη που περιλαμβάνεται στην εν λόγω επιστολή στερείται νομιμότητας λόγω του ότι ο αιτητής δεν είναι υποκείμενος στο φόρο πρόσωπο, καθότι αγόρασε το όχημα στην Κύπρο από Κύπριο πωλητή. Περαιτέρω, η Βεβαίωση στηρίζεται σε διατάξεις του Νόμου που αφορούν καπνικά προϊόντα από τρίτες χώρες και δεν αφορούν το εν λόγω όχημα.
Οι καθ΄ων η αίτηση, αναφέρουν, απειλούν με δήμευση του οχήματος για πληρωμή τελωνειακής οφειλής η οποία δεν αφορά τον αιτητή. Περαιτέρω, κατακρατούν το όχημα χωρίς να κατέχουν εξειδικευμένες γνώσεις ή προσωπικό για ασφαλή κράτηση του οχήματος. Προβάλλεται επίσης ο ισχυρισμός ότι η περαιτέρω συνέχιση κατοχής του οχήματος από τους καθ΄ων η αίτηση ενδέχεται να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο όχημα και στον αιτητή ως ιδιοκτήτη του.
Η αίτηση είχε καταχωρηθεί ως μονομερής, μετά όμως από οδηγίες του Δικαστηρίου επιδόθηκε στην άλλη πλευρά, η οποία καταχώρησε ένσταση. Οι λόγοι ένστασης έχουν ως ακολούθως:
«1. Εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι η αίτηση είναι απαράδεκτη αφού η ζητούμενη θεραπεία που ζητείται με την αίτηση για προσωρινό διάταγμα δεν συμπίπτει με την θεραπεία που ζητείται με την αίτηση ακύρωσης.
2. Άνευ βλάβης της πιο πάνω προδικαστικής ένστασης, εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι η αίτηση του αιτητή για έκδοση του αιτούμενου προσωρινού διατάγματος έχει καταστεί αλυσιτελής και άνευ αντικειμένου αφού ο αιτητής δεν αμφισβήτησε την κατάσχεση του εν λόγω οχήματος το οποίο κατασχέθηκε στις 23.10.2013 και ως εκ τούτου με βάση την τελωνειακή νομοθεσία το όχημα έχει κηρυχθεί αυτόματα ως δημευθέν.
3. Άνευ βλάβης των πιο πάνω προδικαστικών ενστάσεων, είναι η θέση των καθ΄ων η αίτηση ότι η απόφαση που προσβάλλεται δεν είναι έκδηλα παράνομη. Η απόφαση για κατάσχεση και ακολούθως δήμευση του οχήματος έχει ληφθεί νόμιμα και ορθά, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων της Δημοκρατίας, τις αρχές του διοικητικού δικαίου, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο νόμος στους καθ΄ων η αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς αιτιολογημένη.
4. Ουδεμία παρανομία και/ή έκδηλη παρανομία στοιχειοθετείται στη μονομερή αίτηση του αιτητή αναφορικά με την προσβαλλόμενη απόφαση των καθ΄ων η αίτηση. Τυχόν παρανομία δεν είναι έκδηλη, διότι δεν είναι αυταπόδεικτη και οφθαλμοφανής, αλλά αντίθετα χρειάζεται διερεύνηση και στάθμιση γεγονότων και επιχειρημάτων καθώς και έκφραση κρίσης επί αυτών.
5. Το προσωρινό διάταγμα αποτελεί κατ΄ εξαίρεση θεραπεία υπό την έννοια ότι εκδίδεται χωρίς εξέταση της ουσίας της υπόθεσης. Ο αιτητής δεν αναφέρει ρητά και ξεκάθαρα ποια είναι η έκδηλη παρανομία στην οποία υπέπεσαν οι καθ΄ων η αίτηση. Εκτός του γεγονότος ότι η αίτηση δεν υποδηλώνει έκδηλη παρανομία ούτε καν άπτεται άμεσα των επίδικων θεμάτων στην προσφυγή και ιδιαίτερα δε του αιτητικού της αίτησης ακύρωσης που αφορά την βεβαίωση τελωνειακής οφειλής και όχι την κατάσχεση ή την δήμευση του εν λόγω οχήματος.
6. Οι ισχυρισμοί του αιτητή στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση του, δεν αποδεικνύουν ζημιά και/ή ανεπανόρθωτη ζημιά εξαιτίας της προσβαλλόμενης απόφασης.
7. Η αίτηση του αιτητή είναι παράτυπη και/ή αβάσιμη.»
Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Λεύκιου Κύρου, Τελωνειακού Λειτουργού στο Τμήμα Τελωνείου, στην οποία αναπτύσσονται οι λόγοι ένστασης και αναφέρονται τα ακόλουθα:
Η υπό εξέταση αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί γιατί με την προσφυγή προσβάλλεται η απαίτηση των καθ΄ων η αίτηση για καταβολή από τον αιτητή τελωνειακής οφειλής, ενώ με την υπό εξέταση αίτηση αξιώνεται η αποχή των καθ΄ων η αίτηση από τη λήψη οποιωνδήποτε μέτρων δήμευσης του επίδικου οχήματος και αναστολή οποιωνδήποτε μέτρων κράτησης και/ή κατάσχεσης και/ή κατακράτησης και/ή δήμευσής του. Πρόκειται για διαφορετική θεραπεία από εκείνη που επιδιώκεται με την προσφυγή.
Περαιτέρω, αναφέρεται ότι η κατάσχεση του εν λόγω οχήματος έγινε στις 23.10.2013, σύμφωνα με τις πρόνοιες των άρθρων 103 και 104 του περί Τελωνειακού Κώδικα Νόμου αρ. 94(1)/2004, με βάση τις οποίες το όχημα έχει κηρυχθεί αυτόματα ως δημευθέν και, συνεπώς, η έκδοση του αιτουμένου διατάγματος έχει καταστεί αλυσιτελής και άνευ αντικειμένου. Το Τμήμα Τελωνείων, αναφέρει ο ενόρκως δηλών, προχώρησε στις 23.10.2013, σύμφωνα με τα άρθρα 103 και 104 του Νόμου, στην κατάσχεση του οχήματος με το τελωνειακό έντυπο Τελ. 71 (α), με αριθμό Β059145, στην παρουσία του αιτητή, ο οποίος και υπέγραψε την κατάσχεση. Σημειώνεται ότι το εν λόγω τελωνειακό έντυπο αποτελείται από τρία αντίτυπα, εκ των οποίων το ένα στέλεχος δίνεται στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο και περιέχει ρητή αναφορά ότι «τα εμπορεύματα που κατασχέθηκαν λογίζονται ότι κηρύσσονται σε δήμευση αν δεν αμφισβητηθεί γραπτώς η κατάσχεσής του μέσα σε ένα μήνα».
Ο αιτητής στην παρούσα περίπτωση δεν υπέβαλε έγγραφη αμφισβήτηση της κατάσχεσης ημερομηνίας 23.10.2013 εντός της προθεσμίας που τάσσει ο Νόμος, με αποτέλεσμα το όχημα να κηρυχθεί εις δήμευση και η παρούσα διαδικασία να καθίσταται άνευ αντικειμένου. Το εν λόγω όχημα, σύμφωνα με το άρθρο 105 του Νόμου, έχει μεταφερθεί σε αποθήκη δημοσίου και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 72(2) του Νόμου, σύμφωνα με το οποίο για εμπόρευμα το οποίο έχει περιέλθει στην κυριότητα του δημοσίου, ο Διευθυντής του Τμήματος δύναται να επιτρέψει την καταστροφή του, τη διάθεσή του για κάλυψη των αναγκών δημοσίων υπηρεσιών ή φιλανθρωπικών ιδρυμάτων ή την εκποίησή του.
Περαιτέρω, αναφέρεται ότι ο αιτητής στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν αναφέρει ρητά ποια είναι η έκδηλη παρανομία στην οποία έχουν υποπέσει οι καθ΄ων η αίτηση. Δεν έχει επίσης προσκομίσει οποιοδήποτε στοιχείο που να αποδεικνύει ότι έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά.
Θα εξετάσω πρώτα το εγερθέν θέμα του απαράδεκτου της αίτησης αφού η ζητούμενη θεραπεία που ζητείται με την αίτηση για προσωρινό διάταγμα δε συμπίπτει με τη θεραπεία που ζητείται με την αίτηση ακύρωσης ενόψει της φύσης της.
Η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε στα πλαίσια προσφυγής με την οποία ο αιτητής ζητά την ακόλουθη θεραπεία:
«Α. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση και/ή πράξη των Καθ΄ων η Αίτηση που περιήλθαν σε γνώση των Αιτητών με επιστολή και/ή Βεβαίωση Τελωνειακής Οφειλής ημερ. 27.11.2013 η οποία λήφθηκε και/ή περιήλθε σε γνώση του Αιτητή κατά τις 3.12.2013 με την οποία αυτοί εγνωστοποίησαν και/ή εκαθόρισαν και/ή απαίτησαν πληρωμή τελωνειακής οφειλής είναι εσφαλμένη και/ή άκυρη και/ή παράνομη και/ή αντισυνταγματική εστερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Β. Οποιανδήποτε άλλη απόφαση δυνάμει οιουδήποτε άρθρου χορηγούντος στο Σεβαστό Δικαστήριο αρμοδιότητα εάν η Δικαιοσύνη το απαιτεί, ανεξαρτήτως του εάν αυτή εζητήθη ή μη.
Γ. Τα έξοδα της Αίτησης αυτής πλέον 18% ΦΠΑ.»
Σημειώνεται ότι στην επιστολή ημερομηνίας 27.11.2013, αντικείμενο της προσφυγής η οποία τιτλοφορείται «Εκ των υστέρων βεβαίωση τελωνειακής οφειλής και άλλης τελωνειακής οφειλής (537/2013)», δίδονται λεπτομέρειες των γεγονότων από τα οποία προέκυψε η οφειλή και περαιτέρω αναφέρεται ότι τα αξιούμενα ποσά πρέπει να καταβληθούν εντός δέκα ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της επιστολής και σε περίπτωση που δεν καταβληθούν εντός της καθορισμένης προθεσμίας, τότε θα ληφθούν όλα τα νόμιμα προς την είσπραξη μέτρα, συμπεριλαμβανομένου του μέτρου δήμευσης αγαθών τριπλάσιας αξίας του οφειλόμενου ποσού, σύμφωνα με το άρθρο 111 του περί Τελωνειακού Κώδικα Νόμου 94(1)/2004.
Όπως προκύπτει από τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν μου, η κατάσχεση του οχήματος έγινε στις 23.10.2013 σύμφωνα με τα άρθρα 103 και 104 του Νόμου 94(1)/2004. Σύμφωνα δε με την παράγραφο 3 του Παραρτήματος του Νόμου, «Αν οποιοδήποτε πρόσωπο διεκδικεί οποιαδήποτε εμπόρευμα το οποίο κατασχέθηκε ως υποκείμενο εις δήμευση, πρέπει εντός ενός μηνός από την ημερομηνία της δηλοποίησης της κατάσχεσης ή εφόσον δεν του επιδόθηκε τέτοια δηλοποίηση εντός ενός μηνός από την κατάσχεση, να υποβάλει έγγραφη αμφισβήτηση σε οποιοδήποτε τελωνείο. Σε περίπτωση που λογίζεται η δηλοποίηση παρασηκόντως επιδοθείσα με τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, τότε η πιο πάνω ημερομηνία αρχίζει από την ημερομηνία της δημοσίευσης.». Στην παρούσα υπόθεση δεν έχει υποβληθεί έγγραφη αμφισβήτηση της κατάσχεσης ημερομηνίας 23.10.2013.
Η ενδιάμεση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο Διαδικαστικό Κανονισμό 13 των περί Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Κανονισμών. Ο Κανονισμός 13 δίδει εξουσία παροχής ενδιάμεσης θεραπείας μέσα στα πλαίσια της εκδίκασης μίας προσφυγής. Είναι όμως θεμελιωμένη αρχή του διοικητικού δικαίου ότι, για να διαταχθεί αναστολή μιας πράξης, θα πρέπει να έχει προηγηθεί η προσβολή της με προσφυγή. Η αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η εκτέλεση μιας πράξης έχει παρακολουθητικό χαρακτήρα και μόνο σε συνάρτηση με την προσφυγή, με την οποία προσβάλλεται η πράξη, μπορεί να εξεταστεί. (Δέστε Carram v. Republic (1983) 3 CLR 199, Χριστούδιας ν. Δημοκρατίας (1989) 3Β ΑΑΔ 650, Kahil κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση 1253/2011, ημερομηνίας 2.12.2011, Υπόθεση 67/2013, Mitova Zoya Margaritova v. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 20.9.2013 και Ν. Χρ. Χαραλάμπους, «Η Δράση και ο Έλεγχος της Δημόσιας Διοίκησης», 2η Έκδοση, σελίδες 50-51).
Με την προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την κήρυξη ως άκυρης και παράνομης της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση με την οποία καθόρισαν βεβαίωση τελωνειακής οφειλής. Στην ίδια την απόφαση το διοικητικό όργανο προσδιορίζει ότι η συγκεκριμένη απαίτηση εδράζεται σε φόρο που οφείλεται και αναλογεί για το συγκεκριμένο όχημα του αιτητή. Ο τρόπος είσπραξης του οφειλόμενου ποσού, ενδεχομένως, όπως αναφέρει η επιστολή ημερομηνίας 27.11.2013, να περιλαμβάνει και τη δήμευση περιουσίας του αιτητή. Αποτελεί κοινό έδαφος ότι το συγκεκριμένο όχημα έχει κατασχεθεί από τις 23.10.2013 στη βάση άλλης διοικητικής απόφασης για την οποία δεν έγινε προσφυγή. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι η εν λόγω απόφαση ενσωματώθηκε στην παρούσα. Τούτο όμως καταδεικνύει ότι απαιτείται η πλήρης εκδίκαση της υπόθεσης επί της ουσίας για να καταφανεί. Βρισκόμαστε στο στάδιο εκδίκασης προσωρινού διατάγματος, κάτι που δεν επιτρέπει την ύπαρξη αμφιβολίας ως προς το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης πράξης. Η προσβαλλόμενη απόφαση αφορά τελωνειακή οφειλή και μόνο. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε άλλο αίτημα στην αίτηση ακυρώσεως που αφορά το θέμα της κατάσχεσης ή της δήμευσης του εν λόγω οχήματος.
Συνακόλουθα, σύμφωνα με τις αρχές που έχουν παρατεθεί πιο πάνω, δεν ικανοποιείται η προϋπόθεση του παραδεκτού της αίτησης και, ως εκ τούτου, αυτή θα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, χωρίς περαιτέρω εξέταση της ουσίας της.
Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση ημερομηνίας 4.12.2013 απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή στο τέλος της διαδικασίας της προσφυγής.
K. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ