|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D76
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.1383 /11)
29 Iανουαρίου, 2014
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
1. ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΜΙΣΙΗΣ
2. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΙΜΙΣΙΗ
Αιτητές,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω του
1. Υπουργικού Συμβουλίου
2. Υπουργού Εσωτερικών
Καθ΄ων η αίτηση.
-----------------------
Αγνή Ευσταθίου, (κα.), για τους αιτητές
Τατιάνα Ιακωβίδου, (κα.), δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ων η αίτηση
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι αιτητές, είναι οι ιδιοκτήτες, του τεμαχίου υπ΄αριθμό 803, Φ/Σχ. ΧΧΙΧ.8 στο Παλιομέτοχο, επί του οποίου αναγέρθηκε οικοδομή με πολεοδομική άδεια που χορηγήθηκε το 1994 (αρ.ΛΕΥ/0643/1994) («η οικία»).
Στις 16 Απριλίου 2010, οι αιτητές υπέβαλαν νέα πολεοδομική αίτηση (ΛΕΥ/0774/2010), για χορήγηση αδείας με σκοπό να προβούν σε προσθήκες και μετατροπές στην υφιστάμενη οικία.
Στις 20 Μαϊου 2010, η εν λόγω αίτηση απορρίφθηκε από την Πολεοδομική Αρχή με το πιο κάτω αιτιολογικό.
«(500) Δεν υλοποιήθηκε ο όρος με αρ.(503) της χορηγηθείσας πολεοδομικής άδειας με αρ.ΛΕΥ/0643/1994 που αφορά τον επηρεασμό του τεμαχίου από τη διάνοιξη νέου δρόμου κατά μήκος του δυτικού συνόρου του τεμαχίου, κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 3.3.1(α) του Κεφαλαίου 3 της Δήλωσης Πολιτικής. Αντίθετα, επιτόπου ανεγέρθηκε περίφραξη σε άλλη θέση από αυτή που εγκρίθηκε με το χωροταξικό σχέδιο και επομένως δεν διασφαλίζεται ο εν λόγω δρόμος.»
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πρώτη παράγραφο που αφορά τον πιο πάνω όρο 500, που ήταν στο επίκεντρο της ιεραρχικής προσφυγής που υποβλήθηκε από τους αιτητές στις 18 Ιουνίου 2010. Αναφέρθηκε επί τούτου το εξής:
«1(α) δεν υπάρχει οποιοδήποτε νομιμοποιητικό έρεισμα για επιβολή ρυμοτομίας κατά μήκος του προτεινόμενου δρόμου, αφού στη βάση και των σχετικών διατάξεων του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου, δεσμευτική ρυμοτομία εφαρμόζεται σε οικιστικές περιοχές, και εφόσον έχει προηγηθεί δημοσίευσή της, έτσι ώστε οι επηρεαζόμενοι να έχουν την ευκαιρία υποβολής ένστασης, και κάτι τέτοιο δεν έγινε στην περίπτωση μας. Σύμφωνα εξάλλου με την ισχύουσα νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οποιαδήποτε αποστέρηση ιδιοκτησίας με τον τρόπο που την υποβάλλετε, πρέπει να τυγχάνει της αναγκαίας αποζημίωσης, σύμφωνα με τις συνταγματικές και νομοθετικές πρόνοιες του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου.»
Η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή, σε συνεδρία της ημερ. 21 Ιουλίου 2011, έχοντας υπόψη και τις εκθέσεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, όπως και σχετικό επί τούτου Σημείωμα, αποφάσισε την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής και αντικατέστησε τον πιο πάνω όρο (500) με τον ακόλουθο:
«(500) Οι αιτούμενες προσθηκομετατροπές στην υφιστάμενη οικοδομή, δεν είναι δυνατόν να επιτραπούν, επειδή δεν υλοποιήθηκε πλήρως ο όρος με αρ.(503) της χορηγηθείσας πολεοδομικής άδειας με αρ.ΛΕΥ/643/1994, ημερομηνίας 07.07.1994, με την οποία εξουσιοδοτήθηκε η ανέγερση της κατοικίας και αφορά στον επηρεασμό του τεμαχίου από σχέδιο διάνοιξης αδιέξοδου δρόμου κατά μήκος του ανατολικού του συνόρου, κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 3.1.(β) και 3.3.1.(α) του Κεφαλαίου 3, Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής της Δήλωσης Πολιτικής. Αντίθετα, και κατά παράβαση του όρου (505) της πιο πάνω άδειας, η περίφραξη ανεγέρθηκε σε θέση που δεν επιτρέπει την υλοποίηση του αδιέξοδου δρόμου «παράγραφος 3.1(θ) του ιδίου Κεφαλαίου».
Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω απόφασης, καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Όπως έχω σημειώσει το κύριο μέρος της επιχειρηματολογίας της ευπαιδεύτου συνηγόρου, επικεντρώθηκε στην απουσία δημοσίευσης του αναγκαίου ρυμοτομικού σχεδίου, που θα αποτελούσε το αναγκαίο προαπαιτούμενο για να δικαιούται, εγκύρως, η πολεοδομική αρχή, να επιβάλει όρους στην άδεια οικοδομής. Ούτε ο περιορισμός του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των αιτητών, μπορεί να επιβληθεί χωρίς την ανάλογη απαλλοτρίωση, υποστήριξε η κα.Ευσταθίου.
Υπαρχούσης αυτής της δομής πραγμάτων, η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση στηρίχθηκε σε πλάνη υποστήριξε η συνήγορος, λαμβανομένου υπόψη του σκεπτικού της απόφασης, που εδράζεται στο ότι δεν υλοποιήθηκε «πλήρως ο όρος με αρ.(503) της χορηγηθείσας πολεοδομικής άδειας με αρ.ΛΕΥ/643/1994, ημερομηνίας 07.07.1994, με την οποία εξουσιοδοτήθηκε η ανέγερση της κατοικίας και αφορά στον επηρεασμό του τεμαχίου από σχέδιο διάνοιξης αδιέξοδου δρόμου».
Οι καθ΄ων η αίτηση προέβαλαν ένσταση ότι οι αιτητές στερούνται του δικαιώματος προσβολής της νομιμότητας των όρων της αρχικής αδείας, επειδή δεν είχαν καταχωρήσει προσφυγή εναντίον της επιβολής αυτών των όρων. Εισηγήθηκαν επίσης ότι οι αιτητές κωλύονται, εφόσον προχώρησαν, στη βάση της πολεοδομικής άδειας, και εξασφάλισαν άδεια οικοδομής για ανέγερση της οικίας τους, να εγείρουν θέμα παρανομίας οποιουδήποτε από τους επιβληθέντες όρους και συνεπώς τυγχάνει εφαρμογής το δόγμα της επιδοκιμασίας και της αποδοκιμασίας.
Οι αιτητές αντιπρότειναν ότι η αποδοχή του όρου αυτού έγινε για να αποφευχθούν δυσμενείς, για αυτούς, συνέπειες δηλαδή η αποφυγή της απόρριψης της πολεοδομικής τους άδειας και επομένως δεν υπήρχε αποδοχή της πράξης και εξακολουθούν να έχουν έννομο συμφέρον αμφισβήτησης της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.
Είμαι της γνώμης ότι η ένσταση είναι βάσιμη. Η ανεπιφύλακτα εκούσια αποδοχή μιας απόφασης αποστερεί από τον αποδέχτη της δυνατότητας αμφισβήτησης της, με αίτηση ακυρώσεως. Οι αιτητές περιορίζουν την επιχειρηματολογία τους στο γεγονός ότι, εσφαλμένα απορρίφθηκε η αίτηση τους για προσθηκομετατροπές στην υφιστάμενη οικοδομή, δοθέντος ότι ο συγκεκριμένος, με την πρώτη άδεια, όρος, ήταν εξ αρχής παράνομος. Η εισήγηση αυτή δεν βασίζεται σε οποιαδήποτε νέα στοιχεία.
Συναφώς, καθίσταται αδύνατο, στο πλαίσιο της παρούσας προσφυγής να διεξαχθεί παρεμπίπτον έλεγχος της νομιμότητας του όρου 503 της πολεοδομικής αδείας 1ΕΥ/0643/1994. Οποιοσδήποτε τέτοιος έλεγχος θα σήμαινε αναβίωση του δικαιώματος καταχώρησης προσφυγής, εναντίον της τότε πολεοδομικής αδείας, έξω από το συνταγματικό πλαίσιο των 75 ημερών (΄Αρθρο 146.3 του Συντάγματος). ΄Ενας περαιτέρω λόγος, που συνηγορεί υπέρ της μη αποδοχής του επιχειρήματος των αιτητών, είναι το όφελος, που οι τελευταίοι απεκόμισαν, έχοντας στην κατοχή τους την αρχική πολεοδομική άδεια. Προχώρησαν στη βάση της, συνεπώς και με τον όρο 503, και εξασφάλισαν άδεια οικοδομής.
Συναφώς, κωλύονται να εγείρουν θέμα παρανομίας συγκεκριμένου όρου, δοθέντος ότι όροι και όροι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της αδείας (βλ. Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας (2000) 3 Α.Α.Δ. 345).
Αναφέρονται σχετικώς στην υπόθεση Χατζηγεωργίου ν. Δημοκρατίας 13 Ιουνίου 2008, τα εξής, με τα οποία συμφωνώ.
«Παρατηρώ ότι ο αιτητής χρησιμοποίησε την πολεοδομική άδεια για εξασφάλιση άδειας οικοδομής. Έχει δηλαδή προσπορισθεί όφελος από την πολεοδομική άδεια ενώ ταυτόχρονα με την προσφυγή του αμφισβητεί τη νομιμότητα του επίδικου όρου. Έχει εφαρμογή το δόγμα της παράλληλης επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας.
Παραπέμπω σχετικά στην Κυπριακό Διϋλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας (2000) 3 Α.Α.Δ. 345, 353, στην οποία κρίθηκε πως απαραδέκτως προσβάλλονταν συγκεκριμένοι όροι της πολεοδομικής άδειας, όταν αυτή χρησιμοποιήθηκε και εξασφαλίστηκε άδεια οικοδομής, με μόνη διαφορά ότι στην περίπτωση αυτή πραγματοποιήθηκε και η ανάπτυξη.
Θα επαναλάβω όσα υποδείχθηκαν στην Κυπριακό Διϋλιστήριο Πετρελαίου Λτδ (πιο πάνω):
«Στην περίπτωση που ένας ενδιαφερόμενος αμφισβητεί τη νομιμότητα των όρων που περιλαμβάνονται σε μία πολεοδομική άδεια οφείλει να ασκήσει προσφυγή κατά του κύρους των όρων, να περιμένει την έκβασή της και μετά να αποταθεί για χορήγηση άδειας οικοδομής.»
Όπως έχω συναφώς σημειώσει, οι αιτητές εξασφαλίζοντας την πρώτη πολεοδομική άδεια του 1994, και μη αμφισβητώντας τη νομιμότητα της, ή οποιουδήποτε όρου της, στερούνται σήμερα της δυνατότητας αμφισβήτησης στο πλαίσιο της νέας αδείας του 2010. Η εν λόγω συμπεριφορά συνιστά επιδοκιμασία και ταυτοχρόνως αποδοκιμασία, της αδείας γεγονός ανεπίτρεπτο.
Ο συγκεκριμένος όρος 503 έχει καταστεί, παρελθούσης της περιόδου αμφισβήτησης και προσβολής, έγκυρος και σε ισχύ. Η επιλεκτική χρήση των όρων μιας άδειας δεν είναι επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1,500 έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.