ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


public Νικολάτος, Μύρων-Μιχαήλ Γεωργίου Α. Λάντος, για τους Αιτητές. Θ. Πιπερή (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ΄ ου η αίτηση. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2014-01-29 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο GIOVANI DEVELOPERS LTD ν. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ κ.α., Υπόθεση Αρ. 1252/2011, 29/1/2014 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2014:D74

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ  ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Υπόθεση  Αρ.  1252/2011)

 

29 Ιανουαρίου, 2014

 

[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

GIOVANI DEVELOPERS LTD,

Αιτητές,

ΚΑΙ

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1.    ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΚΑΙ/Ή

2.    ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,

Καθ΄ ου η αίτηση.

____________________

 

Α. Λάντος, για τους Αιτητές.

Θ. Πιπερή (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.


Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.:     Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και/ή του Υπουργού των Εσωτερικών να προχωρήσει σε τροποποίηση της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας, προς όφελος της κρατικής γης με αρ. τεμαχίου 381, Φυλ./Σχ. 2-285-372, τμήμα 11, στη Σωτήρα Αμμοχώστου, είναι άκυρη και/ή ακυρώσιμη και δεν έχει έννομο αποτέλεσμα.

 

Στην προσφυγή τους οι αιτητές αναφέρουν, μεταξύ άλλων, ότι κτήματα τους γειτνιάζουν προς το μέρος της προαναφερόμενης κρατικής γης και ότι τα συμφέροντα των αιτητών επηρεάζονται από την τροποποίηση, επειδή αυτή έγινε ώστε να διευκολυνθεί η Πολεοδομία Αμμοχώστου να εκδώσει πολεοδομική άδεια για την ανέγερση καφεστιατορίου, σε θέση που έχει επιλεγεί από το Κοινοτικό Συμβούλιο Σωτήρας (παράγραφος 10 της αίτησης ακυρώσεως).  Αν δεν τροποποιείτο η γραμμή της παραλίας, η Πολεοδομία Αμμοχώστου δεν θα μπορούσε να εκδώσει πολεοδομική άδεια στο σημείο που υποβλήθηκε η αίτηση, γιατί θα προσέκρουε στις διατάξεις του περί Προστασίας της Παραλίας Νόμου (παράγραφος 11 της αίτησης ακυρώσεως).

 

Στην παράγραφο 13 της αίτησης ακυρώσεως τους οι αιτητές αναφέρουν ότι έχουν έννομο συμφέρον να ζητήσουν την ακύρωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου να τροποποιήσει τη Ζώνη Προστασίας της Παραλίας επειδή «η απόφαση αυτή του Υπουργικού Συμβουλίου δημιούργησε τις συνθήκες για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση καφεστιατορίου που υπό άλλες συνθήκες απαγορεύεται από τον περί Προστασίας της Παραλίας Νόμο να γίνει κάτι τέτοιο, και γιατί τα κτήματα των Αιτητών που γειτνιάζουν την επίδικη περιοχή ευρίσκονται σε Εμπορική Ζώνη που θα μπορούσαν να ανεγείρουν οι ίδιοι εστιατόρια και/ή περίπτερα και θα εξυπηρετούσαν την περιοχή χωρίς να δημιουργήσουν οιαδήποτε οικολογική καταστροφή επί της  παραλίας».

 

Στην ένσταση τους οι καθ΄ ων η αίτηση εγείρουν δύο προδικαστικές ενστάσεις:  (α)  Ότι δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική πράξη, και (β)   Ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον.   Άνευ βλάβης των προδικαστικών ενστάσεων οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι ορθή και νόμιμη και αποτέλεσμα ορθής άσκησης των εξουσιών των καθ΄ ων η αίτηση μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος και των Νόμων.

 

Θεωρώ σκόπιμο να ασχοληθώ κατά προτεραιότητα με τις προδικαστικές ενστάσεις, λόγω της σοβαρότητας τους.  

Σε σχέση με την πρώτη προδικαστική ένσταση οι καθ΄ ων η αίτηση εισηγούνται ότι δεν προσδιορίζεται, στην προσφυγή, η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και/ή του Υπουργού των Εσωτερικών, η οποία προσβάλλεται, και εν πάση περιπτώσει ότι από το λεκτικό του αιτητικού της προσφυγής προκύπτει ότι οι αιτητές προσβάλλουν την «εξαγγελία της πρόθεσης» της Διοίκησης να εκδώσει κάποια πράξη και όχι την ίδια την πράξη.  Συναφώς αναφέρουν ότι στη προσφυγή δεν εντοπίζεται ημερομηνία έκδοσης της υποτιθέμενης προσβαλλόμενης απόφασης και ως εκ τούτου δημιουργείται και ζήτημα εκπρόθεσμης καταχώρισης της προσφυγής.   

 

Παρατηρώ ότι το ζήτημα του εκπροθέσμου της προσφυγής δεν εγείρεται στην ένσταση αλλά ούτε και εγείρεται ζήτημα μη συμμόρφωσης με τους διαδικαστικούς κανονισμούς λόγω αοριστίας της προσβαλλόμενης απόφασης.  Εκείνο που εγείρεται με την πρώτη προδικαστική ένσταση είναι μόνον ότι δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική πράξη.  

 

Με τη δεύτερη προδικαστική ένσταση εγείρεται ζήτημα έλλειψης εννόμου συμφέροντος εκ μέρους των αιτητών, να προωθήσουν την παρούσα προσφυγή.  Γίνεται αναφορά, από τους καθ΄ ων η αίτηση, σε σχετική κυπριακή νομολογία σύμφωνα με την οποία δεν είναι επιτρεπτή στο δικό μας δίκαιο η actio popularis.   Πέραν του γενικού ενδιαφέροντος των αιτητών στην περιοχή, λόγω γειτονίας των δικών τους τεμαχίων με αυτά στα οποία δόθηκε πολεοδομική άδεια, στο Κοινοτικό Συμβούλιο Σωτήρας, οι αιτητές δεν αναφέρονται σε οποιαδήποτε άλλη βλάβη στα συμφέροντα τους και επομένως δεν αποδεικνύουν άμεσο και ενεστώς έννομο συμφέρον, όπως απαιτείται, εισηγούνται οι καθ΄  ων η αίτηση.

 

Οι αιτητές απαντούν στις προδικαστικές ενστάσεις στην απαντητική τους γραπτή αγόρευση και εισηγούνται ότι η απόφαση στην οποία αφορά η προσφυγή είναι συγκεκριμένη και είναι αυτή που λήφθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στη συνεδρία του με ημερ. 6.10.2009 και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 23.10.2009 (Κ.Δ.Π. 358/2009).   Στην συνέχεια ακολούθησε αλληλογραφία μεταξύ των μερών η οποία κατέληξε στην απάντηση των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 14.7.2011 με την οποία οι αιτητές πληροφορήθηκαν για όλες τις σχετικές αποφάσεις των καθ΄ ων η αίτηση.   Οι αιτητές τότε έστειλαν επιστολή ημερ. 8.8.2011 στον Υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος απάντησε στις 7.9.2011.  Επομένως, λέγουν οι αιτητές, η προθεσμία των 75 ημερών άρχισε να προσμετρά στις 14.7.2011 και η προσφυγή τους, που καταχωρήθηκε στις 20.9.2011, είναι εμπρόθεσμη.

 

Για τη δεύτερη προδικαστική ένσταση, που αφορά στην κατ΄ ισχυρισμό έλλειψη εννόμου συμφέροντος εκ μέρους των αιτητών, οι αιτητές συμφωνούν με τους καθ΄ ων η αίτηση ως προς τις νομικές αρχές που διέπουν το ζήτημα, όμως ισχυρίζονται ότι στην προκείμενη περίπτωση έχουν έννομο συμφέρον, όπως απαιτείται.  Λέγουν ότι το μέρος της κρατικής γης προς όφελος του οποίου διαφοροποιήθηκε η Ζώνη Προστασίας της Παραλίας, ευρίσκεται μπροστά από κτήμα των αιτητών.  Το κτήμα των αιτητών βρίσκεται σε ζώνη στην οποία επιτρέπεται η ανέγερση εστιατορίου ενώ στην κρατική γη δεν επιτρεπόταν η ανέγερση εστιατορίου εκτός αν γινόταν σχετική χαλάρωση. 

 

Εξέτασα με προσοχή τα ζητήματα που αφορούν οι προδικαστικές ενστάσεις.  Καταρχήν συμφωνώ με τους καθ΄ ων η αίτηση ότι στο αιτητικό της προσφυγής θα έπρεπε, σύμφωνα με τους σχετικούς διαδικαστικούς κανονισμούς, να εξειδικεύεται και να συγκεκριμενοποιείται η απόφαση την οποίαν προσβάλλουν.  Παρατηρώ ότι στο αιτητικό Α της παρούσας προσφυγής δεν αναφέρεται ημερομηνία της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου ή του Υπουργού των Εσωτερικών την οποίαν προσβάλλουν οι αιτητές.   Επίσης συμφωνώ με τους καθ΄  ων η αίτηση ότι όπως είναι το λεκτικό του αιτητικού της προσφυγής φαίνεται να προσβάλλεται προκαταρκτική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ή του Υπουργού των Εσωτερικών να προχωρήσει σε τροποποίηση της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας, και όχι η ίδια η απόφαση.  Όμως, έστω και αν οι προαναφερόμενες αδυναμίες μπορούν να θεραπευθούν με αναφορά στο σώμα της προσφυγής, όπως εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, εκτιμώ ότι το ζήτημα της έλλειψης εννόμου συμφέροντος των αιτητών, να εγείρουν και να προωθήσουν την προσφυγή τους, είναι ανυπέρβλητο. 

 

Το ζήτημα της έλλειψης εννόμου συμφέροντος εξετάστηκε και στην Προσφυγή 187/2010, μεταξύ των ιδίων αιτητών και του Υπουργού Εσωτερικών, και δόθηκε απόφαση στις 10.5.2013.   Στην υπόθεση εκείνη, που αφορούσε σε προσομοιάζοντα γεγονότα, το παρόν δικαστήριο ανέφερε ότι η ιδιότητα του ιδιοκτήτη γειτνιάζοντος ακινήτου, σε σχέση με την έκδοση άδειας για την ανέγερση υποστατικού σε (γειτνιάζον) ακίνητο, από  μόνη της, δεν παρέχει έννομο συμφέρον για την καταχώριση προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.  Σύμφωνα με τη νομολογία μας είναι οι Τοπικές Αρχές που έχουν έννομο συμφέρον σε ότι αφορά τον επηρεασμό του περιβάλλοντος των Δήμων ή Κοινοτήτων για τις οποίες είναι αρμόδιες (Δέστε:  Κοινότητα Πυργών κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 ΑΑΔ, 3498, Δημοκρατία ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1998) 3 ΑΑΔ, 210, Thanos Club Hotels Ltd v. ΕΤΕΚ (2000) 3 ΑΑΔ 323 και Σαββίδης κ.α. ν. Δήμου Λευκωσίας, Υπόθεση αρ. 694/2007, ημερ. 10.5.2010).  Στην υπόθεση Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (ανωτέρω) τονίστηκε από την Ολομέλεια ότι οι Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν συμφέρον στην πολεοδομική διαμόρφωση της περιοχής τους, εφόσον προκύπτει δυσμενής επηρεασμός στο φυσικό περιβάλλον, όπως αυτό πρόκειται να διαμορφωθεί διαχρονικά.  

 

Στην προκείμενη περίπτωση δεν μου διαφεύγει ότι η Ζώνη Προστασίας της Παραλίας τροποποιήθηκε προς όφελος κρατικής γης με αποτέλεσμα να δυνηθεί το Κοινοτικό Συμβούλιο Σωτήρας, που είναι προφανώς η αρμόδια Τοπική Αρχή, να εξασφαλίσει πολεοδομική άδεια για την ανέγερση εστιατορίου.  Έστω όμως και υπό τις προαναφερόμενες περιστάσεις, όπου δηλαδή η αρμόδια Τοπική Αρχή έχει συμφέρον αναφορικά με την  προσβαλλόμενη απόφαση, θεωρώ ότι οι αιτητές δεν έχουν αποδείξει ότι έχουν το έννομο συμφέρον που απαιτείται.  Οι αιτητές έχουν απλώς κτήμα ή κτήματα τα οποία γειτνιάζουν προς το μέρος της κρατικής γης αναφορικά με την οποία έγινε τροποποίηση της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας και λέγουν ότι «θα μπορούσαν να ανεγείρουν οι ίδιοι εστιατόρια και/ή περίπτερα» επί του γειτνιάζοντος κτήματος των.   Όμως η απαίτηση για έννομο συμφέρον εξυπακούει ότι το έννομο συμφέρον, που πρέπει να έχει ο αιτητής, θα είναι προσωπικόν άμεσον και ενεστώς.   Θα πρέπει δηλαδή να υπάρχει καθόλον το χρόνο έγερσης και προώθησης της προσφυγής (ενεστώς) και θα πρέπει να επηρεάζει άμεσα και όχι έμμεσα τους αιτητές (να είναι άμεσο).   Δεν συμφωνώ με τους αιτητές ότι αυτά τα θέματα δεν εγέρθηκαν στην ένσταση των καθ΄  ων η αίτηση.  Από τη στιγμή που οι καθ΄ ων η αίτηση ήγειραν ζήτημα ελλείψεως εννόμου συμφέροντος των αιτητών, στο ζήτημα αυτό υπεισέρχονται και οι προαναφερόμενοι παράγοντες, δηλαδή αν το συμφέρον είναι προσωπικόν, άμεσον και ενεστώς, διότι για να είναι έννομο θα πρέπει να είναι τέτοιο (Δέστε:  Ν. Χρ. Χαραλάμπους, Η Δράση και ο Έλεγχος της Δημόσιας Διοίκησης, 2η έκδοση, σελ. 136-150). 

Η απλή γειτνίαση κτήματος των αιτητών προς την επηρεασθείσα, από την προσβαλλόμενη απόφαση, κρατική γη, σε συνάρτηση με τη γενική και αόριστη θέση των αιτητών ότι θα μπορούσαν να ανεγείρουν οι ίδιοι (στο μέλλον) εστιατόρια και/ή περίπτερα, δεν τους παρέχει, κατά την κρίση μου, το έννομο συμφέρον που απαιτείται για να προσβάλουν την προσβαλλόμενη απόφαση έστω και αν θεωρηθεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αυτή στην οποίαν αναφέρονται οι αιτητές στη  γραπτή τους αγόρευση και ότι είναι εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία προσβλήθηκε, εμπρόθεσμα, με την παρούσα προσφυγή.

 

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω, οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος και επομένως η προσφυγή τους είναι απαράδεκτη.  Δεν θεωρώ σκόπιμο, υπό τις περιστάσεις, να προχωρήσω στην εξέταση της ουσίας της προσφυγής. 

 

Ως αποτέλεσμα των προαναφερθέντων, η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200.- έξοδα εις βάρος των αιτητών.

 

 

                                                        Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

                                                                      Δ.

/ΕΑΠ.


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο