|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 966/2010)
20 Δεκεμβρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΟΙΒΗ ΚΑΤΣΟΥΡΗ,
Αιτήτρια,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Μ. Κοτσώνη (κα) για Α. Σ. Αγγελίδη και Κ. Δαμιανού για Α. Μαρκίδη, για την Αιτήτρια.
Ν. Κλεάνθους (κα) για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για τον Καθ' ου η αίτηση 1.
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), για το Καθ' ου η αίτηση 2.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Η Αιτήτρια ζητά την ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση 1, με την οποία διόρισαν στη θέση Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του ΚΟΤ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Λεύκο Φυλακτίδη (ΕΜ) αντί την Αιτήτρια.
Τα γεγονότα
Η Αιτήτρια στις 24.10.2006 διορίστηκε με σύμβαση πενταετούς διάρκειας στη θέση του Γενικού Διευθυντή. Μετά τον πιο πάνω διορισμό της, παραιτήθηκε από τη θέση Διευθύντριας Τουρισμού, την οποία κατείχε μέχρι τότε. Εναντίον του διορισμού της στη θέση της Γενικής Διευθύντριας, καταχωρήθηκαν προσφυγές οι οποίες στις 20.5.2010 έγιναν αποδεκτές από το Ανώτατο Δικαστήριο, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί ο διορισμός της. Παρά το ότι η Αιτήτρια δημοσιοποίησε την πρόθεσή της να εφεσιβάλει την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εντούτοις ο Καθ' ου η αίτηση 1 συγκάλεσε έκτακτη συνεδρία στις 12.5.2010 κατά την οποία λήφθηκε απόφαση με την οποία διορίζετο ο κ. Λεύκος Φυλακτίδης στη θέση του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή μέχρι το διορισμό νέου Γενικού Διευθυντή. Η συγκεκριμένη απόφαση στη συνέχεια υποβλήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο, Καθ' ου η αίτηση 2, το οποίο στις 27.5.2010 την επικύρωσε.
Οι προδικαστικές ενστάσεις
Ο Καθ' ου η αίτηση 1 Οργανισμός, ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι η Αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος να εγείρει την παρούσα προσφυγή, ενώ το Καθ' ου η αίτηση 2 Υπουργικό Συμβούλιο, εγείρει προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή λανθασμένα στρέφεται εναντίον του, εφόσον η συμμετοχή του «συνίσταται απλά στην έγκριση του διορισμού χωρίς καίρια εμπλοκή στη διαδικασία».
Ως προς την πρώτη προδικαστική ένσταση, ο δικηγόρος του Καθ' ου η αίτηση 1 υποστηρίζει με αναφορά στην υπόθεση Δέσπω Συμεού ν. ΚΟΤ, Υπόθ. Αρ. 1186/05, ημερ. 16.4.2007, ότι σε περίπτωση αναπληρωματικού διορισμού δεν γίνεται σύγκριση των υποψηφίων ώστε να επιλεγεί ο καταλληλότερος. Από τη στιγμή που δεν τίθεται θέμα δικαιώματος για αναπληρωματικό διορισμό, δεν μπορεί να τεκμηριωθεί οποιαδήποτε βλάβη και ούτε μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε αμέλεια από τυχόν ακύρωση του αναπληρωματικού διορισμού. Επομένως, εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Καθ' ων η αίτηση 1, η Αιτήτρια θα πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλλει τον αναπληρωματικό διορισμό του ΕΜ.
Περαιτέρω ο δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση 1 προβάλλει ότι με την ακύρωση του διορισμού της ενεργοποιήθηκαν οι πρόνοιες του άρθρου 3(8) του περί Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Γενικών Διευθυντών) Νόμος του 1990 (Ν. 115/90), το οποίο προβλέπει ότι μετά την ακύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο διορισμού «οποιουδήποτε προσώπου, στη θέση Γενικού Διευθυντή, η υπογραφείσα μεταξύ αυτού και του οικείου νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου σύμβαση τερματίζεται από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου». Από τη στιγμή που η Αιτήτρια παραιτήθηκε από την οργανική θέση Διευθύντριας Τουρισμού, δεν ευρίσκετο πλέον στην υπηρεσία των Καθ' ων η αίτηση με αποτέλεσμα να μην ήταν δυνατό να επιλέγει για να διοριστεί με αναπληρωματικό διορισμό.
Προτού η προσφυγή οριστεί για διευκρινίσεις, η ευπαίδευτη συνήγορος για τους Καθ' ων η αίτηση 2 πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι με την απόφαση με αρ. 74.246, ημερ. 1.11.2002, το Υπουργικό Συμβούλιο ανακάλεσε την επίδικη πράξη και ως εκ τούτου η προσφυγή κατέστη άνευ αντικειμένου. Οι δικηγόροι της Αιτήτριας παρά το γεγονός ότι εξασφάλισαν αντίγραφο της σχετικής απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, εντούτοις ζήτησαν όπως η προσφυγή συνεχίσει καθότι υπάρχει κατάλοιπο ζημιάς. Όπως ισχυρίζεται η Αιτήτρια, ο αναπληρωματικός διορισμός που ίσχυε από 12.5.2010 μέχρι τις 7.11.2012 που ανακλήθηκε, επέφερε συγκεκριμένες και πολλαπλές συνέπειες στην Αιτήτρια, όπως:-
(α) αποκατάσταση της στην προηγούμενη θέση,
(β) μη διενέργεια επανεξέτασης και
(γ) μη διορισμός της Αιτήτριας ως Αναπληρώτριας Γενικής Διευθύντριας.
Προτού επιληφθώ της εισήγησης ότι η προσφυγή μετά την ανάκληση κατέστη άνευ αντικειμένου, θεωρώ σκόπιμο να εξετάσω την πρώτη προδικαστική ένσταση κατά πόσον η Αιτήτρια κατά την καταχώριση της προσφυγής είχε έννομο συμφέρον.
Είναι φανερό από τα στοιχεία του φακέλου ότι όχι μόνο κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, αλλά και σε κανένα από τα άλλα δύο χρονικά στάδια (καταχώριση προσφυγής και ακρόασης) η Αιτήτρια είχε έννομο συμφέρον. Από τη στιγμή που η Αιτήτρια προτού αποδεχθεί τη θέση της Γενικής Διευθύντριας παραιτήθηκε από την οργανική θέση που κατείχε στους Καθ' ων η αίτηση 1, κατά την άποψή μου, έπαυσε να είναι στην υπηρεσία τους. Επομένως είναι ορθή η θέση ότι δεν θα μπορούσε και να είναι υποψήφια για αναπληρωματικό διορισμό (βλ. Φοίβη Κατσούρη ν. ΚΟΤ, Υπόθ. Αρ. 643/10, ημερ. 28.3.2012 στην οποία κρίθηκε ότι ως εκ του γεγονότος ότι η Αιτήτρια δεν ήταν πλέον στην υπηρεσία του ΚΟΤ, δεν ετύγχανε εφαρμογής το άρθρο 45(1) του Ν. 1/90 για αποκατάσταση).
Επομένως η Αιτήτρια ούτε κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε κατά την καταχώρηση της προσφυγής είχε οποιοδήποτε έννομο συμφέρον να προσβάλλει τον αναπληρωματικό διορισμό του ΕΜ. Το ότι η επίδικη πράξη εν πάση περιπτώσει ανακλήθηκε, δεν επαναφέρει οποιοδήποτε έννομο συμφέρον στην Αιτήτρια, αφού αυτή ουδέποτε είχε τέτοιο. Μόνο αν υπήρχε τέτοιο έννομο συμφέρον κατά την έκδοση της επίδικης πράξης και κατά την καταχώρηση της προσφυγής θα μπορούσε η Αιτήτρια στο στάδιο της ακρόασης της προσφυγής να επιμένει στη συνέχιση της λόγω κατάλοιπου ζημιάς.
Ενόψει των πιο πάνω, η πρώτη προδικαστική ένσταση γίνεται αποδεχτή, με αποτέλεσμα η προσφυγή να πρέπει να κριθεί μη παραδεχτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.300 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, όπου υπάρχει, υπέρ του κάθε Καθ' ου η αίτηση.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ