|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.: 839/2012)
12 Δεκεμβρίου, 2013
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΟΙΚΗΤΗ 4ΟΥ ΚΕΠ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
__________
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής είναι ο έλεγχος της νομιμότητας της απόφασης του Διοικητή του 4ου ΚΕΠ της Εθνικής Φρουράς, με την οποία ο Αιτητής κρίθηκε ένοχος δύο πειθαρχικών παραπτωμάτων και τιμωρήθηκε πειθαρχικά με συνολική ποινή τριήμερης κράτησης.
Ο Αιτητής υπηρετεί ως μόνιμος αξιωματικός του στρατού της Δημοκρατίας, απόφοιτος της Ανωτάτης Στρατιωτικής Σχολής Ικάρων Ελλάδος, Κλάδος Αεροπορίας, και φέρει το βαθμό του υποσμηναγού (υπολοχαγού), κατά πάντα δε ουσιώδη χρόνο υπηρετούσε και υπηρετεί στο 4ο ΚΕΠ της Εθνικής Φρουράς με καθήκοντα αρχιελεγκτή.
Ο Διοικητής του 4ου ΚΕΠ της Εθνικής Φρουράς με απόφαση του, που γνωστοποίησε στον Αιτητή, όπως εμπεριέχεται στην επιστολή του ημερομηνίας 9.4.2012, κάλεσε τον Αιτητή σε διοικητική απολογία για παράλειψη καθηκόντων (παράγραφος 3(α) και (ε) του Κανονισμού 3 των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς του 1964, (Κ.Δ.Π. 554/64) (όπως έχουν τροποποιηθεί), (οι «Πειθαρχικοί Κανονισμοί»)), για το λόγο ότι στις 22.1.2012, ενώ εκτελούσε υπηρεσία αρχιελεγκτή και ενώ γνώριζε το πρόβλημα υγείας του Σμτη (ΠΥΡ) Ιωαννίδη Δήμου, δεν ενημέρωσε άμεσα στο Διοικητή της μονάδας, με αποτέλεσμα να ενημερωθεί από τον Υποδιοικητή της ΔΑ στις 17:00 η ώρα. Επίσης ενώ ενημέρωσε το Διοικητή της μονάδας για τη μη επάρκεια ξηράς τροφής για το μόνιμο προσωπικό της περιοχής «Α» και παρότι τον είχε ενημερώσει ο Διοικητής ότι ο Τμηματάρχης Επιχειρήσεων τον διαβεβαίωσε για την ύπαρξη τροφής δύο ημερών, ο Αιτητής δεν επικοινώνησε με τον Τμηματάρχη του και δεν διερεύνησε την ύπαρξη επιπλέον ξηράς τροφής, με αποτέλεσμα την εσφαλμένη ενημέρωση της Ιεραρχίας.
Στη διοικητική του απολογία ο Αιτητής αμφισβήτησε την ευθύνη του και πρόβαλε διάφορους ισχυρισμούς που αν διερευνούνταν θα αποδεικνύονταν αβάσιμοι και θα τον απάλλασσαν από κάθε ευθύνη και για τα δύο πειθαρχικά παραπτώματα που του είχαν καταλογιστεί. Ο Διοικητής του 4ου ΚΕΠ της Εθνικής Φρουράς, με απόφαση του, που γνωστοποίησε στον Αιτητή με επιστολή του ημερ. 3.5.2012, έκρινε τον Αιτητή ένοχο και των δύο πειθαρχικών παραπτωμάτων για τα οποία και τον είχε καλέσει σε διοικητική απολογία και τον τιμώρησε με συνολική πειθαρχική ποινή τριήμερης κράτησης.
Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα. Παρόλο που οι ισχυρισμοί που ο Αιτητής πρόβαλε στη σχετική διοικητική απολογία του είχαν άμεση σχέση με το προς διερεύνηση θέμα, δεν φαίνεται να είχαν κατ΄ οποιοδήποτε τρόπο διερευνηθεί ή ακόμη και καταγραφεί τα αποτελέσματα της έρευνας. Ενώπιον του Δικαστηρίου δεν κατατέθηκε οποιοσδήποτε φάκελος. Παρέμεινε η δήλωση του κ. Σταυρινού για τη Δημοκρατία ότι δεν υπάρχει για την υπόθεση αυτή οποιοσδήποτε φάκελος. Στην αίτηση όμως επισυνάπτονται από τον Αιτητή σχετικά έγγραφα, Παράρτημα 1 - 3, κλήση στελέχους σε απολογία και όλα τα σχετικά με την υπόθεση έγγραφα και αναφορές, μέχρι και την τελική έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Κρίνω υπό τις περιστάσεις ότι, παρά την απουσία φακέλου, με τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου και δεν έχουν αμφισβητηθεί από καμιά πλευρά, ότι το παράπονο δεν ευσταθεί. Κρίνεται υπό τις περιστάσεις ότι έγινε η δέουσα έρευνα (Παράρτημα 3 στην ένσταση, Συνοπτική Έκθεση Ανάκρισης με περίληψη της ληφθείσης μαρτυρίας, 11 τον αριθμό μάρτυρες και τέλος το συμπέρασμα, ως αποτέλεσμα της οποίας ήταν η απόφαση για άσκηση πειθαρχικού ελέγχου για τη μη έγκαιρη ενημέρωση της Διοίκησης).
Ο Αιτητής κρίνει την απόφαση του Διοικητή ως αναιτιολόγητη. Οι αιτιάσεις όντως φαίνεται να ευσταθούν. Ο Διοικητής μετά την υποβολή της απολογίας του Αιτητή κατέληξε:
«1. Αφού έλαβα υπόψη τα στοιχεία που προκύπτουν από τη διενεργηθείσα με (γ) σχετικό ανάκριση, την προσωπική μου έρευνα και αφού διερεύνησα τους ισχυρισμούς που προβάλατε στην από 19 Απρ 2012 Διοικητική σας Απολογία {(δ) σχετικό}:
Σ α ς τ ι μ ω ρ ώ
με 3 ήμερο κράτηση, διότι ως Αξκός της Μονάδος «Την 22 Ιανουαρίου 2012 ενώ εκτελούσατε υπηρεσία Αρχιελεγκτή και ενώ γνωρίζατε το πρόβλημα υγείας του Σμτή (ΠΥΡ) Ιωαννίδη Δήμου, δεν ενημερώσατε άμεσα τον Διοικητή της Μονάδας με αποτέλεσμα να ενημερωθεί από τον Υπδκτή της ΔΑ η ώρα 1700. Επίσης ενώ ενημερώσατε τον Δκτή της Μονάδας για την μη επάρκεια ξηράς τροφής για το μόνιμο προσωπικό της Περιοχής «Α», και παρότι σας ενημέρωσε ο Δκτής ότι ο Τμηματάρχης Επιχειρήσεων τον διαβεβαίωσε για την ύπαρξη τροφής δύο ημερών, εσείς δεν επικοινωνήσατε με τον Τμχη σας και δεν διερευνήσατε την ύπαρξη της επιπλέον ξηράς τροφής, με αποτέλεσμα την εσφαλμένη ενημέρωση της ιεραρχίας.
2. Τα παραπάνω αναφερόμενα παραβιάζουν την παράγραφο 3 (α) και (ε) του Κανονισμού 3 του Πειθαρχικού Κώδικα του (α) σχετικού.»
Στο Σύγγραμμα του Θεμιστοκλή Δ. Τσάτσου «Η ΑΙΤΗΣΙΣ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ», Έκδοσης Τρίτη, 1971, στη σ.308 αναφέρονται και τα εξής:
«Είναι πρόδηλον, ότι η αρχή της ακροάσεως συνάπτεται προς την αρχήν της αιτιολογήσεως. Αποτελεί ταύτης εξειδίκευσιν και δη κατά τούτο, ότι θεωρείται δεδομένη η ατέλεια της αιτιολογήσεως, εάν αύτη δεν διατυπωθή εν όψει και της απόψεως του εις ον αφορά, του οποίου το ενδιαφέρον αποτελεί κατά κανόνα κίνητρον προς πληρεστέραν διερεύνησιν του τιθεμένου εκάστοτε ζητήματος.»
Δεν μπορεί να κριθεί ικανοποιητικό για σκοπούς αιτιολογίας η αναφορά στα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση ή την προσωπική έρευνα του Διοικητή, σε αντιπαράθεση με τους ισχυρισμούς που πρόβαλε ο Αιτητής, τους οποίους σημειωτέον απορρίπτει χωρίς να τους κρίνει, ως αβάσιμους αλλά ούτε και τους σχολιάζει ή αντικρούει. Επομένως η επίδικη απόφαση υπόκειται σε ακύρωση λόγω έλλειψης αιτιολογίας.
Το τρίτο ζήτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο έχει επιβληθεί μια συνολική πειθαρχική ποινή για δύο διαφορετικά μεταξύ τους παραπτώματα. Ο Αιτητής κρίθηκε ένοχος τόσο του πειθαρχικού παραπτώματος της παραγράφου 3(α) όσο και του πειθαρχικού παραπτώματος 3(ε) του Πειθαρχικού Κώδικα των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς. Είναι πρόδηλο από την προσβαλλόμενη απόφαση ότι ο Διοικητής έκρινε τον Αιτητή ένοχο και για τα δύο παραπτώματα, τιμωρώντας τον πειθαρχικά με μια ποινή. Ο κ. Σταυρινός υποστήριξε, ως προς τούτο, ότι και τα δύο αδικήματα υπάγονται και/ή καλύπτονται από την «αμέλεια καθήκοντος» του Κανονισμού 3 και συνεπώς επρόκειτο για ένα παράπτωμα και άρα ορθώς επιβλήθηκε μια ποινή. Για να επιχειρηματολογήσει περαιτέρω ότι σε κάθε περίπτωση ο Αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον εφόσον η επιβολή δύο ποινών αντί μίας δεν θα ήταν προς όφελος του.
Ο Κανονισμός 3(α) προνοεί:
«Παν μέλος διαπράττει πειθαρχικόν παράπτωμα (εν τοις εφεξής αναφερόμενον εν τοις Παρούσι Κανονισμοίς ως 'παράπτωμα') εάν διαπράξη αδίκημα τι εναντίον του Νόμου ή των παρόντων Κανονισμών ή οιουδήποτε άλλου εκάστοτε ισχύοντος Νόμου ή οιονδήποτε των παραπτωμάτων άτινα εκτίθενται εν τω Πρώτω Πινάκι των παρόντων Κανονισμών (εν τοις εφεξής αναφερομένων ως 'Πειθαρχικός Κώδιξ').»
Στο άρθρο 3 του Πειθαρχικού Κώδικα υπό τον τίτλο «Αμέλεια Καθήκοντος» προβλέπεται: «Εάν μέλος αμελή, ή άνευ νομίμου και επαρκούς αιτίας παραλείπη να επιληφθή ταχέως και επιμελώς των καθηκόντων αυτού ως μέλους, ή να εκτελέση ταύτα» (παρα. (α)) και εάν «παραλείπη να αναφέρη οιονδήποτε ζήτημα όπερ έχει καθήκον να αναφέρη» (παρ. (ε)). Σύμφωνα δε με το άρθρο (19)(2) αποτελεί παράπτωμα η «πάσα παράλειψις συμμορφώσεως προς τας Γενικάς διαταγάς του Διοικητού.»
Στο τέλος της ημέρας είναι ορθή η κατάληξη ότι ο Αιτητής έχει το δικαίωμα να γνωρίζει ποια θα ήταν η τιμωρία του για το κάθε πειθαρχικό παράπτωμα που του καταλογίστηκε. Η εισήγηση του κ. Σταυρινού πως πρόκειται για ένα αδίκημα και ότι ο Αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος δεν ευσταθεί. Πρόκειται, κρίνω, περί ξεχωριστών παραπτωμάτων που δεν δικαιολογούν την επιβολή μιας και μόνο ποινής. Πρόκειται για συναφή γεγονότα που στοιχειοθετούν δύο ξεχωριστές κατηγορίες που διατηρούν την αυτοτέλεια τους, με αναφορά στα πραγματικά περιστατικά της διάπραξης τους. Υπό τις περιστάσεις επιβλήθηκε μια ποινή για περισσότερα του ενός παραπτώματα.
Στην Μιχαήλ Περδίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 731/98, ημερομηνίας 27.9.1999, υπό του Νικολάου, Δ., υπό την τότε ιδιότητα του, κρίθηκε ότι:
«΄Επειτα, ο αιτητής επισημαίνει ότι με τη μια ποινή που του επιβλήθηκε για δύο παραπτώματα στα οποία κρίθηκε ένοχος, καθίστατο αδύνατο να γνωρίζει ποιά ήταν ή δεν ήταν η τιμωρία του χωριστά για το καθένα. Ενώ έχει ασφαλώς νομικά αυτό το δικαίωμα. Είναι εν προκειμένω αρκετό να υπενθυμίσω ότι, ως ζήτημα γενικής αρχής, στην επιμέτρηση της ποινής λαμβάνεται σφαιρικά υπόψη η συμπεριφορά από την οποία προέκυψαν τα διάφορα παραπτώματα αλλά η ποινή πρέπει εν τέλει να συσχετίζεται με το κάθε ένα χωριστά.»
Βεβαίως η Περδίος (ανωτέρω) την οποία επικαλείται ο συνήγορος του Αιτητή, ανατράπηκε κατ΄ έφεση (Δημοκρατία ν. Περδίου (2001) 3 (Β) Α.Α.Δ. 1159): η Ολομέλεια έκρινε πως επρόκειτο για μία και μόνο κατηγορία όπως είχε διατυπωθεί στο κατηγορητήριο και ότι όσα αναφέρονταν συνιστούσαν απλώς συμπλήρωση των γεγονότων της υπόθεσης και όχι ξεχωριστή κατηγορία, κάτι που δεν βρίσκω ότι ισχύει στην εδώ περίπτωση. Η γενική όμως αρχή που διέπει το ζήτημα και την οποία υιοθετώ παραμένει κατά την κρίση μου ανέπαφη.
Η προσφυγή επιτυγχάνει.
Επιδικάζονται €1.300 έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ του Αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται δυνάμει του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ