|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.17
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.33
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.48
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.57
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.64
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 5944/2013
23 Δεκεμβρίου, 2013
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 15, 29, 30 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΣΙΛΙΚΙΔΗΣ,
Αιτητής
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η αίτηση
.........
Αίτηση από τους καθ' ων η αίτηση ημερ. 8/10/13
Αρ. Ζερβού (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους αιτητές /καθ' ων η αίτηση στην προσφυγή
Καμιά εμφανιση, για τον καθ' ου η αίτηση/αιτητή στην προσφυγή
........
ΑΠΟΦΑΣΗ
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Ο καθ' ου η αίτηση στην παρούσα αίτηση, την 5/9/13 καταχώρησε αίτηση με την οποία αιτείτο ουσιαστικά την αναστολή των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του ημερ. 16/8/13. Η αίτηση του με οδηγίες του Δικαστηρίου επιδόθηκε στους καθ' ων η αίτηση ήτοι Υπουργό Εσωτερικών και Λειτουργό Μετανάστευσης οι οποίοι όμως, δεν εμφανίστηκαν. Το Δικαστήριο προχώρησε στην ακρόαση της αίτησης και την 26/9/13 εξέδωσε πλήρη απόφαση και ενέκρινε τα αιτήματα του.
Με την υπό εξέταση αίτηση οι αιτητές αιτούνται τον παραμερισμό και/ή ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης του Δικαστηρίου ημερ. 26/9/13.
Η αίτηση στηρίζεται σε ένορκη δήλωση του κ. Ρηγίνου Πολυδεύκη, Διοικητικού Λειτουργού του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού. Σε αυτή αφού αρχικά αναφέρεται στην άφιξη του καθ' ου η αίτηση στην Κύπρο την 21/8/00, στη συνέχεια καταγράφει το ιστορικό της εδώ παρουσίας του, τόσο από ποινικής πλευράς όσο και από πλευράς χειρισμού της υπόθεσης, σύμφωνα με τον περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμο, Κεφ. 105. Πρόσθετα αναφέρει ότι ο καθ' ου η αίτηση απελάθηκε στις 4/9/13 και την επομένη καταχωρήθηκε η προσφυγή με τον άνω αριθμό και τίτλο όπως και η μονομερής αίτηση ημερ. 5/9/13 γι' αναστολή των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του καθ' ου η αίτηση ημερ. 16/8/13. Η μονομερής αίτηση υποστηριζόταν από ένορκη δήλωση που έγινε από τον πατέρα του αιτητή στη διαδικασία εκείνη. Σχετικά με την αίτηση ημερ. 5/9/13, ισχυρίζεται ο ομνύων ότι, αυτή όπως και η προσφυγή επιδόθηκαν στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης στις 12/9/13. Παρόλα ταύτα «εκ παραδρομής, καλόπιστης παράλειψης και αβλεψίας» διαβιβάστηκαν καθυστερημένα στη Νομική Υπηρεσία και συγκεκριμένα το μεσημέρι της 16/9/13. Ανατέθηκε ο χειρισμός της στην κα Ζερβού την επομένη 17/9/13. Στις 16/9/13 το Δικαστήριο προχώρησε στην ακρόαση της αίτησης και επιφύλαξε την απόφαση του. Όταν πληροφορήθηκε αυτό η κα Ζερβού, τηλεφωνικά επικοινώνησε με τον αντίδικο δικηγόρο, επισημαίνοντας την απέλαση του καθ' ου η αίτηση και εισηγήθηκε σ' αυτόν να εξετάσει το θέμα ώστε το Δικαστήριο να μην εκδώσει απόφαση σε μια αίτηση η οποία εξ' αρχής ήταν άνευ αντικειμένου.
Περαιτέρω αιτείται τον παραμερισμό και/ή ακύρωση της απόφασης του Δικαστηρίου ημερ. 26/9/13 για τους ακόλουθους λόγους:
«i. Το διάταγμα απέλασης του Αιτητή είχε ήδη εκτελεσθεί και ο Αιτητής είχε ήδη απελαθεί την 04/09/13, πριν δηλαδή την καταχώρηση της παρούσας Προσφυγής και της μονομερούς αίτησης. Ως εκ τούτου, η μονομερής αίτηση, στην οποία εκδόθηκε το διάταγμα του Δικαστηρίου του οποίου ζητείται ο παραμερισμός και/ή η ακύρωση, ήταν εκ προοιμίου άνευ αντικειμένου.
ii. Ο δικηγόρος του Αιτητή γνώριζε για την έκδοση των νέων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του Αιτητή από τις 19/08/13, πλην όμως παρέλειψε να καταχωρήσει εγκαίρως νέα Προσφυγή και αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος.
iii. Ο δικηγόρος του Αιτητή και/ή ο πατέρας του Αιτητή, ο οποίος ορκίζεται στην Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την μονομερή αίτηση, όφειλαν να γνωρίζουν ότι ο Αιτητής είχε ήδη απελαθεί.
iv. O δικηγόρος του αιτητή παρέλειψε να θέσει υπόψη του Δικαστηρίου το γεγονός ότι τα προσβαλλόμενα διατάγματα είχαν ήδη εκτελεσθεί και ο Αιτητής είχε ήδη απελαθεί.
v. Ο δικηγόρος του Αιτητή παρέλειψε να προβεί στα αναγκαία διαβήματα για να αποφευχθεί η έκδοση απόφασης από το Δικαστήριο σε μία αίτηση, η οποία ήταν εξ αρχής άνευ αντικειμένου.
vi. Παραλείποντας ο δικηγόρος του Αιτητή, αφενός, να θέσει υπόψη του Δικαστηρίου το γεγονός ότι τα προσβαλλόμενα διατάγματα είχαν ήδη εκτελεσθεί και ο Αιτητής είχε ήδη απελαθεί και, αφετέρου, να προβεί στα αναγκαία διαβήματα για να αποφευχθεί η έκδοση απόφασης από το Δικαστήριο σε μία αίτηση, η οποία ήταν εξ αρχής άνευ αντικειμένου, καταχρηστικά επέτυχε την έκδοση απόφασης υπέρ του Αιτητή, στην οποία μάλιστα το Δικαστήριο προέβη σε εύρημα έκδηλης παρανομίας.
vii. Από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, ως εκτενώς αναφέρω ανωτέρω, προκύπτει ότι δεν συντρέχει στην παρούσα υπόθεση περίπτωση έκδηλης παρανομίας και/η οποιασδήποτε παρανομίας.
viii. Επαναλαμβάνοντας ότι εκ παραδρομής, καλόπιστης παράλειψης και αβλεψίας διαβιβάστηκαν καθυστερημένα στη Νομική Υπηρεσία η Προσφυγή και η μονομερής αίτησης για αναστολή και για το λόγο αυτό δεν υπήρξε εμφάνιση των καθ' ων η Αίτηση κατά τη δικάσιμο της 16.09.2013, το εύρημα του Δικαστηρίου περί έκδηλης παρανομίας σε μία αίτηση, η οποία ήταν εξ αρχής άνευ αντικειμένου, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά από τον Αιτητή, ανεξάρτητα από την πορεία της Προσφυγής, σε σχέση με την απαγόρευση επανεισόδου του στη Δημοκρατία για περίοδο 10 ετών.
ix. Δεν είναι ορθό, δίκαιο και προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να εκδίδονται από το σεβαστό Δικαστήριο διατάγματα τα οποία εξ αντικειμένου δεν μπορούν να εκτελεσθούν.»
Η αίτηση επιδόθηκε στην άλλη πλευρά και παρόλο ότι δικηγόρος εμφανίστηκε για τον καθ' ου η αίτηση, δεν καταχώρησε ένσταση ως οι οδηγίες του Δικαστηρίου αλλά ούτε εμφανίστηκε και κατά την ακρόαση της αίτησης.
Η αίτηση στηρίζεται στον περί Ανωτάτου Δικαστηρίου Διαδικαστικό Κανονισμό του 1962, Καν. 10, 11, 12, 17, 18, 19, 20 και 22, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.17, Θ.10, Δ.33 θ. 5, Δ.48 θθ 1, 2, 3, 8(4) και 9(η), Δ.57 θ.2, Δ.64 στη νομολογία και στις γενικές και συμφυείς εξουσίες του Σεβαστού Δικαστηρίου.
Ο καν. 20 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962 πιστεύω ότι εφαρμόζεται στην υπό εξέταση περίπτωση. Ο Καν. 20 αναφέρεται σε «αναθεώρηση υπό του Δικαστηρίου διατάγματος ή οδηγιών δεδομένων υπό Δικαστού σύμφωνα προς τον Κανονισμό ...» Το διάταγμα υπό εξέταση, ημερ. 26/9/13 εκδόθηκε μέσα στα πλαίσια διαδικασίας σύμφωνα προς το Άρθρο 146 και δυνάμει του Καν. 13. Συνεπώς τυγχάνει εφαρμογής ο Καν. 20.
Εξέτασα το υλικό ενώπιον του Δικαστηρίου και κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο όπως εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου και η οποία δεν αμφισβητήθηκε, η δικηγόρος των αιτητών, πριν την έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος ,την 26/9/13, πληροφόρησε το δικηγόρο του καθ' ου η αίτηση ότι ο τελευταίος είχε ήδη απελαθεί μια ημέρα πριν την καταχώρηση της μονομερούς αίτησης του καθ' ου η αίτηση. Συγκεκριμένα ότι ο καθ' ου η αίτηση απελάθηκε την 4/9/13 και η μονομερής του αίτηση που οδήγησε στην έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος και καταχωρήθηκε την 5/9/13 ήταν άνευ αντικειμένου. Παρόλα ταύτα ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση ενώ είχε πλήρη γνώση της όλης κατάστασης πραγμάτων, σε κανένα διάβημα δεν προέβη ώστε να πληροφορήσει το δικαστήριο σχετικά. Αφέθηκε το Δικαστήριο με την εικόνα που παρουσιαζόταν στην ένορκη δήλωση, επί της οποίας στηριζόταν η αίτηση για προσωρινό διάταγμα, και έτι περισσότερο αφέθηκε αυτό να εκδώσει διατάγματα τα οποία δεν μπορούσαν να εφαρμοσθούν.
Υπό τις περιστάσεις κρίνω ότι καταδείχθηκε καλός λόγος γι' ακύρωση των διαταγμάτων ημερ. 26/9/13.
Για τους λόγους που εξέθεσα πιο πάνω, η αίτηση επιτυγχάνει και τα διατάγματα ημερ. 26/9/13 παραμερίζονται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/ΚΑΣ