ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
KYRIACOS G. BAGDADES ν. THE CENTRAL BANK OF CYPRUS (1973) 3 CLR 417
VASSO TOURPEKI ν. REPUBLIC (PUBLIC SERVICE COMMISSION) (1973) 3 CLR 592
Σιδερά ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 2540
Δημοκρατία ν. Πανταζή (1991) 3 ΑΑΔ 47
Δημοκρατία ν. Χρίστου (1991) 3 ΑΑΔ 56
Χατζηγιάννη και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 317
Δημοκρατία ν. Υψαρίδη & άλλου (Αρ.2) (1993) 3 ΑΑΔ 347
Kυπριακή Δημοκρατία μέσω Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας ν. Aίγλης Xριστούδη (1996) 3 ΑΑΔ 267
Φιλίππου Δέσποινα ν. Kυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας (1997) 3 ΑΑΔ 1
Χριστοδούλου Ειρήνη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 164
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 614/2011)
6 Σεπτεμβρίου, 2013
[ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΘΩΜΑΣ ΘΩΜΑ,
Αιτητής,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ης η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α. Σοφοκλέους, για τον Αιτητή.
Α. Χρίστου για Ιωαννίδης & Δημητρίου, για την Καθ΄ ης η Aίτηση.
Ξ. Ευγενίου για Α.Σ. Αγγελίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα τα οποία έχουν προηγηθεί της καταχώρησης της παρούσας προσφυγής, έχουν εκτεθεί με επάρκεια στην Ένσταση της καθ΄ ης η αίτηση και τα μεταφέρω εδώ αυτούσια, ως εισαγωγή:
Στις 10.12.2007 η καθ΄ ης η αίτηση κυκλοφόρησε τη Γνωστοποίηση Κενών Θέσεων υπ΄ αριθμό 21/2007, που αφορούσε μεταξύ άλλων, μια θέση Ανώτερου Τεχνικού Σταθμού (Συγκολλητής/Σιδηρουργός), Κλίμακα Α9, Επιχειρησιακή Μονάδα Παραγωγής, Ηλεκτροπαραγωγός Σταθμός Βασιλικού.
Η Μεικτή Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής για Προαγωγές Γραφειακού και Τεχνικού Προσωπικού (στο εξής «Επιτροπή Επιλογής») επιλήφθηκε του θέματος στις 13.3.2008 και ετοίμασε την εισήγηση της στις 17.3.2008. Η εισήγηση της Επιτροπής Επιλογής υποβλήθηκε στη Συμβουλευτική Υπεπιτροπή της καθ΄ ης η αίτηση για Θέματα Προσωπικού (εφεξής «η Συμβουλευτική Επιτροπή») στις 15.4.2008 και αποφάσισε κατά πλειοψηφία όπως συστήσει στην καθ΄ ης η αίτηση για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος. Η καθ΄ ης η αίτηση επιλήφθηκε του θέματος στη συνεδρία της ημερομηνίας 6.5.2008 και αποφάσισε κατά πλειοψηφία όπως προαγάγει το ενδιαφερόμενο μέρος στην επίδικη θέση από την 1.6.2008.
Εναντίον της απόφασης αυτής του Διοικητικού Συμβουλίου της καθ΄ ης η αίτηση καταχωρήθηκε από τον αιτητή η προσφυγή με αρ. 736/2008. Στις 22 Νοεμβρίου 2010 εκδόθηκε ακυρωτική απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Στις 21.12.2010 η καθ΄ ης η αίτηση αποφάσισε ομόφωνα να παραπέμψει το όλο θέμα πλήρωσης της επίδικης θέσης για επανεξέταση ενώπιον της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής της Αρχής. Το θέμα τέθηκε εκ νέου ενώπιον της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής της Αρχής στη συνεδρία της ημερομηνίας 22.2.2011 η οποία και αποφάσισε ομόφωνα να συστήσει για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος ως τον πιο κατάλληλο υποψήφιο για τη θέση αυτή.
Η καθ΄ ης η αίτηση στη συνεδρία της ημερομηνίας 19.4.2011 προχώρησε στη δική της έρευνα και αποφάσισε κατά πλειοψηφία, να προσφέρει προαγωγή στο ενδιαφερόμενο μέρος ως τον πιο κατάλληλο υποψήφιο σε σύγκριση με τους υπόλοιπους στην κενή αυτή θέση, αναδρομικά από 1.6.2008.
Τη νομιμότητα της απόφασης της καθ΄ ης η αίτηση Α.Η.Κ. ημερ. 19.4.2011 με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος προήχθη αναδρομικά στην επίδικη θέση, προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή του ο αιτητής, επιδιώκοντας την ακύρωσή της.
Θα εξετάσω στη συνέχεια τους συγκεκριμένους λόγους ακύρωσης τους οποίους προέβαλε και προώθησε ο αιτητής.
1. Η κατ΄ ισχυρισμό πάσχουσα σύσταση της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής.
Είναι η θέση του αιτητή κάτω από αυτό το λόγο ακύρωσης, ότι η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή διαμόρφωσε σύσταση υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους, η οποία δεν συνάδει με τα στοιχεία των υποψηφίων όπως αυτά εξάγονται από τους προσωπικούς - υπηρεσιακούς φακέλους και κατά παρέκκλιση από τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, χωρίς να δώσει ειδική και πειστική περί τούτου αιτιολογία.
Σύμφωνα πάντα με τον αιτητή, η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή (Σ.Υ.) θα έπρεπε να είχε διαμορφώσει σύσταση υπέρ του αιτητή, ο οποίος με βάση τα στοιχεία του φακέλου, κατά πάντα ουσιώδη χρόνο υπερείχε του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία, απόδοση, επίδοση, ικανότητα και πείρα. Προς τεκμηρίωση δε της θέσης αυτής, ο αιτητής προβαίνει σε παραπομπές σε στοιχεία των υποψηφίων προερχόμενα από τους τηρουμένους φακέλους αυτοτελώς και συγκριτικά με στοιχεία που αφορούν στο ενδιαφερόμενο μέρος.
Όπως διαπιστώνεται από τα τηρηθέντα πρακτικά της συνεδρίας ημερ. 22.2.2011 της Σ.Υ., πράγματι ο Γενικός Διευθυντής της καθ'ης η αίτηση προέβηκε σε σύσταση προς την Υπεπιτροπή υπέρ του αιτητή τον οποίο προέκρινε ως τον πλέον κατάλληλο των υποψηφίων. Καταλήγοντας σε αυτή τη σύστασή του, ο Γενικός Διευθυντής ανέφερε ότι δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη του το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σε αρχαιότητα έναντι του αιτητή κατά 22 μήνες σε σχέση με την ημερομηνία προαγωγής στην αμέσως κατώτερη θέση. Όμως την πλάστιγγα υπέρ του αιτητή έκλινε, κατά την άποψή του, το στοιχείο της «αισθητής υπεροχής» όπως τη χαρακτήρισε, του αιτητή, ο οποίος υπερείχε του ενδιαφερόμενου μέρους σε βαθμολογημένη αξία, κατά τέσσερα Α κατά την περίοδο 2002-2006. Διάφορα πρόσθετα προσόντα μη απαιτούμενα από το Σχέδια Υπηρεσίας, αλλά σχετικά με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης, παρουσιάζονται να κατείχαν τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος.
Τα μέλη όμως της Σ.Υ. προβαίνοντας στη δική τους αξιολόγηση των στοιχείων των υποψηφίων, αποφάσισαν ομόφωνα όπως παρεκκλίνουν από τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή και να συστήσουν στην καθ΄ ης η αίτηση, την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους. Καταλήγοντας σ΄ αυτή τη σύσταση, σύμφωνα πάντα με το τηρηθέν πρακτικό, τα μέλη της Σ.Υ. έλαβαν υπόψη τους το γεγονός ότι το ενδ. μέρος προηγείται σε αρχαιότητα στην Αρχή, έναντι του αιτητή και όπως έκριναν, η υπεροχή του αιτητή σε βαθμολογημένη αξία, αντισταθμίζεται από την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αρχαιότητα και κατά συνέπεια σε πείρα.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της καθ΄ ης η αίτηση σε συνεδρία του ημερ. 19.4.2011 κατά την οποία επιλήφθηκε της επανεξέτασης του θέματος, έκρινε με πλειοψηφία 6:2 ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είναι ο καταλληλότερος των υποψηφίων. Η αιτιολογία για την προτίμηση αυτή των Μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της καθ΄ ης η αίτηση, όπως αυτή καταγράφηκε στο τηρηθέν πρακτικό είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη της Σ.Υ.
Στο σημείο τούτου παρεμβάλλω ότι η προηγούμενη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της καθ΄ ης η αίτηση, ακυρώθηκε με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Υπόθεση Αρ. 736/2008 Θωμάς Θωμά ν. Δημοκρατίας, ημερ. 22.11.2010 λόγω της πάσχουσας σύστασης του Γεν. Διευθυντή. Συγκεκριμένα, ο Γεν. Διευθυντής είχε σε εκείνη τη διαδικασία συστήσει για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος λόγω της υπεροχής του σε αρχαιότητα και πείρα ενώ η υπεροχή σε βαθμολογημένη αξία του αιτητή, κρίθηκε ότι αντισταθμιζόταν από την αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους. Το Δικαστήριο όμως έκρινε ότι η σύσταση του Διευθυντή η οποία εμφάνιζε το ενδιαφερόμενο μέρος να υπερέχει σε πείρα, δε συνήδε με τα στοιχεία του φακέλου και βρισκόταν σε αντίθεση με τις απόψεις των προϊσταμένων οι οποίες ήσαν πανομοιότυπες υπέρ τόσο του ενδιαφερόμενου μέρους όσο και του αιτητή.
Με την πιο πάνω απόφαση του Δικαστηρίου, είναι φανερό ότι δημιουργήθηκε δεδικασμένο όσον αφορά το στοιχείο της πείρας των δύο συγκρινόμενων υποψηφίων, ήτοι της πείρας η οποία κτήθηκε στα αντίστοιχα τμήματα όπου αυτοί υπηρέτησαν και όπως αυτή πιστοποιήθηκε με ισοπεδωτικό τρόπο από προϊσταμένους Σταθμών.
Η εικόνα η οποία διαμορφωνόταν επομένως κατά τον ουσιώδη χρόνο της επανεξέτασης της πλήρωσης της επίδικης θέσης, όσον αφορά τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ότι οι δύο αυτοί υποψήφιοι ήσαν ισοδύναμοι από απόψεως προσόντων και πείρας, ενώ ο αιτητής υπερείχε του ενδιαφερόμενου μέρους σε βαθμολογημένη αξία κατά 4Α και υστερούσε του ενδιαφερόμενου μέρους σε αρχαιότητα κατά 22 μήνες. Περαιτέρω, ο αιτητής είχε υπέρ του και τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή της Αρχής.
Όπως έχει επανειλημμένα και με συνέπεια νομολογηθεί, η αρχαιότητα δεν αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα, αλλά μπορεί να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ ενός υποψηφίου, όταν οι υποψήφιοι είναι κατά τα άλλα ισοδύναμοι. (Δημοκρατία ν. Χρίστου (1991) 3 ΑΑΔ 56). Ιδιαίτερα δε η αρχαιότητα αποδυναμώνεται ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται να πληρωθούν διευθυντικές θέσεις ή θέσεις ψηλά στην ιεραρχία (Δημοκρατία ν. Πανταζή (1991) 3 ΑΑΔ 47, Paschalis v. Republic (1968) 3 CLR 1897).
Ειδικότερα όσον αφορά την απόκλιση από τη σύσταση του Διευθυντή/Προϊσταμένου στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Ειρήνη Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 164 τονίστηκαν και τα ακόλουθα:
«Στην Επιτροπή αναγνωρίζεται η δυνατότητα απόκλισης από τη σύσταση του προϊσταμένου, νοουμένου ότι η απόκλιση αιτιολογείται επαρκώς (Δημοκρατία ν. Χριστούδη (1996) 3 ΑΑΔ 267). Ειδική αιτιολογία συνιστά, σύμφωνα με τη νομολογία, η παράθεση πειστικών λόγων που να αντισταθμίζουν τη σύσταση (Σπανός ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω). Όπως επισημαίνεται και στη Δημοκρατία κ.α. ν. Γερμανού κ.α., ανωτέρω, η σταθερή και διαχρονική νομολογιακή προσέγγιση του θέματος αναγνωρίζει τη δυνατότητα παραγνώρισης όταν παρέχεται από το διορίζον όργανο πειστική ειδική αιτιολογία. Δηλαδή, θα πρέπει να δίδονται πειστικοί ή ειδικοί λόγοι για την επιλογή συγκεκριμένου υποψήφιου που δεν κατέχει το πλεονέκτημα ή τη σύσταση του προϊσταμένου. Οι λόγοι δε αυτοί θα πρέπει να φαίνονται στην αιτιολογία της απόφασης και δεν μπορούν να συνάγονται από τα πρακτικά. Στην απόφαση Δημοκρατία κ.α. ν. Υψαρίδη κ.α. (Αρ. 2) (1993) 3 ΑΑΔ 347 τονίστηκε ότι η ειδική αιτιολόγηση σκοπεί στην εξειδίκευση των λόγων που αντισταθμίζουν το πλεονέκτημα που παρέχει το πρόσθετο προσόν για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης (βλέπε ακόμα Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 ΑΑΔ 1, Tourpeki v. Republic (1973) 3 C.L.R. 592, Χατζηγιάννη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317, Σιδερά ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2540 και Παγδατής ν. Δημοκρατίας (1973) 3 Α.Α.Δ. 417).»
Στην υπό εξέταση περίπτωση, η απόκλιση της καθ΄ ης η αίτηση και προηγουμένως του Διοικητικού Συμβουλίου δεν ήταν πειστική. Ουσιαστικά η μόνη αιτιολογία που έδωσε για την απόκλιση ή παρέκκλιση από τη σύσταση του Διευθυντή και γενικότερα για την επιλογή της υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους, ήταν αποκλειστικά το θέμα της υπεροχής του ενδιαφερόμενου μέρους σε αρχαιότητα. Το ακόλουθο απόσπασμα από την προσβαλλόμενη απόφαση είναι χαρακτηριστικό:
«Καταλήγοντας τα Μέρη στην πιο πάνω απόφαση τους υπέρ της προαγωγής του Κώστα Σιαρρή, κατά παρέκκλιση από τη σύσταση του Διευθυντή έλαβαν υπόψη τους το γεγονός ότι ο Κώστας Σιαρρής προηγείται σε αρχαιότητα στην Αρχή έναντι των άλλων δύο υποψηφίων.»
Επομένως διαπιστώνεται ότι δεν δικαιολογήθηκε ή αιτιολογήθηκε ορθά η απόκλιση της καθ΄ ης η αίτηση αλλά και της Σ.Υ. από τη σύσταση του Διευθυντή, η οποία εάν ελαμβάνετο υπόψη, μαζί με τη μικρή έστω υπεροχή του αιτητή σε βαθμολογημένη αξία δεν θα έδιδε στο στοιχείο της αρχαιότητας, στο οποίο υπερείχε το ενδιαφερόμενο μέρος, ικανή ώθηση ώστε να αντισταθμίσει την κατά τα προαναφερθέντα υπεροχή του αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση της καθ΄ ης η αίτηση ακυρούται.
Ακολουθώντας δε το αποτέλεσμα, τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του αιτητή όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Κ. Κληρίδης,
Δ.
ΣΦ.