ΒΑΡΒΑΡΑ ΖΟΥΒΑΝΗ ΚΟΥΖΑΛΗ κ.α. ν. ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ, Υπoθεση Αρ. 850/2012, 12/7/2013

ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Με επιστολή τους ημερομηνίας 3/4/2010 οι αιτητές ζήτησαν από τους καθ'ων η αίτηση όπως τους επιστρέψουν δύο τεμάχια τους τα οποία είχαν απαλλοτριωθεί το 1989 κατ' επίκληση των προνοιών του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου 15(Ι)/1962, βασικά γιατί δεν είχαν χρησιμοποιηθεί για το σκοπό για τον οποίο απαλλοτριώθηκαν.

Οι καθ'ων η αίτηση απέρριψαν το πιο πάνω αίτημα των αιτητών στις 9/5/2012, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι, στις 30/5/2012, να καταχωρίσουν την πιο πάνω προσφυγή με την οποία επιδιώκουν την επιστροφή των συγκεκριμένων δύο τεμαχίων.

Στις 22/5/2013 και ενώ εκκρεμούσε η καταχώριση ένστασης από πλευράς των καθ'ων η αίτηση, οι αιτητές καταχώρισαν την παρούσα ενδιάμεση αίτηση με την οποία επιδιώκουν την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο:

".... να διατάσσονται οι Καθ'ων η Αίτηση Δήμος Παραλιμνίου και/ή ο Δήμαρχος και/ή υπηρέτες των από το να επεμβαίνουν καθ' οιονδήποτε τρόπο και/ή να εκτελούν οποιανδήποτε εργασία που έχει να κάμει με την κατασκευή δρόμου ή πεζοδρομίων και/ή προβαίνουν σε οποιανδήποτε μετακίνηση χωμάτων ή εκρίζωση δέντρων εντός των κτημάτων των Αιτητών με (α) αριθμό Εγγραφής 18153, Τεμάχιο 661, Τμήμα 8, Σχέδιο 2-294-379 του Δήμου Παραλιμνίου και (β) αριθμό Εγγραφής 18154, Τεμάχιο 55, Τμήμα 8, Σχέδιο 2-294-379 του Δήμου Παραλιμνίου, μέχρι την εκδίκαση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Προσφυγής και/ή μέχρι έκδοσης νεωτέρας Διαταγής του Δικαστηρίου."

Η αίτηση έχει ως βασικό νομικό υπόβαθρο τις πρόνοιες του Κ. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, ενώ το πραγματικό υπόβαθρο επί του οποίου αυτή εδράζεται, περιέχεται στην ένορκη δήλωση του Γεώργιου Αδάμου, υιού των αιτητών, που συνόδευε την αίτηση κατά το χρόνο καταχώρισης της. Σημειώνεται ότι στη συμπληρωματική ένορκη δήλωση του ίδιου προσώπου, που καταχωρήθηκε σε μεταγενέστερο στάδιο με την άδεια του Δικαστηρίου, ο ενόρκως δηλών, σχολιάζει βασικά τους ισχυρισμούς και τις θέσεις του ενόρκως δηλούντα για λογαριασμό των καθ'ων η αίτηση, η οποία συνοδεύει την ένσταση των τελευταίων.

Στην πρώτη ένορκη του δήλωση ο υιός των αιτητών, αφού αναφέρεται στο ιστορικό της υπόθεσης και στην πρόσφατη αλληλογραφία που αντηλλάγη μεταξύ του συνηγόρου των γονιών του και των καθ'ων η αίτηση, από την οποία, ως ισχυρίζεται, προκύπτει ότι οι καθ'ων η αίτηση, για ένα και πλέον χρόνο δεν είχαν εκδηλώσει οποιαδήποτε πρόθεση για «ανατροπή της επί τόπου κατάστασης», αναφέρει και τα εξής:

"13. ..... ο Δήμος Παραλιμνίου ξαφνικά χθες 21/05/2013 και γύρω στις 10.30 π.μ. ήρθε με τους υπαλλήλους του και/ή υπηρέτες του και/ή αντιπροσώπους του μαζί με την Αστυνομία με σκοπό να μπουν εντός των επίδικων κτημάτων και να αρχίσουν την κατασκευή του δρόμου και των πεζοδρομίων.

14. Ο αδελφός μου Τζιοβάνης Κίργιας τηλεφώνησε στο δικηγόρο μας, ο οποίος ήρθε γύρω στις 11 π.μ. στο κτήμα μας και άρχισε να διαβουλεύεται με τους υπαλλήλους του Δήμου και την Αστυνομία.

15. Με ενημέρωσε ότι πήρε τηλέφωνο το Δήμαρχο Παραλιμνίου κύριο Θεόδωρο Πυρίλλη για να μιλήσει για την υπόθεση μαζί του και ότι εκείνη την ώρα ο Δήμαρχος ήταν με ξένους και θα τον έπαιρναν πίσω τηλέφωνο.

16. Στην συνέχεια ο δικηγόρος μου με ενημέρωσε ότι ο Δήμαρχος τον πήρε τηλέφωνο και δεν αποδέχθηκε την Συμφωνία που έγινε επί τόπου να μην διαταραχθεί η επιτόπια κατάσταση, αλλά να γίνει μερική διόρθωση του δρόμου και επέμενε ότι θα μπει και θα κατεδαφίσει την δεξαμενή και θα εκριζώσει τα δέντρα και εάν διαφωνούμε να αποταθούμε στο Δικαστήριο και να βγάλουμε Διάταγμα.

17. Ο Δικηγόρος μου έφυγε από το κτήμα γύρω στις 12 το μεσημέρι όπου σε λίγο ήρθε ένα φορτηγό και ένας φορτοεκφορτωτής και έφερε κάποια χώματα τα οποία έριξαν και έφυγαν γιατί η ώρα ήταν 2 μ.μ. και θα έπρεπε να σχολάσουν. Παρουσιάζω ως Τεκμήριο 5 σχετικές φωτογραφίες που δεικνύουν τους υπαλλήλους του Δήμου Παραλιμνίου να εργάζονται.

18. Είναι η θέση μου και η πεποίθηση μου ότι ο Δήμος Παραλιμνίου θα συνεχίσει την εκτέλεση των έργων και σήμερα, εκτός εάν εμποδισθεί από το Δικαστήριο.

19. Όταν καταχωρήθηκε η παρούσα Προσφυγή δεν καταχωρήθηκε αίτηση για την έκδοση απαγορευτικού Διατάγματος, γιατί είχαμε πιστέψει ότι μετά την επιστολή του δικηγόρου μας που εστάλη στο Δήμο Παραλιμνίου δεν θα προχωρούσε στην εκτέλεση οποιουδήποτε έργου αναμένοντας την εκδίκαση της παρούσας Προσφυγής.

20. Εάν δεν εμποδιστεί ο Δήμος Παραλιμνίου με Διάταγμα και προχωρήσει στην εκτέλεση των έργων της οδοποιίας και πεζοδρομίων θα αναγκασθεί να κατεδαφίσει την υδάτινη δεξαμενή εντός της οποίας αποθηκεύεται νερό για τις ανάγκες των αγροτικών εργασιών των Αιτητών, να εκριζώσει τα δέντρα, να κατεδαφίσει την περίφραξη και θα αναγκασθούν οι γονείς μου να σταματήσουν να εργάζονται στις γεωργικές των ασχολίες.

21. Πέραν της οικονομικής ζημιάς που θα προκαλέσει στους Αιτητές το ύψος το οποίο είχε εκτιμηθεί στο παρελθόν στις £30.000 για τη μετακίνηση της υδάτινης δεξαμενής και του θερμοκηπίου, σε περίπτωση που οι Καθ'ων η Αίτηση Δήμος Παραλιμνίου προχωρήσει στην εκτέλεση του έργου, δηλαδή στην κατασκευή του δρόμου και των πεζοδρομίων, τότε η Προσφυγή των Αιτητών - γονιών μου θα καταστεί άνευ αντικειμένου, γιατί δεν θα υπάρχει γη προς επιστροφή και ο Δήμος Παραλιμνίου θα πάρει τη γη των γονιών μου ετσιθελικά.

22. Θα πρέπει να εξηγήσω ότι ο άλλος συνιδιοκτήτης δεν καταχώρησε Προσφυγή γιατί έχει λάβει το μερίδιο από το κτήμα κατά τρόπο που δεν επηρεάζεται από τα έργα, βάσει προφορικής Συμφωνίας διακανονισμού που έγινε πριν από το 1980, όπως μου ανέφερε ο πατέρας μου.

23. Ορκίζομαι και λέγω τα ανωτέρω εξ' όσων κάλλιον γνωρίζω και πληροφορούμαι ως αληθή."

Η αίτηση αντιμετώπισε την ένσταση της άλλης πλευράς. Η ένσταση περιστρέφεται βασικά γύρω από τη θέση ότι ουδαμού στην αίτηση ή στις ένορκες δηλώσεις που συνοδεύουν την αίτηση προβάλλεται είτε ο ισχυρισμός περί έκδηλης παρανομίας της επίδικης διοικητικής πράξης, είτε ο ισχυρισμός περί πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς σε περίπτωση που η πράξη αυτή τύχει εφαρμογής. Εν πάση περιπτώσει, καμιά από τις εν λόγω δύο προϋποθέσεις δεν πληρούται. Προβάλλεται επίσης η θέση ότι στην υπό κρίση περίπτωση δεν χωρεί έκδοση ενδιάμεσου προσωρινού διατάγματος εφόσον η αιτούμενη με την κυρίως προσφυγή θεραπεία είναι για επιστροφή ακίνητης περιουσίας που απαλλοτριώθηκε. Τέλος, προβάλλεται η θέση ότι σοβαροί λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν τη μη έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.

Με οδηγίες του Δικαστηρίου οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο πλευρών καταχώρισαν γραπτές αγορεύσεις, στα πλαίσια των οποίων προωθούν τις θέσεις και τους ισχυρισμούς τους.

Συνοψίζω τις νομικές αρχές που διέπουν το θέμα, επισημαίνοντας ότι επί της συγκεκριμένης πτυχής της υπόθεσης, δεν έχει προκύψει διαφωνία.

Το δικονομικό πλαίσιο για την παροχή προσωρινής προστασίας σε υποθέσεις διοικητικής φύσης, προσφέρεται από τις πρόνοιες του Κ. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Εκείνο που προκύπτει από τη νομολογία είναι πως η παροχή τέτοιας εξουσίας τελεί κάτω από δύο προϋποθέσεις, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο να συντρέχουν. Συγκεκριμένα, τελεί κάτω από την προϋπόθεση «της έκδηλης παρανομίας της πράξης» ή «της πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς», νοουμένου βέβαια ότι, με την έκδοση του προσωρινού διατάγματος, δεν δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση, οπότε λόγοι δημοσίου συμφέροντος επενεργούν ανασταλτικά στην έκδοση του, (Αντωνίου ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (2001) 3 Α.Α.Δ. 164 και Moyo and another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203).

Ως προς τα όρια της έννοιας «έκδηλη παρανομία», χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co. Ltd. (2007) 3 Α.Α.Δ. 32, στην οποία τα όρια της συγκεκριμένης έννοιας τέθηκαν με αναφορά στην υπόθεση Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233, στην οποία υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Frangos and others v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 53:

"Although what amounts to flagrant illegality is nowhere exhaustively defined, it appears to me to involve a clear violation of the procedure envisaged by the law or unquestionable disregard of the fundamental precepts of administrative law. The notion does not encompass any defective exercise of discretionary powers vested in an organ of public administration."

Αναφορικά με τα όρια της συγκεκριμένης έννοιας, χρήσιμη αναφορά μπορεί επίσης να γίνει στην υπόθεση ATHK v. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248.

Αναφορικά με την έννοια του όρου «ανεπανόρθωτη ζημιά», όπως ο εν λόγω όρος χρησιμοποιείται στις πρόνοιες του Κ. 13, η θέση της νομολογίας μας είναι πως ανεπανόρθωτη ζημιά είναι η ζημιά η οποία δεν μπορεί να αποκατασταθεί με οποιαδήποτε από τις θεραπείες που μπορούν να παραχωρηθούν με την ακύρωση της συγκεκριμένης διοικητικής πράξης. Ενδεικτικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Frangos and others (πιο πάνω):

"Irreparable damage encompasses damage of a kind that is irretrievable by subsequent legal or administrative action, such as the destruction of the res and irreversible physical deterioration."

Είναι επίσης η θέση της νομολογίας μας ότι η πρόκληση χρηματικής ζημιάς δεν εξυπακούει κατ' ανάγκη πρόκληση «ανεπανόρθωτης ζημιάς» εντός της έννοιας του Κανονισμού 13. (Μαρκουλίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3 Α.Α.Δ 3413). Το βάρος απόδειξης ανεπανόρθωτης ζημιάς βρίσκεται στους ώμους του αιτητή ο οποίος θα πρέπει να περιλάβει στην αίτηση του, κατά τρόπο σαφή και λεπτομερή, το σύνολο των στοιχείων που συνιστούν την ανεπανόρθωτη ζημιά. (Sofocleous v. The Republic (1971) 3 C.L.R. 345).

Τέλος, θα πρέπει να επισημάνω ότι η εξουσία που παρέχεται στο Δικαστήριο από τις πρόνοιες του Κ. 13, θα πρέπει να χρησιμοποιείται με πολλή φειδώ, καθώς επίσης και ότι τα στενά πλαίσια της ενδιάμεσης διαδικασίας που προβλέπει ο συγκεκριμένος Κανονισμός δεν προσφέρονται για σκοπούς επίλυσης της ουσίας της διαφοράς ή των νομικών ζητημάτων που εγείρονται. Υιοθέτηση αντίθετης προσέγγισης θα συνιστούσε σοβαρή επέμβαση στην πορεία της δίκης και στα επίδικα θέματα τα οποία θα εξεταστούν από το δικάζοντα Δικαστή (Οικονομίδης ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 837).

Διεξήλθα προσεκτικά τόσο την αίτηση και τις ένορκες δηλώσεις που την συνοδεύουν, όσο και τα σχετικά έγγραφα - τεκμήρια που επισυνάπτονται στην αίτηση. Με την ίδια προσοχή διεξήλθα την ένσταση και τις ένορκες δηλώσεις που την συνοδεύουν, όπως και τα επισυναπτόμενα στην ένσταση έγγραφα - τεκμήρια. Και στις δύο περιπτώσεις είχα συνέχεια κατά νου την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία.

Πουθενά δεν έχω εντοπίσει είτε στο κύριο σώμα της αίτησης, είτε στις ένορκες δηλώσεις που την συνοδεύουν (αρχική και συμπληρωματική), οποιοδήποτε ισχυρισμό περί έκδηλα παράνομης πράξης. Η απουσία τέτοιου ισχυρισμού/αναφοράς, σφραγίζει κατά τη γνώμη μου και τη μοίρα της αιτούμενης ενδιάμεσης θεραπείας στο βαθμό και την έκταση που αυτή συναρτάται με την προϋπόθεση της ύπαρξης «έκδηλα παράνομης πράξης».

Δεν έχει διαφύγει της προσοχής μου ότι ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών στη γραπτή αγόρευση του, παραπέμποντας στο ιστορικό της υπόθεσης και στα όσα ο ενόρκως δηλών για λογαριασμό των αιτητών ισχυρίζεται και ιδιαίτερα στα όσα, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του τελευταίου, έδωσαν έναυσμα στην καταχώριση της παρούσας ενδιάμεσης αίτησης, υποστήριξε ότι, αξιολογούμενα τα εν λόγω κατ' ισχυρισμό γεγονότα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι:

"..... η ενέργεια του καθ'ου η αίτηση Δήμου Παραλιμνίου να προχωρήσει στην εκτέλεση εργασιών για την κατασκευή δρόμου και πεζοδρομίων στα επίδικα κτήματα των οποίων ζητείται η επιστροφή με την παρούσα προσφυγή, σκοπό έχει να επιφέρει τετελεσμένα γεγονότα και να καταργήσει την παρούσα προσφυγή.

Ο καθ'ου η αίτηση εάν ήθελε να κατασκευάσει το δρόμο και τα πεζοδρόμια ως ισχυρίζεται, θα μπορούσε να προσφύγει στο Δικαστήριο και να εξασφάλιζε τα αναγκαία διατάγματα και όχι να προσπαθεί με το έτσι θέλω να επιβάλει τη θέληση του τη στιγμή που οι αιτητές αμφισβητούν πλέον τη νομιμότητα της απαλλοτρίωσης.

Από τη στιγμή που οι αιτητές αμφισβητούν τη νομιμότητα της απαλλοτρίωσης, οποιεσδήποτε πράξεις ή ενέργειες του καθ'ου η αίτηση στερούνται νομιμότητας τουλάχιστον μέχρι την εκδίκαση της Προσφυγής και την έκδοση σχετικής απόφασης, οπότε οποιεσδήποτε πράξεις ή ενέργειες του για την επιβολή της θέλησης του είναι έκδηλα παράνομες."

Οι πιο πάνω θέσεις των αιτητών δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Τα όρια της συγκεκριμένης έννοιας (έκδηλη παρανομία), όπως αυτά τέθηκαν από τη νομολογία μας, στην οποία έχω ήδη αναφερθεί πιο πάνω, εξυπακούουν και υπαγορεύουν, επιβάλλουν, θα έλεγα, όχι μόνο όπως το σύνολο των στοιχείων που αφορούν στην εν λόγω έννοια εξειδικεύονται επαρκώς και μάλιστα κατά τρόπο σαφή και ξεκάθαρο, από τον αιτητή στα πλαίσια του υλικού που επιλέγει να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, αλλά και όπως αυτά ταυτίζονται ρητά από τον τελευταίο με την έννοια «έκδηλη παρανομία», έτσι ώστε να καθίσταται δυνατή, αρχικά η αναγνώριση και η ταύτιση τους από το Δικαστήριο με τη συγκεκριμένη έννοια και στη συνέχεια, αφού εξεταστούν στο πλαίσιο που η νομολογία οριοθέτησε, η διαμόρφωση της επί του προκειμένου κρίσης του Δικαστηρίου.

Στην κρινόμενη περίπτωση αυτό δεν έχει γίνει. Συγκεκριμένα, ενώ οι αιτητές έθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου αριθμό στοιχείων, ούτε στην αίτηση τους αλλά ούτε και στις ένορκες δηλώσεις που την συνοδεύουν επικαλούνται έκδηλη παρανομία. Έστω όμως και αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο, δηλαδή επίκληση της συγκεκριμένης έννοιας, μπορεί έμμεσα να εξαχθεί από το υλικό που τέθηκε ενώπιον μου, και πάλι δεν εξειδικεύεται ποια από τα εν λόγω στοιχεία οι αιτητές ταυτίζουν με τη συγκεκριμένη έννοια. Τέτοια σύνδεση επιχειρείται, για πρώτη φορά, με την αγόρευση του συνηγόρου τους. Ανεξάρτητα από το ότι είναι ανεπίτρεπτο με την αγόρευση δικηγόρου να τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου τέτοια θέματα, εκείνο που ουσιαστικά εισηγούνται οι αιτητές είναι όπως το Δικαστήριο, αποδίδοντας στους καθ'ων η αίτηση αλλότρια κίνητρα, οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι οι αιτητές επικαλούνται έκδηλη παρανομία από το γεγονός ότι οι καθ'ων η αίτηση εκδήλωσαν τις επιλήψιμες ενέργειες που τους καταλογίζονται μετά που οι αιτητές εκδήλωσαν την πρόθεση τους να επιδιώξουν επιστροφή των κτημάτων τους, αμφισβητώντας τη νομιμότητα της άρνησης των καθ'ων η αίτηση να τα επιστρέψουν. Για τους λόγους που έχω ήδη εξηγήσει, η συγκεκριμένη εισήγηση των αιτητών δεν μπορεί να υιοθετηθεί ως ορθή και συνεπώς απορρίπτεται.

Έχοντας καταλήξει στην απόρριψη της αίτησης, στο βαθμό και την έκταση που αυτή συναρτάται από τους αιτητές με την ύπαρξη «έκδηλα παράνομης πράξης», προχωρώ να εξετάσω κατά πόσο απόρριψη της αίτησης θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημιά στους αιτητές, ως είναι η εισήγησή τους.

Είναι πιστεύω αρκετό να διεξέλθει ένας τις σχετικές παραγράφους της αρχικής ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την αίτηση, για να διαπιστώσει το ανεδαφικό της συγκεκριμένης θέσης. Εκείνο που με ασφάλεια προκύπτει από το περιεχόμενο των εν λόγω παραγράφων και γενικά από το σύνολο του υλικού που τέθηκε ενώπιον μου είναι πως, η οποιαδήποτε ζημιά ήθελε προκληθεί στους αιτητές με την απόρριψη της παρούσας αίτησης μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα και επομένως να αποζημιωθούν οι αιτητές. Επομένως, ούτε η δεύτερη προϋπόθεση κρίνω ότι έχει ικανοποιηθεί και συνεπώς η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.

Ανεξάρτητα όμως των πιο πάνω, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και για τους πιο κάτω λόγους:

Εκείνο που στην ουσία προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή είναι η άρνηση των καθ'ων η αίτηση να επιστρέψουν στους αιτητές τα συγκεκριμένα ακίνητα τους. Επομένως, εκείνο που στην πραγματικότητα επιδιώκεται με τη συγκεκριμένη αίτηση, είναι η αναστολή αρνητικής διοικητικής απόφασης, στοιχείο το οποίο επηρεάζει καταλυτικά τη δικαιοδοσία που διέπει την έκδοση προσωρινού διατάγματος. Όπως έχει επισημανθεί στην υπόθεση Ιωσηφίδης ν. Ρ.Ι.Κ. (2003) 3 Α.Α.Δ. 213, «Αδράνεια ή ηθελημένη παράλειψη δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο προσωρινού διατάγματος. Η αναστολή της αφήνει αμετάβλητο το status quo. Το ίδιο ισχύει και για αρνητική απόφαση της διοίκησης. Η αναστολή και όχι η ανάπλαση ή η αναμόρφωση είναι το αντικείμενο προσωρινού διατάγματος. Το αντικείμενο προσωρινού διατάγματος πρέπει να είναι δεκτικό αναστολής».

Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, θα καταβληθούν όμως στο τέλος της υπόθεσης.

Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,

Δ.

/ΔΓ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία