ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπóθεση Αρ. 843/2010)

 

 

 26 Ιουλίου, 2013

 

 

[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗ,

 

Αιτητής,

 

ν. 

 

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

                            

Καθ' ης η αίτηση.

 

Τ. Παντελή για Α. Σοφοκλέους, για τον Αιτητή.

 

Δ. Νικολάτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ' ης η αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι δάσκαλος, με ημερομηνία πρώτου διορισμού την 1/9/1994. Διορίστηκε στη μόνιμη θέση δασκάλου την 1/3/1996, θέση την οποία συνεχίζει να κατέχει.

 

Κατόπιν αιτήματος του αιτητή, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού του παραχώρησε άδεια για να υπηρετήσει τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά από την 1/9/1996 μέχρι 31/8/1998. Ο αιτητής αφού κατετάγη, υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά καθόλη την εν λόγω περίοδο.

 

Σύμφωνα με το Πιστοποιητικό Υπηρεσίας ημερομηνίας 27/2/2002 του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, το οποίο χορηγήθηκε στον αιτητή, στη μέχρι τότε εκπαιδευτική υπηρεσία του περιλαμβανόταν και η περίοδος κατά την οποία αυτός υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά. Επίσης, σύμφωνα με αναλυτικές καταστάσεις μονάδων μετάθεσης εκπαιδευτικού λειτουργού, ημερομηνίας 22/2/2002, 24/4/2002 και 3/5/2004, η περίοδος της στρατιωτικής θητείας του αιτητή αναγνωρίσθηκε ως εκπαιδευτική υπηρεσία, προς όφελος του αιτητή.

 

Επειδή τον Ιούνιο 2006, περιέπεσε στην αντίληψη του αιτητή ότι στην ιστοσελίδα των καθ'ων η αίτηση, στην οποία αναγράφονται τα έτη υπηρεσίας των εκπαιδευτικών, στα έτη υπηρεσίας του μέχρι την 31/8/2006 δεν περιλαμβανόταν η περίοδος της στρατιωτικής του θητείας, ο αιτητής υπέβαλε ένσταση διαμαρτυρόμενος για τη μη συμπερίληψη της εν λόγω περιόδου ως περιόδου υπηρεσίας του στην Εκπαιδευτική Υπηρεσία.

 

Οι καθ'ων η αίτηση απέρριψαν την ένσταση του αιτητή. Απορρίπτοντας την ένσταση του, οι καθ'ων η αίτηση, παράλληλα, πληροφόρησαν τον αιτητή ότι η αναγνωρισμένη υπηρεσία του μέχρι την 31/8/2006, ανέρχεται σε 9 έτη, 11 μήνες και 26 μέρες, χωρίς σ' αυτή την περίοδο να περιλαμβάνεται και η περίοδος κατά την οποία του χορηγήθηκε άδεια για να υπηρετήσει στην Εθνική Φρουρά.

 

Εναντίον της απορριπτικής απόφασης των καθ'ων η αίτηση, ο αιτητής καταχώρισε την Προσφυγή 1766/2006, η οποία στέφθηκε με επιτυχία. Συγκεκριμένα, ο αδελφός Δικαστής που εκδίκασε την προσφυγή, έκρινε ότι στην περίπτωση του αιτητή είχαν παραβιασθεί οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης, επειδή δεν δόθηκε στον αιτητή η ευκαιρία να ακουσθεί και να παρουσιάσει την υπόθεση του, οι αρχές της χρηστής διοίκησης και τέλος, ότι η εκεί προσβαλλόμενη απόφαση ήταν προϊόν ελλιπούς και/ή καθόλου έρευνας.

 

Συμμορφούμενοι με την ακυρωτική απόφαση οι καθ'ων η αίτηση, κάλεσαν τον αιτητή να υποβάλει, είτε γραπτώς, είτε προφορικώς, τις θέσεις του. Συγκεκριμένα, απέστειλαν στον αιτητή επιστολή ημερομηνίας 26/6/2009 με την οποία τον καλούσαν να υποβάλει γραπτώς τις θέσεις του μέχρι 2/7/2009 και αν επιθυμούσε να τις υποβάλει και προφορικώς, να προσέλθει ενώπιον τους κατά την εν λόγω ημερομηνία, δηλαδή στις 2/7/2009.

 

Ο αιτητής υπέβαλε τις θέσεις του σχετικά με την αναγνώριση της περιόδου κατά την οποία υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά ως μέρος της εκπαιδευτικής υπηρεσίας του, τόσο γραπτώς, όσο και προφορικώς, μέσω δικηγόρου, ο οποίος απηύθυνε προς την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας σχετική επιστολή, ενώ παράλληλα εμφανίσθηκε ενώπιον της Επιτροπής και ανέπτυξε προφορικά τις θέσεις του πελάτη του.

 

Στο πλαίσιο επανεξέτασης του όλου θέματος, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας απηύθυνε επίσης επιστολή στις 29/12/2009 στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και συγκεκριμένα στη Γενική Διευθύντρια του εν λόγω Υπουργείου, με την οποία καλούσε την τελευταία να απαντήσει στα πιο κάτω ερωτήματα της Επιτροπής:

 

"(i) Την «άδεια» που χορηγήσατε στον κ. Παντελή για να υπηρετήσει το υπόλοιπο της θητείας του στην Εθνική Φρουρά στη βάση ποιας νομοθετικής ή κανονιστικής πρόνοιας τη χορηγήσατε; (Για την απάντηση στο ερώτημα αυτό παρακαλώ να λάβετε υπόψη και το γεγονός ότι ο κ. Παντελή ουσιαστικά δεν ζήτησε «άδεια». Απλώς με σχετική επιστολή του προς το Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης τον πληροφόρησε ότι από την 1/9/1996 θα κατατασσόταν στην Εθνική Φρουρά για να υπηρετήσει το υπόλοιπο της θητείας του και ως εκ τούτου ήταν υποχρεωμένος να διακόψει την υπηρεσία του στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία μέχρι την απόλυση του από την Εθνική Φρουρά).

 

(ii)  Η συγκεκριμένη «άδεια» που χορηγήσατε στον κ. Παντελή, χορηγήθηκε για λόγους δημόσιου συμφέροντος και αν ναι, ποιοι είναι οι λόγοι που στοιχειοθετούν το δημόσιο συμφέρον;"

 

 

Σε απάντηση το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού απηύθυνε στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας επιστολή ημερομηνίας 13/1/2010, με την οποία πληροφορούσε την Επιτροπή τα πιο κάτω:

 

"i. Η άδεια που χορηγήθηκε στον κο Παντελή με την επιστολή μας ημερ. 30/7/1996 για να υπηρετήσει τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά, παραχωρήθηκε έχοντας υπ' όψη ότι, όταν κληθεί πολίτης να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία είναι υποχρεωμένος να παρουσιασθεί για το σκοπό αυτό. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 15 των περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμών του 1993 (ΚΔΠ 307/93), «Άδεια απουσίας χωρίς απολαβές, είτε για λόγους δημοσίου συμφέροντος είτε όχι, μπορεί να παραχωρηθεί σε εκπαιδευτικό λειτουργό, σύμφωνα με διατάξεις που καθορίζονται από το Υπουργικό Συμβούλιο». Η Εγκύκλιος με Αρ. Φακ. Υ.Π. 531/71/2 και ημερ. 11/11/1981, που εκδόθηκε ύστερα από απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 10/9/1981 και με την οποία καθορίστηκαν τα κριτήρια σε σχέση με την παραχώρηση άδειας απουσίας χωρίς απολαβές σε μέλη της Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας δεν περιλαμβάνει την περίπτωση απουσίας για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά (αντίγραφο εσωκλείεται).

 

ii.          Η συγκεκριμένη «άδεια» που χορηγήθηκε στον κο Παντελή δε χορηγήθηκε για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Άλλωστε η προς αυτόν επιστολή μας ημερομηνίας 30/7/1996 δεν αναφέρει κάτι τέτοιο."

 

 

Ακολούθησε συνεδρίαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας στις 13/4/2010, κατά την οποία η Επιτροπή αποφάσισε την απόρριψη του αιτήματος του αιτητή. Η απορριπτική απόφαση της Επιτροπής κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 14/4/2010 προς τους δικηγόρους του αιτητή. Οι τελευταίοι αντιδρώντας, καταχώρισαν την παρούσα προσφυγή με την οποία ζητούν:

 

"Α. Απόφαση και/ή δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ'ων η αίτηση (η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή με επιστολή των Καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 14/4/2010 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α) η οποία παραλήφθηκε από τον Αιτητή κατά ή περί την 19/4/2010) με την οποία δεν αναγνώρισαν στον Αιτητή ως υπηρεσία την περίοδο από 1/9/1996 έως 31/8/1998 είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή εστερημένη οιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

 

Β. Απόφαση και/ή δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή η απόφαση των Καθ'ων η αίτηση (η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή με επιστολή των Καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 14/4/2010 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α) η οποία παραλήφθηκε από τον Αιτητή κατά ή περί την 19/4/2010) με την οποία δεν παραχώρησαν στον Αιτητή οποιεσδήποτε μονάδες για σκοπούς μετάθεσης σε σχέση με την περίοδο από 1/9/1996 έως 31/8/1998 είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή εστερημένη οιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."

 

 

Με στόχο την ακύρωση της επίδικης απόφασης ο αιτητής προβάλλει αριθμό λόγων ακύρωσης, τους οποίους οι συνήγοροι του προωθούν και συζητούν στις γραπτές αγορεύσεις τους κάτω από τις εξής ενότητες:

 

(α) Οι καθ'ων η αίτηση ερμήνευσαν λανθασμένα τη σχετική νομοθεσία και κανονισμούς χωρίς μάλιστα να έχουν προβεί σε οποιαδήποτε έρευνα και/ή οποιαδήποτε επαρκή έρευνα.

 

(β) Με την επίδικη απόφαση παραβιάζονται οι αρχές της ίσης μεταχείρισης, όπως και της αρχής της ισότητας των πολιτών.

 

(γ) Με την επίδικη απόφαση παραβιάζονται οι αρχές της χρηστής διοίκησης και του δεδικασμένου.

 

Κοινό παρονομαστή των όσων προβάλλονται στα πλαίσια της σχετικής με την υπό στοιχείο (α) πιο πάνω ενότητα, επιχειρηματολογίας των συνηγόρων του αιτητή, συνιστά η θέση ότι η άδεια που χορηγήθηκε στον αιτητή, χορηγήθηκε για λόγους δημόσιου συμφέροντος, εφόσον χορηγήθηκε για σκοπούς θητείας του στην Εθνική Φρουρά, ήτοι για προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού δεν είχε άλλη επιλογή από του να επιτρέψει στον αιτητή να απουσιάσει για το συγκεκριμένο σκοπό. Παραπέμποντας στην Εγκύκλιο με Αρ. Φακ. 531/71/2 ημερομηνίας 10/9/1981, την οποία η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου επικαλείται στην προς την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας επιστολή της ημερομηνίας 31/1/2010 και ιδιαίτερα στην υπό Σημείωση (β) της Εγκυκλίου, σύμφωνα με την οποία η άδεια που χορηγείται για σκοπούς πλήρους απασχόλησης σε διδακτική εργασία σε εγκεκριμένο σχολείο εκτός της Κύπρου, όπως και σε περίπτωση διορισμού σε θέση της δημόσιας υπηρεσίας επί προσωρινής βάσεως ή επί δοκιμασία, χορηγείται για λόγους δημόσιου συμφέροντος, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του αιτητή διερωτώνται: «Είναι λόγος δημόσιου συμφέροντος η πλήρης απασχόληση σε διδακτική εργασία σε σχολεία εκτός της Δημοκρατίας και/ή ο διορισμός σε θέση της δημόσιας υπηρεσίας ..... αλλά δεν είναι λόγος δημόσιου συμφέροντος η υποχρεωτική θητεία κάθε Κύπριου Πολίτη στην Εθνική Φρουρά;» Οι καθ'ων η αίτηση όφειλαν, δεν το έπραξαν όμως, να ερευνήσουν κατά πόσο το Υπουργείο Παιδείας έχει εξουσία να προχωρήσει σε άδεια διακοπής της υπηρεσίας του αιτητή, ως είναι η θέση του, εφόσον όπως ισχυρίζεται δεν είχε εξουσία να του χορηγήσει άδεια για σκοπούς θητείας στην Εθνική Φρουρά και συνεπώς όφειλαν να διερευνήσουν κατά πόσο οι λόγοι απουσίας του αιτητή ήσαν λόγοι δημόσιου συμφέροντος. Για σκοπούς τεκμηρίωσης των επί του προκειμένου θέσεων τους, οι συνήγοροι, μεταξύ άλλων, παραπέμπουν στον περί Εθνικής Φρουράς Νόμο του 1964 (Ν. 20/64), άρθρο 24, στον περί Απολαβών των Κρατικών Υπαλλήλων Νόμο του 2004 (Ν. 223(Ι)/2004) και στους δυνάμει του εν λόγω Νόμου θεσπισθέντες Κανονισμούς 1995 (Κ.Δ.Π. 175/96), οι οποίοι τυγχάνουν εφαρμογής και στους δασκάλους. Παραπέμπουν επίσης στους περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμούς του 1993 (Κ.Δ.Π. 307/93), για τους οποίους ισχυρίζονται εσφαλμένη από πλευράς των καθ'ων η αίτηση ερμηνεία, όπως και στους περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Καθορισμός Αναγνωρισμένης Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας για σκοπούς Διορισμού, Προαγωγής και Προσαυξήσεων) Κανονισμούς του 1997 (Κ.Δ.Π. 382/97), τους οποίους οι καθ'ων η αίτηση επίσης ερμήνευσαν, σύμφωνα με τη θέση των συνηγόρων, εσφαλμένα.

 

Η σχετική με την υπό στοιχείο (α) πιο πάνω ενότητα των λόγων ακύρωσης, εκ διαμέτρου αντίθετη θέση των καθ'ων η αίτηση, είναι δισκελής. Το πρώτο σκέλος έχει ως κεντρικό πυρήνα τη θέση που προβάλλεται στην παράγραφο 10 των πρακτικών που τηρήθηκαν στη συνεδρίαση της 13/4/2010, κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση. Σύμφωνα με την εν λόγω θέση, στον αιτητή ουσιαστικά δεν παραχωρήθηκε άδεια για να υπηρετήσει τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά, εν τη εννοία του όρου «άδεια απουσίας», όπως ο όρος αυτός ερμηνεύεται στους Κανονισμούς του 1993 (Κ.Δ.Π. 307/93). Άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται το δεύτερο σκέλος των ισχυρισμών του καθ'ου η αίτηση, συνιστά η θέση ότι η άδεια που χορηγήθηκε στον αιτητή, δεν χορηγήθηκε για σκοπούς δημόσιου συμφέροντος, εφόσον ήταν για σκοπούς κατάταξης του στην Εθνική Φρουρά, υποχρέωση την οποία ούτως ή άλλως ο αιτητής ήταν υποχρεωμένος να εκπληρώσει. Προς επίρρωση της συγκεκριμένης θέσης τους οι καθ'ων η αίτηση παραπέμπουν στην επιστολή της Γενικής Διευθύντριας ημερομηνίας 13/1/2010 και ιδιαίτερα στην αναφορά ότι η άδεια που χορηγήθηκε στον αιτητή, δεν χορηγήθηκε για λόγους δημόσιου συμφέροντος.

 

Οι καθ'ων η αίτηση ασχολήθηκαν σε έκταση στην αγόρευση τους προβάλλοντας επιχειρήματα, με κοινό παρονομαστή τη θέση ότι δεν είχε παραχωρηθεί άδεια στον αιτητή, αλλά άδεια για διακοπή της υπηρεσίας του και επομένως ορθά η περίοδος εκείνη δεν θεωρήθηκε ως εκπαιδευτική υπηρεσία. Αναφορικά με τη συγκεκριμένη θέση των καθ'ων η αίτηση, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο του πρώτου σκέλους της ευρύτερης θέσης των τελευταίων, κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω, κατ' αρχάς, ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αποτέλεσμα επανεξέτασης κατόπιν ακυρωτικής απόφασης, η οποία επανεξέταση διενεργείται με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο.

 

Έχοντας προβεί στην πιο πάνω συγκεκριμένη υπενθύμιση, κρίνω σκόπιμο να επισημάνω ότι στην παρούσα περίπτωση, κατά το στάδιο εξέτασης και λήψης της αρχικής απόφασης, δεν είχε εγερθεί θέμα κατά πόσο είχε ή όχι παραχωρηθεί άδεια στον αιτητή εντός της εννοίας του εν λόγω άρθρου, όπως αυτός χρησιμοποιείται στις πρόνοιες της Κ.Δ.Π. 307/93. Αντικείμενο εξέτασης ήταν κατά πόσο η άδεια που χορηγήθηκε στον αιτητή για να υπηρετήσει στην Εθνική Φρουρά, του χορηγήθηκε για σκοπούς δημόσιου συμφέροντος και ως τέτοια θα μπορούσε να αναγνωριστεί ως εκπαιδευτική υπηρεσία. Επομένως, στα πλαίσια επανεξέτασης δεν εγειρόταν το συγκεκριμένο θέμα και συνεπώς το πρώτο σκέλος της ευρύτερης πιο πάνω θέσης των καθ'ων η αίτηση, δεν θα με απασχολήσει.

 

Το ερώτημα επομένως που εγείρεται στην παρούσα περίπτωση δεν είναι αν στον αιτητή χορηγήθηκε ή όχι άδεια για να υπηρετήσει στην Εθνική Φρουρά, αλλά και αυτό είναι το ζητούμενο, αν η άδεια που χορηγήθηκε στον αιτητή του χορηγήθηκε για σκοπούς δημόσιου συμφέροντος. Σχετική είναι η επιχειρηματολογία των καθ'ων η αίτηση που προβλήθηκε στα πλαίσια του δεύτερου σκέλους της ευρύτερης θέσης τους.

 

Σύμφωνα με τον Κανονισμό 15 των περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμών του 1993 (Κ.Δ.Π. 307/93), άδεια απουσίας χωρίς απολαβές, είτε για λόγους δημόσιου συμφέροντος είτε όχι, μπορεί να παραχωρηθεί σε εκπαιδευτικό λειτουργό. Για να θεωρηθεί όμως η χορηγηθείσα άδεια ως υπηρεσία με βάση τον Κανονισμό 10[1] των περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Καθορισμός Αναγνωρισμένης Υπηρεσίας για Σκοπούς Διορισμού, Προαγωγής και Προσαυξήσεων) Κανονισμών του 1997 (Κ.Δ.Π. 382/97), αυτή θα πρέπει να είχε χορηγηθεί για λόγους δημόσιου συμφέροντος.

 

Το δημόσιο συμφέρον συνιστά έννοια επιδεχόμενη ερμηνείας, ανάλογη των συνθηκών που επικρατούν σε μια δεδομένη περίπτωση, κατά τον ουσιώδη χρόνο. Με άλλα λόγια, η συγκεκριμένη έννοια κρίνεται στη βάση των συγκεκριμένων συνθηκών της κάθε περίπτωσης χωριστά. Και η θητεία στην Εθνική Φρουρά και κατ' επέκταση η προστασία και άμυνα της Δημοκρατίας, σαφώς εμπίπτει εντός της έννοιας του δημόσιου συμφέροντος. Ενδεικτικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από το σύγγραμμα Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου του Σπηλιωτόπουλου, 6^η Έκδοση, σελ. 87:

 

"Κατ' αρχήν το δημόσιο συμφέρον, βάσει του αντικειμενικού κριτηρίου, συμπίπτει αμέσως με το συμφέρον όλων των μελών της κρατικής κοινωνίας, διότι αφορά την ικανοποίηση βασικών αναγκών που μπορούν να έχουν όλα τα μέλη αυτά (π.χ. εθνική άμυνα, τάξη, ασφάλεια, υγιεινή .......

 

Το δημόσιο συμφέρον είναι νομική έννοια, διότι καθορίζεται από τους κανόνες δικαίου είτε ως ένα από τα στοιχεία του περιεχομένου των κανόνων, είτε ως σκοπός των νομικών πράξεων ή υλικών ενεργειών των δημοσίων νομικών προσώπων."

 

 

Σχετικές με το θέμα που εξετάζουμε και ιδιαίτερα με τη σημασία της υπηρεσίας στην Εθνική Φρουρά, είναι και οι πρόνοιες του περί Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου, Ν. 10/69, όπως και οι πρόνοιες του περί Συντάξεων Νόμου, Ν. 97(Ι)/97. Με τις πρόνοιες του πρώτου, δίνεται μια μονάδα για την στρατιωτική θητεία, ενώ με τις πρόνοιες του δεύτερου, η υπηρεσία στις ένοπλες δυνάμεις, θεωρείται για σκοπούς υπολογισμού της σύνταξης, ως κρατική υπηρεσία. Επίσης, να σημειωθεί ότι η στρατιωτική θητεία προσμετρά και ως προς τις μονάδες για σκοπούς κατάταξης στον πίνακα των διοριστέων.

 

Θεωρώ ότι η προσέγγιση που υιοθετείται από τις πιο πάνω νομοθετικές διατάξεις έχει σαν έρεισμα τη θέση ότι η υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά εξυπηρετεί το δημόσιον συμφέρον. Θα ήταν άκρως αντιφατικό να εντάσσεται στην έννοια του δημοσίου συμφέροντος η υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά προ του διορισμού και να αποκλείεται η υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά μετά το διορισμό. Υιοθέτηση τέτοιας προσέγγισης θα παραβίαζε τις αρχές της ισότητας και της χρηστής διοίκησης.

 

Ενόψει των πιο πάνω, κρίνω ότι η περίοδος της στρατιωτικής θητείας του αιτητή θα έπρεπε να είχε, με βάση τις πρόνοιες του Κανονισμού 10 της  Κ.Δ.Π. 382/97, αναγνωριστεί ως εκπαιδευτική υπηρεσία.

 

Ως αποτέλεσμα, η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα €1.350, πλέον Φ.Π.Α. υπέρ του αιτητή. Η επίδικη πράξη ακυρώνεται.

 

 

 

 

 

                                              Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,

                                                        Δ.

 

 

 

 

 

/ΔΓ