|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.461/2011)
20 Ιουνίου, 2013
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 23 και 146 του Συντάγματος
ΜΑΡΙΑ ΤΟΥΡΑΠΗ
Αιτήτρια,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω της
Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ΄ων η αίτηση.
-----------------------
M.Koτσώνη, (κα.) για Α.Σ.Αγγελίδη, για την αιτήτρια
Μ.Σπηλιωτοπούλου, (κα.), για τους καθ΄ων η αίτηση
Α. Κωνσταντίνου, για το ενδιαφερόμενο μέρος.
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η προκήρυξη της πλήρωσης της μόνιμης θέσης του Υπολογιστή Ποσοτήτων, 2ης τάξης, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 15 Δεκεμβρίου 2000, δεν έμελλε μέχρι σήμερα 13 χρόνια μετά, να συμπληρωθεί και ταυτοχρόνως να διατηρείται η αντιδικία μεταξύ της Μαρίας Τουραπή, («η αιτήτρια») και του Οδυσσέα Οδυσσέως, («ο ενδιαφερόμενος»).
Στην αρχικώς προκηρυχθείσα θέση υπέβαλαν αίτηση 31 άτομα μεταξύ των οποίων και οι πιο πάνω. Κατά την προφορική συνέντευξη ενώπιον της τότε Συμβουλευτικής Επιτροπής, η αιτήτρια χαρακτηρίστηκε ως εξαίρετη και ο ενδιαφερόμενος ως πάρα πολύ καλός. Παρόλο που σημειώθηκε και αποφασίστηκε ότι ο ενδιαφερόμενος κατείχε το προβλεπόμενο από το σχέδιο υπηρεσίας πλεονέκτημα, αναφορικά με την πείρα, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας («η Επιτροπή»), αποφάσισε ότι ο ενδιαφερόμενος δεν είχε πείρα πέραν των δύο χρόνων και έτσι δεν προτιμήθηκε για διορισμό ενόψει της ανυπαρξίας του πλεονεκτήματος και διορίστηκε στην επίδικη θέση η αιτήτρια.
Ο ενδιαφερόμενος καταχώρισε προσφυγή αμφισβητώντας το διορισμό της αιτήτριας. Το Ανώτατο Δικαστήριο στην Υποθ. αριθμ. 859/2001 Οδυσσέως ν. Δημοκρατίας, ημερ. 9 Σεπτεμβρίου 2003 αποφάσισε ότι ο ενδιαφερόμενος είχε το πλεονέκτημα και η απόφαση της Επιτροπής έπασχε λόγω πλάνης με αποτέλεσμα να ακυρωθεί ο διορισμός της αιτήτριας.
Η Επιτροπή προχώρησε σε επαναξιολόγηση και με απόφαση της ημερ. 12 Μαρτίου 2004 επαναδιόρισε την αιτήτρια στην επίδικη θέση. Το σκεπτικό της Επιτροπής στηριζόταν στο γεγονός ότι ο ενδιαφερόμενος δεν είχε προταθεί από την τότε Συμβουλευτική Επιτροπή.
Ο ενδιαφερόμενος καταχώρισε προσφυγή αμφισβητώντας τη νομιμότητα του πιο πάνω διορισμού. Με απόφαση στην Υποθ. αριθμ. 396/2004 Οδυσσέως ν. Δημοκρατίας, ημερ. 21 Ιουλίου 2005, το Δικαστήριο ακύρωσε το διορισμό της αιτήτριας αποδεχόμενο ότι υπήρχε έλλειψη αιτιολογίας στην απόφαση της Επιτροπής γιατί αποδεχόμενη την πρόταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής δεν μπορούσε να καταδειχθεί ο συλλογισμός σύμφωνα με τον οποίο προτάθηκαν άλλοι υποψήφιοι και όχι ο αιτητής. Η απόφαση κρίθηκε τρωτή και ως εκ τούτου ο διορισμός της αιτήτριας ακυρώθηκε.
Η αιτήτρια και η Δημοκρατία καταχώρισαν έφεση εναντίον της πιο πάνω απόφασης και στην απόφαση του το εφετείο Τουραπή ν. Οδυσσέως κ.ά. (2007) 3 Α.Α.Δ. 581 αποφάσισε ότι η υφιστάμενη στον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμο 1/90 πρόνοια (άρθρο 33.6) για αιτιολογημένη έκθεση είναι απαίτηση ρητή προβλεπόμενη από τη νομοθεσία καθιστώντας την ύπαρξη της ουσιώδη τύπο της πράξεως. Επί του προκειμένου η ανυπαρξία συλλογισμού με την οποία αποκλείστηκε ο ενδιαφερόμενος, έχοντας και το πλεονέκτημα, όπως αναφέρθηκε, καθιστούσε την απόφαση της Επιτροπής τρωτή. Παράλληλα, απορρίπτοντας την έφεση δεν έγινε αποδεκτό το επιχείρημα της αιτήτριας ότι η συμπερίληψη του ενδιαφερομένου στον κατάλογο των υποψηφίων μπορούσε να άρει την παρατυπία.
Η Επιτροπή κατά το στάδιο της επαναξιολόγησης διόρισε εκ νέου για τρίτη συνεχή φορά την αιτήτρια στην επίδικη θέση. Ο ενδιαφερόμενος προσφεύγει για τρίτη φορά στο Ανώτατο Δικαστήριο αμφισβητώντας τη νομιμότητα του διορισμού. Με την απόφαση στην Υποθ. αριθμ. 626/2009 Οδυσσέως ν. Δημοκρατίας, ημερ. 4 Νοεμβρίου 2010, το Δικαστήριο ακύρωσε το διορισμό της αιτήτριας αναφέροντας ότι η Επιτροπή είχε καταλήξει στην προσβαλλόμενη απόφαση της βασιζόμενη στην απόδοση των υποψηφίων κατά την ενώπιον της προφορική συνέντευξη. Ο ενδιαφερόμενος είχε χαρακτηριστεί ως πολύ καλός και η αιτήτρια ως εξαίρετη. Το Δικαστήριο κατέληξε στην ετυμηγορία του λαμβάνοντας υπόψη την ανυπαρξία αιτιολογίας ως προς την παραγνώριση του πλεονεκτήματος που είχε προς όφελος του ο ενδιαφερόμενος, κάτι το οποίο προσέδιδε πλεονέκτημα έναντι της απόδοσης στην προφορική συνέντευξη. Ως αποτέλεσμα τούτου ο διορισμός της αιτήτριας ακυρώθηκε.
Η Επιτροπή προχώρησε εκ νέου σε αξιολόγηση και στη συνεδρία της ημερ. 17 Ιανουαρίου 2011 διόρισε στην επίδικη θέση τον ενδιαφερόμενο. Ο εν λόγω διορισμός δημοσιεύθηκε στις 11 Μαρτίου 2011 και ακολούθησε αυτή τη φορά προσφυγή εκ μέρους της αιτήτριας για τον εν λόγω διορισμό.
Θεωρώ εξ αρχής σημαντικό να σημειώσω το σκεπτικό της Επιτροπής όπως αυτό καταγράφεται στα πρακτικά της συνεδρίας ημερ. 17 Ιανουαρίου 2011.
«Επιλέγοντας τον Οδυσσέως, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτός έχει αξιολογηθεί ως Εξαίρετος από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, κατά την ενώπιον της τελική αξιολόγηση και ως Πολύ καλός από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας. Επιπρόσθετα, η Επιτροπή έλαβε υπόψη πως ο Οδυσσέως υπερέχει όλων σε προσόντα, καθότι είναι ο μοναδικός υποψήφιος που διαθέτει το προβλεπόμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας πλεονέκτημα.
Συγκρινόμενος ο Οδυσσέως με τη μη επιλεγείσα Τουραπή, η Επιτροπή έλαβε υπόψη το δεδικασμένο, όπως αυτό διαμορφώθηκε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Προσφυγή με αρ.626/2009, σύμφωνα με το οποίο η καλύτερη αξιολόγηση της Τουραπή κατά την προφορική εξέταση ενώπιον της Επιτροπής, όπου αξιολογήθηκε ως Εξαίρετη, έναντι του Οδυσσέως που αξιολογήθηκε ως Πολύ καλός, δεν είναι αρκετή για να υπερκαλύψει τη γενική υπεροχή του επιλεγέντα, που υπερέχει έναντι αυτής τόσο σε αρχαιότητα όσο και σε προσόντα, δεδομένου, μάλιστα, του γεγονότος ότι αυτή δεν διαθέτει το πλεονέκτημα, όπως ο επιλεγείς, και πως ο μεταπτυχιακός της τίτλος στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (Μ.Β.Α.) δεν είναι άμεσα σχετικός με τα καθήκοντα της θέσης και επομένως, δεν μπορεί να αποδοθεί σε αυτόν δέουσα βαρύτητα».
Αρχικώς η αιτήτρια είχε προβάλει δύο λόγους ακυρώσεως. Ο πρώτος είχε σχέση με τη σύνθεση της Επιτροπής, ο οποίος τελικώς δεν προωθήθηκε, έτσι δεν θα με απασχολήσει. Ο δεύτερος λόγος που πρόβαλε η ευπαίδευτη συνήγορος της αιτήτριας έχει σχέση με υφιστάμενη πλάνη αναφορικά τόσο με την πείρα όσο και με τα προσόντα τα οποία είχε η αιτήτρια. Δόθηκε επίσης σημασία και έμφαση από τη συνήγορο στο γεγονός ότι η αιτήτρια είχε αξιολογηθεί από το Διευθυντή ως σχεδόν εξαίρετη, και ο ενδιαφερόμενος ως πολύ καλός. Η Επιτροπή κατά τη δική της αξιολόγηση χαρακτήρισε την αιτήτρια ως εξαίρετη, γεγονός που επαυξάνει το στοιχείο αυτό κρίσης, προς όφελος της αιτήτριας.
Αντίθετη επί όλων των σημείων ήταν η αγόρευση τόσο της Δημοκρατίας όσο και του ενδιαφερόμενου. Αμφότεροι οι συνήγοροι έδωσαν έμφαση στην ύπαρξη πλεονεκτήματος από πλευράς ενδιαφερομένου, όσον αφορά την πείρα, γεγονός που αποτελεί δεδικασμένο, όπως αναφέρθηκε που προτάθηκε και αποφασίστηκε τόσο στην πρώτη προσφυγή 859/2001 όσο και στην απόφαση του εφετείου (2007). Στην Υποθ. αριθμ. 1600/2009, Χατζησωτηρίου ν. Δημοκρατίας, ημερ. 16 Σεπτεμβρίου 2011 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Όπως έχει νομολογηθεί, η διαδικασία της επανεξέτασης απολήγει σε νέα διοικητική απόφαση και το διοικητικό όργανο δεσμεύεται να συμμορφωθεί με το δεδικασμένο της ακυρωτικής απόφασης, ενώ στα υπόλοιπα σημεία του υπό συζήτηση θέματος διατηρεί ελεύθερη κρίση - (βλ. Αργυρού ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 639 Χατζηλουκά ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 643 Κ.Ο.Α. ν. Σάββα (2001) 3 Α.Α.Δ. 1110)».
΄Εχοντας υπόψη το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης όπως αυτή καθορίζεται στα πρακτικά, που έχω αναπαράγει αυτούσια, πιο πάνω, θεωρώ ότι η Επιτροπή ενήργησε με βάση το δεσμευτικό προηγούμενο. Η ύπαρξη πλεονεκτήματος το οποίο έπρεπε να ληφθεί υπόψη αποφασίστηκε στην προσφυγή 859/2001 και επιβεβαιώθηκε στην έφεση του 2007. Αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική συνέντευξη ενώπιον της Επιτροπής, στοιχείο στο οποίο προσδόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα για τον επαναδιορισμό της αιτήτριας στις 8 Μαϊου 2009 ορθώς κατά την άποψη μου η Επιτροπή ερμήνευσε την απόφαση του Δικαστηρίου στην προσφυγή 626/2009. Η ύπαρξη δεδικασμένου δεν επέτρεπε στο διορίζον όργανο να ενεργήσει διαφορετικά. Το ίδιο ισχύει αναφορικά και με το μεταπτυχιακό που έχει ο ενδιαφερόμενος που και πάλιν η Επιτροπή ακολούθησε το δεσμευτικό δεδικασμένο των αποφάσεων που ανέφερα πιο πάνω.
Θεωρώ ότι η αιτήτρια έχει αποτύχει να στοιχειοθετήσει ότι εμφιλοχώρησε πλάνη στην απόφαση της Επιτροπής.
Ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.