|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 257/2013 και 258/2013)
14 Ιουνίου, 2013
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
Αναφορικά με τα άρθρα 1Α, 11,12,15,28,30,33,35,54,61,136,152,169(3), 179 και 146 του Συντάγματος και την οδηγία 2004/38/ΕΚ Του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στην επικράτεια των Κρατών Μελών και το Ν. 7(Ι)/2007 και το άρθρο 11 του Συντάγματος και άρθρο 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
(Υπόθεση Αρ. 257/2013)
KAMALI FATEMEH και τώρα κρατούμενη στο χώρο
κράτησης μεταναστών στη Μενόγια,
Αιτήτρια,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ, ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 258/2013)
JAVEDANISHANEHSAZAVVAL MOHHAMADJAVAD,
και τώρα κρατούμενος στην πτέρυγα 10 στο
χώρο των κεντρικών φυλακών,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ, ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Γ. Πολυχρόνης, για τους Αιτητές.
Ι. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια στην Προσφυγή 257/2013 και ο αιτητής στην Προσφυγή 258/2013 είναι ανδρόγυνο. Στις 17/12/2012 αιτητής και αιτήτρια συνελήφθηκαν ως παράνομα διαμένοντες στην Κύπρο. Μεταφέρθηκαν στις Κεντρικές Φυλακές, όπου κρατούντο μέχρι πρόσφατα που αφέθηκαν ελεύθεροι.
Την επομένη της σύλληψης τους, δηλαδή στις 18/12/2012, εκδόθηκαν εναντίον τους διατάγματα κράτησης και απέλασης, τα οποία τους γνωστοποιήθηκαν την ίδια μέρα γραπτώς.
Αμφισβητώντας τη νομιμότητα των εναντίον τους εκδοθέντων διαταγμάτων, οι δύο αιτητές προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο καταχωρώντας τις πιο πάνω δύο προσφυγές, οι οποίες λόγω της συνάφειας που τις χαρακτήριζε, συνενώθηκαν με βάση διάταγμα που εκδόθηκε κατόπιν κοινού αιτήματος στις 24/4/2013 και αφού και στις δύο προσφυγές είχε καταχωρηθεί η ένσταση.
Κατόπιν που κοινό αίτημα των δύο πλευρών για σύντομη εκδίκαση των προσφυγών έγινε δεκτό από το Δικαστήριο, δόθηκαν οδηγίες για καταχώριση των εκατέρωθεν αγορεύσεων και οι προσφυγές ορίστηκαν στις 5/6/2013.
Κατ' εκείνη την ημερομηνία, ο συνήγορος των δύο αιτητών εξέφρασε πρόθεση να αποσύρει τις δύο προσφυγές γιατί στο μεταξύ τα προσβαλλόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης, αποσύρθηκαν από τους καθ'ων η αίτηση, ενώ στο ανδρόγυνο χορηγήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ενόψει εκφρασθείσης από μέρους τους πρόθεσης να εγκαταλείψουν οικειοθελώς την Κύπρο. Ζήτησε όμως τα έξοδα του, τα οποία περιόρισε στο μισό των όσων θα δικαιούτο σε περίπτωση που αυτά θα υπολογίζοντο.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ'ων η αίτηση δεν πρόβαλε ένσταση στην απόσυρση της προσφυγής, εισηγήθηκε όμως όπως η κάθε πλευρά επωμιστεί τα έξοδα της γιατί η απόσυρση των προσφυγών τέθηκε, όπως ανέφερε, ως όρος από τους καθ'ων η αίτηση, διαφορετικά οι αιτητές δεν θα αφήνοντο ελεύθεροι.
Είχα την ευκαιρία σχετικά πρόσφατα και συγκεκριμένα στα πλαίσια της Προσφυγής 929/2012, Αρχιτέκτονες Μηχανικοί Ιωακείμ-Λοϊζάς ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 18/2/2013, να ασχοληθώ σε έκταση με τις αρχές που διέπουν το εγειρόμενο στην παρούσα περίπτωση ζήτημα. Παραθέτω αυτούσιο το σκεπτικό μου σε εκείνη την υπόθεση, το οποίο τυγχάνει πλήρους εφαρμογής και στην παρούσα περίπτωση:
"Η επιδίκαση εξόδων συνιστά θέμα που ανάγεται στη διακριτική εξουσία του δικαστηρίου, η οποία ασκείται δικαστικά. Οι αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του δικαστηρίου σε διαδικασίες αναθεώρησης διοικητικών αποφάσεων/παραλείψεων, δηλαδή σε υποθέσεις που εμπίπτουν εντός της εμβέλειας του άρθρου 146 του Συντάγματος, εξετάστηκαν σε πληθώρα υποθέσεων.
Στην υπόθεση Sub Inspector Michael Frangos and others v. The Minister of Interior and others (1982) 3 C.L.R. 53, 61, λέχθηκαν τα εξής σχετικά με τις αρχές που διέπουν το θέμα:
"In revisional proceedings, costs need not, unlike civil law litigation, follow the outcome of the proceedings for, the litigants are not the only parties with an interest in the outcome of the inquiry. The public retains an unabating interest in the proper scrutiny of administrative action in the interests of legality and the sustainance of the rule of law. Another reason is that administrative law is a relatively new branch of the law introduced in Cyprus after the establishment of the Republic in 1960; hence its principles were relatively fluid and the litigant should not be penalised for coming to court to have his rights defined. As time goes by, these principles become gradually settled; consequently, there is increasingly more room for the application of the rule that costs should follow the event. This is not a proper case for applying this rule; therefore, the recourse will be dismissed with no order as to costs."
Ο πιο πάνω τρόπος προσέγγισης υιοθετήθηκε λίγο αργότερα και στις υποθέσεις Booksellers Association of Cyprus v. The Republic of Cyprus and others (1985) 3 C.L.R. 1171 και Fani Ioannou and another v. The Cyprus Tourism Organisation (1986) 3 C.L.R. 2543, στις οποίες το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρεται με επιδοκιμασία στο πιο πάνω απόσπασμα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο κανόνας, τα έξοδα να ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης, που εφαρμόζεται σε αστική διαδικασία, καθιερώθηκε και στη διαδικασία αναθεώρησης διοικητικών πράξεων και συνεπώς το θέμα δεν θα έπρεπε να συνεχίζει να απασχολεί. Οι λόγοι εξηγούνται σε σειρά αποφάσεων της Ολομέλειας (Ανδρόνικος Μ. Κασάπης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 43, Αντ. Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 85, Παύλος Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 102, Χριστόδουλος Χ. Χατζηγεωργίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 23, Τάκης Χ" Γεωργίου κ.ά. ν. ΡΙΚ (1999) 3 Α.Α.Δ. 42, Ανδρέας Σιακά ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 468, Άριστος Αριστείδου κ.ά. ν. ΑΤΗΚ (2000) 3 Α.Α.Δ. 213, Andreas Maouris Estates Ltd. v. Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (2000) 3 Α.Α.Δ. 550 και Tasni Trading Co. Ltd. v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 242)."
Στην κρινόμενη περίπτωση οι δύο προσφυγές συνενώθηκαν στο πολύ αρχικό στάδιο. Ο συνήγορος των αιτητών είναι ο ίδιος και στις δύο περιπτώσεις. Έναυσμα για καταχώριση των δύο προσφυγών έδωσε η έκδοση των προσβαλλόμενων διαταγμάτων, τα οποία ακυρώθηκαν με πρωτοβουλία των καθ'ων η αίτηση μετά την καταχώριση των προσφυγών, με αποτέλεσμα οι δύο αιτητές να αφεθούν ελεύθεροι και οι προσφυγές ουσιαστικά να παραμείνουν άνευ αντικειμένου. Είμαι της άποψης ότι οι αιτητές δικαιούνται στα έξοδα τους. Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών περιόρισε τα έξοδα στα οποία δικαιούνται στο ήμισυ. Έχω την άποψη ότι λαμβανομένων υπόψη όλων των εν λόγω περιστάσεων, το κατ' αποκοπή ποσό των €750 είναι αντιπροσωπευτικό των εξόδων στα οποία οι αιτητές δικαιούνται.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, οι δύο προσφυγές απορρίπτονται με €750 έξοδα υπέρ των αιτητών, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.