|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 774/2011)
31 Μαΐου 2013
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
BEHZAD ABBASI,
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση
------------------------------------
Α. Τίκκου (κα) για Χρ. Α. Δανό, για τον Αιτητή.
Β. Καρλεττίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο αιτητής με χρήση του νόμιμου διαβατηρίου του αναχώρησε από το Ιράν, χώρα καταγωγής του, εισερχόμενος νομίμως στη Δημοκρατία στις 8.8.2001. Στις 3.10.2001 υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο μέσω των Ηνωμένων Εθνών και στις 6.9.2005 υπέβαλε αίτηση για άσυλο μαζί με τα προσωπικά του στοιχεία στην Υπηρεσία Ασύλου, η οποία και τον κάλεσε σε συνέντευξη στις 17.10.2005.
Πράγματι διεξήχθη συνέντευξη στα γραφεία της Υπηρεσίας Ασύλου την πιο πάνω ημερομηνία με τη βοήθεια δωρεάν διερμηνείας και στη συνέχεια, και συγκεκριμένα στις 31.10.2007, ο προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου απέρριψε την αίτηση αποδεχόμενος την εισήγηση του αρμοδίου λειτουργού προς την ίδια κατεύθυνση. Στις 27.11.2007 καταχωρήθηκε ιεραρχική προσφυγή, η οποία επίσης απερρίφθη από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στις 6.5.2011.
Ο αιτητής στη σύντομη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του (δεν καταχωρήθηκε απαντητική αγόρευση), θεωρεί ότι λανθασμένα απερρίφθη η διοικητική προσφυγή του διότι στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα που αντικειμενικά ήταν ανύπαρκτα, ενώ η Αναθεωρητική Αρχή παρέλειψε να λάβει υπόψη της ουσιώδη πραγματικά γεγονότα με αποτέλεσμα να υπάρχει έλλειψη δέουσας έρευνας, αλλά και ελλιπούς αιτιολογίας. Περαιτέρω, λανθασμένα η Αναθεωρητική Αρχή θεώρησε αόριστες τις θέσεις του αιτητή ως προς τον πυρήνα του αιτήματος του και γενικά αναξιόπιστο. Δεν μπορεί να είναι ορθή η θέση της Αναθεωρητικής Αρχής ότι αποτελούσε λόγο αναξιοπιστίας η απόρριψη του αιτήματος που υπέβαλε ο αιτητής το 2003 για διεθνή προστασία από τα Ηνωμένα Έθνη. Επίσης αναιτιολόγητα η Αναθεωρητική Αρχή αναφέρθηκε σε πυροβολισμό του διοικητή του αιτητή, ο οποίος προβλήθηκε στα πλαίσια της προσπάθειας να αποδείξει ο αιτητής ότι η ζωή του θα βρίσκεται σε κίνδυνο εάν επιστρέψει στο Ιράν, με την αιτιολογία ότι αυτός δεν γνώριζε πόσες φορές εισέβαλαν οι Ιρακινοί στο Ιράν. Περαιτέρω, δεν μπορεί να αποτελεί αιτιολογία απόρριψης του αιτήματος το γεγονός ότι και ο αδελφός του αιτητή είχε υποβάλει παρόμοια αίτηση. Ούτε οι πληροφορίες αναφορικά με το διαβατήριο και τα ταξίδια στο εξωτερικό από το Ιράν μπορούσαν να αποτελέσουν βάσιμο λόγο κρίσης περί αναξιοπιστίας του αιτητή, διότι εάν ο λειτουργός της Αναθεωρητικής Αρχής ερευνούσε προσεκτικά στο διαδίκτυο, εύκολα θα μπορούσε να διαπιστώσει ότι είναι συχνά τα φαινόμενα δωροδοκίας των υπαλλήλων του αεροδρομίου της Τεχεράνης για παράνομη έξοδο από τη χώρα.
Αντίθετη είναι η θέση της Αναθεωρητικής Αρχής, η οποία διά του δικηγόρου της θεωρεί ότι καμία πραγματική ή νομική πλάνη δεν υπήρξε στη διερεύνηση του αιτήματος έχοντας υπόψη ότι η αρμοδία λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου είχε ενώπιον της όλα τα δεδομένα που σχετίζονταν με τη χώρα καταγωγής του αιτητή κατά το χρόνο λήψης της απόφασης. Ούτε υπήρχε υποχρέωση διεξαγωγής νέας έρευνας από την Αναθεωρητική Αρχή, εφόσον ο αιτητής δεν είχε προσκομίσει οποιαδήποτε νέα στοιχεία κατά τη διοικητική του προσφυγή. Εν τέλει η διακριτική ευχέρεια της Αναθεωρητικής Αρχής ασκήθηκε εύλογα, η αιτιολογία ήταν πλήρης και τα δεδομένα δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τον αιτητή στην παραχώρηση του καθεστώτος του πολιτικού πρόσφυγα ή του ευεργετήματος της αμφιβολίας.
Ο αιτητής δεν έχει δίκαιο στις αιτιάσεις του για ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής. Κατ΄ αρχάς, οι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης στην προσφυγή και τη συνακόλουθη αγόρευση είναι γενικοί και αόριστοι, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο προς τα όσα αποφασίστηκαν από τη διοίκηση. Αναδρομή στην εν λόγω απόφαση αποδεικνύει ότι η Αναθεωρητική Αρχή διερεύνησε κάθε πτυχή των θέσεων του αιτητή, με πλήρη αναφορά στα δεδομένα και τα γεγονότα της υπόθεσης. Η Αναθεωρητική Αρχή εξέτασε τα ευρήματα της Υπηρεσίας Ασύλου που έδειχναν γενική αναξιοπιστία ως προς τον πυρήνα του αιτήματος για την παροχή του καθεστώτος του πολιτικού πρόσφυγα, αναφερθείσα σε διάφορα σημεία που έδειχναν το ατεκμηρίωτο του αιτήματος.
Δεν ήταν άτοπη συναφώς η κρίση της Υπηρεσίας Ασύλου και κατ΄ επέκταση της Αναθεωρητικής Αρχής, ότι η αίτηση που είχε υποβάλει ο αιτητής για διεθνή προστασία στο UNHCR το 2003, είχε απορριφθεί λόγω αντιφάσεων και ότι οι πληροφορίες που είχε δώσει εκτιμήθηκαν ως μη πειστικές. Οι θέσεις του αιτητή ως προς το ότι τα μόνα στοιχεία που είχε να παρουσιάσει ήταν κάποιες φωτογραφίες τις οποίες απέστειλε με τηλεομοιότυπο, χωρίς να φροντίσει να τις παραδώσει προσωπικά, εύλογα κρίθηκαν αόριστες διότι του είχαν αναφέρει ότι θα χρειαζόταν να προσθέσει ακόμη μερικά έγγραφα και γι΄ αυτό το λόγο κράτησε τις φωτογραφίες. Φωτογραφίες, που κατ΄ ισχυρισμόν τον απεικόνιζαν σε διαδήλωση στη Λευκωσία, αλλά κατά τη διοικητική προσφυγή η εξέταση του φωτοαντιγράφου των φωτογραφιών που παρουσίασε ο προσφεύγων αιτητής απεκάλυψε ότι πουθενά δεν εμφανιζόταν αυτός. Ο αιτητής δήλωσε ότι οι φωτογραφίες αυτές τον εξέθεταν σε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα του, αλλά στο εύλογο ερώτημα γιατί να έχει μαζί του τις φωτογραφίες αυτές, απάντησε αορίστως ότι ίσως οι φωτογραφίες να είχαν δημοσιευτεί σε περιοδικό, χωρίς να γνωρίζει σε ποιο και χωρίς ποτέ να παρουσιάσει τέτοιο έντυπο.
Μετέπειτα, οι δύο συλλήψεις που εξιστόρησε ο αιτητής δεν είχαν οποιεσδήποτε συνέπειες στη ζωή του και ορθά κρίθηκε αόριστη η θέση του εφόσον δεν θυμόταν πότε είχε προσαχθεί σε δίκη, ενώ ο ισχυρισμός του ότι είχε συλληφθεί διότι πρόσβαλε τη θρησκεία και το κράτος του Ιράν και δεν συμμετείχε στις προσευχές, δεν είχε οποιαδήποτε συνέπεια μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα και έτσι δεν καταδεικνυόταν δικαιολογημένος φόβος δίωξης. Το ίδιο και με αναφορά στην άλλη σύλληψη του διότι είχε γράψει κάποια συνθήματα εναντίον του καθεστώτος.
Το ίδιο αναξιόπιστος κρίθηκε και για τον πυροβολισμό εναντίον του διοικητή του, αρνούμενος ουσιαστικά να συνεργαστεί και να δώσει πληροφορίες, απαντώντας μη ικανοποιητικά σε αντίφαση που παρουσιάστηκε στις τοποθετήσεις του ότι το περιστατικό συνέβη εν καιρώ πολέμου, ενώ αρχικά είχε δηλώσει ότι το περιστατικό συνέβη όταν υπήρχε κατάπαυση του πυρός. Συναφώς δεν γνώριζε και πόσες φορές εισέβαλαν οι Ιρακινοί στο Ιράν, γεγονός που έθετε σε αμφισβήτηση ακόμη και τη θέση του ότι υπηρέτησε ως Basij, ισχυρισμός που δεν είχε προβληθεί αρχικά διότι, ως είπε, δεν του επιτρεπόταν να μιλήσει. Γενικώς επί του θέματος του πυροβολισμού του διοικητή του, ως παρουσιάζεται από τις σελ. 5 και 6 της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής, ο αιτητής δεν ήταν ιδιαιτέρως συνεργάσιμος, απαντούσε κατά ακατανόητο τρόπο και απότομα σε ερωτήσεις που του γίνονταν.
Τα όσα αφορούν τους ισχυρισμούς του αιτητή ότι μπόρεσε να ταξιδεύσει ελεύθερα από το αεροδρόμιο της Τεχεράνης αναφέροντας αόριστα και αντιφατικά δεδομένα περί δωροδοκίας, δεν μπορεί να μετατίθεται βάρος στην Αναθεωρητική Αρχή, ως εισηγείται ο δικηγόρος του αιτητή, με το να ερευνάται το διαδίκτυο για τη διαπίστωση συχνών περιστατικών δωροδοκίας των υπαλλήλων του αεροδρομίου της Τεχεράνης, όταν ο ίδιος ο αιτητής, ως αποκαλύπτεται λεπτομερώς στις σελ. 7-8 της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής, παρουσιάσθηκε αόριστος και αντιφατικός προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, τον ισχυρισμό ότι πλήρωσε για να πάρει visa για δύο εισόδους στην Κύπρο επειδή ήταν στον κατάλογο απαγόρευσης εξόδου, ισχυρισμός αβάσιμος αφού η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να γνωρίζει αν κάποιος Ιρανός βρίσκεται πράγματι σε οποιονδήποτε κατάλογο της Ιρανικής κυβέρνησης. Έχει καθιερωθεί από τη νομολογία ότι η δυνατότητα νόμιμης εξόδου από μια χώρα δεν δείχνει πρόβλημα ότι αντιμετωπίζεται οποιοσδήποτε φόβος δίωξης στη χώρα του αιτητή, (Mahfuja Akter v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1669/2011, ημερ. 22.3.2013).
Περί του προβλήματος του αδελφού του αιτητή, ο οποίος και εκείνος είχε υποβάλει αίτημα για διεθνή προστασία στην Κύπρο, αλλά αναχώρησε για το Ιράν τον Ιούνιο του 2005, εφόσον λύθηκε το πρόβλημα του, ο αιτητής όπως παρουσιάζεται από τη σελ. 6 της προσβαλλόμενης απόφασης δεν ήταν πρόθυμος να απαντήσει σε ερωτήσεις της Λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, λέγοντας στο τέλος ότι ο αδελφός του είχε φύγει από το Ιράν διότι δέχθηκε παρενόχληση για το δικό του θέμα, αλλά μετά που προσέλαβε δικηγόρο, το πρόβλημα λύθηκε. Ήταν εύλογη η θέση της Υπηρεσίας Ασύλου ότι εφόσον, κατά τον ισχυρισμό του αιτητή, το πρόβλημα του αδελφού του συνδεόταν με το δικό του, η επίλυση εκείνου του προβλήματος αποδυνάμωνε και το δικό του αίτημα.
Κανένας λόγος δεν έχει βάσιμα προωθηθεί που να δείχνει ότι η προσβαλλόμενη πράξη έχει ληφθεί κατά παράβαση οποιασδήποτε αρχής του διοικητικού δικαίου. Η Αναθεωρητική Αρχή δεν είναι υποχρεωμένη να διεξαγάγει νέα έρευνα, εφόσον η διαπίστωση της πρέπει να είναι κατά πόσον η Υπηρεσία Ασύλου προέβη σε επαρκή έρευνα με τη συλλογή και την αποτίμηση όλων των ορθών παραμέτρων, (Yuriy Polischchuk v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 27/2005, ημερ. 19.11.2005 και Irene Fesenko v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1051/2010, ημερ. 21.12.2011).
Ταυτόχρονα είναι νομολογιακή αρχή ότι το Αναθεωρητικό Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τις αποφάσεις της διοίκησης, ούτε εξετάζει πρωτογενώς γεγονότα ή αποφασίζει επ΄ αυτών. Το έργο του Δικαστηρίου εξαντλείται στη διερεύνηση της νομιμότητας της πράξης, εξετάζοντας κατά πόσο υπήρξε δέουσα και επαρκής έρευνα, κατά πόσο η απόφαση είναι αιτιολογημένη, κατά πόσο λήφθηκε κατά πλάνη κατά το νόμο και τα πράγματα και κατά πόσο η διοίκηση ευλόγως άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια, (δέστε Ince v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 609 και Latif v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (2006) 3 Α.Α.Δ. 533).
Η προσφυγή συνεπώς απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ