|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 433/2011)
31 Μαΐου 2013
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση
------------------------------------
Γ. Μυλωνάς, για τον Αιτητή.
Α. Καλησπέρα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
--------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο αιτητής είχε υποβάλει στις 8.3.2010 αίτηση προς την Αρχή Αδειών για μεταβίβαση επ΄ ονόματι του της άδειας χρήσης αγροτικού ταξί με αριθμό εγγραφής KHA 695, με περιοχή/έδρα την Πάφο (Αγροτική Περιοχή/Πολέμι), ιδιοκτησίας του Παναγιώτη Ιωάννου, αίτηση η οποία εγκρίθηκε στις 10.3.2010. Στις 10.9.2010, ο Παναγιώτης Ιωάννου αντικατέστησε το όχημα με το υπ΄ αρ. AAP 308, ο δε αιτητής υπέβαλε νέα αίτηση στις 22.9.2010 για μετατροπή του ως άνω αγροτικού ταξί, σε αστικό ταξί με έδρα την αστική τροχαία περιοχή Πάφου. Η Αρχή Αδειών στη συνεδρία της 20.10.2010 αποφάσισε ομόφωνα να απορρίψει την αίτηση διότι η άδεια αγροτικού ταξί είχε δοθεί για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινότητας Πολεμίου, πληροφόρησε δε προς τούτο στις 19.11.2010 τον αιτητή.
Ο αιτητής υπέβαλε στη συνέχεια ιεραρχική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, για το λόγο ότι «δεν υπάρχει δουλειά στο χωριό και είναι ασύμφορο οικονομικά» (Παράρτημα 7 του διοικητικού φακέλου, Τεκμ. «Α»), αλλά η Αναθεωρητική Αρχή απέρριψε την προσφυγή και επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών στις 16.12.2010, αφού προηγουμένως άκουσε τις παραστάσεις του αιτητή ως προσφεύγοντα. Στην απόφαση της, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, με αναφορά σε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και κατά άσκηση διακριτικής ευχέρειας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έκδοση νέας άδειας οδικής χρήσης αστικού ταξί Πάφου στον αιτητή δεν δικαιολογείτο σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 9(3) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου αρ. 9/1982, ως τροποποιήθηκε. Προς τούτο έλαβε επίσης υπόψη το γεγονός ότι ο αιτητής απέκρυψε ότι ήταν ιδιοκτήτης ακόμη δύο αστικών ταξί στην Πάφο και ενός τουριστικού λεωφορείου, παρουσιαζόμενο ως άτομο το οποίο ήθελε να ασκήσει το επάγγελμα του οδηγού ταξί γι΄ αυτό και αγόρασε αγροτικό ταξί με σκοπό να το μετατρέψει σε αστικό.
Στη σύντομη αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή (στο βαθμό που αυτή είναι κατανοητή), γίνεται εισήγηση ότι η Αρχή Αδειών απέρριψε την αίτηση αφού έλαβε υπόψη τη θέση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών ότι η άδεια αγροτικού ταξί χορηγήθηκε για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινότητας. Από την άλλη, η Αναθεωρητική Αρχή επικύρωσε την απόφαση αυτή με το σκεπτικό ότι η άδεια αγροτικού ταξί δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινότητας, κάνοντας γενικευμένη αναφορά στην ικανοποίηση όλων των κριτηρίων που τίθενται στο άρθρο 9(3), με αποτέλεσμα να υπάρχει ασάφεια στην απόφαση και απουσία αιτιολογίας, αφού δεν καθορίζονται ποια κριτήρια δεν πληρούνται. Περαιτέρω, δεν λήφθηκε υπόψη έκθεση της Νίκης Μπαρρή, η οποία αναφέρει σαφέστατα ότι η κοινότητα εξυπηρετείτο μόνο με ένα αγροτικό ταξί, καθώς και με συγκεκριμένες διαδρομές Λευκωσίας-Πάφου-Πολέμι και επομένως χρειαζόταν να δοθεί και δεύτερη άδεια.
Η Αναθεωρητική Αρχή απορρίπτει τη θέση περί αναιτιολόγητης απόφασης, η δε δικηγόρος αυτής παραπέμπει σε απόσπασμα από τη σχετική απόφαση όπου καταγράφεται με λεπτομέρεια η σκέψη της Αναθεωρητικής Αρχής και η κατάληξη της στην απόρριψη της προσφυγής, μετά από ανάλυση τόσο του νομικού καθεστώτος, όσο και των πραγματικών δεδομένων του αιτητή. Περαιτέρω, θεωρείται αβάσιμος ο ισχυρισμός ότι η έκθεση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών δεν λήφθηκε υπόψη, αφού ρητά στην απόφαση της, η Αναθεωρητική Αρχή αναφέρεται στο περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, τις έρευνες και τις εισηγήσεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, τις οποίες εισηγήσεις η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει. Στην αγόρευση των καθ΄ ων σημειώνεται ιδιαιτέρως ότι στην έκθεση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, ημερ. 12.10.2010, δεν αναφέρεται κατά πόσο ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης άλλων αδειών οδικής χρήσης, ενώ στην έκθεση ημερ. 8.3.2010, καταγράφεται ότι αυτός είναι ιδιοκτήτης άλλων δύο αστικών ταξί Πάφου και ενός τουριστικού λεωφορείου, γεγονότα τα οποία ο αιτητής θέλησε να αποκρύψει κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής του.
Η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί. Κατ΄ αρχάς, δεν διαπιστώνεται καμιά απολύτως ασάφεια στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής. Απλή ανάγνωση της αποκαλύπτει την έκταση της έρευνας της και την ενδελεχή εξέταση κάθε θέματος που ήγειρε ο αιτητής ενώπιον της προφορικά κατά τις παραστάσεις του. Υπενθυμίζεται ότι ο μοναδικός λόγος που ο αιτητής διατύπωσε κατά την υποβολή της ιεραρχικής προσφυγής του ήταν ότι στην κοινότητα δεν υπάρχει εργασία και είναι οικονομικά ασύμφορη η λειτουργία του αγροτικού ταξί, επιθυμώντας να τη μετατρέψει σε αστική άδεια λειτουργίας. Η Αναθεωρητική Αρχή, η οποία ορθά αναφέρθηκε κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής σε συναφή νομολογία ότι η ιεραρχική προσφυγή αντιμετωπίζεται ως εξ υπαρχής εξέταση της αρχικής αιτήσεως και δεν επενεργεί, ούτε εξομοιώνεται με έφεση, (Tsouloftas v. Republic (1983) 3 C.L.R. 426, Αδελφοί Γ.Μ. Μακρή Λτδ ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1994) 4 Α.Α.Δ. 817 και D.F. Iacovou Group Ltd κ.ά. ν. Δημοκρατίας, υπόθ. υπ΄ αρ. 1049/11, ημερ. 15.2.2013), προέβη σε απαρίθμηση των κριτηρίων που περιέχονται στο άρθρο 9(3), συναρτώμενα με τα αγροτικά και τα αστικά ταξί. Ως κριτήρια λαμβάνονται υπόψη η έκταση και οι ανάγκες της αστικής τροχαίας περιοχής ή της αγροτικής κοινότητας και αν αυτές εξυπηρετούνται επαρκώς, ο βαθμός στον οποίο ο αιτητής είναι σε θέση να παρέχει τις υπηρεσίες μεταφοράς, η έκταση στην οποία η οδική χρήση είναι αναγκαία ή ευκταία για το δημόσιο συμφέρον και οι ανάγκες της υπηρεσίας στο σύνολο της σε σχέση με τη μεταφορά των επιβατών.
Ως διαπίστωσε η Αναθεωρητική Αρχή το αγροτικό ταξί που είχε αγοράσει ο αιτητής είχε έδρα την κοινότητα Πολεμίου, η οποία έχει περίπου 1.000 κατοίκους, είναι δε το μοναδικό ταξί που εξυπηρετεί την κοινότητα. Στην απόφαση της η Αναθεωρητική Αρχή, κατά εύλογη κρίση, αποφάσισε ότι η ικανοποίηση του αιτήματος θα επηρέαζε αρνητικά την εξυπηρέτηση της κοινότητας αφού δεν θα υπήρχε άλλο αγροτικό ταξί για την κοινότητα. Κρίθηκε ότι δεν ήταν προς το δημόσιο συμφέρον η χορήγηση νέας άδειας αστικού ταξί για την Πάφο, όπως επεδίωκε ο αιτητής, αφού στη βάση των στοιχείων που η Αναθεωρητική Αρχή παρέθεσε στη σελ. 9 της απόφασης της, είχαν χορηγηθεί συνολικά 130 άδειες αστικών ταξί για την επαρχία Πάφου. Η Αναθεωρητική Αρχή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ο αιτητής στη βάση των όσων κατέθεσε ενώπιον της, ενώ γνώριζε ότι δεν είχε επαρκή εργασία στην κοινότητα Πολεμίου, εν τούτοις αγόρασε το όχημα μετά που το είχε στην κατοχή του για 9 μήνες, στο ποσό των €40.000. Ταυτόχρονα, στη διερεύνηση των στοιχείων του αιτητή και με βάση την έκθεση του Επαρχιακού Ελεγκτή Μεταφορών Πάφου, ημερ. 8.3.2010, αναφορικά με τη μεταβίβαση του αγροτικού ταξί επ΄ ονόματι του αιτητή, αποκαλύφθηκε ότι αυτός ήταν ιδιοκτήτης δύο άλλων αστικών ταξί Πάφου με αρ. εγγραφής SE 233 και AAF 815, καθώς και ενός τουριστικού λεωφορείου με αρ. εγγραφής HPK 463.
Συνάγεται από τα ανωτέρω ότι η Αναθεωρητική Αρχή στη βάση πλήρους διερεύνησης των δεδομένων, ορθά έκρινε ότι τα κριτήρια του άρθρου 9(3) δεν ικανοποιούνταν, μεταξύ αυτών και η εξυπηρέτηση της ίδιας της κοινότητας Πολεμίου, χορήγηση δε της άδειας στον αιτητή για νέο αστικό ταξί δεν θα ήταν προς το δημόσιο συμφέρον. Δεν διαπιστώνεται έρεισμα στη θέση του αιτητή ότι δεν λήφθηκε υπόψη η έκθεση της Επαρχιακής Ελέγκτριας Μεταφορών Νίκης Μπαρρή, ημερ. 12.10.2010, γιατί αντίθετα η Αναθεωρητική Αρχή αναφέρθηκε σ΄ αυτήν, η δε έκθεση αναφέρει ότι το Πολέμι είχε από το 2007, 1.000 κατοίκους και ότι μόνο με το υφιστάμενο αγροτικό ταξί του αιτητή εξυπηρετείτο η κοινότητα. Δεν είναι ορθό ότι η Ελέγκτρια αυτή συνέστησε την αλλαγή από αγροτικό σε αστικό ταξί, αλλά απλώς έγραψε ότι δεν υπήρχαν ενστάσεις. Όπως ορθά υπέδειξε η κα Καλησπέρα, η Αναθεωρητική Αρχή δεν δεσμεύεται από την οποιαδήποτε έκθεση, η οποία μπορεί να ληφθεί υπόψη στα πλαίσια της επαναδιερεύνησης των δεδομένων και γεγονότων γύρω από την αίτηση.
Να σημειωθεί πρόσθετα ότι τα όσα αναφέρονται στο νομικό σημείο 3 της προσφυγής ότι από τους 1.000 κατοίκους στο Πολέμι, οι 600 περίπου είναι υπερήλικες και σπανίως ταξιδεύουν, αλλά και όταν διακινούνται, η διακίνηση αυτή προσφέρεται δωρεάν με λεωφορείο, οι δε υπόλοιποι κάτοικοι διακινούνται με δικά τους ιδιωτικά οχήματα, ουδόλως αναφέρθησαν ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής ως γεγονότα και εν πάση περιπτώσει τα καταγραφέντα στο νομικό σημείο 3, ούτε καν τέθηκαν στη συνέχεια στην αγόρευση του αιτητή.
Το αναθεωρητικό Δικαστήριο δεν υποκαθιστά αποφάσεις της διοίκησης με δικές του, (Παπαντωνίου κ.ά. ν. Δήμου Λευκωσίας (Αρ. 2) (2010) 3 Α.Α.Δ. 476 και Pamela Edwards Storey v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 113), ούτε και ασχολείται με τη διαπίστωση πρωτογενών γεγονότων εφόσον διαπιστώνεται επαρκής υπό τις περιστάσεις έρευνα, (Καμηλάρης ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 725 και Motorways Limited v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 447).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ