|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 391 /2011)
14 Μαίου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ALI MIZRAE,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Ν. Αγγελίδης για Λ. Κληρίδη, για τον Αιτητή.
Ε. Καρακάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 17.1.11, με την οποίαν η αίτηση του να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας δυνάμει της κειμένης νομοθεσίας, απερρίφθη, είναι άκυρη και στερημένη νομικού αποτελέσματος.
Κατά τον αιτητή, η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει νομικά καθότι είναι εντελώς αναιτιολόγητη και δεν αποφαίνεται για το αίτημα του να του παραχωρηθεί καθεστώς προσωρινής προστασίας για ανθρωπιστικούς λόγους.
Ο αιτητής κατάγεται από το Ιράν και είναι μουσουλμάνος στο θρήσκευμα. Στις 28.1.2005 υπέβαλε αίτηση να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας. Στις 2.12.2005 κλήθηκε σε συνέντευξη στην Υπηρεσία Ασύλου και στις 20.12.2005 απορρίφθηκε το αίτημα του. Στις 27.2.2006 καταχώρησε διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων η οποία απέρριψε την προσφυγή του με την προσβαλλόμενη απόφαση.
Καταρχήν παρατηρώ ότι η προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, η οποία καταχωρήθηκε στις 27.1.2006, αποφασίστηκε στις 17.1.2011, δηλαδή μετά από παρέλευση σχεδόν 5 ετών. Δεν θεωρώ ότι η περίοδος των 5 ετών είναι εύλογος χρόνος μέσα στον οποίο θα πρέπει να αποφασίζονται τέτοιες διοικητικές προσφυγές.
Αναφορικά με τα παράπονα του αιτητή παρατηρώ ότι αυτός θεωρήθηκε ως αναξιόπιστος μάρτυρας κατά την συνέντευξη ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου και εκτιμώ ότι δόθηκαν επαρκείς λόγοι για την απόρριψη της αξιοπιστίας της μαρτυρίας του αιτητή. Για παράδειγμα υπήρχε διαφορά ως προς την ημερομηνία γέννησης του. Ο αιτητής ανέφερε κάτι το εξωπραγματικό αναφορικά με την απόσταση μεταξύ Μερσίνας στην Τουρκία και Κερύνειας (την οποία κάλυψε) και επίσης η αναφορά του στην απόσταση μεταξύ Βορειοδυτικού Ιράν και Τουρκικών συνόρων (την οποία είπε ότι κάλυψε με τα πόδια) φαίνεται επίσης λανθασμένη.
Όμως το σημαντικότερο για την υπόθεση του αιτητή είναι ότι, έστω και αν η εκδοχή του γινόταν δεκτή ως αξιόπιστη και πάλι αυτό δεν θα ήταν αρκετό για να επιτύχει στην αίτηση του. Παρατηρώ συναφώς ότι ο αιτητής δεν πρόβαλε οποιοδήποτε ισχυρισμό π.χ. για συμμετοχή του σε οποιαδήποτε πολιτική, θρησκευτική, εθνική, κοινωνική ή άλλη οργάνωση ή ομάδα, ως αποτέλεσμα της οποίας καταδιώχθηκε από το καθεστώς του Ιράν. Ο φόβος του αιτητή για το τί θα του συμβεί αν επιστρέψει στην πατρίδα του δεν οφείλεται σε οποιαδήποτε καταδίωξη εξαιτίας των φρονημάτων ή της θρησκείας ή της συμμετοχής του σε οποιαδήποτε οργάνωση ή στο ότι ανήκει σε οποιαδήποτε μειονότητα, αλλά οφείλεται στο ότι αυτός, όπως παραδέχθηκε, φιλονίκησε και διέπραξε επίθεση με βαριά σωματική βλάβη εναντίον άλλου ατόμου, όταν υπηρετούσε στο στρατό. Επίσης παραδέχθηκε ότι διέπραξε λιποταξία από το στρατό.
Με βάση τη μαρτυρία του ίδιου του αιτητή, έστω και αν αυτή κρινόταν ως αξιόπιστη, θεωρώ ότι ο αιτητής απέτυχε να ισχυριστεί και να θεμελιώσει ότι αυτός καταδιώχθηκε, ή κινδυνεύει σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του, εξαιτίας π.χ. της συμμετοχής του σε οποιαδήποτε οργάνωση ή εξαιτίας πολιτικών, εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών ή ακόμα άλλων πεποιθήσεων, ή εξαιτίας της φυλής ή του θρησκεύματος του ή οποιουδήποτε άλλου παρόμοιου λόγου. Αναφορικά με το ζήτημα της συμπληρωματικής προστασίας θεωρώ ότι οι καθ΄ ων η αίτηση κατηύθυναν την προσοχή τους και σ΄ αυτό το ζήτημα αλλά το απέρριψαν επειδή δεν ήταν τεκμηριωμένο και αιτιολογημένο.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή απορρίπτεται, με €500.- έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.