GIOVANI DEVELOPERS LTD ν. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, Υπόθεση Αρ. 187/2010, 10/5/2013

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η παράλειψη του καθ΄ ου η αίτηση να αποφασίσει και να απαντήσει μέχρι και σήμερα στο αίτημα που διατυπώθηκε στην επιστολή των αιτητών ημερ. 4.10.2006, είναι άκυρη, ως αντίθετη προς το Σύνταγμα και/ή το Νόμο και/ή τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου. Ζητείται επίσης δήλωση του δικαστηρίου ότι καθετί που παραλείφθηκε θα πρέπει να εκτελεστεί.

Τα ουσιαστικά γεγονότα δεν αμφισβητούνται. Οι αιτητές στις 4.10.2006, διά του δικηγόρου τους, απηύθυναν επιστολή στο Υπουργείο Εσωτερικών, με θέμα την εκμίσθωση κρατικής γης στο Κοινοτικό Συμβούλιο της Σωτήρας (Αμμοχώστου). Σύμφωνα με την προαναφερόμενη επιστολή, περιήλθε εις γνώση των αιτητών ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο Σωτήρας ζήτησε προσφορές για τη μελέτη και επίβλεψη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανέγερση ενός εστιατορίου στην περιοχή Αγίας Θέκλας, μέσα σε κρατική γη, όπως εμφαίνεται σε σχετικό τοπογραφικό σχέδιο. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη επιστολή οι αιτητές είναι συνιδιοκτήτες σε αριθμό τεμαχίων γης και κατά τον ισχυρισμό τους επηρεάζονται άμεσα από τη σκοπούμενη ανέγερση εστιατορίου επειδή, κατά τη μεταβίβαση των κτημάτων των αιτητών στο Κτηματολόγιο αυτά θεωρήθηκαν ότι είχαν πρόσβαση προς την παραλία, «ενώ τώρα με την προτεινόμενη ανάπτυξη θα περιορισθεί η θέα προς τη θάλασσα και θα υπάρχει οχληρία». Όπως επίσης αναγράφεται στην επιστολή, με την προτεινόμενη ανάπτυξη θα επιβαρυνθεί η περιοχή από αυτοκίνητα και θα υπάρξει οχληρία από τη λειτουργία του εστιατορίου. Ακόμα η ζώνη ανάπτυξης της περιοχής επέτρεπε την ανέγερση παραθεριστικών κατοικιών και εάν τώρα, κατά παρέκκλιση, δοθεί άδεια στο Κοινοτικό Συμβούλιο Σωτήρας να ανεγείρει εστιατόριο αυτό θα ανοίξει το δρόμο και για άλλες παρόμοιες άδειες. Καταλήγει η προαναφερόμενη επιστολή ως εξής: «Ως εκ τούτου οι πελάτες μου ενίστανται σε μια τέτοια ανάπτυξη για τους λόγους που έχουν αναφερθεί πιο πάνω».

Είναι ουσιαστικά αδιαμφισβήτητο ότι ο καθ΄ ου η αίτηση ουδέποτε απάντησε στην προαναφερόμενη επιστολή των αιτητών. Απάντησε όμως σε μεταγενέστερη δεύτερη επιστολή του δικηγόρου των αιτητών ημερ. 29.1.2010, με επιστολή ημερ. 14.7.2011. Η δεύτερη επιστολή του δικηγόρου των αιτητών ημερ. 29.1.2010 είχε ως θέμα την υποβολή παραπόνου εκ μέρους των αιτητών εναντίον της διαδικασίας τροποποίησης της ζώνης προστασίας της παραλίας, αναφορικά με την αίτηση του Κοινοτικού Συμβουλίου Σωτήρας (Αμμοχώστου) για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση καφεστιατορίου στο τεμάχιο 381 Φ/Σχ 2-285-372, Τμήμα 11, Σωτήρα, ενώ οι αιτητές είναι συνιδιοκτήτες κατά το ένα δεύτερο μερίδιο στα τεμάχια 391, 392, 396 και 407 του ιδίου Φ/Σχ και τμήματος στη Σωτήρα.

Το παράπονο των αιτητών εστιάζεται κυρίως στο Άρθρο 29 του Συντάγματος. Το Άρθρο 29.1 παρέχει το δικαίωμα του αναφέρεσθαι και προνοεί ότι έκαστος έχει το δικαίωμα να υποβάλλει εγγράφους αιτήσεις ή παράπονα προς οποιαδήποτε αρμόδια Δημόσια Αρχή και έχει δικαίωμα να απαιτεί όπως η Αρχή επιληφθεί της αιτήσεως ή του παραπόνου του και αποφασίσει ταχαίως. Η απόφαση της Αρχής θα πρέπει να είναι δεόντως αιτιολογημένη και να γνωστοποιείται εγγράφως, αμέσως, στον υποβάλλοντα την αίτηση ή το παράπονο, «εν πάση περιπτώσει εντός προθεσμίας μη υπερβαινούσης τας τριάκοντα ημέρας».

Είναι θεμελιωμένο ότι στο Άρθρο 29.1 η λέξη «αιτήσεις» έχει την έννοια του αιτήματος και όχι την έννοια των αιτήσεων που ο πολίτης είναι υποχρεωμένος να υποβάλει στη διοίκηση σύμφωνα με τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας (Δέστε: Δημοτική Επιτροπή Αγίου Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.α. (1994) 3 ΑΑΔ 434). Αρμόδια Αρχή στην οποία έχει υποβληθεί γραπτή αίτηση ή παράπονο επί θέματος που δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα της, δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει. Οι παραλείψεις της διοίκησης όμως είναι εκτελεστές μόνον όταν η λήψη θετικής ενέργειας επιβάλλεται από το νόμο (Δέστε: Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 165). Εφόσον δηλαδή το αντικείμενο της αίτησης ή του παραπόνου αφορά σε ζήτημα υποκείμενο στην έκδοση εκτελεστής διοικητικής απόφασης ή πράξης, εμπίπτει στις πρόνοιες του Άρθρου 29 του Συντάγματος (Δέστε: Σύνταγμα Κυπριακής Δημοκρατίας, Α.Ν. Λοίζου, σελ. 180 και 181).

Στην Κουκουνίδης ν. Ρ.Ι.Κ. (2002) 4 ΑΑΔ 749 τονίστηκε ότι η παράλειψη απάντησης, κατά τα προβλεπόμενα στο Άρθρο 29 του Συντάγματος, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αμφισβήτησης, μόνον όταν αφορά ζήτημα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η παράλειψη διοικητικής αρχής ή οργάνου τότε μόνον μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναθεωρητικού ελέγχου με βάση το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος, όταν η παράλειψη αναφέρεται σε θετική εκτέλεση καθήκοντος επιβαλλομένου εκ του νόμου. Ο όρος «παράλειψη» προϋποθέτει την ύπαρξη νομικής υποχρέωσης του διοικητικού οργάνου να ενεργήσει κατά συγκεκριμένο τρόπο.

Στην παρούσα υπόθεση έχω εξετάσει όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και θεωρώ ότι οι αιτητές απευθύνθηκαν σε αρμόδια Δημόσια Αρχή με την επιστολή τους ημερ. 4.10.2006 και δεν πήραν οποιαδήποτε απάντηση όπως προβλέπεται από το Άρθρο 29.1 του Συντάγματος. Όμως η οποιαδήποτε απάντηση την οποίαν τυχόν να έδινε ο καθ΄ ου η αίτηση στους αιτητές δεν θα ενέπιπτε, κατά την κρίση μου, στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Αυτό συνάγεται από τη νομολογία μας, σύμφωνα με την οποίαν, η ιδιότητα του ιδιοκτήτη γειτνιάζοντος ακινήτου, σε σχέση με την έκδοση άδειας για την ανέγερση υποστατικού σε γειτνιάζον ακίνητο, από μόνη της, δεν παρέχει έννομο συμφέρον για την καταχώριση προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Είναι οι Τοπικές Αρχές που έχουν έννομο συμφέρον σε ότι αφορά τον επηρεασμό του περιβάλλοντος των Δήμων ή Κοινοτήτων για τις οποίες είναι αρμόδιες (Δέστε: Κοινότητα Πυργών κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 ΑΑΔ 3498 και Δημοκρατία ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1998) 3 ΑΑΔ 210).

Στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (ανωτέρω) τονίστηκε ότι οι Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν συμφέρον στην πολεοδομική διαμόρφωση της περιοχής τους, εφόσον προκύπτει δυσμενής επηρεασμός στο φυσικό περιβάλλον, όπως αυτό πρόκειται να διαμορφωθεί διαχρονικά. Συναφώς παρατηρώ ότι οι αιτητές, στην προαναφερόμενη επιστολή τους δεν ισχυρίζονται ότι είναι «περίοικοι» των οποίων τα συμφέροντα επηρεάζονται δυσμενώς από την προτεινόμενη ανάπτυξη (Δέστε: Thanos Club Hotels Ltd v. ΕΤΕΚ (2000) 3 ΑΑΔ 323 και Σαββίδης κ.α. ν. Δήμου Λευκωσίας, Υποθ. αρ. 694/07, ημερ. 10.5.2010).

Στην Ελλάδα, αντίθετα με την Κύπρο όπου το ζήτημα ανάγεται στο δικαίωμα της ζωής (Άρθρο 7.1 του Συντάγματος), με ειδικό άρθρο (Άρθρο 24 του Συντάγματος) η προστασία του περιβάλλοντος καθιερώνεται ως υποχρέωση του κράτους με αντίστοιχο δικαίωμα στον πολίτη για περιφρούρηση του φυσικού περιβάλλοντος στον τόπο όπου διαβιεί. Σύμφωνα με τη νομολογία του Ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας «περίοικος» (όρος αντίστοιχος του γείτονα στο ιδιωτικό δίκαιο), νομιμοποιείται να προσφύγει για την αναθεώρηση άδειας για τη λειτουργία ή επέκταση π.χ. βιομηχανικής εγκατάστασης.

Επιπρόσθετα παρατηρώ ότι όταν οι αιτητές έστειλαν την επιστολή ημερ. 4.10.2006, εκείνο που γνώριζαν μόνο ήταν ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο Σωτήρας είχε ζητήσει προσφορές, για τη μελέτη και επίβλεψη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, με σκοπό την ανέγερση εστιατορίου στην περιοχή. Το όλο θέμα φαίνεται ότι βρισκόταν σε πρόωρο στάδιο και επομένως η οποιαδήποτε απάντηση, μου φαίνεται ότι δεν θα ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη, ως πρόωρη.

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ ότι υπήρξε μεν παράβαση της αρμόδιας Αρχής να απαντήσει στους αιτητές σύμφωνα με το Άρθρο 29.1 του Συντάγματος, όμως η οποιαδήποτε απάντηση δεν θα παρείχε έννομο συμφέρον στους αιτητές να την προσβάλουν, με προσφυγή, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Σχετική είναι η πολύ πρόσφατη απόφαση στην Υπόθεση 287/12, Άνιφτος ν. Υπουργείου Εσωτερικών, ημερ. 23.4.2013.

Η αναφορά εκ μέρους των αιτητών στο Άρθρο 23.5 του Συντάγματος δεν προωθεί, κατά την κρίση μου, την υπόθεση τους εφόσον το άρθρο εκείνο αφορά στην υποχρέωση επιστροφής στον ιδιοκτήτη απαλλοτριωθείσας γης η οποία δεν χρησιμοποιήθηκε για τους σκοπούς της απαλλοτρίωσης.

Ενόψει των προαναφερομένων η προσφυγή απορρίπτεται. Επειδή όμως ο καθ΄ ου η αίτηση παρέβηκε την υποχρέωση του να απαντήσει εντός της προαναφερόμενης προθεσμίας, θεωρώ ορθό και δίκαιο να μην επιδικάσω έξοδα. Η κάθε πλευρά να επιβαρυνθεί με τα δικά της έξοδα.

Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία