|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1380/2011)
24 Μαίου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΙΜΟΣ ΣΥΜΕΟΥ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΚΕΝ ΠΑΦΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ΄ ου η αίτηση, Διοικητή του ΚΕΝ Πάφου, ημερ. 8.8.2011, με την οποίαν έκρινε τον αιτητή ένοχο πειθαρχικού παραπτώματος και τον τιμώρησε πειθαρχικά με εξαήμερη κράτηση, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος.
Είναι η θέση του αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο, κατά παράβαση των σχετικών προνοιών των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς και τούτο επειδή ο καθ΄ ου η αίτηση, Διοικητής του ΚΕΝ Πάφου, δεν ήταν, κατά το χρόνο της επιβολής της πειθαρχικής τιμωρίας, «ο διοικών αξιωματικός» του αιτητή. Είναι επίσης θέση του αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς οποιαδήποτε και/ή δέουσα έρευνα και πάσχει επειδή δεν έχει επαρκή και/ή νόμιμη αιτιολογία.
Ο αιτητής είναι μόνιμος αξιωματικός του Στρατού της Δημοκρατίας και υπηρετούσε στο 201 Τάγμα Πεζικού. Με διαταγή του ΓΕΕΦ ημερ. 17.6.2011 αποσπάστηκε για υπηρεσία στο ΚΕΝ Πάφου, ως εκπαιδευτής της 2011 Β Εκπαιδευτικής Σειράς. Η απόσπαση του τερματίστηκε στις 5.8.2011 και ο αιτητής πήρε φύλλο πορείας και παρουσιάστηκε στην μονάδα του, δηλαδή το 201 Τάγμα Πεζικού.
Το κατ΄ ισχυρισμό πειθαρχικό παράπτωμα της παράλειψης συμμόρφωσης προς τις γενικές διαταγές του Διοικητή (Κανονισμός 19(2) των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς) διαπράχθηκε στις 5.8.2011 στο ΚΕΝ Πάφου και η επιβολή της πειθαρχικής ποινής έγινε στις 8.8.2011. Σύμφωνα με την έκθεση του πειθαρχικού παραπτώματος, στις 5.8.2011, ενώ ο αιτητής είχε επανειλημμένα διαταχθεί από το Διοικητή της Μονάδας (ΚΕΝ Πάφου) να διανυχτερεύσει στο Λόχο για αποφυγή τυχόν επεισοδίων, εγκατέλειψε το στρατόπεδο με αποτέλεσμα να σημειωθούν οχλαγωγίες και καυγάδες, με εμπλεκόμενους οπλίτες του Λόχου του. Την ίδια μέρα, στις 5.8.2011, ο αιτητής ετοίμασε την απολογία του και ανέφερε πως δεν γνώριζε ότι έπρεπε να διανυχτερεύσει εντός, αφού και άλλοι Διοικητές Λόχων είχαν φύγει.
Στην απόφαση του ο καθ΄ ου η αίτηση αναφέρει ότι, αφού έλαβε υπόψη τα στοιχεία που προκύπτουν από τη διενεργηθείσα προσωπική του έρευνα και αφού διερεύνησε τους ισχυρισμούς που πρόβαλε ο αιτητής στην απολογία του, τον τιμωρεί με εξαήμερη κράτηση «καθότι από τα στοιχεία διενεργηθείσας προσωπικής έρευνας προκύπτει διάπραξη του πιο κάτω πειθαρχικού παραπτώματος .». Στη δεύτερη παράγραφο της προσβαλλόμενης απόφασης αναγράφονται τα εξής: «Οι ισχυρισμοί που προβάλατε στις απολογίες σας για να δικαιολογήσετε τις παραλείψεις σας, δεν σας δικαιολογούν».
Στην ένσταση τους οι καθ΄ ων η αίτηση λέγουν ότι ο Διοικητής του ΚΕΝ Πάφου ήταν ο αρμόδιος για να λάβει την προσβαλλόμενη απόφαση αφού, κατά την ημερομηνία διάπραξης του πειθαρχικού παραπτώματος, στις 5.8.2011, ο αιτητής υπηρετούσε ακόμη στο ΚΕΝ Πάφου. Ο Διοικητής του ΚΕΝ Πάφου διενήργησε προσωπική έρευνα, διερεύνησε τους ισχυρισμούς του αιτητή, έκρινε ότι αυτός διέπραξε το προαναφερόμενο πειθαρχικό παράπτωμα και τον τιμώρησε με την προαναφερόμενη πειθαρχική ποινή.
Δύο είναι ουσιαστικά τα ζητήματα που εγείρονται στην παρούσα προσφυγή:
(α) Αν ο Διοικητής του ΚΕΝ Πάφου ήταν ο «διοικών αξιωματικός» του αιτητή αναφορικά με το πειθαρχικό παράπτωμα της 5.8.2011, και
(β) Αν έγινε δέουσα έρευνα και αν δόθηκε επαρκής αιτιολογία για την προσβαλλόμενη απόφαση.
Αναφορικά με το πρώτο ζήτημα υπάρχουν διϊστάμενες πρωτοβάθμιες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην απόφαση στην Υποθ. αρ. 704/2000, Αριστείδου ν. Δημοκρατίας, ημερ. 10.1.2002 κρίθηκε ότι ο διοικών αξιωματικός είναι ο αξιωματικός κατά το χρόνο διάπραξης του παραπτώματος και όχι κατά το χρόνο επιβολής της ποινής, σύμφωνα με τους Κανονισμούς 5 και 6 των προαναφερόμενων Κανονισμών. Τα ίδια περίπου αποφασίστηκαν και στην Υποθ. αρ. 609/1996, Σάντης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 22.12.1997. Αντίθετη ήταν η απόφαση στην Υποθ. αρ. 1079/2001, Ζωνιάς ν. Δημοκρατίας, ημερ. 11.12.2002 και στην Υποθ. αρ. 1142/2004, Μανδρής ν. Δημοκρατίας, ημερ. 11.11.2005 στις οποίες κρίθηκε ότι αρμόδιος διοικών αξιωματικός, σύμφωνα με τους Κανονισμούς 5 και 6, για να επιληφθεί πειθαρχικής δίωξης κατά στρατιωτικού, είναι ο Διοικητής της Μονάδας στην οποίαν ο πιθανός παραπτωματίας στρατιωτικός ανήκει, κατά το χρόνο λήψης της σχετικής απόφασης.
Συμφωνώ με το σκεπτικό των αποφάσεων Σάντης και Αριστείδου (ανωτέρω), σύμφωνα με το οποίο αρμόδιος για να επιληφθεί παραπτώματος και να επιβάλει πειθαρχική ποινή είναι ο Διοικητής της Μονάδας στην οποίαν ο πιθανός παραπτωματίας στρατιωτικός ανήκε κατά το χρόνο της διάπραξης του κατ΄ ισχυρισμό παραπτώματος. Επομένως ο Διοικητής του ΚΕΝ Πάφου ήταν, κατά την κρίση μου, αρμόδιος. Όμως το ζήτημα αυτό δεν το θεωρώ καθοριστικής σημασίας καθότι εκτιμώ ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται επαρκούς αιτιολογίας. Ο αιτητής στην απολογία του πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι δεν γνώριζε ότι έπρεπε να διανυχτερεύσει εντός στρατοπέδου την 5.8.2011 και έδωσε και κάποιο λόγο. Χωρίς να μου διαφεύγει η φύση μιας πειθαρχικής ποινής στο στρατό και η περιορισμένη αιτιολογία που είναι απαραίτητη για κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι ο Διοικητής του ΚΕΝ Πάφου θα έπρεπε τουλάχιστον να διερευνήσει αν περιήλθε ή όχι εις γνώση του αιτητή η διαταγή να διανυχτερεύσει εντός στρατοπέδου εκείνο το βράδυ, πριν τον κρίνει ένοχο και του επιβάλει ποινή. Από την προσβαλλόμενη απόφαση, στην οποία αναγράφεται ότι ο Διοικητής διενήργησε προσωπική έρευνα και διερεύνησε γενικά τους ισχυρισμούς που πρόβαλε ο αιτητής, δεν αναγράφεται οτιδήποτε εάν ο προαναφερόμενος βασικός ισχυρισμός του αιτητή διερευνήθηκε και ποιο ήταν το αποτέλεσμα της διερεύνησης του ισχυρισμού. Η τελική κατάληξη στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής δεν τον δικαιολογούν και πάλι δεν συνιστά επαρκή αιτιολόγηση της απόφασης, αλλά ούτε και δείχνει ποιο ήταν το αποτέλεσμα της έρευνας του Διοικητή.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω και ειδικά επειδή κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ούτε επαρκής έρευνα φαίνεται να έγινε αλλά ούτε και επαρκής αιτιολογία, για την προσβαλλόμενη απόφαση, δόθηκε, η προσφυγή επιτυγχάνει και εκδίδεται απόφαση ως η παράγραφος 1 του αιτητικού της προσφυγής. Έξοδα €800.-, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, υπέρ του αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
/ΕΑΠ. Δ.