|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 339/2011)
15 Απριλίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ROKAS AEOLIKI CYPRUS LIMITED,
Αιτήτρια,
ν.
1. ΕΙΔΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΘΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ Ν.33(Ι)/2003
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΙΔΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Κρ. Κυθραιώτου (κα) για Γ. Κολοκασίδη, για την Αιτήτρια.
Ε. Συμεωνίδου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να επιληφθώ άλλης αίτησης της Αιτήτριας, η οποία αφορούσε τα ίδια γεγονότα. Πρόκειται για την υπόθεση Rokas Aeoliki Cyprus Limited (Αρ. 1) ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου, Υπόθ. Αρ. 312/11, ημερ. 12.4.2013. Σ' εκείνη την υπόθεση προσβαλλόταν η άρνηση της ΑΗΚ να υπογράψει Σύμβαση για αγορά από την Αιτήτρια της ηλιακής ενέργειας που θα παρήγαγε σε αιολικό πάρκο που θα δημιουργούσε στα Κλαυδιά της Επαρχίας Λάρνακας. Η Σύμβαση Αγοράς ήταν αναγκαία για να μπορέσει η Αιτήτρια να υποβάλει αίτηση για ένταξη στο Σχέδιο Χορηγιών 2010 για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στην πιο πάνω υπόθεση η άρνηση της ΑΗΚ να υπογράψει τη Σύμβαση Αγοράς Ηλεκτρισμού από την Αιτήτρια, κηρύχθηκε άκυρη.
Η Αιτήτρια παρά την άρνηση της ΑΗΚ να υπογράψει Σύμβαση Αγοράς, στις 30.12.2010 προχώρησε και καταχώρησε την αίτηση της για συμμετοχή στο Σχέδιο Χορηγιών για το 2010. Οι Καθ' ων η αίτηση με απόφασή τους ημερ. 3.1.2011 αρνήθηκαν να την παραλάβουν και κατά συνέπεια να την εξετάσουν, καθ' ότι δεν προσκομίστηκαν δύο από τα απαιτούμενα πιστοποιητικά, ήτοι: (α) στοιχεία των συνεταίρων ή μετόχων της Αιτήτριας και (β) η Σύμβαση Αγοράς Ενέργειας από την ΑΗΚ. Η Αιτήτρια ζητά ακύρωση της πιο πάνω απόφασης. Προτού προχωρήσω, θα πρέπει να σημειώσω ότι η ευπαίδευτη συνήγορος για τους Καθ' ων η αίτηση δήλωσε ότι επειδή η προσφυγή αφορά στη μη παραλαβή της αίτησης της Αιτήτριας, δεν υπάρχει διοικητικός φάκελος για να κατατεθεί, αλλά όσα έγγραφα ήταν απαραίτητα έχουν επισυναφθεί στην ένσταση των Καθ' ων η αίτηση.
Προτού εξετάσω τους λόγους ακυρότητας, θα παραθέσω το ιστορικό, όπως το έχω συνοψίσει στην Υπόθεση αρ. 312/11, ανωτέρω, το οποίο θεωρώ ότι είναι βοηθητικό:-
«Για σκοπούς καλύτερης κατανόησης των περίπλοκων διαδικασιών που αφορούν σε θέματα ενέργειας, θα πρέπει να αναφερθεί ότι επειδή η παραγωγή διάφορων μορφών εναλλακτικής ενέργειας, όπως η αιολική, έχει πολύ ψηλό κόστος, το κράτος για να ενθαρρύνει την παραγωγή της, εξήγγειλε Σχέδιο Χορηγιών με το οποίο θα επιχορηγείτο η παραγόμενη ενέργεια, ώστε να καταστεί η παραγωγή της βιώσιμη. Το νομικό πλαίσιο ένταξης προσώπου στο Σχέδιο Χορηγιών, διέπεται κατά κύριο λόγο από τον περί Προώθησης και Ενθάρρυνσης της Χρήσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και της Εξοικονόμησης Ενέργειας Νόμο του 2003 (Ν. 33(Ι)/2003), στο εξής «ο Νόμος 33(Ι)/2003». Όπως θα γίνει αντιληπτό στη συνέχεια, η παραγόμενη ενέργεια θα πωλείτο στην ΑΗΚ σε καθορισμένη τιμή στην οποία θα προστίθετο και η επιδότηση από το Ειδικό Ταμείο Χορηγιών.
Το κράτος για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και το μεγάλο κόστος των επιδοτήσεων, έθεσε διάφορους περιορισμούς για συμμετοχή στο Σχέδιο Χορηγιών 2009-2013 ως προς τη μέγιστη ισχύ των συστημάτων, καθώς και διάφορα άλλα κριτήρια.
Μια εταιρεία που θέλει να ενταχθεί στο Σχέδιο Χορηγιών θα πρέπει πρώτα να ακολουθήσει τη χρονοβόρα διαδικασία για εξασφάλιση όλων των αναγκαίων αδειών για δημιουργία και λειτουργία μονάδας παραγωγής ενέργειας από εναλλακτικές πηγές. Ειδικά για τα Αιολικά Πάρκα, που αφορά η παρούσα περίπτωση, η αδειοδότηση εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕΚ) και η διαδικασία διέπεται από τον περί Ρύθμισης της Αγοράς Ηλεκτρισμού Νόμο του 2003 (Ν. 122(Ι)/2003).
Η Αιτήτρια είναι εταιρεία η οποία αποσκοπούσε στην εξασφάλιση αδειών για σκοπούς κατασκευής και λειτουργίας σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τη χρήση αιολικής ενέργειας με σκοπό την συμμετοχή της στο Σχέδιο Χορηγιών για ενθάρρυνση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Τον Ιούλιο του 2010 τέθηκε σε ισχύ το Σχέδιο Χορηγιών για Ενθάρρυνση της Ηλεκτροπαραγωγής από Μεγάλα Εμπορικά Αιολικά, Ηλιοθερμικά και Φωτοβολταϊκά Συστήματα και την Αξιοποίηση Βιομάζας για το 2010 (στο εξής «το Σχέδιο»). Σύμφωνα με το Σχέδιο η υπεύθυνη για την αξιολόγηση των αιτήσεων, ήταν η Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, στο εξής «η Επιτροπή Διαχείρισης». Για την κατηγορία μεγάλων εμπορικών αιολικών συστημάτων ηλεκτροπαραγωγής, στο εξής «κατηγορία ΝΜΑ1» το Σχέδιο προέβλεπε για την περίοδο 2009-2013 ότι θα εγκρίνονταν αιτήσεις συστημάτων με συνολική ισχύ τα 165 ΜW και ότι θα λαμβανόταν αυστηρά υπόψη η σειρά υποβολής της κάθε αίτησης. Επίσης σημειωνόταν ότι μέχρι το τέλος του 2009 είχαν ήδη ενταχθεί στο Σχέδιο αιολικά συστήματα συνολικής δυναμικότητας 133,5 MW. Κατά συνέπεια, θα μπορούσαν να εγκριθούν αιτήσεις που αφορούσαν δυναμικότητα μέχρι και 31,5 ΜW. Το Σχέδιο προέβλεπε και για την αγορά από την Καθ' ης η αίτηση, στο εξής «η ΑΗΚ», ηλεκτρικής ενέργειας η οποία παράγετο από ανανεώσιμες πηγές, η οποία θα διοχετευόταν στο δίκτυο διανομής/μεταφοράς και καθόριζε τον τρόπο υπολογισμού της επιδότησης. Ο χρόνος υποβολής της αίτησης και η περιορισμένη δυναμικότητα για την οποία θα δίνονταν χορηγίες, καθιστούσε τη σειρά με την οποία οι διάφοροι αιτητές θα υπέγραφαν σύμβαση με την ΑΗΚ για αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, πολύ σημαντικό παράγοντα στη διασφάλιση της χορηγίας.»
Η Αιτήτρια ξεκίνησε από το 2005 για να εξασφαλίσει όλες τις απαιτούμενες άδειες για την κατασκευή του αιολικού πάρκου. Συγκεκριμένα εξασφάλισε από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕΚ) άδεια κατασκευής αιολικού πάρκου, σε χώρο στα Κλαυδιά της Επαρχίας Λάρνακας, άδεια από τον Διαχειριστή Συστήματος Μεταφοράς (στο εξής «ΔΣΜ»), για σύνδεση με το δίκτυο μεταφοράς, πολεοδομική άδεια για κατασκευή του αιολικού πάρκου, άδεια για τη λειτουργία του, σύμβαση με τη Δημοκρατία για μίσθωση κρατικής γης, πολεοδομική άδεια και άδεια οικοδομής για κατασκευή του αναγκαίου υποσταθμού.
Η μόνη άδεια που παρέμεινε να εξασφαλιστεί προτού υποβληθεί η Αίτηση στους Καθ' ων η αίτηση, ήταν η Σύμβαση με την ΑΗΚ. Όπως έχω εξηγήσει, η ΑΗΚ στις 24.12.2010, δηλαδή επτά μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας για υποβολή αίτησης για συμμετοχή στο Σχέδιο Χορηγιών, αρνήθηκε να υπογράψει τη Σύμβαση. Επειδή η ημερομηνία υποβολής αιτήσεων για ένταξη στο Σχέδιο έληγε την 31.12.2010, η Αιτήτρια αναγκάστηκε να υποβάλει την αίτηση της στην Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, στο εξής «η Επιτροπή Διαχείρισης», η οποία όπως έχω αναφέρει με επιστολή της 3.1.2011 αρνήθηκε να την παραλάβει, λόγω των δύο ελλείψεων που διαπίστωσε στο έντυπο της αίτησης.
Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή της ζητά την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης, προβάλλοντας τρεις λόγους ακυρότητας:- (1) ότι η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο, (2) πλάνη περί το Νόμο ως αποτέλεσμα εσφαλμένης ερμηνείας του Νόμου 33(Ι)/2003 και (3) παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης, της καλής πίστης και της αρχής της αναλογικότητας. Λόγω της συνάφειάς τους, θα εξετάσω και τους τρεις λόγους ακυρότητας μαζί.
Ως προς τον πρώτο λόγο, η Αιτήτρια υποστηρίζει ότι η εξέταση και αξιολόγηση οποιασδήποτε αίτησης, ενέπιπτε, δυνάμει του περί Προώθησης και Ενθάρρυνσης της Χρήσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και της Εξοικονόμησης Ενέργειας Νόμου του 2003 (Ν. 33(Ι)/2003), στο εξής «ο Νόμος», στην αρμοδιότητα της Επιτροπής Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου. Όμως στην προκειμένη περίπτωση η Επιτροπή Διαχείρισης δεν άσκησε την αρμοδιότητα της, αφού δεν έγινε καμιά συνεδρία μεταξύ 30.12.2010, που υποβλήθηκε η αίτηση, και 3.1.2011 που δόθηκε η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση με την οποία αρνήθηκαν να παραλάβουν την αίτηση. Ισχυρίζονται περαιτέρω ότι εκείνο που συνέβη είναι ότι η τύχη της αίτησης αφέθηκε αποκλειστικά και μόνο στην κρίση των λειτουργών ή του Προέδρου της Επιτροπής Διαχείρισης, οι οποίοι προέβηκαν σε προκαταρκτικό έλεγχο της αίτησης και των δικαιολογητικών στοιχείων.
Από την άλλη, οι Καθ' ων η αίτηση θεωρούν ότι η Επιτροπή Διαχείρισης στη Συνεδρία της ημερ. 15.11.2010 αποφάσισε μεταξύ άλλων και τα εξής:-
«1. Σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθήθηκε κατά τα προηγούμενα χρόνια να ανατεθεί η αξιολόγηση των αιτήσεων που θα ληφθούν εντός του έτους 2010 στο Ίδρυμα Ενέργειας. Η Γενική Λογίστρια εξέφρασε τις επιφυλάξεις της.»
Ισχυρίζονται περαιτέρω ότι πράγματι η αίτηση δεν πέρασε από το στάδιο της ουσιαστικής αξιολόγησης, αφού δεν ήταν δεόντως συμπληρωμένη και δεν πληρούσε την πρόνοια της παραγράφου 14 του Σχεδίου Χορηγιών η οποία προέβλεπε ότι:-
«14. Η αίτηση δεν θα παραλαμβάνεται αν δεν είναι πλήρως συμπληρωμένη και δεν συνοδεύεται από όλα τα απαιτούμενα στοιχεία/πιστοποιητικά/δικαιολογητικά όπως αυτά καθορίζονται στα έντυπα αίτησης και τους οδηγούς ενεργειακών επενδύσεων της κάθε κατηγορίας.»
Σύμφωνα με την εισήγηση της δικηγόρου τους, το κατά πόσο μια αίτηση είναι πλήρης ή όχι, είναι ζήτημα πραγματικό το οποίο μπορεί να διαπιστωθεί με μια απλή απαρίθμηση των εντύπων που έχουν προσκομιστεί. Αν αυτή η εισήγηση δεν γίνει αποδεχτή, εισηγήθηκε διαζευκτικά ότι η Επιτροπή νομιμοποιείτο να αναθέσει στο Ίδρυμα Ενέργειας την εξέταση του κατά πόσο μια αίτηση είναι πλήρης ή όχι. Προς ενίσχυση της εισήγησης τους επικαλέστηκε τις πρόνοιες του άρθρου 26(2) του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1.
Ο πρώτος λόγος ακυρότητας ευσταθεί.
Είναι γεγονός ότι ο Νόμος 33(Ι)/2003 δίδει αρμοδιότητα στην Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου. Το άρθρο 7(2)(β) του Νόμου προβλέπει ότι η Επιτροπή Διαχείρισης δύναται:-
«7(2)(β) να εξετάζει, αξιολογεί και εγκρίνει αιτήσεις για παροχή επιδοτήσεων ή χρηματοδοτήσεων που αναφέρονται στο (α) πιο πάνω.»
Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να εξετάσω παρόμοια εισήγηση σε σχέση με την αρμοδιότητα της Επιτροπής, στην υπόθεση Rokas Aeoliki Cyprus Limited v. ΑΗΚ, ανωτέρω. Αντί άλλης περαιτέρω ανάλυσης, υιοθετώ το σκεπτικό μου στην πιο πάνω υπόθεση, το οποίο και παραθέτω:-
«Σύμφωνα με το Νόμο 33(Ι)/2003 αρμόδια για θέματα ενθάρρυνσης και εκμετάλλευσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, είναι η Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου που καθιδρύθηκε από το άρθρο 4 του Νόμου 33(Ι)/2003. Η Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου είναι αρμόδια για να διαχειρίζεται το Ταμείο μέσω του οποίου γίνονται οι επιδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις των διαφόρων Σχεδίων. Εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή Διαχείρισης τελεί υπό τη γενική εποπτεία του Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού (βλ. άρθρα 2 και 7 του Νόμου 33(Ι)/2003).»
Είναι φανερό από τα πιο πάνω, ότι η εξέταση και αξιολόγηση οποιασδήποτε αίτησης για ένταξη στο Σχέδιο Χορηγιών, είναι αρμοδιότητα της Επιτροπής Διαχείρισης. Σύμφωνα με το άρθρο 17 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), η αρμοδιότητα ενός οργάνου διέπεται από τις πιο κάτω γενικές αρχές:-
|
«17.—(1) Το διοικητικό όργανο που εκδίδει μια πράξη πρέπει να είναι αρμόδιο καθ' ύλην, κατά τόπο και κατά χρόνο.
|
|
(2) Η αρμοδιότητα ενός διοικητικού οργάνου καθορίζεται από το Σύνταγμα ή από το νόμο ή από κανονιστική ή διοικητική πράξη που εκδίδεται κατ' εξουσιοδότηση νόμου.
(3) Η παρανομία μιας πράξης που έχει εκδοθεί από αναρμόδιο όργανο δε θεραπεύεται, έστω και αν την πράξη αυτή εγκρίνει μεταγενέστερα το αρμόδιο όργανο.
(4) Όταν ο νόμος αναθέτει την άσκηση μιας εξουσίας σε ένα όργανο, το όργανο αυτό δεν μπορεί να μεταβιβάσει ολικά ή μερικά την εξουσία του αυτή σε άλλο όργανο, χωρίς να υπάρχει ρητή διάταξη του νόμου που να το επιτρέπει.
(5) Αν μια αίτηση υποβληθεί σε αναρμόδιο διοικητικό όργανο, το αναρμόδιο όργανο οφείλει να τη διαβιβάσει στο αρμόδιο, πληροφορώντας περί τούτου τον ενδιαφερόμενο.
(6) Η διοικητική αρμοδιότητα πρέπει να ασκείται από το όργανο στο οποίο έχει ανατεθεί από το νόμο.
(7) Η απλή έγκριση των συστάσεων υφιστάμενου οργάνου, χωρίς το αρμόδιο όργανο να αντιμετωπίσει την επίλυση του θέματος, συνιστά αποχή από άσκηση της αρμοδιότητας του αρμόδιου οργάνου.
(8) Δε συνιστά αποχή από άσκηση αρμοδιότητας η υιοθέτηση ενός σημειώματος ή μιας πρότασης που υποβάλλεται από υφιστάμενο υπάλληλο ή όργανο στο αρμόδιο διοικητικό όργανο, αν το σημείωμα ή η πρόταση περιέχει συγκεκριμένη εισήγηση και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας προκύπτει ότι το αρμόδιο όργανο άσκησε ουσιαστικά την αποφασιστική του αρμοδιότητα.» |
Όπως προκύπτει από το εδάφιο (4) του άρθρου 17 του Νόμου 158(Ι)/99, εκτός αν υπάρχει ρητή νομοθετική πρόνοια, ένα όργανο δεν μπορεί να μεταβιβάσει ολικά ή μερικά την εξουσία του σε άλλο όργανο. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μου έχει υποδειχθεί να υπάρχει τέτοια πρόνοια στο Νόμο 33(Ι)/2003. Όμως ακόμα και αν θεωρηθεί ότι η Επιτροπή Διαχείρισης είχε την εξουσία να αφήσει τους λειτουργούς του Ιδρύματος Ενέργειας να εξετάσουν προκαταρκτικά τις αιτήσεις, δηλαδή να ενεργήσουν ως κάποιου είδους συμβουλευτική επιτροπή, και πάλιν δεν περισώζεται η κατάσταση αφού το Ίδρυμα Ενέργειας (όποια και να είναι η νομική του υπόσταση, που δεν έχει αποδειχθεί) όφειλε να υποβάλει την εισήγηση του στην Επιτροπή Διαχείρισης που ήταν το μόνο αρμόδιο όργανο να λάβει απόφαση. Ακόμα και σε τέτοια περίπτωση, η Επιτροπή Διαχείρισης όφειλε σύμφωνα με το άρθρο 17, εδάφια (7) και (8), όχι απλώς να εγκρίνει την εισήγηση, αλλά κατά την επίλυση του επίδικου θέματος, να ασκήσει ουσιαστικά την αποφασιστική του αρμοδιότητα. Υπό τις περιστάσεις, το άρθρο 26 του Κεφ. 1, στο οποίο έκαμε αναφορά η κα Συμεωνίδου, δεν βοηθά στις περιπτώσεις διοικητικών οργάνων, η λειτουργία των οποίων διέπεται από το σχετικό Νόμο, βάσει του οποίου καθιδρύονται και από τις γενικές αρχές που καθορίζονται από το άρθρο 17 του Νόμου 158(Ι)/1999.
Στην προκειμένη περίπτωση κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Η Επιτροπή Διαχείρισης σε κανένα στάδιο της διαδικασίας της Αίτησης, άσκησε ουσιαστικά και αποφασιστικά την αρμοδιότητά της. Το μόνο που έγινε ήταν ότι τέσσερις μέρες μετά την υποβολή της Αίτησης, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Διαχείρισης, κ. Σόλων Κασίνης, απέστειλε επιστολή ημερ. 3.1.2011 στην Αιτήτρια, πληροφορώντας την τα πιο κάτω:-
«Θέμα: Αίτηση για δημιουργία Αιολικού Πάρκου της εταιρείας Rokas Renewables στα Κλαυδιά Αλεθρικό, δυναμικότητας 42MW
Θα ήθελα να αναφερθώ στην αίτηση σας για δημιουργία Αιολικού Πάρκου δυναμικότητας 42MW στην περιοχή Κλαυδιά της Επαρχίας Λάρνακας, την οποία αποστείλατε ταχυδρομικώς με ημερομηνία αποστολής 30/12/2010 και σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Σχεδίου Χορηγιών η πιο πάνω αίτηση δεν μπορεί να παραληφθεί από την Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου ΑΠΕ και ΕΞΕ γιατί δεν συνοδεύεται από όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά/δικαιολογητικά όπως αυτά αναφέρονται στο έντυπο αίτησης.
Μετά από τον προκαταρκτικό έλεγχο του εντύπου αίτησης και των πιστοποιητικών δικαιολογητικών που αποστείλατε διαπιστώθηκαν οι παρακάτω ελλείψεις:
1) Δεν προσκομίστηκαν τα στοιχεία των συνεταίρων ή μετόχων DY & SONS AEOLIKI LIMITED και Χ. ΡΟΚΑΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ οι οποίοι είναι οι μέτοχοι της Εταιρείας ROKAS AEOLIKI CYPRUS LTD
2) Η Σύμβαση αγοράς της ΑΗΚ για είκοσι χρόνια
Επίσης όσο αφορά την εκμίσθωση γης θα έπρεπε να γίνουν ορισμένες διευκρινίσεις σχετικά με τα τεμάχια Γης που θα εγκατασταθούν οι Ανεμογεννήτριες.
Ενόψει των πιο πάνω παρακαλείσθε όπως παραλάβετε την αίτηση σας από τα γραφεία της Υπηρεσίας Ενέργειας.
Σε περίπτωση που η αίτηση σας ήταν πλήρης θα προωθείτο στην Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου για να εξεταστεί κατά πόσο ήταν δυνατό να παραληφθεί.
Σημειώνεται ότι μέχρι τις 31-12-2010 (τελευταία ημερομηνία παραλαβής αιτήσεων για το 2010) είχαν ενταχθεί στο Σχέδιο αιτήσεις συνολικής δυναμικότητας 157,5MW από το σύνολο των 165MW που προνοούσε το σχέδιο 2009-2013.
Είμαστε στην διάθεση σας για οποιεσδήποτε διευκρινίσεις θα θέλατε σχετικά με τα πιο πάνω.
(Σόλων Κασίνης)
Πρόεδρος Επιτροπής Διαχείρισης
Ειδικού Ταμείου ΑΠΕ και ΕΞΕ»
Φαίνεται από το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής, ότι ο κ. Κασίνης, έστω και αν είχε ενώπιον του οποιοδήποτε υπηρεσιακό σημείωμα από το Ίδρυμα Ενέργειας (δεν τέθηκε οτιδήποτε ενώπιον μου, παρά την υποχρέωση των Καθ' ων η αίτηση να τηρούν έγγραφες καταχωρήσεις των αποφάσεων τους, σύμφωνα με τα νομολογηθέντα στην Κούτσιου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 987), όφειλε να είχε θέσει το θέμα στην Επιτροπή Διαχείρισης. Αντί αυτού, αποφάσισε από μόνος του.
Δεν συμφωνώ με την εισήγηση της ευπαίδευτης συνηγόρου των Καθ' ων η αίτηση ότι εκείνο που έπραξε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Διαχείρισης, ήταν απλώς να ενημερώσει την Αιτήτρια για τις ελλείψεις της αίτησής της, χωρίς να προβαίνει σε οποιαδήποτε άλλο εύρημα επί της ουσίας της αίτησης, ώστε να απαιτείτο η έγκριση της Επιτροπής. Από το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής, ο Πρόεδρος της Επιτροπής κατά την άποψή μου δεν περιορίζεται μόνο στα τυπικά, αλλά αγγίζει και τα ουσιώδη. Όμως ανεξάρτητα τούτου, δεν είχε αρμοδιότητα από μόνος του να επιληφθεί του θέματος. Το ότι υπέγραψε την επιστολή ως Πρόεδρος και εκ μέρους της Επιτροπής, δεν νομιμοποιεί την απόφασή του, όπως εισηγείται η συνήγορος των Καθ' ων η αίτηση, καθότι σύμφωνα με τη νομολογία εκείνο που «έχει πρωταρχική σημασία δεν είναι η ταυτότητα του προσώπου ή οργάνου που υπογράφει την επιστολή ., αλλά η ταυτότητα του προσώπου ή οργάνου που έλαβε τη σχετική απόφαση» (βλ. Σβανάς ν. Δημοκρατίας (2011) 3 ΑΑΔ 576).
Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει πουθενά καταγραμμένη η απόφαση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, που ήταν η Επιτροπή Διαχείρισης του Ειδικού Ταμείου. Η αίτηση των Αιτητών είχε τις ιδιαιτερότητες της. Η ΑΗΚ για τους δικούς της λόγους αρνήθηκε να υπογράψει Σύμβαση Αγοράς με την Αιτήτρια. Η παράλειψη επισύναψης της Σύμβασης Αγοράς στην αίτηση της Αιτήτριας για ένταξη στο Σχέδιο Χορηγιών, χρειαζόταν αξιολόγηση την οποία μόνο η αρμόδια Επιτροπή Διαχείρισης μπορούσε να κάνει. Τα ίδια ισχύουν και ως προς το δεύτερο σκέλος της μη αποδοχής της αίτησης που αφορούσε στα στοιχεία των συνεταίρων και μετόχων της Αιτήτριας. Το θέμα θα μπορούσε να αξιολογηθεί από την Επιτροπή Διαχείρισης ως μη ουσιώδες και να ζητηθούν πρόσθετα στοιχεία. Ούτε η πρόνοια της παραγράφου 14 του Σχεδίου Χορηγιών μπορεί να περισώσει την κατάσταση, εφόσον διατηρώ αμφιβολίες κατά πόσον μια αίτηση μπορεί να μην γίνει δεχτή επειδή κάποιο αναρμόδιο όργανο αποφάσισε ότι δεν περιέχει όλα τα απαιτούμενα στοιχεία. Κάτι τέτοιο θα παραβίαζε τις αρχές της χρηστής διοίκησης, της καλής πίστης και της αρχής της αναλογικότητας. Η Αιτήτρια είχε δαπανήσει τεράστια ποσά χρημάτων και ασχολείτο με τους συγκεκριμένους σχεδιασμούς για περίπου 5 χρόνια. Ακόμα και αν υπήρχαν κάποιες ελλείψεις, η απόρριψη της αίτησής της θα εξαρτάτο από το αν οι συγκεκριμένες ελλείψεις ήταν ουσιώδεις ή όχι. Η συνοπτική απόφαση να μη γίνει δεχτή η αίτηση, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, αφού η διοίκηση είχε υποχρέωση να εξετάσει τις λιγότερο επαχθείς λύσεις, αν έκρινε ότι η Αιτήτρια ενήργησε καλή τη πίστει και δεν καταχώρησε την αίτηση της απλώς για να έχει καλύτερη σειρά προτεραιότητας κατ' αποκλεισμό άλλων αιτητών. Κατά την άποψή μου, ευσταθούν και οι λόγοι ακυρότητας 2 και 3.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.400 έξοδα, πλέον ΦΠΑ. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς