|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 607/2011)
8 Mαρτίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με τα αρθρα 146 και 29 του Συντάγματος
ΕΥΑΓΟΡΑ ΗΣΑΪΑ
Αιτητή
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΛΙΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________
Α. Γεωργιάδης, για τον Αιτητή.
Α. Ζερβού (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για το Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Την 11.1.2008 προκηρύχθηκε θέση Λειτουργού Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Δημοκρατίας στις Βρυξέλλες. Η διάρκεια της απασχόλησης θα ήταν, σύμφωνα με τους όρους της προκήρυξης, για δύο χρόνια, με δικαίωμα ανανέωσης για άλλα δύο χρόνια. Επελέγη ο κ. Χάρης Μαυροκορδάτος, με πρώτο επιλαχόντα τον Αιτητή κ. Ησαΐα. Προσφυγή του Αιτητή κατά του εν λόγω διορισμού (1790/2008) ήταν επιτυχής και με την εκδοθείσα την 26.8.2010 απόφαση ο διορισμός ακυρώθηκε εφ΄όσον εκρίθη ότι πεπλανημένα ο κ. Μαυροκορδάτος είχε κριθεί προσοντούχος. Εν τω μεταξύ ο κ. Μαυροκορδάτος είχε υποβάλει την παραίτησή του την 14.7.2010. Την 28.9.2010 ο Αιτητής με επιστολή του παρέπεμψε στην ακυρωτική απόφαση και ζήτησε όπως «ληφθεί απόφαση . για πρόσληψη προσώπου στη θέση», παρατηρώντας ότι ο ίδιος είχε καταταχθεί δεύτερος. Το Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών ζήτησε γνωμάτευση από το Γενικό Εισαγγελέα ως προς το πρακτέο. Ο Γενικός Εισαγγελέας γνωμάτευσε την 27.12.2010 ότι:
«Δεδομένου ότι ο χρόνος διάρκειας του συμβολαίου του κ. Χάρη Μαυροκορδάτου έχει παρέλθει και η ανανέωση αυτού ήταν, βάσει της σχετικής προκήρυξης, δυνητική με αποτέλεσμα το Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών να μην ήταν υποχρεωμένο σε ανανέωση, θεωρώ ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επανεξέτασης ώστε να αποφασιστεί ο διορισμός άλλου ατόμου αναδρομικώς στη θέση του κ. Μαυροκορδάτου.
Περαιτέρω θεωρώ ότι η αρχή της ισότητας και οι αρχές της χρηστής διοίκησης επιβάλλουν την επαναπροκήρυξη της θέσης και ως εκ τούτου έχω την άποψη ότι δεν είναι νομικώς επιτρεπτή η πλήρωση της θέσης από υφιστάμενο, από προηγούμενη διαδικασία, κατάλογο.»
Μετά από περαιτέρω διαβουλεύσεις του Τμήματος με το Γενικό Εισαγγελέα και πιέσεις από τον Αιτητή, το Τμήμα απάντησε στον Αιτητή την 21.11.2011 ως εξής:
«Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και στη σχετική επιστολή σας, ημερομηνίας 17/2/2011 και σας πληροφορώ ότι η εν λόγω θέση δεν υφίσταται πλέον. Πέραν τούτου όμως, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι και σε περίπτωση που η θέση ήταν κενή δεν θα ήταν νομικώς επιτρεπτή, η πλήρωση της θέσης από υφιστάμενο, από προηγούμενη διαδικασία, κατάλογο και θα επιβαλλόταν η επαναπροκήρυξη της θέσης.»
Την 8.7.2011 ο Αιτητής κατεχώρησε προσφυγή με το ακόλουθο αιτητικό:
«Δήλωση του Δικαστηρίου πως η παραβίαση του καθήκοντος για ενεργό συμμόρφωση προς την Απόφαση ημερ. 26/08/10 στην Προσφυγή Αρ. 1790/08 και/ή η παράλειψη των Καθ΄ων η Αίτηση να απαντήσουν στην αίτηση του Αιτητή, ημερ. 17/02/11, για συμμόρφωση των Καθ΄ων η Αίτηση με το ακυρωτικό αποτέλεσμα της εν λόγω απόφασης, είναι πράξη αντισυνταγματική, άκυρη, παράνομη και χωρίς αποτέλεσμα.»
Ακολούθησε διευκρίνιση του Αιτητή ότι:
«Η ουσία της προσφυγής είναι η παραβίαση του καθήκοντος για ενεργό συμμόρφωση προς την ακυρωτική απόφαση ημερ. 26/08/10 (άρθρο 146.5 του Συντάγματος) που συντελέστηκε με την παράλειψη των καθ΄ων η αίτηση να πράξουν οτιδήποτε προς την κατεύθυνση της συμμόρφωσης (παρ. 6 γεγονότων προσφυγής) περιλαμβανόμενης της παράλειψης απάντησης στο αίτημα του αιτητή ημερ. 17/02/11 για συμμόρφωση (παρ. 5 γεγονότων προσφυγής). Η παράλειψη απάντησης δεν προσβάλλεται αυτοτελώς αλλά ως προδικαστικό στοιχείο της παράλειψης συμμόρφωσης.»
Τούτο, και δοθέντος ότι απάντηση εδόθη τελικά με την επιστολή της 21.11.2011, ώστε να μην μπορούσε να διατηρείται το παράπονο για παράλειψη απάντησης, απολήγει στο ότι η προσφυγή περιορίζεται στο παράπονο για παράλειψη συμμόρφωσης με την ακυρωτική απόφαση.
Η Δημοκρατία έθεσε εξ αρχής, υπό τη μορφή προδικαστικής ένστασης, θέμα ότι δεν υπάρχει παράλειψη συμμόρφωσης καθ΄όσον, δεδομένου ότι ο χρόνος διάρκειας της απασχόλησης είχε ήδη λήξει όταν εξεδόθη η ακυρωτική απόφαση, εκ των πραγμάτων δεν υπήρχε δυνατότητα επανεξέτασης ως εκ της προκύψασας αδυναμίας συμμόρφωσης με την αποκατάσταση των πραγμάτων στην προηγηθείσα της ακυρωτικής απόφασης κατάσταση. Σε στήριξη της θέσης της, η Δημοκρατία παραπέμπει στις υποθέσεις Lella Kentonis Investment Co Ltd κ.α. ν. Δημοκρατίας, 773/2010, 4.4.2012 και Viamax Coach Industry Ltd ν. Δημοκρατίας, 316/2002, 16.09.2003, παραθέτοντας τα σχετικά αποσπάσματα.
Ο αιτητής, πέραν των εισηγήσεων του ότι η Κentonis, ανωτέρω, διαφοροποιείται, εισηγείται ότι εδώ δεν υπήρχε αντικειμενική αδυναμία συμμόρφωσης καθ΄όσον η Δημοκρατία είχε τη δυνατότητα ανανέωσης για άλλα δύο χρόνια, παραπέμποντας και σε επιστολή του Τμήματος προς το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού ημερομηνίας 19.7.2010 ως προς τη δυνατότητα επέκτασης της εργοδότησης των αναγκών της υπηρεσίας. Η γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα ότι, εφ΄όσον η ανανέωση ήταν δυνητική και όχι υποχρεωτική, υπήρχε αδυναμία συμμόρφωσης, ήταν λανθασμένη, καταλήγει ο Αιτητής. Κατά την ακρόαση ο Αιτητής προέβη και σε παραπομπή σε νομολογία η οποία, εισηγείται, υποστηρίζει τη θέση του, εισηγούμενος περαιτέρω ότι η αναγνωριστική δήλωση την οποία επιδιώκει δεν επιδιώκεται πλέον για σκοπούς εξαναγκασμού σε επανεξέταση αλλά για σκοπούς δυνατότητας διεκδίκησης αποζημιώσεων, ώστε να συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρον, αφού η δήλωση αυτή θα αποτελέσει τη βάση της αγωγής του για αποζημιώσεις.
Φρονώ ότι η προκειμένη είναι κλασσική περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας συμμόρφωσης και ότι η γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα στην οποία εβασίσθη το Τμήμα ήταν ορθή. Η προνοούμενη στην προκήρυξη διετής περίοδος εργοδότησης είχε παρέλθει όταν εξεδόθη η ακυρωτική απόφαση. Το επίσης προνοούμενο δικαίωμα ανανέωσης ήταν ακριβώς δικαίωμα και όχι υποχρέωση, η άσκηση του οποίου θα εγίνετο στη βάση των δικών του δεδομένων κατά το χρόνο που θα εξετάζετο αν θα ασκείτο, που και αυτός είχε παρέλθει όμως. Το προνοούμενο στην προκήρυξη δικαίωμα ανανέωσης λοιπόν δεν επηρέαζε την αντικειμενική αδυναμία συμμόρφωσης, ως προς την οποία δεν βλέπω πώς η υπόθεση μπορεί να διαφοροποιείται από τη νομολογία στην οποία παραπέμπει η Δημοκρατία και τις αρχές τις οποίες αυτή εκφράζει.
Θα παρατηρούσα περαιτέρω ότι το θέμα που εγείρεται εδώ, της αντικειμενικής αδυναμίας συμμόρφωσης, δεν αφορά τόσο το κατά πόσο η προσφυγή έχει ή όχι απωλέσει το αντικείμενό της, που είναι η κύρια βάση των εισηγήσεων του Αιτητή προς το οποίο και ο Αιτητής συναρτά το έννομο συμφέρον του, αλλά αυτή ταύτη η δυνατότητα συμμόρφωσης της ίδιας της διοίκησης. Η κατάληξη ότι υπάρχει αντικειμενική αδυναμία συμμόρφωσης ουδόλως επηρεάζει το έννομο συμφέρον και το δικαίωμα του Αιτητή να προωθήσει αγωγή για αποζημιώσεις. Απεναντίας, η ίδια η διαπίστωση αντικειμενικής αδυναμίας συμμόρφωσης συνιστά τη βάση για τη θεμελίωση του δικαιώμτος του, αφού εξυπακούει ότι το δικαίωμα του σε συμμόρφωση δεν μπορεί να ασκηθεί όχι για ουσιαστικούς λόγους αλλά μόνο λόγω της αδυναμίας συμμόρφωσης εκ μέρους της ίδιας της διοίκησης που άλλως θα όφειλε να συμμορφώνετο.
Η προσφυγή λοιπόν απορρίπτεται, θεωρώ όμως ορθό, εν όψει των ανωτέρω που αφορούν τη χρησιμότητα της ως προς τη διευκρίνιση των περαιτέρω δικαιωμάτων του Αιτητή, να μην προβώ σε διαταγή ως προς τα έξοδα.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π