|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 487/2012)
21 Μαρτίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με το αρθρο 146 του Συντάγματος
ΤΡΥΦΩΝΑ-ΝΑΚΗ ΚΑΣΣΌ
Αιτητή
ν.
ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Κουντουρή-Παπαευσταθίου (κα) για Τ. Παπαδόπουλος και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Αρχή Λιμένων Κύπρου (Α.Λ.Κ.) προκήρυξε την 24.9.2010 τη θέση του Διευθυντή Επιχειρήσεων. Υπεβλήθησαν 28 αιτήσεις και την 15.12.2010 το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) ανέθεσε στον Πρόεδρο του να προβεί σε προκαταρκτική αξιολόγησή τους. Η έκθεση του Προέδρου υπεβλήθη την 4.1.2011 και ακολούθησαν άλλες τέσσερις συνεδρίες του Δ.Σ. μέχρι την 1.6.2011 που το Δ.Σ. απεφάσισε να καλέσει σε προφορική εξέταση τους υποψηφίους που εκ πρώτης όψεως πληρούσαν τις προϋποθέσεις του σχεδίου υπηρεσίας, μεταξύ των οποίων και ο Αιτητής. Αυτές διεξήχθησαν την 6.7.2011 και 7.7.2011. Την 7.9.2011 το Δ.Σ. επελήφθη καταγγελίας ημερομηνίας 23.7.2011 ενός των υποψηφίων προς τον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων ότι στις προφορικές εξετάσεις συμμετείχε μέλος του Δ.Σ. το οποίο «απέκρυψε συγγενική σχέση που είχε με υποψήφιο ο οποίος και προωθείται για την πλήρωση της συγκεκριμένης θέσης», και ενώ ο Υπουργός είχε δώσει οδηγίες να ερευνηθεί το θέμα με την Α.Λ.Κ. προς αποτροπή τυχόν παρατυπίας. Το Δ.Σ., αφού έλαβε δηλώσεις των μελών του, διαπίστωσε ότι κανένα μέλος δεν σχετίζετο συγγενικά με οποιοδήποτε υποψήφιο και πληροφόρησε σχετικά τον Υπουργό. Σε επόμενη συνεδρία του ημερομηνίας 21.12.2011 το Δ.Σ. επελήφθη και πάλι του θέματος πλήρωσης της θέσης, καταγράφονται δε στα πρακτικά τα ακόλουθα:
«15. Πλήρωση θέσεων Διευθυντή Επιχειρήσεων και Διευθυντή Λιμανιού Λεμεσού.
15.1 Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο θέμα της πλήρωσης της θέσης του Διευθυντή Επιχειρήσεων.
15.2 Τόσο ο Πρόεδρος όσο και ο Αντιπρόεδρος επεσήμαναν την ανάγκη εκσυγχρονισμού κάποιων Σχεδίων Υπηρεσίας, ώστε να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της Αρχής. Ανάμεσα στα Σχ. Υπηρεσίας για τα οποία απαιτείται τροποποίηση είναι και αυτό του Διευθυντή Επιχειρήσεων, έχοντας υπόψη ότι το Σχέδιο αυτό χρονολογείται και όταν ετοιμάστηκε οι ανάγκες και οι στόχοι της Αρχής ήταν πολύ διαφορετικοί.
15.3 Τονίστηκε επίσης ότι αυτό τον καιρό αντιμετωπίζεται μια περίοδος σοβαρής οικονομικής κρίσης και ο κύκλος των εργασιών της Αρχής έχει διαφοροποιηθεί προς το χειρότερο. Υπάρχει ενδεχόμενο η Αρχή να μη διαχειρίζεται κάποια από τα λιμάνια της και συνεπώς ο τρόπος και τα σχέδια δράσης για αντιμετώπιση της κατάστασης όπως διαμορφώνεται πρέπει να είναι διαφορετικός. Επισημάνθηκε ότι για να είναι αυτό κατορθωτό, θα πρέπει να δίδεται η σχετική ευελιξία μέσω των Σχ. Υπηρεσίας, τόσο μέσω συγκεκριμένων προσόντων όσο και εξειδικευμένων καθηκοντολογίων.
15.4 Υπό το φως των πιο πάνω, ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος εισηγήθηκαν όπως τερματιστεί η διαδικασία πλήρωσης της θέσης του Διευθυντή Επιχειρήσεων, γιατί το Σχ. Υπηρεσίας της θέσης αυτής δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της Αρχής και όπως προχωρήσει η Διεύθυνση σε εισηγήσεις για τροποποίησή του.»
Η πρόταση αυτή ενεκρίθη με τη νικώσα ψήφο του Προέδρου αφού προέκυψε ισοψηφία, την απόφαση δε αυτή προσβάλλει ο Αιτητής.
Η Α.Λ.Κ. ήγειρε δύο προδικαστικές ενστάσεις:
1. Ότι δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική πράξη αφού η απόφαση δεν παράγει έννομα αποτελέσματα.
2. Ότι ο Αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλλει την απόφαση, στερούμενος κεκτημένου δικαιώματος για την ολοκλήρωση της διαδικασίας και επιλογή του ιδίου παρά μόνο έχοντας προσδοκία για επιλογή του.
Οι δύο προδικαστικές ενστάσεις συμπλέκονται, και κοινή είναι η αναφορά στη νομολογία στην οποία προβαίνει η Α.Λ.Κ. στη γραπτή αγόρευσή της επ΄αυτών, η οποία κατεχωρήθη κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου ώστε το θέμα να αποφασισθεί, ως και αρμόζει, προδικαστικώς. Η Α.Λ.Κ. παραθέτει σε έκταση τη νομολογία η οποία ανάγεται σε πέντε δεκαετίες, αρχίζοντας με την Contopoulos v. The Republic (1964) CLR 347 και συνεχίζει με τις Charalambous v. The Republic (1986) 3 CLR 48, Matzoukari v. The Republic (1986) 3 CLR 1469, Δικωμίτης ν. ΡΙΚ (1992) 4 Α ΑΑΔ 402, ΕΔΥ ν. Ιωσηφίδης (1994) 3 ΑΑΔ 495, Σιδηρόπουλος ν. ΡΙΚ, 567/2009, 31.1.2011, Χατζηθεωρή ν. Δημοκρατίας (2001) 4 ΑΑΔ 799, Κωνσταντινίδου ν. ΡΙΚ, 677/2009, 30.12.2011. Αυτό που προκύπτει από τη νομολογία, εισηγείται, είναι ότι εκτελεστότητα και έννομο συμφέρον υπάρχει μόνο αν η διαδικασία έχει ήδη ολοκληρωθεί με επιλογή του Αιτητή ή αν η απόφαση για τερματισμό της διαδικασίας αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της επιλογής του Αιτητή ή αποβλέπει σε άλλο αλλότριο σκοπό. Στην προκειμένη περίπτωση, εισηγείται η Α.Λ.Κ., ο Αιτητής ήταν απλώς ένας από τους υποψηφίους που προσήλθαν στην προφορική εξέταση, στο στάδιο της οποίας και απεφασίσθη ο τερματισμός της διαδικασίας, ούτε υπάρχει το παραμικρό που να εισηγείται ότι ο τερματισμός απεφασίσθη για εξυπηρέτηση αλλότριου σκοπού και δη αποτροπή της επιλογής του Αιτητή.
Ο Αιτητής δεν προβαίνει σε σχολιασμό της νομολογίας στην οποία απευθύνεται η Α.Λ.Κ. και η οποία αφορά ακριβώς το εδώ εγειρόμενο θέμα. Κάνει αναφορά στις γενικές αρχές που αφορούν την εκτελεστότητα και το έννομο συμφέρον όπως εκφράζονται στη νομολογία, περιοριζόμενος σε παράθεση της ΕΔΥ ν. Ιωσηφίδης, ανωτέρω, ως στηρίζουσας τη θέση του ότι έχει έννομο συμφέρον. Η απόφαση εκείνη όμως, όπως ορθώς παρατηρεί η Α.Λ.Κ., διαφοροποιείται αφού εκεί ο Αιτητής είχε επιλεγεί και εθεωρήθη ότι ο σκοπός του τερματισμού της διαδικασίας ήταν ο αλλότριος εκείνος της παρεμπόδισης του διορισμού του.
Με βρίσκουν σύμφωνο οι εισηγήσεις της Α.Λ.Κ. και τα προκύπτοντα από τη νομολογία στην οποία παραπέμπει. Εδώ ουδέν στοιχείο υφίσταται που να παραπέμπει σε αλλότριο σκοπό της απόφασης για τερματισμό της διαδικασίας και δη παρεμπόδιση της επιλογής του Αιτητή ο οποίος ούτε είχε επιλεγεί ούτε μπορεί να ισχυρισθεί ότι διαφαίνετο να ήταν ο επιλεχθησόμενος. Η διαδικασία ήταν ακόμα στο στάδιο της συμπλήρωσης των προφορικών εξετάσεων, με τον αιτητή να είναι ένας από τους υποψηφίους. Η διαδικασία μπορούσε νομίμως να τερματισθεί και η απόφαση για τερματισμό της δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη ούτε θεμελίωνε έννομο συμφέρον στον Αιτητή.
Η κατάληξη μου επί της προδικαστικής ένστασης προδικάζει και την τύχη της προσφυγής η οποία και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει €1000 έξοδα στην Αρχή Λιμένων.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π