|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1178/2011)
11 Μαρτίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με το αρθρο 146 του Συντάγματος
ΕΛΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Αιτήτρια
ν.
ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΠΑΦΟΥ
Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________
Γ. Κονναρής, για την Αιτήτρια.
Ι. Παπαζαχαρία, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Εφορεία των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Πάφου ζήτησε προσφορές για την εκμετάλλευση των 20 σχολικών κυλικείων της. Οι τρεις προσφοροδότες με τις οικονομικά πιο συμφέρουσες προσφορές για κάθε σχολείο κλήθησαν σε προφορική συνέντευξη. Για το Γυμνάσιο Αποστόλου Παύλου που ενδιαφέρει, αυτοί ήσαν η Αιτήτρια, το Ε.Μ. και ένας άλλος. Η προσφορά της Αιτήτριας ήταν €126.30 ανά μαθητή, του Ε.Μ. €123.00 ανά μαθητή και του άλλου €116.02 ανά μαθητή. Επελέγη η προσφορά του Ε.Μ. και απερρίφθη εκείνη της Αιτήτριας για το λόγο ότι, όπως ανεφέρθη στην επιστολή που της εστάλη:
«Από έρευνα που διενεργήθηκε κατέχετε και διαχειρίζεστε μαζί με το σύζυγό σας την καφετερία του Δικαστηρίου Λεμεσού, πράγμα που αντίκειται στους όρους της προσφοράς και τη νομοθεσία η οποία αποτελεί μέρος των εγγράφων των προσφορών.»
Στο σχετικό πρακτικό της συνεδρίας της Εφορείας της 22.6.2011 αναφέρονται συναφώς τα ακόλουθα:
«Δεν δόθηκε στην κα Έλενα Δημητρίου γιατί από έρευνα που έγινε και από ότι έγραψε η ίδια στην αίτησή της και είπε στην προφορική συνέντευξη, κατέχει και διαχειρίζεται μαζί με το σύζυγό της την καφετερία του Δικαστηρίου Λεμεσού, πράγμα που αντίκειται στους όρους της προσφοράς και τη νομοθεσία, η οποία αποτελεί μέρος των εγγράφων των προσφορών.»
Η Αιτήτρια εισηγείται ότι η απόφαση της Εφορείας, η οποία και προσβάλλεται με την προσφυγή, είναι αναιτιολόγητη καθ΄όσον ούτε οι όροι των προσφορών ούτε η νομοθεσία, στα οποία παραπέμπει η απόφαση, προσδιορίζουν ως κώλυμα το ότι η Αιτήτρια κατέχει και διαχειρίζεται άλλο κυλικείο. Ούτε οι συνθήκες απασχόλησης της στο άλλο κυλικείο ούτε η δυνατότητα της να παρευρίσκεται στο κυλικείο του Γυμνασίου διερευνήθησαν, ενώ και η εκ των υστέρων περαιτέρω αναφορά σε απαντητική επιστολή της Εφορείας, ότι εθεωρήθη σωστό να δίδεται μόνο ένα κυλικείο σε κάθε οικογένεια, παραβλέπει το ότι η διαχείριση από το σύζυγο της Αιτήτριας του κυλικείου του Δικαστηρίου Λεμεσού θα έληγε το τέλος του 2011. Τέτοιος λόγος, εξ άλλου, εισηγείται η Αιτήτρια, δεν θα ήταν νόμιμος αφού δεν ετέθη στους όρους των προσφορών ενώ και εν πάση περιπτώσει ήταν ο σύζυγος της και όχι η ίδια η Αιτήτρια που διαχειρίζετο το άλλο κυλικείο.
Υποστηρίζοντας τη νομιμότητα της απόφασης, η Εφορεία παραπέμπει στο ίδιο το «Έντυπο Προσφοράς» που η Αιτήτρια υπέγραψε και στο οποίο αναφέρει, στα «Στοιχεία Προσφοροδότη», ως προς την πείρα της ότι «από 2009 μέχρι σήμερα» έχει απασχόληση στην Καφετέρια του Δικαστηρίου Λεμεσού». Παραπέμπει επίσης στον όρο 11.1 των Εγγράφων Προσφορών ότι:
«Η κατακύρωση προσφοράς ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Εφορείας, η οποία δεν είναι υπόχρεη να δεχθεί την ψηλότερη ή οποιανδήποτε άλλη προσφορά.
Περαιτέρω παραπομπή γίνεται στο άρθρο 17(1) του περί Σχολικών Κυλικείων Νόμου του 2000 (Ν. 60(Ι)/2000) το οποίο προνοεί:
«Ο αδειούχος κυλικείου οφείλει να παρευρίσκεται στο κυλικείο του σχολείου όλες τις εργάσιμες μέρες και ώρες του σχολείου για εξυπηρέτηση των μαθητών, του διδακτικού, του γραμματειακού και άλλου προσωπικού που έχει σχέση με το σχολείο, καθώς και σε ώρες που καθορίζει ο εργοδότης ή, σε περίπτωση σοβαρού κωλύματος, εξουσιοδοτεί εκπρόσωπό του να παρευρίσκεται ως ανωτέρω, μετά από έγκριση του εργοδότη.»
Σημειώνεται μάλιστα, ως πολύ σημαντική, η απάλειψη, με τον τροποποιητικό Νόμο 16(Ι)/2005, της αναφοράς που υπήρχε στον αρχικό νόμο «ή οποιοδήποτε πρόσωπον που εργοδοτείται απ΄αυτόν» μετά από την αναφορά «Ο αδειούχος κυλικείου». Εν όψει όλων τούτων, εισηγείται η Εφορεία, είναι σαφής ο προσδιορισμός της ανάγκης αποκλειστικής και ανελλιπούς απασχόλησης στο κυλικείο του προσφοροδότη που θα το αναλάβει, ώστε να δικαιολογείτο η απόρριψη της προσφοράς της Αιτήτριας η οποία ήδη απασχολείτο σε άλλο κυλικείο και έτσι δεν θα μπορούσε να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της στο κυλικείο του Γυμνασίου.
Θεωρώ ότι προκύπτει πλάνη και έλλειψη δέουσας έρευνας της Εφορείας η οποία και απέληξε στο αναιτιολόγητο της απόφασής της. Το άρθρο 17(2), στο οποίο και εβασίσθη η απόφαση, όντως επιβάλλει υποχρέωση στον αδειούχο κυλικείου να παρευρίσκεται στο κυλικείο όλες τις εργάσιμες μέρες και ώρες του σχολείου. Η Εφορεία όμως δεν εδικαιούτο να θεωρήσει, ουσιαστικά πεπλανημένα, ότι η Αιτήτρια, έστω και αν, όπως και η ίδια είχε δηλώσει, απασχολείτο στο κυλικείο του Δικαστηρίου Λεμεσού, θα συνέχιζε να απασχολείται εκεί αν η προσφορά της εγίνετο δεκτή και δεν θα απασχολείτο ανελλιπώς στο κυλικείο του Γυμνασίου. Τούτο όφειλε να το διερευνήσει, θέτοντας το θέμα στην Αιτήτρια, αφού μάλιστα την είχε καλέσει σε συνέντευξη, ως θέμα των προθέσεών της, πράγμα που δεν έκανε, ώστε να μην ερεύνησε επαρκώς αλλά και στερώντας έτσι την Αιτήτρια της δυνατότητας να εκφράσει τη θέση της. Συναφής έλλειψη δέουσας έρευνας όμως, και ακόλουθη ενδεχόμενη πλάνη, προκύπτει και ως προς την παράλειψη της Εφορείας να εξετάσει κατά πόσο η άδεια διαχείρισης του κυλικείου του Δικαστηρίου Λεμεσού ήταν μόνο προς το σύζυγο της Αιτήτριας, όπως η Αιτήτρια λέγει, ή και προς την ίδια. Η απασχόλησή της εκεί δεν εξυπάκουε και δική της διαχείριση δυνάμει προσφοράς και συμφωνίας, και δεν ήταν επιτρεπτό για την Εφορεία να εκλάβει, άνευ ετέρου, την απασχόληση εκείνη ως αποκλείουσα την Αιτήτρια από τη δυνατότητα να διαχειρίζεται το κυλικείο του Γυμνασίου. Το θέμα θα έπρεπε να διερευνάτο, ώστε να αποκαλύπτετο η πραγματική κατάσταση.
Να παρατηρήσω τέλος ότι και η αναφορά στην απαντητική επιστολή ότι
«Επιπρόσθετα η Εφορεία θεώρησε ως δίκαιο και σωστό να παραχωρήσει ένα (1) κυλικείο σε κάθε οικογένεια ώστε να βοηθηθούν οικονομικά περισσότερες οικογένειες προσέγγιση που στηρίζεται στη νομοθεσία, τις γενικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου και της καλής πίστης.»
αφήνει ερωτηματικά ως προς την πραγματική αιτιολογία για αποκλεισμό της προσφοράς της Αιτήτριας. Αν και η αναφορά αυτή δεν ήταν μέρος της αιτιολογίας που κατεγράφη στα πρακτικά και που ανακοινώθηκε αρχικώς στην Αιτήτρια, εν τούτοις η περίληψη της στην απαντητική επιστολή αδυνατίζει αναλόγως την αιτιολογία που είχε δοθεί στην άλλη βάση που έχει εξετασθεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Εφορεία θα καταβάλει στην Αιτήτρια €1000 έξοδα πλέον ΦΠΑ.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π