|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 980/2011)
11 Ιανουαρίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με τα αρθρα 28, 30 και 146 του Συντάγματος
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ
Αιτητής
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________
Α. Παπαλοΐζου για Κρ. Παπαλοΐζου και Χ. Τσίγκη, για τον Αιτητή.
Ρ. Πασιουρτίδη για Α. Τριανταφυλλίδη & Υιοί ΔΕΠΕ, για το Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Αιτητής προσελήφθη στο Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας («το Συμβούλιο») το 1976, ενταχθείς στο Ταμείο Προνοίας του. Το 1995 ζήτησε όπως μεταφερθεί στο Ταμείο Συντάξεως του Συμβουλίου, αίτημα που έγινε δεκτό. Το 2011 ο Αιτητής, αποφασίζοντας να αφυπηρετήσει πρόωρα, ζήτησε όπως του παραχωρηθούν και δύο πρόσθετες προσαυξήσεις εφ΄όσον είχε αρχικώς ενταχθεί στο Ταμείο Προνοίας και μεταπηδήσει στο Ταμείο Συντάξεως. Το Συμβούλιο, ενεργώντας στη βάση γνωμοδότησης των νομικών συμβούλων του, απεφάσισε ότι δεν μπορούσε να παραχωρήσει τις προσαυξήσεις εφ΄όσον το 1995 που ο Αιτητής μετεφέρθη στο Ταμείο Συντάξεως δεν υπήρχε πρόνοια στη Συλλογική Σύμβαση ή στους Κανονισμούς για παραχώρηση προσαυξήσεων σε υπαλλήλους που μετεφέροντο από το Ταμείο Προνοίας στο Ταμείο Συντάξεως. Να σημειωθεί ότι πρόνοια για προσαυξήσεις έγινε αργότερα στη Συλλογική Σύμβαση 1998-2000, με ανάλογη τροποποίηση και των Κανονισμών (ΚΔΠ379/2010).
Ο Αιτητής θέτει την υπόθεση του στη βάση της αρχής της καλής πίστης. Υποδεικνύει ότι, όταν υπέβαλε το αίτημά του να αφυπηρετήσει πρόωρα, αυτό ήταν υπό την προϋπόθεση ότι θα προάγετο στη θέση του Βοηθού Προϊσταμένου Τεχνικών Υπηρεσιών και θα του παραχωρούντο οι δύο προσαυξήσεις. Το Συμβούλιο, προάγοντάς τον και δεχόμενο συγχρόνως το αίτημά του για πρόωρη αφυπηρέτηση, δεν μπορούσε λοιπόν σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης, να απορρίψει κατόπιν τούτου το αίτημά του για τις προσαυξήσεις.
Η απάντηση του Συμβουλίου σε αυτή την εισήγηση με βρίσκει σύμφωνο. Ναι μεν ο Αιτητής, υποβάλλοντας αίτημα για προαγωγή, δήλωσε την πρόθεσή του να αφυπηρετήσει πρόωρα εάν του εδίδετο η προαγωγή και εφ΄όσον του επαραχωρούντο οι προσαυξήσεις, όπως όμως ορθώς υποδεικνύεται από το Συμβούλιο, η απόφαση για προαγωγή του και άμεση αφυπηρέτηση δεν συνοδεύετο από οποιαδήποτε αναφορά στις προσαυξήσεις. Για τούτο και η προσφορά που του έγινε της θέσης της προαγωγής με επιστολή ημερομηνίας 3.1.2011 ουδόλως ανεφέρετο στις προσαυξήσεις που είχε ζητήσει. Και, αντί ο Αιτητής να επιδιώξει τουλάχιστον διευκρίνιση του θέματος, την 18.4.2011 απεδέχθη την προαγωγή του και εξέφρασε συγχρόνως την επιθυμία του να αφυπηρετήσει πρόωρα από 1.5.2011, επαναλαμβάνοντας το αίτημά του να του παραχωρηθούν με την αφυπηρέτησή του και οι προσαυξήσεις. Τότε, και αφού το Συμβούλιο έλαβε τη γνωμοδότηση των νομικών συμβούλων του, τον πληροφόρησε την 18.5.2011 ότι δεν θα του παρεχωρούντο οι προσαυξήσεις αφού δεν τις εδικαιούτο. Την 6.5.2011 ο αιτητής είχε βεβαίως ήδη αφυπηρετήσει και λάβει την εφ΄άπαξ αποζημίωσή του, επιφυλάσσοντας τα δικαιώματά του ως προς τις προσαυξήσεις.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν βλέπω πώς η αρχή της καλής πίστης μπορεί να ισχύει. Το Συμβούλιο ουδέποτε δημιούργησε στον Αιτητή την εύλογη προσδοκία ότι θα ελάμβανε τις προσαυξήσεις. Όπως ελέχθη, ουδεμία αναφορά σε αυτές έγινε στην επιστολή της προσφοράς της προαγωγής της 3.1.2011. Αν ο Αιτητής αισθάνετο ότι η προσφορά δεν τον ικανοποιούσε, διότι δεν ανεφέρετο στις προσαυξήσεις που ζήτησε, μπορούσε να μην την αποδεχθεί και να επιδιώξει ανάλογη συμφωνία με το Συμβούλιο ή να αποσύρει την πρότασή του εξ ολοκλήρου. Ο Αιτητής δεν εδικαιούτο, υποβάλλοντας στη συνέχεια το αίτημα του για πρόωρη αφυπηρέτηση έχοντας εξασφαλίσει την προαγωγή του, να επιβάλει ουσιαστικά μονομερώς στο Συμβούλιο την υποχρέωση να του παραχωρηθούν και οι προσαυξήσεις για τις οποίες το Συμβούλιο ουδέποτε δεσμεύθηκε ή τοποθετήθηκε. Απεναντίας, στην επιστολή της 3.1.2011, το Συμβούλιο ρητά ανέφερε ότι:
«Πρέπει επίσης να έχετε υπόψη σας ότι αναφορικά με τα ωφελήματα σας αλλά και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σας θα υπόκεισθε στις πρόνοιες και τους όρους που περιλαμβάνονται στις ισχύουσες Συλλογικές Συμβάσεις που συνομολογούνται κατά καιρούς μεταξύ του Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας και των Συντεχνιών.»
Αυτό συνιστούσε σαφή παραπομπή στα διέποντα τα ωφελήματα του Αιτητή στις Συλλογικές Συμβάσεις. Περαιτέρω, και από το εφ΄άπαξ ποσό που έλαβε ο Αιτητής την 6.5.2011 ήταν σαφές ότι δεν του παρεχωρούντο οι προσαυξήσεις. Ο Αιτητής δεν εδικαιούτο, αποδεχόμενος την προαγωγή του αλλά και την αφυπηρέτησή του, να θεωρήσει ευλόγως ότι το Συμβούλιο τον άφησε ποτέ με την εντύπωση ότι θα ελάμβανε τις προσαυξήσεις. Είναι μόνο εκείνος που επέμενε ως προς τούτο, θέλοντας να εξαναγκάσει το Συμβούλιο να του παραχωρούσε προσαυξήσεις τις οποίες το Συμβούλιο θεωρούσε ότι δεν εδικαιούτο.
Στην απαντητική αγόρευσή του ο Αιτητής προωθεί και μια άλλη γραμμή, ότι δηλαδή οι Κανονισμοί είχαν αναδρομική ισχύ ώστε να ίσχυαν και στην περίπτωση του έστω και αν αυτός είχε μεταφερθεί στο Ταμείο Συντάξεως το 1995, πριν από τη θέσπισή τους. Τέτοιο λόγο ακύρωσης όμως δεν περιλαμβάνει στην προσφυγή του και βεβαίως δεν αναπτύσσει στην αρχική αγόρευσή του, ώστε να μην μπορεί να τον προωθεί στην απαντητική αγόρευσή του και να μην είναι εξεταστέος. Βεβαίως, όπως υποδεικνύει το Συμβούλιο, οι Κανονισμοί, και αν είχαν αναδρομική ισχύ, δεν θα μπορούσαν εν πάση περιπτώσει να συνδράμουν τη θέση του Αιτητή αφού ο σχετικός Κανονισμός 7 προνοεί ότι εφαρμόζεται σε υπάλληλο που είναι «μέλος του Ταμείου Προνοίας» και που ο Αιτητής δεν ήταν αφού είχε ήδη μεταφερθεί στο Ταμείο Συντάξεως.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει €1000 έξοδα στο Συμβούλιο.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π