|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
MAHATTOU ν. VICEROY SHIPPING (1979) 1 CLR 542
UNITED SEA TRANSPORT ν. ZAKOU (1980) 1 CLR 510
MICHAEL ν. UNITED SEA TRANSPORT (1982) 1 CLR 401
EVRIPIDOU AND ANOTHER ν. KANNAOUROU (1985) 1 CLR 24
Sait Electronic ν. """Dominique"" κ.α. (Αρ.1)" (1992) 1 ΑΑΔ 264
Γιαγκουλλής κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 ΑΑΔ 2569
PETROLINA (HOLDINGS) PUBLIC LTD ν. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ κ.α, Υπόθεση Αρ. 1018/2009, 14 Ιουλίου 2010
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.25
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.1688 /2007)
20 Δεκεμβρίου, 2012
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 28, και 146 του Συντάγματος
PHILIPS COLLEGE LTD
Αιτήτρια,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
1. YΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
3. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
(Αίτηση για τροποποίηση, ημερ. 11.10.2012)
Α.Σ.Αγγελίδης και κ.Μ.Φλωρέντζος, για τους αιτητές (στην αίτηση)
Ρ.Πετρίδου, (κα.), για τους Καθ΄ων η αίτηση (στην αίτηση)
Ι.Αιμιλιανίδου, (κα.), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος αρ. 1
M.Iεροκηπιώτου,(κα.) για Αντ.Τριανταφυλλίδη και Α.Γιάγκου για Κ.Μιχαηλίδου, (κα.), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος αρ.3
Π.Μιχαηλίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος αρ.4
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η παρούσα προσφυγή, παρόλο που εκκρεμεί από το 2007, δεν έμελλε να προχωρήσει στο στάδιο των διευκρινίσεων, επειδή καταχωρήθηκε εκ νέου αίτηση τροποποίησης των δικογράφων. Σ΄αυτή την περίπτωση η αίτηση υποβλήθηκε από τους αιτητές, οι οποίοι επιδιώκουν την τροποποίηση των νομικών ισχυρισμών ή λόγων ακυρώσεως, με την προσθήκη εννέα νέων λόγων ακυρώσεως, ήτοι την προσθήκη παραγράφων (46 μέχρι και 54). Η αίτηση αντίκρισε την ένσταση των καθ΄ων η αίτηση.
Η αίτηση ήρθη σήμερα για ακρόαση, πλην όμως δεν εμφανίστηκε δικηγόρος εκ μέρους των αιτητών, έτσι δεν είχα την ευκαιρία να ακούσω την επιχειρηματολογία που ενδεχομένως θα πρόβαλλαν οι συνήγοροι τους.
Με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, ο ενόρκως δηλών, κ.Μιχάλης Καλογήρου, δικηγόρος, πρόβαλε ότι η αιτούμενη θεραπεία στοχεύει στη ταύτιση των λόγων προσφυγής με τις υπάρχουσες αγορεύσεις από πλευράς όλων των εμπλεκομένων. Προσθέτει δε, ο ενόρκως δηλών, ότι στις περιπτώσεις διοικητικών προσφυγών υπάρχει ελαστικότητα και δεν θα επηρεαστούν με οποιονδήποτε τρόπο τα δικαιώματα των καθ΄ων η αίτηση, καταλήγοντας δε, ανέφερε, ότι είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να γίνει αποδεκτή η αίτηση.
Από πλευράς καθ΄ων η αίτηση προβλήθηκαν έντεκα λόγοι, σύμφωνα με τους οποίους, η αίτηση δεν θα πρέπει να γίνει αποδεκτή. Εστίασε την προσοχή της η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας, κατά το στάδιο των αγορεύσεων, στο γεγονός ότι η παρούσα προσφυγή, σε κάποιο προγενέστερο στάδιο, είχε προχωρήσει σε ακρόαση με μια άλλη προσφυγή την 1627/2007 με τους ίδιους αιτητές. ΄Οταν το αίτημα για συνεκδίκαση είχε απορριφθεί, οι αιτητές στην παρούσα προσφυγή, συνέχισε η κα.Πετρίδου, υπέβαλαν στις 3 Μαϊου 2010, προφορικώς αίτημα για διαγραφή μέρους του αιτητικού της προσφυγής, το οποίο έγινε αποδεκτό. Σύμφωνα με την εν λόγω διαγραφή, η απαίτηση των αιτητών, περιορίστηκε μόνο στο πρώτο σκέλος της αιτήσεως ακυρώσεως. Αυτό το οποίο τώρα επιδιώκουν οι αιτητές με την προτεινόμενη τροποποίηση, ισχυρίστηκε η συνήγορος, είναι να προσθέσουν νέους λόγους ακυρώσεως οι οποίοι εισάγουν ένα καινούργιο νέο επίδικο αντικείμενο. Επιπλέον, επισήμανε τη μακρά καθυστέρηση, η οποία έχει παρατηρηθεί, στην υποβολή της παρούσας αίτησης και ιδιαιτέρως το γεγονός ότι η όλη διαδικασία θα καθυστερήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού, ουσιαστικώς, θα επαναρχίσει η διαδικασία με την υποβολή νέων λόγων εκπροθέσμως υποβαλλομένων.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 18 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 οι Διαδικαστικοί Θεσμοί περί Πολιτικής Δικονομίας εφαρμόζονται και στην ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου διαδικασία, τηρουμένων των αναλογιών. Η παρεχόμενη δυνατότητα τροποποίησης δικογράφου προκαθορίζεται με βάση τη Δ.25 θ.1. Αυτή η εξουσία ασκείται πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης και την παρεχόμενη δυνατότητα σε κάθε διάδικο να προβάλει ενώπιον του Δικαστηρίου την απαίτηση του. Οι Διαδικαστικοί Κανονισμοί εφαρμόζονται, εντός του πλαισίου των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου, κατά το μέτρο που επιτρέπει το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος.
Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τροποποίηση, κατά κανόνα, επιτρέπεται, εφόσον δεν προκαλείται με την έγκρισή της, ανεπανόρθωτη ζημιά στη θέση της άλλης πλευράς και εκτροχιασμός της δίκης από τα παραδεκτά θεσμικά και χρονικά πλαίσια απονομής της δικαιοσύνης. Σε προσφυγές, σε αντίθεση με τα δικόγραφα σε πολιτικές υποθέσεις, ισχύουν ελαστικότερα κριτήρια για την έγκριση αιτήσεων τροποποίησης (βλ. Μahattou v. Viceroy Shipping (1979) 1 CLR 542, United Sea Transport v. Zakou (1980) 1 CLR 510, Michael v. United Sea Transport (1982) 1 CLR 401, Evripidou and another v. Kannaourou (1985) 1 CLR 24, Φοινιώτης v. Greenmar Navigation (1989) 1(ε) ΑΑΔ 33, Sait Electronic s.a. v. "Dominique" κ.ά. (αρ. 1) (1992) 1 ΑΑΔ 264, Όθωνος Γιαγκουλλής κ.ά, ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4(δ) ΑΑΔ 2569 και Petrolina (holdings) Public ltd. ν. Υπουργού Οικονομικών κ.α., υπόθ. αρ. 1018/09, ημερ. 14.7.2010).
Όπως επισημαίνεται στην υπόθεση Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1993) 4(Α), Α.Α.Δ. 289, στην οποία έκαμε αναφορά και η συνήγορος της Δημοκρατίας, ο ρυθμιστικός ρόλος του Δικαστηρίου σε θέματα διαδικασίας και απόδειξης, στη διοικητική δίκη, είναι διάφορος και ευρύτερος από αυτόν που επιτρέπει το δικονομικό σύστημα που επικρατεί στην πολιτική δίκη.
«Όμως, όπως τονίζεται από το Δικαστή Κωνσταντινίδη, ο χαρακτηρισμός του συστήματος ως ανακριτικού δεν σημαίνει και ανυπαρξία δικονομικών κανόνων ρυθμιστικών των διαφόρων φάσεων από τους οποίους διέρχεται η διαδικασία μέχρι την τελική απόφαση».
Ο Κανονισμός 7 των Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου επιβάλλει σε κάθε διάδικο να εκθέτει τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση του, αιτιολογώντας τα πλήρως.
Μελετώντας την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν έχω εντοπίσει οποιοδήποτε στοιχείο, πέραν κάποιας αοριστολογίας και γενικότητας, γιατί υποβλήθηκε η παρούσα αίτηση, σε αυτό το χρονικό σημείο. Και αν ακόμα δεχτώ ότι η αναγκαιότητα αυτή εκπηγάζει από τη δήλωση που έγινε στις 3 Μαϊου 2010, έχει έκτοτε διαρρεύσει ένα χρονικό διάστημα 17 μηνών. Εάν, περαιτέρω, και όπως έχω σημειώσει δεν υπάρχει οτιδήποτε στην ένορκη δήλωση που να συνηγορεί προς αυτή τη κατεύθυνση, η αναγκαιότητα προέκυψε μετά την έκδοση της προγενέστερης ενδιάμεσης αίτησης μου, αυτή έγινε στις 20 Δεκεμβρίου 2011 και η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε 10 μήνες μετά.
Ενόψει του λόγου αυτού και της γενικότητας, όπως σημείωσα της ενόρκου δηλώσεως δεν θεωρώ ότι οι αιτητές έχουν με οποιονδήποτε τρόπο στοιχειοθετήσει βάσιμο λόγο για έγκριση του αιτήματος, όπως αυτό έχει υποβληθεί.
Ως αποτέλεσμα τούτου η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών, όπως θα υπολογιστούν στο τέλος της υπόθεσης.
Η υπόθεση ορίζεται για οδηγίες στις 7 Ιανουαρίου 2013, η ώρα 9.00π.μ.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.