|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Φράγκου Στέφανος ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 270
Xαλλάη Iουλία Mαγγλή ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 533
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 158(I)/1999 - Ο περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμος του 1999
Ν. 90/1972 - Ο περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμος του 1972
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 704/2011)
22 Νοεμβρίου, 2012
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
GIOVANI ANDRONICA COURT LTD,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Λάντος, για τους Αιτητές.
Θ. Πιπερή (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Οι Αιτητές ζητούν ακύρωση της απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 6.5.2011, με την οποία απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή τους εναντίον της επιβολής διοικητικού προστίμου ύψους £5.000 για παράλειψη συμμόρφωσης με την «Eιδοποίηση Επιβολής» που εξέδωσε η Πολεοδομική Αρχή Αμμοχώστου.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Οι Αιτητές είναι οι ιδιοκτήτες του τεμαχίου γης με αρ. 285, Φ/Σχ. 2-297-374, Τμήμα 21, στο Παραλίμνι, εντός του οποίου είχαν ανεγείρει νομίμως 30 τουριστικά διαμερίσματα. Στις 30.5.2007 η Πολεοδομική Αρχή Αμμοχώστου επέδωσε στους Αιτητές «Ειδοποίηση Επιβολής» δυνάμει του άρθρου 46, αναφέροντας ότι έχουν διαπιστώσει ότι στο τεμάχιο εκτελείτο ανάπτυξη (μετατροπή και αλλαγή χρήσης οργανωμένων διαμερισμάτων σε οικιστικά διαμερίσματα), χωρίς να έχει προηγουμένως εξασφαλιστεί η απαιτούμενη άδεια. Καλούσε τους Αιτητές όπως:- (α) μέσα σε 7 μέρες τερματίσουν κάθε οικοδομική εργασία και (β) μέσα σε προθεσμία 2 μηνών υποβάλουν στην Πολεοδομική Αρχή Αμμοχώστου σχετική αίτηση για να εξεταστεί το ενδεχόμενο χορήγησης πολεοδομικής άδειας για μετατροπή και αλλαγή χρήσης οργανωμένων διαμερισμάτων σε οικιστικά.
Οι Αιτητές με επιστολή των δικηγόρων τους ημερ. 5.6.2007 απάντησαν στους ισχυρισμούς της Πολεοδομικής Αρχής και αρνήθηκαν ότι οι εργασίες στις οποίες προέβαιναν συνιστούσαν μετατροπή και αλλαγή χρήσης. Ως προς το πρώτο αίτημα των καθ' ων η αίτηση, αποτελεί κοινό έδαφος ότι μετά την παραλαβή της «Ειδοποίησης Επιβολής», οι Αιτητές σταμάτησαν κάθε περαιτέρω οικοδομική εργασία. Ως προς το δεύτερο σκέλος της «Ειδοποίησης Επιβολής», οι δικηγόροι των Αιτητών, με επιστολή των δικηγόρων τους, ενημέρωσαν τους Καθ' ων η αίτηση ότι δεν είχαν πρόθεση να προχωρήσουν σ' εκείνο το στάδιο σε αλλαγή χρήσης. Οι εργασίες στις οποίες προέβαιναν, αποσκοπούσαν μόνο στη βελτίωση της εσωτερικής/εξωτερικής εμφάνισης του συγκροτήματος. Εξηγείται συγκεκριμένα ότι οι εργασίες αφορούσαν σε αφαιρέσεις μαλακών κατασκευών π.χ. αλουμινίων, μεσόθυρων, πάγκων, αλλά τόνισαν ότι δεν είχαν προβεί σε οποιαδήποτε οικοδομική εργασία στο συγκρότημα που να συνιστά αλλαγή χρήσης. Εν πάση περιπτώσει, αναγνώρισαν ότι γι' αυτές τις εργασίες βελτίωσης της εμφάνισης του συγκροτήματος, οι οποίες δεν άλλαζαν την αρχιτεκτονική μορφή του κτιρίου, δεν είχαν εξασφαλίσει άδεια και ανέλαβαν να υποβάλουν σχετική αίτηση.
Παρά ταύτα, θεωρήθηκε ότι οι Αιτητές δεν είχαν συμμορφωθεί με το δεύτερο σκέλος της «Ειδοποίησης Επιβολής» και δεν είχαν υποβάλει αίτηση στην Πολεοδομική Αρχή για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας. Ως εκ τούτου, στις 10.8.2007 η Πολεοδομική Αρχή Αμμοχώστου επέβαλε στους Αιτητές διοικητικό πρόστιμο με βάση το άρθρο 48(Α)(3) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72), στο εξής «ο Νόμος», για μη συμμόρφωση με το δεύτερο σκέλος της «Ειδοποίησης Επιβολής» που αφορούσε στη μη υποβολή αίτησης για πολεοδομική άδεια για μετατροπή και αλλαγή χρήσης των διαμερισμάτων σε οικιστικά.
Στις 4.9.2007 οι Αιτητές μέσω του δικηγόρου τους, καταχώρησαν εναντίον της πιο πάνω απόφασης Ιεραρχική Προσφυγή. Το Υπουργείο Εσωτερικών, αφού έλαβε σχετική έκθεση η οποία είχε ετοιμαστεί από την Πολεοδομική Αρχή, καθώς και τις απόψεις της Οικοδομικής Αρχής (Δήμου Παραλιμνίου), ετοίμασε σχετικό Σημείωμα. Στην παράγραφο 9(δ) του Σημειώματος, αναφέρονται τα εξής:-
«Όπως αναφέρεται στην επιστολή των δικηγόρων των αιτητών, αυτοί δεν προτίθενται να προχωρήσουν σε αλλαγή της χρήσης της οικοδομής πριν εγκριθεί Νομοθεσία για απόσυρση των τουριστικών διαμερισμάτων και ότι οι οικοδομικές εργασίες αφορούσαν ανακαίνιση των διαμερισμάτων. Οι αιτητές όφειλαν να εξασφαλίσουν πρώτα τις απαραίτητες άδειες και μετά να αρχίσουν οποιεσδήποτε οικοδομικές εργασίες για την έστω ανακαίνιση των διαμερισμάτων. Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει υποβληθεί στην Πολεοδομική Αρχή σχετική αίτηση για την ανακαίνιση των οργανωμένων διαμερισμάτων ή για μετατροπή και αλλαγή χρήσης των οργανωμένων διαμερισμάτων σε οικιστικά.»[1]
Ο Υπουργός Εσωτερικών, αφού έλαβε υπόψη τα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υπόθεσης, την απόφαση και τα επιχειρήματα της Πολεοδομικής Αρχής, καθώς και τους λόγους που επικαλέστηκαν οι Αιτητές για υποστήριξη της Ιεραρχικής Προσφυγής, αποφάσισε, με βάση τις εξουσίες που του παρέχονται από το άρθρο 48 του Νόμου, όπως απορρίψει την Ιεραρχική Προσφυγή και επικυρώσει την επιβολή διοικητικού προστίμου, παρά τις αντίθετες απόψεις του Δήμου Παραλιμνίου και τη μη έκφραση απόψεων από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως. Έκρινε όπως φαίνεται από το σχετικό απόσπασμα του Σημειώματος, το οποίο υιοθέτησε, ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής Αμμοχώστου είναι ορθή και σύμφωνη με τις πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας, καθώς η υπό αναφορά ανάπτυξη υλοποιήθηκε χωρίς την εκ των προτέρων εξασφάλιση των απαιτούμενων από το Νόμο αδειών.
Οι Αιτητές οι οποίοι, με επιστολή των Καθ' ων η αίτηση ημερ. 6.5.2011, ενημερώθηκαν για την απόφαση του Υπουργού, προβάλλουν 6 λόγους για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης:- (1) ότι η απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης αιτιολογίας, (2) η απόφαση δεν λήφθηκε αρμοδίως από τον Υπουργό Εσωτερικών, (3) η διαδικασία που ακολουθήθηκε για τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι παράνομη (4) παραβιάστηκε το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης, (5) οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν αντίθετα με την ισχύουσα νομοθεσία και Κανονισμούς αναφορικά με τη διαδικασία που ακολούθησαν και (6) η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν ανεπαρκούς έρευνας.
Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν λήφθηκε αρμοδίως από τον Υπουργό Εσωτερικών - Λόγος ακυρότητας 2
Κρίνω σκόπιμο να αρχίσω την εξέταση της ουσίας της υπόθεσης με το δεύτερο λόγο ακυρότητας. Οι Αιτητές προβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν φαίνεται να έχει ληφθεί από τον Υπουργό, αφού το επίδικο σημείωμα με το οποίο γίνεται εισήγηση για απόρριψη της ιεραρχικής τους προσφυγής, απλώς φέρει μια μονογραφή και δίπλα τη λέξη «Συμφωνώ», χωρίς να προσδιορίζεται κατά πόσον η μονογραφή είναι του Υπουργού ή όχι. Προς υποστήριξη της θέσης τους, οι Αιτητές επικαλούνται διά του δικηγόρου τους, τα αποφασισθέντα στην Κούτσιου ν. Δημοκρατίας (2001) 3(B) ΑΑΔ 987.
Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
Με βάση την πάγια νομολογία, η προσβαλλόμενη απόφαση θα πρέπει να θεωρηθεί ότι εκδόθηκε αρμοδίως από τον Υπουργό, αφού η επίδικη εισήγηση φέρει ευκρινώς στο πάνω μέρος της πρώτης σελίδας της, την υπογραφή ή μονογραφή του αποφασίζοντος οργάνου, που εδώ είναι ο Υπουργός και δίπλα τη λέξη «Συμφωνώ» με την ημερομηνία. Δεν χωρεί, κατά την άποψή μου, αμφιβολία ότι η μονογραφή ήταν του Υπουργού, αφού η εισήγηση απευθυνόταν στον ίδιο, ο οποίος ήταν και ο μόνος που θα μπορούσε να δηλώσει τη συμφωνία του με αυτή. Η απόφαση Κούτσιου, ανωτέρω, την οποία επικαλούνται οι Αιτητές, κατά την άποψή μου, διαφοροποιείται από την παρούσα αφού εκεί υπήρχε μόνο η μονογραφή χωρίς να υποδεικνύεται από το πρόσωπο που μονόγραψε κατά πόσο συμφωνούσε ή όχι με το περιεχόμενο της εισήγησης.
Κατά πόσον οι Αιτητές στερήθηκαν του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης και κατά πόσον παραβιάστηκε η προβλεπόμενη από το Νόμο διαδικασία - Λόγοι ακυρότητας 3, 4 και 5
Προτού προχωρήσω, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω τις πρόνοιες του άρθρου 48(Α)(1) και (2) του Νόμου, βάσει του οποίου επιβλήθηκε το διοικητικό πρόστιμο:-
«48(Α).-(1) Σε περίπτωση παράβασης ή μη συμμόρφωσης με ειδοποίηση επιβολής που επιδίδεται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Μέρους, η Πολεοδομική Αρχή δύναται να επιβάλει στον παραβάτη, ανεξάρτητα αν συντρέχει ή όχι περίπτωση ποινικής ευθύνης αυτού δυνάμει του παρόντος ή άλλου Νόμου, διοικητικό πρόστιμο ανάλογα με τη φύση, τη βαρύτητα και τη διάρκεια της παράβασης, το οποίο όμως σε καμιά περίπτωση δύναται να υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες λίρες και, σε περίπτωση συνέχισης της ειρημένης παράβασης ή μη συμμόρφωσης, διοικητικό πρόστιμο μέχρι εκατό λίρες για κάθε μέρα που συνεχίζεται η παράβαση ή μη συμμόρφωση μετά την ημερομηνία κοινοποίησης της επιβολής του αρχικού προστίμου, ανάλογα με την βαρύτητα αυτής.
(2) Τα προβλεπόμενα στο εδάφιο (1) διοικητικά πρόστιμα επιβάλλονται στον παραβάτη, με αιτιολογημένη απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής που βεβαιώνει την παράβαση, αφού ακούσει ή δώσει την ευκαιρία στον παραβάτη ή εκπρόσωπό του να ακουστεί προφορικώς ή γραπτώς.»
Όπως προβλέπεται στο εδάφιο (2) του άρθρου 48(Α), το διοικητικό πρόστιμο επιβάλλεται με αιτιολογημένη απόφαση, αφού δοθεί η ευκαιρία στον παραβάτη να ακουστεί.
Οι λόγοι ακυρότητας 3, 4 και 5 έχουν κοινό παρονομαστή τη θέση ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης. Σύμφωνα με το άρθρο 43 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), το δικαίωμα παρέχεται, εκτός από τις περιπτώσεις που ο νόμος προβλέπει ρητά, σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση πράξης ή από τη λήψη διοικητικού μέτρου που είναι πειθαρχικής φύσης ή που έχει χαρακτήρα κύρωσης ή που είναι άλλως πως δυσμενούς φύσης. Είναι φανερό ότι στην προκειμένη περίπτωση ενυπάρχει το δικαίωμα ακρόασης, όχι μόνον επειδή το ίδιο το άρθρο 48(Α)(2) του Νόμου 90/72 το προβλέπει, αλλά και επειδή η επιβολή διοικητικού προστίμου συνιστά μέτρο δυσμενούς φύσης.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν δόθηκε, κατά την κρίση μου, η ευκαιρία που προβλέπεται από το άρθρο 48(Α)(2). Είναι γεγονός ότι ο δικηγόρος των Αιτητών απεύθυνε αυτοβούλως διάφορες επιστολές στη διοίκηση για να εξηγήσει τις θέσεις και προθέσεις των πελατών του, αλλά ουδέποτε κλήθηκε επίσημα από τη διοίκηση να εκφράσει απόψεις προτού ληφθεί απόφαση για την επιβολή προστίμου, σύμφωνα με το Νόμο. Ενόψει των πιο πάνω, είναι φανερό ότι ο τέταρτος λόγος ακυρότητας ευσταθεί, καθώς επίσης και ο τρίτος και πέμπτος, που αφορούν στο εσφαλμένο της διαδικασίας που ακολούθησε η διοίκηση.
Κατά πόσον η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει, λόγω έλλειψης αιτιολογίας - Λόγος ακυρότητας 1
Ο λόγος ακυρότητας ευσταθεί.
Είναι γεγονός ότι στο φάκελο της υπόθεσης υπάρχει Σημείωμα προς τον Υπουργό με εισήγηση όπως, δυνάμει του άρθρου 48(Α)(3) του Νόμου, απορριφθεί η Ιεραρχική Προσφυγή και επικυρωθεί το διοικητικό πρόστιμο. Ο Υπουργός συμφώνησε με την εισήγηση. Νομολογιακά, η αποδοχή της εισήγησης ή των απόψεων άλλου οργάνου ή λειτουργού, δεν θεωρείται μεμπτή.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσον το Σημείωμα του διοικητικού Λειτουργού Μενέλαου Μενελάου, το οποίο υιοθέτησε ο Υπουργός χωρίς καμιά απολύτως αλλαγή, είναι επαρκώς αιτιολογημένο. Σύμφωνα με τη νομολογία, μια αιτιολογία για να είναι επαρκής, πρέπει να είναι σαφής και πειστική, ώστε να μην αφήνονται αμφιβολίες ως προς το ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που οδήγησε το διοικητικό όργανο στη λήψη της απόφασης. Πρέπει να παρέχει στο δικαστή όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τη διακρίβωση της νομιμότητας της πράξης. Η έκταση των λόγων ποικίλλει, ανάλογα με τα ιδιαίτερα πραγματικά περιστατικά της κάθε υπόθεσης (βλ. Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 270 και Μαγγλή-Χαλλαή ν. Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 533).
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχει αμφισβητηθεί ότι άρχισαν οι εργασίες ανακαίνισης χωρίς την απαιτούμενη άδεια. Όμως με τη λήψη της «Ειδοποίησης Επιβολής», είναι παραδεχτό ότι οι εργασίες σταμάτησαν. Το μόνο που παρέμεινε, ήταν η συμμόρφωση με την έκκληση των Καθ' ων η αίτηση για υποβολή αίτησης για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας για αλλαγή χρήσης των διαμερισμάτων σε οικιστικά. Οι Αιτητές εξήγησαν στις επιστολές των δικηγόρων τους ότι δεν σκόπευαν να προβούν σε αλλαγή χρήσης. Σκόπευαν όμως, να υποβάλουν αίτηση για εξασφάλιση των αναγκαίων αδειών για τις ανακαινίσεις και για το σκοπό αυτό έδωσαν οδηγίες σε αρχιτέκτονα να ετοιμάσει τα αναγκαία αρχιτεκτονικά σχέδια για τις ανακαινίσεις και να τα υποβάλει στην Πολεοδομία και στον ΚΟΤ για έγκριση. Εξήγησαν επίσης ότι αν και είχαν πρόθεση σε κάποιο στάδιο στο απώτερο μέλλον να υποβάλουν αίτηση για αλλαγή χρήσης από οργανωμένα διαμερίσματα σε οικιστικά, δεν προτίθεντο να προχωρήσουν στο άμεσο μέλλον σε οποιεσδήποτε ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση, προτού εγκριθεί ο προ πολλού αναμενόμενος Νόμος περί Απόσυρσης Τουριστικών Κλινών. Τελικά, τα αρχιτεκτονικά σχέδια υποβλήθηκαν στον ΚΟΤ στις 17.7.2007 και οι Αιτητές ανέμεναν έγκριση τους για να τα υποβάλουν στη συνέχεια στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως για να εξασφαλίσουν έγκριση για τις ανακαινίσεις ή προσθηκομετατροπές.
Παρά το γεγονός ότι οι Αιτητές στερήθηκαν του δικαιώματος ακρόασης προτού τους επιβληθεί το διοικητικό πρόστιμο, η απόφαση του Υπουργού, όπως εκφράζεται με την υιοθέτηση του Σημειώματος του διοικητικού Λειτουργού Μ. Μενελάου, στερείται επαρκούς αιτιολογίας. Κατ' αρχάς δεν εξηγούνται οι παράγοντες που έλαβε υπόψη, ώστε να κρίνει ότι το πρόστιμο των £5.000 που είχε επιβληθεί, ήταν ή όχι ορθό. Όφειλε κατά την άποψή μου να προσδιορίσει ποια από τα διαθέσιμα στοιχεία ήταν τόσο επιβαρυντικά ώστε να αρμόζει να επιβληθεί στους Αιτητές πρόστιμο ίσο με το 50% του ανώτερου ποσού που μπορούσε να επιβληθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 48(Α)(1), η φύση, η βαρύτητα και η διάρκεια της παράβασης ήταν παράγοντες που θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη. Όμως πουθενά δεν προσδιορίστηκε, είτε στην απόφαση για επιβολή του προστίμου, είτε στην απόφαση του Υπουργού, σε ποια από τις δύο παραβάσεις δόθηκε βαρύτητα, δεδομένου ότι οι εργασίες είχαν ανασταλεί αμέσως μετά τη λήψη της «Ειδοποίησης Επιβολής» και η διάρκεια της παράβασης περιορίστηκε δραστικά. Στην επιστολή ημερ. 10.8.2007 με την οποία επιβλήθηκε το πρόστιμο, γίνεται αναφορά και στις δύο παραβάσεις χωρίς να διευκρινίζεται για ποια από τις δύο έγινε η επιβολή του προστίμου. Εν πάση περιπτώσει, ως προς την έλλειψη άδειας, φαίνεται να υπάρχει σύγχυση. Το σκέλος (β) της «Ειδοποίησης Επιβολής», για το οποίο επιβλήθηκε το πρόστιμο, αφορούσε στη μη υποβολή αίτησης για αλλαγή χρήσης και όχι για τη μη υποβολή αίτησης για ανακαινίσεις. Όμως οι Αιτητές δήλωσαν ότι δεν επιθυμούσαν αλλαγή χρήσης, αλλά ότι προέβαιναν σε ανακαινίσεις. Το Σημείωμα προς τον Υπουργό, φαίνεται να συγχύζει τα δύο. Αυτό φαίνεται από το περιεχόμενο της παρ. 9(δ) το οποίο παρέθεσα πιο πάνω. Είναι φανερό ότι το Σημείωμα προς τον Υπουργό, δεν αιτιολογεί επαρκώς τους λόγους για τους οποίους θεωρήθηκε ότι το διοικητικό πρόστιμο ήταν ορθό υπό τις περιστάσεις.
Ανεξάρτητα από τη σύγχυση στην αιτιολογία ως προς τη φύση της παράλειψης υποβολής αίτησης (για ανακαινίσεις ή για την αλλαγή χρήσης), στην απόφαση του Υπουργού δεν προσδιορίζεται η βαρύτητα που δόθηκε, αλλά πολύ περισσότερο δεν λήφθηκε υπόψη ότι οι Αιτητές δύο μήνες μετά την επίδοση της «Ειδοποίησης Επιβολής», υπέβαλαν αρχιτεκτονικά σχέδια στον ΚΟΤ και ανέμεναν την έγκριση τους προτού τα υποβάλουν μαζί με αίτηση στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως για εξασφάλιση των αδειών για τις προσθηκομετατροπές και ανακαινίσεις. Πέραν τούτου, πουθενά δεν εξηγείται η βαρύτητα που δόθηκε στο ότι τόσο οι προσθηκομετατροπές που επιχειρούνταν, όσο και η προτιθέμενη στο μέλλον αλλαγή χρήσης δεν ήταν απαγορευμένη, αλλά επιτρεπτή χρήση σε τουριστική ζώνη. Ούτε φαίνεται να λήφθηκε υπόψη για καθορισμό της σοβαρότητας της παράβασης και καθορισμού του ύψους του προστίμου, ότι δεν προτείνονταν προσθήκες που θα αύξαναν τον εγκρινόμενο συντελεστή ανάπτυξης, ενώ ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις για χώρους στάθμευσης. Πέραν των πιο πάνω, δεν αξιολογήθηκε το στοιχείο ότι ο ΚΟΤ τελικά δεν είχε ένσταση στην αλλαγή χρήσης (αν είναι γι' αυτό που τελικά επιβλήθηκε το πρόστιμο), ώστε ο Υπουργός να μπορέσει να προσδιορίσει τη σοβαρότητα του στοιχείου ως παράγοντα, είτε μετριαστικού, είτε επιβαρυντικού. Τέλος, δεν λήφθηκε υπόψη ότι για τη διάρκεια της παράβασης, που ήταν ένας από τους προσμετρήσιμους παράγοντες για καθορισμό του προστίμου, δεν ευθύνονταν εξ ολοκλήρου οι Αιτητές, αλλά μερίδιο ευθύνης είχαν και οι αρχές οι οποίες καθυστέρησαν πέραν των προβλεπομένων από το Σύνταγμα χρονικών ορίων να εγκρίνουν, τόσο τα αρχιτεκτονικά σχέδια, όσο και την αίτηση που τελικά υπέβαλαν οι Αιτητές στην Πολεοδομία στις 20.5.2010. Το Τμήμα Πολεοδομίας Αμμοχώστου, δεν έδωσε καμιά αιτιολογία για την καθυστέρηση που παρατηρήθηκε. Επίσης δεν προσδιορίστηκε από τον Υπουργό η βαρύτητα που δόθηκε:- (α) στο ότι το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως δεν τοποθετήθηκε και (β) στο γεγονός ότι ο Δήμος Παραλιμνίου ήταν υπέρ της ευνοϊκής αντιμετώπισης της Ιεραρχικής Προσφυγής.
Ο Υπουργός στην απόφασή του παραθέτει μεν τα βασικά γεγονότα, αλλά δεν προσδιορίζει στα στοιχεία εκείνα που συνέβαλαν στο να θεωρήσει ότι το πρόστιμό ήταν το ενδεδειγμένο. Καταλήγει στην επικύρωση του προστίμου, με βάση τη διαπίστωση της παράβασης, που δεν ήταν αμφισβητούμενο, αλλά χωρίς οποιαδήποτε αξιολόγηση της βαρύτητας των διαφόρων στοιχείων που ενδεχομένως θα επενεργούσαν είτε υπέρ της μείωσης, είτε υπέρ της διατήρησης του διοικητικού προστίμου. Με βάση μόνο τις διαπιστούμενες παραβάσεις του περί Πολεοδομίας Νόμου, ο δικαστικός έλεγχος της απόφασης του Υπουργού, τόσο για την ορθότητα επιβολής, όσο και για το ύψος του διοικητικού προστίμου, είναι ανέφικτος, εφόσον ελλείπει η σωρευτική εκτίμηση των διαφόρων παραγόντων.
Ενόψει της επιτυχίας των πιο πάνω λόγων ακυρότητας, καθίσταται αχρείαστη η εξέταση του έκτου λόγου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.400 έξοδα, πλέον ΦΠΑ. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ
[1] Διατηρήθηκε η ελλιπής σύνταξη της τελευταίας πρότασης του αρχικού κειμένου.